จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 788

ฉินโส่วมีสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก คิดไม่ถึงว่า เขาได้พยายามที่จะปลอมแปลงตนเองอย่างเต็มที่แล้ว แต่ก็ยังถูกหลินหยุนมองออกจนได้

จึงถือโอกาส ที่จะไม่ปลอมแปลงอีกต่อไป ซึ่งมันก็ไม่ใช่ลักษณะนิสัยที่แท้จริงของเขา

แต่ว่า เขาก็ยังคงไม่ต้องการที่จะให้หลินหยุนกับพวกเพื่อน ๆ เข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องด้วย

“หลินหยุน คิดไม่ถึงว่ายังคงถูกนายมองออกจนได้”

“พวกเพื่อน ๆ อย่าได้กล่าวโทษข้าเลย สถานการณ์ช่วงนี้ของตระกูลฉันมันย่ำแย่จริง ๆ ฉันเองกลัวที่จะต้องทำให้พวกนายเดือดร้อน”

จางซือจู่กับเพื่อน ๆ จึงได้เข้าใจขึ้นทันที

“ไอ้ฉินโส่วตัวดี ที่ได้ตั้งฉายาให้นายว่าสัตว์ป่านั้น มันช่างเหมาะสมเสียจริง”

“นึกไม่ถึงว่านายจะมาหลอกลวงพวกเราได้! ”

ฉินโส่วยิ้มอย่างขมขื่น: “ฉันไม่มีทางเลือกจริง ๆ พวกนายอย่าได้กล่าวโทษฉันอีกเลย”

“ฟังคำเตือนของฉัน รีบกลับไปเดี๋ยวนี้! เหตุการณ์ในครั้งนี้ พวกนายอย่าได้เข้ามายุ่งเกี่ยวเลย”

จางซือจู่พูดขึ้นว่า: “กลัวอะไร มีหลินหยุนอยู่ ไม่ต้องไปสนใจปรมาจารย์ตระกูลเหยียนคนนั้นหรอก! ”

แม้แต่ไอ้หินเองก็พูดว่า: “ใช่เลย หลินหยุนมาแล้ว นายไม่ต้องไปกลัวตระกูล เหยียน! ”

ฉินโส่วมองไปที่หลินหยุน ถอนหายใจแล้วพูดว่า: “ฉันจะบอกความจริงกับพวกนาย ปรมาจารย์ของตระกูลเหยียนคนนั้น ได้ยินว่าเป็นถึงยอดฝีมือสิบอันดับแรกเลยทีเดียว”

“ฉันไม่ต้องการที่จะให้หลินหยุนต้องเสี่ยงกับอันตราย”

“ปรมาจารย์สิบอันดับแรก! ” จางซือจู่กับเพื่อน ๆ พากันตกตะลึง

เทพฟ้าผ่าในฐานะที่เป็นนักบู๊ สีหน้าท่าทางยิ่งเคร่งเครียดมากขึ้น

“เหตุการณ์ครั้งนี้ ช่างยุ่งยากเสียจริง คิดไม่ถึงว่า ปรมาจารย์ตระกูลเหยียนผู้นั้น จะแข็งแกร่งมากขนาดนี้! ”

เพื่อนกี่คนนั้นต่างก็ไม่พูดอะไร แม้ว่าพวกเขาอยากที่จะช่วยเหลือฉินโส่ว แต่ว่า ก็ไม่ต้องการที่จะทำร้ายหลินหยุนด้วยเพราะเหตุนี้

ฉินโส่วยิ้มขมขื่นอย่างจำใจ: “ดังนั้น พวกนายควรที่จะกลับไปเถอะ! น้ำใจของเพื่อน ๆ ฉันรับเอาไว้แล้ว แต่เหตุการณ์ครั้งนี้ พวกนายคงไม่สามารถที่จะช่วยเหลือได้หรอก”

“และถ้าหากว่ามันยุ่งยากเกินไป ก็ยกเลิกกิจการบริษัทพวกเรา ตระกูลเหยียนก็คงไม่ถึงกับต้องเอาชีวิตของพวกเรา”

มองไปยังกี่คนนั้นที่มีท่าทางเคร่งเครียด หลินหยุนจึงยิ้มและพูดขึ้นว่า: “ทำไม พวกนายไม่เชื่อมั่นในตัวข้าบ้างเลยหรืออย่างไร? ”

“ปรมาจารย์สิบอันดับแรกแล้วอย่างไร? ฉันเคยพูดว่าฉันสู้เขาไม่ได้เหรอ? ”

สายตาของทุกคน ต่างจับจ้องมองมาที่ตัวของหลินหยุน

โดยเฉพาะฉินโส่ว ที่แสดงใบหน้าดีใจอย่างคาดคิดไม่ถึง ซึ่งถ้าหากหลินหยุนสามารถช่วยเหลือเขาได้จริง ๆ แล้ว นั่นก็คือสิ่งที่เขาประสงค์อย่างที่สุด

จางซือจู่พูดขึ้นอย่างสงสัยว่า: “หลินหยุน นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาล้อเล่น นายมั่นใจว่าจะสามารถจัดการกับปรมาจารย์ตระกูลเหยียนผู้นั้นได้จริง ๆ ใช่ไหม? ”

หลินหยุนพยักหน้า: “อืม”

“อย่างนั้นก็ดีเลย ฉินโส่ว ได้ยินแล้วหรือยัง? หลินหยุนพูดว่าเขาสามารถจัดการได้” จางซือจู่พูดขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางตื่นเต้น

ฉินโส่วเองก็ตื่นเต้น แต่ว่า เขายังคงถามยืนยันอีกครั้ง: “หลินหยุน ถ้าหากครั้งนี้พวกเราพ่ายแพ้แล้ว มากที่สุดก็แค่ยกเลิกกิจการของบริษัท”

“แต่ถ้าหากว่านายออกหน้า คงอาจจะเป็นการต่อสู้ที่ต้องเดิมพันกันถึงชีวิตเลยทีเดียว”

“นายจะต้องมีความมั่นใจอย่างที่สุด ไม่อย่างนั้นฉันไม่มีทางที่จะให้ร้ายนายอย่างเด็ดขาด”

หลินหยุนตบไปที่บ่าของฉินโส่ว และพูดว่า: “วางใจเถอะ ฉันรู้ดีว่าควรทำอย่างไร”

“ไปกันเถอะ ฉันจะไปกับพวกนาย ไปเจอปรมาจารย์ตระกูลเหยียนผู้นั้นสักหน่อย”

“ตกลง! ” เห็นหลินหยุนมีท่าทางที่มั่นใจอย่างที่สุด ฉินโส่วจึงกัดฟัน และตอบตกลง

ฉินโส่วได้พาหลินหยุนกับเพื่อน ๆ กลับไปที่บริษัท และได้จัดแจงให้พักผ่อนในห้องรับรองชั่วคราว

“พรุ่งนี้ ตระกูลเหยียนจะจัดงานเลี้ยงขึ้นที่โรงแรมปี่ไห่ โดยได้เชิญผู้มีชื่อเสียงทุกสาขาอาชีพในท้องถิ่นเข้าร่วม ในความเป็นจริงแล้ว งานเลี้ยงครั้งนี้ ก็คือการที่ตระกูลเหยียนบุกโจมตีต่อพวกข้านั่นเอง”

“ก่อนหน้านี้ตระกูลเหยียนได้ใช้อิทธิพลโอบล้อมพวกเราเอาไว้ แต่การที่พวกเขาเจริญรุ่งเรืองขึ้นอย่างรวดเร็วเกินไปนั้น พวกข้าก็ยังคงมีความสามารถพอที่จะต้านทานไว้ได้บ้าง”

“แต่ในครั้งนี้ ถ้าหากต้านทานต่อปรมาจารย์ตระกูลเหยียนผู้นั้นไม่ได้ พวกฉันก็คงต้องยอมที่จะก้มหัวให้กับตระกูลเหยียน”

จางซือจู่ถามขึ้นว่า: “ถ้าพูดแบบนี้ พวกเรายังคงมีเวลาเตรียมตัววันนี้อีกหนึ่งวันใช่ไหม? ”

“ใช่”

จางซือจู่มองไปที่หลินหยุน และถามว่า: “หลินหยุน นายจะต้องเตรียมการอะไรอีกหรือไม่? พรุ่งนี้ที่จะต้องจัดการกับปรมาจารย์ตระกูลเหยียนนั้น ต้องฝากความหวังทั้งหมดเอาไว้ที่นายแล้ว”

“ไม่มี” หลินหยุนส่ายศีรษะ

“อย่างนั้นพวกนายก็พักผ่อนที่นี่กันก่อน ฉันจะไปบอกกับพ่อของฉันหน่อย” ฉินโส่วพูดขึ้น

“ตกลง”

ฉินโส่วเดินจากไป จางซือจู่และคนอื่น ๆ ต่างก็มีความกังวลอยู่บ้าง

“หลินหยุน นายไม่ได้ล้อเล่นจริง ๆ ใช่ไหม? ปรมาจารย์สิบอันดับแรก ยอดฝีมือระดับนี้ ทุกคนต่างก็เป็นถึงตำนานกันทั้งนั้น” เทพฟ้าผ่าถามขึ้นด้วยความกังวล