จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 838

ประธานาธิบดีจีนกวาดสายตาไปยังทุกคน ยิ้มแล้วพูดว่า “ทุกท่านโปรดรอสักครู่ ฉันจะไปฟังก่อนว่าประธานาธิบดีญี่ปุ่นทางนั้นพูดว่ายังไง!”

พวกหวางจิงหลง ก้มหน้าเล็กน้อยแสดงการตอบรับ

หงซานเหอไม่ได้พูดอะไร ดูเหมือนว่ายังไม่หายโกรธ

หลินหยุนยังคงนั่งจิบน้ำชาอย่างเงียบๆเช่นเดิม ดูเหมือนว่าไม่ได้ใส่ใจกับการพิพากษาตัดสินความเป็นความตายของเขาที่อยู่ตรงหน้าเลยแม้แต่นิดเดียว

ประธานาธิบดีจีนก็เดินไปด้านข้าง เลขาก็รออยู่หน้าประตู แล้วยื่นมือถือให้กับประธานาธิบดีจีน

พวกหวางจิงหลง ก็แอบสังเกตมองประธานาธิบดีจีน ในใจก็แอบคาดเดาเรื่องที่ประธานาธิบดีญี่ปุ่นโทรศัพท์มาหา

แต่ว่า พวกเขาก็ต้องผิดหวังเสียแล้ว สีหน้าประธานาธิบดีจีนดูราวกับว่ามีแต่รอยยิ้มที่เรียบง่ายแต่เชื่อมั่นในตัวเองเช่นนั้นตลอดเวลา ไม่ได้แสดงสีหน้าท่าทางอะไรออกมาให้เห็นเลย

ทันใดนั้น ประธานาธิบดีจีนก็กดปุ่มแฮนด์ฟรีบนโทรศัพท์มือถือ

เสียงของประธานาธิบดีญี่ปุ่นก็ดังไปทั่วห้องประชุม ถึงแม้ว่าจะเสียงเบามาก แต่ก็ยังพอที่จะให้ทุกคนได้ยินกันทั่วหน้า

สำเนียงภาษาจีนของประธานาธิบดีญี่ปุ่นไม่ค่อยได้มาตรฐานนัก แต่ว่าก็ยังสามารถฟังเข้าใจได้ อีกทั้งก็ยังแยกแยะเนื้อหาได้ดีอีกด้วย

“เป็นเพราะว่าตระกูลยามาโนะก่อกรรมทำเข็ญ ไปลบหลู่ปรมาจารย์หลิน เป็นความผิดพลาดของกระผมเอง กระผมจึงอยากจะขอโทษสำหรับเรื่องนี้ด้วย!”

“แต่ว่า ตระกูลยามาโนะก็ได้รับผลกรรมที่สมควรได้รับไปแล้ว และหวังว่าปรมาจารย์หลินเป็นผู้ใหญ่ใจกว้าง ให้อภัยประเทศเราด้วยนะครับ!”

เมื่อได้ฟังคำพูดนี้แล้ว หวางจิงหลงและเจ้าบ้านอีกสามตระกูลใหญ่ที่เหลือ ต่างแสดงสีหน้าไม่อยากจะเชื่อออกมา

ประธานาธิบดีของประเทศญี่ปุ่น ถึงกับโทรศัพท์มาด้วยตัวเอง เพื่อขอโทษหลินหยุน！

ถ้าไม่ใช่ได้ยินกับหูตัวเองละก็ นี่มันต้องเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย!

แต่ว่า ประธานาธิบดีจีนตอนนี้ก็ยังคงจับมือถือไว้ แล้วชูขึ้นสูงต่อหน้าทุกคน

“หลินหยุน ประธานาธิบดีญี่ปุ่นโทรศัพท์มาขอโทษด้วยตัวเอง เพื่อแสดงความจริงใจ แล้วนะ!”

“คุณเห็นว่ายังไงล่ะ?”

หลินหยุนจิบน้ำชาไปหนึ่งคำ แล้วพูดอย่างเรียบๆว่า: “บอกเขาด้วยว่า คราวนี้ยกเว้นให้คราวหน้าอย่าได้เกิดขึ้นอีก!”

ประธานาธิบดีจีนก็หันไปพูดกับประธานาธิบดีญี่ปุ่น เมื่อประธานาธิบดีญี่ปุ่นได้ยินแล้วก็ดีใจมาก จึงพูดขอบคุณด้วยภาษาจีนสำเนียงเพี้ยนของเขา จากนั้นก็พูดร่ำลาประธานาธิบดีจีนตามมารยาทแล้ววางสายไป

หงซานเหอเงยหน้าขึ้น แล้วหัวเราะเสียงดังลั่น: “ฮ่าๆๆๆ หวางจิงหลง ตอนนี้ประธานาธิบดีญี่ปุ่นก็ได้โทรศัพท์มาขอโทษหลินหยุนด้วยตัวเองแล้ว คุณยังมีอะไรจะพูดอีกล่ะ!”

“นี่เขาเรียกว่าคนคำนวณหรือจะสู้ฟ้าลิขิต คุณคิดไม่ถึงล่ะสิ การต่อสู้ครั้งนี้ของหลินหยุน ทำให้ประเทศญี่ปุ่นยอมสยบราบคาบไปเลย!”

“ข้อกล่าวหาทั้งหลายที่คุณยัดเยียดให้กับหลินหยุนนั้น ล้วนแต่เป็นคำพูดบัดซบห่วยแตก ทั้งนั้น!”

หงซานเหอด้วยความโกรธจัด ถึงกับพูดคำหยาบออกมา

สีหน้าของหวางจิงหลงเปลี่ยนเป็นขาวซีด ผ่านไปสักพักใหญ่ จึงพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “คราวนี้ถือว่าเขาโชคดีไป!”

“แต่ว่า พวกคุณก็อย่าเพิ่งดีใจเร็วเกินไป รีบไปดูทะเลสาบเยว่หยาของแกก่อนเถอะ! ถ้าไปช้ากว่านี้อีกละก็ เกรงว่าต้องไปตามเก็บศพลูกศิษย์พวกนั้นของแกแล้ว!”

สีหน้าหลินหยุนเปลี่ยนทันที พูดด้วยเสียงเข้มว่า “คุณพูดว่ายังไงนะ?”

หวางจิงหลงพูดเยาะเย้ยว่า “ฮื่อ แกกลับไปดูก็รู้เอง”

“ลาก่อน!”

หวางจิงหลงหันหลังกลับแล้วเดินออกไป

เจ้าบ้านสามตระกูลใหญ่ที่เหลือ ก็รีบเดินตามหลังออกไปเช่นกัน

สายตาที่เยือกเย็นของหลินหยุนมองไปยังประธานาธิบดี “คำพูดของเขา หมายความว่ายังไงเหรอ?”

สีหน้าหงซานเหอรู้สึกละอายใจทันที “หลินหยุน เป็นเพราะพวกเราที่ผิดต่อคุณเอง! คุณไปญี่ปุ่นเพื่อสร้างชื่อเสียงเกียรติยศให้กับพวกเราชาวจีน ส่วนพวกเรากลับไม่สามารถปกป้องคนในครอบครัวของคุณไว้ได้เลย!”

“แต่ว่า พวกเราก็พยายามช่วยเต็มที่แล้ว ฉันก็ได้ส่งหน่วยมังกรเข้าไปช่วยเหลือ......”

ยังไม่ทันรอให้หงซานเหอพูดจบเลย หลินหยุนก็รีบตัดตอนคำพูดเขาว่า “บอกผมมาว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

สีหน้าประธานาธิบดีก็เปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดขึ้นมาทันที มองไปยังหลินหยุนแล้วพูดว่า “มีคนอ้างชื่อของคุณ ไปฆ่าเจ้าสำนักน้อยของสำนักอู๋อิ่งในโลกบู๊โบราณ สำนักอู๋อิ่งจึงตามมาแก้แค้น กำลังเข้าบุกล้อมทะเลสาบเยว่หยา”

“แม่และปู่ของคุณ ตอนนี้ก็ไปหลบภัยอยู่ที่ทะเลสาบเยว่หยาด้วย แต่ว่า พวกเราได้ข่าวมาว่า คนของสำนักอู๋อิ่งเชิญพวกปรมาจารย์ค่ายกลมาด้วย น่าจะทำลายค่ายกลฮู่ซานที่คุณได้วางไว้แล้ว”

สีหน้าหลินหยุนเย็นชา จิตสังหารที่น่าสะพรึงกลัวก็ถูกปลดปล่อยออกมาทันที ปกคลุมไปทั่วทั้งคฤหาสน์สภาประเทศ

แม้แต่หงซานเหอและประธานาธิบดีที่เคยผ่านมรสุมชีวิตมามากมายแล้วก็ตาม ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจเลย!