จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 796

คริสตินยืนอยู่กลางอากาศ ดวงตาของเขาเปล่งแสงสีทองออกมา โจมตีไปที่หลินหยุนที่อยู่ด้านล่าง

เผ่าสว่างมีวิชาหนึ่งที่สามารถทำให้คนกลายเป็นหินได้ นั่นก็คือวิชาเมียงมองจากเทพ

"ท่าสยบเขา!"

หลินหยุนชกหมัดออกไป พลังของเมียงมองจากเทพโดนโจมตีจนหายไปในอากาศ

แต่พลังการโจมตีของหลินหยุนก็ทำอะไรคริสตินที่อยู่สูงร้อยเมตรกลางอากาศไม่ได้

"ฮ่าๆๆ ฉันเคยพูดแล้ว คุณทำอะไรฉันไม่ได้หรอก"

"ฉันค่อยๆทำให้พลังทิพย์ของคุณหมดไปอย่างช้าๆ!"คริสตินหัวเราะด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ

"ใช่เหรอ?"หลินหยุนพูดด้วยน้ำเสียงปกติ

เขายื่นมือออกมา ก็มีธนูสีดำที่มีกลิ่นอายความเป็นโบราณ และถูกกำอยู่ในมือของเขา

คริสตินที่อยู่กลางอากาศอึ้งไปเลย:"หนุ่มน้อย คุณจะใช้ธนูนั่นยิ่งฉันเหรอ?"

หลินหยุนไม่ได้ตอบ เขายื่นสองนิ้วออกมา และดึงสายธนู และดึงธนูอย่างสุดแรง

มีแรงดูมหาศาลปรากฏขึ้นมา มันเหมือนหลุมดำของอวกาศ และมันกำลังจะกลืนสิ่งที่อยู่รอบข้างทั้งหมด

โดยมีหลินหยุนเป็นจุดศูนย์กลาง ชี่ทิพย์ในรัศมีร้อยเมตร โดนคันธนูดับตะวันดูดมารวมตัวกัน

คริสตินที่อยู่กลางอากาศรู้สึกได้ถึงอันตราย มองหลินหยุนที่อยู่ข้างล่างและกำลังใช้วิชายิงตะวันด้วยความหวาดกลัว

เมื่อเห็นพลังทิพท์ค่อยๆกลายเป็นลูกธนูสีฟ้า คริสตินรับรู้ได้ถึงพลังทำลายล้างทุกสิ่งทุกอย่างของลูกธนูได้ทันที

ห่างออกไป เจสเตอร์ที่นึกว่าคริสตินจะต้องชนะอย่างแน่นอน เขามีสัมผัสที่หกจากสายเลือด ทำให้เขารีบถอยหลังสิบเมตรทันที

"ให้ตายสิ มันคืออะไรกันแน่!"เจสเตอร์ด่าออกมาทันที:"อันตรายมากๆ ฉันรับรู้ได้ถึงอันตราย แต่ฉันเป็นเผ่าโลหิตอมตะ อ๊ากๆ!"

ฟิ๊ว!

ลูกธนูสีฟ้าก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว หลินหยุนปล่อยนิ้วทันที ลูกธนูสีฟ้าพุ่งออกไปด้วยความเร็วกเหนือแสง และพุ่งไปที่คริสตินที่อยู่กลางอากาศทันที

คริสตินปล่อยพลังทั้งหมดของตัวเองออกมา และรีบขยับไปอีกด้านอย่างรวดเร็ว

"หึ หนุ่มน้อย ถึงแม้คุณจะใช้ธนูโจมตีฉัน แต่คุณแน่ใจเหรอว่าลูกธนูจะยิงโดนฉัน?"

คริสตินกำลังดีใจ แต่เวลาต่อมา เขากลับพบว่า ลูกธนูสีฟ้าอันนั้นของหลินหยุน มันโค้งเองได้

หลินหยุนมองดูคริสตินที่หนีลูกธนูอย่างสุดชีวิตอยู่กลางอากาศ เขาพูดอย่างเย็นชาว่า:"ถ้าวิชายิงตะวันไม่สามารถล็อกการโจมตีศัตรูได้ คนของเผ่ายิงตะวัน ก็คงไม่คู่ควรกับการได้รับฉายาว่าเป็นชนเผ่าที่โจมตีแข็งแกร่งที่สุดจากชนเผ่านับหมื่นที่บำเพ็ญเซียนแล้ว"

ฉึก!

ลูกธนูสีฟ้าแทงเข้าไปที่หน้าอกของคริสตินแล้วทะลุออกไป เขาไม่มีเวลาแม้แต่ตอบโต้เลย

ร่างกายของคริสติน ค่อยๆตกลงมาจากอากาศ ปีกที่อยู่ด้านหลังของเขาก็ค่อยๆหายไป มีรูบาดแผลปรากฏที่หน้าอก และเขาก็ตายทันที

เจสเตอร์หวาดกลัวมากๆ:"ให้ตายเถอะ ทำไมเขาถึงแข็งแกร่งขนาดนี้!"

หลินหยุนหันหน้ากลับไปมองเจสเตอร์ที่อยู่ไกลออกไป

"แย่แล้ว!"

เจสเตอร์ตกใจกลัวจนรีบหนีทันที

หลินหยุนจ้องมองเจสเตอร์ที่หนีไปอย่างเย็นชา:"วันนี้เป็นวันโชคดีของคุณ ฉันจะไว้ชีวิตคุณก่อน"

หลินหยุนหันหลัง เขาพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว และตรงไปที่สถานีรถไฟความเร็วสูง

เขาตามรถไฟความเร็วสูงที่พึ่งวิ่งออกไปได้ไม่นาน หลินหยุนยืนอยู่บนหลังคารถไฟความเร็วสูง และรู้สึกกังวลใจมากๆ

"น่าเสียดาย ที่ยังไม่ถึงขั้นยาทอง และไม่สามารถเหินฟ้าเป็นเวลานานได้

"พี่ฉินหลัน พี่อย่าเป็นอะไรนะ"

ความเร็วของรถไฟฟ้าความเร็วสูง สามร้อยกว่ากิโลเมตรต่อชั่วโมง ความเร็วลมนั้น สามารถพัดต้นไม้ให้หักได้เลย

แต่หลินหยุนที่ยืนอยู่บนหลังคาของรถไฟความเร็วสูง กลับไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลย แม้แต่เสื้อผ้าก็ไม่ขยับแม้แต่นิดเดียว

เมื่อใกล้ถึงสถานีจงโจว หลินหยุนก็กระโดดลงมาทันที ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เขาพุ่งตรงไปที่บริษัทตงหวางกรุ๊ปทันที

ในโรงแรมหลันฮวาในเครือของบริษัทตงหวางกรุ๊ป

ในห้องสุดหรูห้องหนึ่ง ซูจื่อเหลียงนอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ที่ปูด้วยชุดเครื่องนอนสีขาวและเขากำลังจะตาย

หวางซูเฟินยืนอยู่ข้างเตียงด้วยความกังวลใจ และพูดกับเลขาที่ยืนอยู่ข้างหลัง:"รีบโทรศัพท์บอกแผนกต้อนรับ บอกพวกเขาว่า ถ้าเห็นหลินหยุน ให้พาเขาขึ้นมาห้องนี้ให้เร็วที่สุด!"

"รับทราบ!"

เลขาเดินไปมุมห้องที่เงียบๆ และโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงเบาๆ

พนักงานต้องรับกำลังจะรับสายโทรศัพท์ จู่ๆด้านหน้าก็มีเงาดำหนึ่งปรากฏขึ้น

"รับทราบ!"

"คุณชายหลินหยุน เชิญตามฉันมา!"เลขาที่สวยๆคนนี้ พูดกับเขาด้วยความสุภาพ

"อืม"

อาการบาดเจ็บของซูจื่อเหลียง ใช้ยาปฐมภูมิรักษาไม่หายอย่างแน่นอน ทำได้แค่ยื้อชีวิตเอาไว้

ถ้าอยากจะรักษาอาการบาดเจ็บของเขาให้หายขาด ต้องใช้ยาสร้างกระดูก

พอดีเลย สมุนไพรที่ใช้ปรุงยาสร้างกระดูก หลินหยุนมีสมุนไพรทุกอย่างอยู่ในแหวนเก็บของ

สมุนไพรที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่ง ก็คือกระดูกของสัตว์ทิพท์ที่แข็งแรง

ตอนนั้นที่หลินหยุนอยู่แอ่งน้ำมังกรดำ เขาได้ใช้วิชายิงตะวันยิงเจียวร้ายสองหัวที่กำลังจะกลายเป็นมังกร ร่างกายของมันเป็นยาสมุทรไพรชั้นดี หลินหยุนก็เลยเก็บทุกอย่างไว้ที่แหวนเก็บของ

ในตอนนี้ ก็สามารถเอามันออกมาปรุงยาสร้างกระดูกได้

ผ่านไปสองชั่วโมง หลินหยุนเดินออกมาจากห้อง สีหน้าของเขาขาวซีดเล็กน้อย

ยาสร้างกระดูกเป็นยาโอสถระดับกลาง อย่างน้อยต้องมีพลังขั้นยาทองถึงจะสามารถปรุงยาได้

หลินหยุนฝืนปรุงยาตัวนี้ออกมา ทำให้เขาเสียพลังไปมาก

เมื่อเอายาสร้างกระดูกให้ซูจื่อเหลียงทานแล้ว หลินหยุนพูดว่า:"รอสักหนึ่งชั่วโมง เขาก็คงจะฟื้นและได้สติ"

"คุณแม่ คุณพูดสิ ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?"

หวางซูเฟินรู้สึกหวาดกลัวและพูดอย่างเคร่งขรึม:"ฉันก็ไม่รู้ว่าคนเหล่านั้นเข้ามาได้ยังไง ฉันกำลังนั่งดูรายการบัญชีของไตรมาสนี้อยู่ในห้องทำงาน จู่ๆก็มีชายชุดดำสองคนปรากฏตัว"

"ฉันถามพวกเขาเป็นใคร ต้องการอะไร พวกเขาไม่ตอบ และตรงเข้ามาจะจับตัวฉัน"

"ในเวลานี้ อาจารย์ซูก็ปรากฏตัวออกมา"

"ชายชุดดำสองคนร่วมมือกัน แต่สู้อาจารย์ซูไม่ไหว หลังจากนั้นก็มีชายชุดดำอีกสองคนปรากฏตัว รวมกันเป็นสี่คน และพวกเขาก็ร่วมมือกันต่อสู้กับอาจารย์ซู"

"อาจารย์ซูทำให้พวกเขาบาดเจ็บ เมื่อพวกเขาเห็นว่าสู้อาจารย์ซูไม่ไหว ก็รีบหนีไปทันที"

"แต่ตอนที่พวกเขากำลังจะจากไป พวกเขาสี่คนก็จับตัวฉินหลันไปด้วย"

"ฉันขอร้องให้อาจารย์ซูไปช่วยเธอ แต่อาจารย์ซูกลับส่ายหัว หลังจากนั้นฉันถึงเข้าใจ เพราะอาจารย์ซูได้รับบาดเจ็บสาหัส หลังจากชายชุดดำสี่คนนั้นจากไป อาจารย์ซูก็หมดสติไปเลย"