จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 877

หลินหยุนมองเขาแวบเดียวแล้วพูดอย่างเรียบๆว่า “ฆ่าพวกแกแล้ว ฉันกลัวเลอะมือฉันเปล่าๆ”

หวางโส่วเหรินโกรธจนสีหน้าบึ้งตึง แต่ก็ไม่ต่อล้อต่อเถียงกับหลินหยุนอีก

แต่ว่า กลุ่มคนที่อยู่ข้างหลังเขาพวกนั้น กลับทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว

มีชายหนุ่มตระกูลหวางคนหนึ่งพูดอย่างเยาะเย้ยว่า “ฮื่อ ไม่กล้าก็บอกมาเลยว่าไม่กล้า ทำไมต้องพูดให้ตัวเองดูดีแบบนี้ด้วย!”

“ฆ่าพวกฉันแล้ว แกก็รอให้กองทัพทหารจีนมาถล่มแกก็แล้วกัน!”

ชายหนุ่มอีกคนก็ออกมาพูดอย่างเย้ยเหยียนว่า “ก็นั่นนะสิ หลินหยุนแกก็ลองฆ่าสักคนให้พวกเราดูหน่อย”

หลินหยุนมองหน้าเขาแวบเดียว ก็จำได้ว่าเป็นจางจื่อเห้า

เขาเป็นเพื่อนนักเรียนตอนมัธยมปลายของหลินหยุน ตั้งแต่ที่อยู่บ้านของอันซิน หลังจากหลินหยุนเคยตบหน้าเขาไปแรงๆหนึ่งที แล้วก็ไม่ได้พบหน้าเขามานานอีกแล้ว

หลินหยุนแทบจะลืมคนคนนี้ไปแล้ว

ดูเหมือนว่า เพื่อโจมตีตัวเองแล้ว หวางเซิ่งเฉียนลงทุนลงแรงไปมากเลย

“เป็นยังไงล่ะ? มองอะไร ไม่รู้จักฉันเหรอ? เพื่อนนักเรียนเก่าแก่ไง ความจำของแกก็แย่มากไปหน่อยนะ!” จางจื่อเห้าสีหน้ายโสโอหัง สายตาเต็มไปด้วยความเคียดแค้น

คราวก่อนอยู่ที่บ้านอานซินนั้น หลินหยุนไม่เพียงแต่ตบหน้าเขาต่อหน้าเพื่อนนักเรียนด้วยกัน หลังจากนั้น ทำให้เขาต้องขัดใจกับไอ้หน้าบากเฉียงเพราะสาเหตุเรื่องนี้ แล้วถูกไอ้หน้าบากเฉียงกระทืบอย่างแรงอีกด้วย

ช่วงเวลานั้น เป็นช่วงชีวิตที่มืดมิดที่สุดของจางจื่อเห้าเลยทีเดียว

ก็เป็นเพราะช่วงชีวิตนั้นของเขา ทำให้จางจื่อเห้าแอบสาบานในใจกับตัวเองว่า ถ้ามีโอกาสเมื่อไหร่ จะต้องแก้แค้นหลินหยุนให้ได้ ทวงหนี้แค้นที่หลินหยุนทำกับเขาทุกอย่างกลับคืนมาเป็นเท่าตัว

เพียงแต่ว่า เมื่อเขาได้ยินจากปากของเพื่อนนักเรียนด้วยกันว่า หลินหยุนได้เป็นปรมาจารย์หลินไปแล้ว เขารู้ตัวว่าตัวเองไม่มีโอกาสอีกแล้ว อาจไม่แน่ว่าชั่วชีวิตนี้ก็คงไม่มีโอกาสอีกแล้ว

แต่ว่า จู่ๆมีอยู่วันหนึ่ง คนของตระกูลหวางก็มาหาเขา

ตอนนั้นสำหรับจางจื่อเห้าแล้ว นับว่าเป็นเรื่องที่มหัศจรรย์เลยทีเดียว

ในสายตาของจางจื่อเห้าแล้ว ตระกูลหวางราวกับเป็นเทพเจ้ามาโปรด ถูกคัดเลือกจากตระกูลหวาง อีกทั้งยังให้มาจัดการกับหลินหยุนอีกด้วย จางจื่อเห้าก็ต้องยินยอมร้อยเปอร์เซ็นต์

ตอนนี้ เมื่อหลินหยุนเพิ่งจะปรากฏตัวขึ้น จางจื่อเห้าก็อดรนทนไม่ไหวที่จะรีบเผยตัวออกมาจัดการกับหลินหยุนทันที

หลินหยุนกวาดสายตามองเขาอย่างเหยียดหยาม แล้วพูดอย่างเรียบๆว่า “ดูไปแล้ว แกลืมเหตุการณ์ตอนนั้นเร็วไปหน่อยนะ”

“ถึงเวลาที่ควรจะทำให้แกจดจำให้นานกว่านี้แล้ว”

สีหน้าจางจื่อเห้าโหดเหี้ยม “หลินหยุน ตอนนั้นแกทำลายชีวิตฉันยับเยินไปหมด ตอนนี้ กรรมตามสนองแล้ว คิดไม่ถึงสิว่าแกก็มีวันนี้!”

“แกดูแกสิมีตาหามีแววไม่ ถึงกับไปลบหลู่ตระกูลหวางเข้าให้!”

“ตอนนี้ ถึงแม้แกพอมีฝีมืออยู่บ้างนิดหน่อย แต่ว่าเมื่อเทียบกับตระกูลหวางล่ะก็ แกก็เหมือนมดตัวเล็กๆตัวหนึ่งเท่านั้นเอง ตระกูลหวางที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้แค่บีบมือเล็กน้อยก็บี้แกให้ตายคามือได้แล้ว”

“ตอนนี้บริษัท ตงหวาง กรุ๊ปของแม่แกถูกบีบจนไม่มีทางไปอีกแล้ว แกจะทำอะไรได้ล่ะ? ใช้กำลังบู๊ของแกทำร้ายคนหรือ? แกกล้าหรือ?”

จางจื่อเห้าหน้าตาเหมือนคนบ้าคลั่ง พูดเยาะเย้ยเสียดสีหลินหยุนอย่างเต็มที่ ราวกับว่าอยากจะระบายความอัดอั้นตันใจในช่วงเวลาที่ผ่านมาทั้งหมดออกมาที่ตัวหลินหยุนทีเดียวเลย

ในเวลานี้เอง ก็มีสาวสวยแต่งตัวเซ็กซี่คนหนึ่ง เดินมาอยู่ข้างๆจางจื่อเห้า

ใบหน้าของหญิงสาวแฝงไปด้วยสีหน้าที่อ่อนแอนิ่มนวล ทำให้คนรู้สึกอดไม่ได้ที่จะเข้าไปปกป้องเธอ

หญิงสาวคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นเลย เป็นกิ๊กเก่าของหลินหยุน เถียนชุ่ยชุ่ยนั่นเอง

เถียนชุ่ยชุ่ยไม่ได้ไปร่วมงานพิธีเปิดชางฉองกรุ๊ปกับตระกูลเหยียนสองพ่อลูก แต่กลับถูกหวางเซิ่งเฉียนเรียกให้มาอยู่ที่สำนักงานใหญ่บริษัท ตงหวาง กรุ๊ป

ก็เพื่อที่จะรอให้หลินหยุนปรากฏตัวออกมา แล้วใช่เธอมาโจมตีหลินหยุนนั่นเอง

ข้างกายของเถียนชุ่ยชุ่ย ยังมีชายหนุ่มอีกคนหนึ่งตามหลังมาด้วย ชายหนุ่มคนนั้นหน้าตาก็ธรรมดามาก มืออันอ่อนช้อยของเถียนชุ่ยชุ่ยข้างหนึ่ง ก็คล้องแขนของเขาเอาไว้ด้วย

สีหน้าของเถียนชุ่ยชุ่ยตอนนี้นิ่งเฉยมาก มองดูหลินหยุนอย่างเงียบๆ แต่ว่า ความภูมิใจที่แสดงออกทางสายตาเป็นใครก็ย่อมรับรู้ได้