นินจาระดับกลางร้อยคน นินจาระดับสูงสามสิบคน
พละกำลังเช่นนี้ ทั้งญี่ปุ่น คงมีแค่ตระกูลยามาโนที่ทำได้
ระดับชั้นของนินจา มีตั้งแต่ระดับต่ำไปจนถึงสูง แบ่งออกเป็น ระดับต่ำ ระดับกลาง ระดับสูง ระดับพิเศษ ระดับดินและระดับฟ้า
ในบรรดานินจา วาตานาเบะเซนเซที่ตระกูลยามาโนบูชา เป็นนินจาระดับดิน ฐานะในญี่ปุ่น อยู่ระดับเดียวกับเจียงร่อโจ๋ ถูกเรียกว่าเทพสงครามแห่งญี่ปุ่น
สำหรับนินจาระดับฟ้า ไม่เคยปรากฏออกมานานแล้ว
นินจาระดับกลาง เทียบได้กับนักบู๊พรแสวงสูงสุดและพรสวรรค์ตอนต้นของจีน
ส่วนนินจาระดับสูง เทียบได้กับนักบู๊พรสวรรค์สูงสุด
นินจาพวกนี้ ยังโดนติดอาวุธล้ำสมัยของญี่ปุ่นไว้ที่ฟัน
ถึงจะเป็นปรมาจารย์บู๊ขั้นเทพ ก็รับมือไม่ไหว
นินจาที่คลุมร่างกายด้วยชุดดำ หลงเหลือเพียงตา กว่าร้อยสามสิบคน จากสถานการณ์ตอนนี้ ดูยิ่งใหญ่มาก
ทำให้รู้สึกอันตรายเป็นอย่างมาก
ตรงปลายสะพาน โทโยะจะวะ ยามาโนะตวัดมือ แล้วตะโกนว่า “เริ่ม”
นินจาทุกคน เริ่มใช้รูปแบบค่ายกลที่ฝึกมา เรียงตัวเป็นแถว
หยิบปืนพก ปืนกลสั่งทำพิเศษออกมา อีกทั้งยังมีนินจาสิบคนถือวัตถุระเบิดอยู่ในมือ
นินจาที่ถือปืนพก ยิงใส่หลินหยุนก่อน
นินจาที่ถือปืนกล มองตำแหน่งของหลินหยุน แค่หลินหยุนหลบ พวกเขาก็จะยิงปิดทางหนีของหลินหยุน
อีกทั้งยังมีปืนไรเฟิลซุ่มยิง ที่ซ่อนตัวอยู่ไกลๆ เหมือนงูพิษ จ้องหลินหยุนเขม็ง สามารถโจมตีหลินหยุน ให้ถึงแก่ชีวิตได้ทุกเมื่อ
อีกอย่าง กระสุนพวกนี้สั่งทำขึ้นเป็นพิเศษ สามารถทะลุชี่แท้ของนักบู๊ทั่วไป
ถึงจะเป็นปรมาจารย์บู๊ ก็ไม่สามารถรับมือกระสุนสั่งทำพิเศษ ที่ยิงเข้ามาพร้อมกันได้
หลินหยุนรับมือได้ แต่ก็สูญเสียเรี่ยวแรงเยอะเกินไป
ดังนั้น เมื่อนินจายิงจู่โจมชุดแรก ร่างกายของหลินหยุนก็หายไปจากที่เดิม
“หายไปกลางอากาศเหรอ” โทโยะจะวะ ยามาโนะ มองหลินหยุน ที่จู่ๆ ก็หายไป ด้วยสีหน้าตกใจ
“ความเร็วนี้ ถึงเป็นวาตานาเบะเซนเซ ฉันก็ไม่เคยเห็นมาก่อน”
กระสุนพวกนั้น ต่างยิงไปตรงที่หลินหยุนยืนอยู่แต่เดิม ทำให้หินปูพื้นบลูสโตน ถูกยิงจนแตกกระจาย
เมื่อกระสุนพวกนั้นยิงหินปูพื้นบลูสโตนจนแตก มันก็ทะลุเข้าไปในดิน
เห็นได้ชัดว่ากระสุนสั่งทำพิเศษ มีพลานุภาพมากแค่ไหน
เหล่านินจาถือปืนกล ที่เตรียมจะยิงปิดเส้นทางหนีของหลินหยุน พากันงงไปหมด
จากความสามารถของพวกเขา กลับไม่เห็นแม้กระทั่งเงาการเคลื่อนตัวของหลินหยุน
เห็นได้ชัดว่าความเร็วที่หลินหยุนระเบิดพละกำลังออกมา เพียงแค่พริบตาเท่านั้น
มือสไนเปอร์ที่ซุ่มอยู่ไกลๆ ก็อดอึ้งไม่ได้ เป้าหมายหายไปในพริบตา
เมื่อหลินหยุนปรากฏตัวอีกครั้ง ก็มาอยู่ข้างนินจาพวกนั้นแล้ว
ดาบเฮ่าเทียนส่องแสงสีแดง และฆ่าฟันในที่เกิดเหตุอย่างไร้เยื่อใย
เมื่อนินจาระดับกลางพวกนั้น อยู่ภายใต้ดาบของหลินหยุน พวกเขาไม่สามารถสู้ได้เลย
ขนาดพวกนินจาระดับสูง ก็ไม่สามารถสู้หลินหยุนได้เลย
ตอนนี้หลินหยุนเหมือนเสือที่เข้าไปในฝูงแกะ นินจาพวกนี้ ไม่สามารถต่อต้านอะไรได้เลย
ภายในระยะเวลาสั้นๆ หลินหยุนฆ่าคนไปแล้วหลายสิบคน
ในลานเหมือนทุ่งอสูร มีศพอยู่เต็มไปหมด เลือดไหลนองเหมือนสายน้ำ
แต่นินจาที่เหลืออยู่ ยังพุ่งเข้ามาหาหลินหยุน อย่างไม่คิดชีวิต ถึงขนาดตะโกนภาษาญี่ปุ่น พูดกับมือสไนเปอร์ที่ซุ่มอยู่ไกลๆ “ยิง รีบยิง ไม่ต้องสนพวกเรา ได้สละชีพเพื่อญี่ปุ่น เป็นเกียรติของเรา!”
เสียงปืนไรเฟิลดังขึ้น......
มือสไนเปอร์ที่ซุ่มอยู่ไกลๆ รวมถึงนินจาที่มีอาวุธหนัก เริ่มยิงใส่หลินหยุน
แต่น่าเสียดาย ไม่มีกระสุนไหน ยิงโดนหลินหยุนเลย กลับโดนพวกนินจาที่พุ่งเข้ามาโจมตีหลินหยุน จนทำให้ตายไปไม่น้อย
กระสุนสั่งทำพิเศษพวกนี้ กลายเป็นยันต์ทวงชีวิตของนินจาพวกนี้ เมื่อพวกนินจาโดนกระสุนสั่งทำพิเศษ ชี่แท้ในตัวนินจา ไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...