หวางชิงอวิ๋นแฟนคนใหม่ของเถียนชุ่ยชุ่ยพูดด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ว่า: “นี่ก็คือปรมาจารย์หลินที่มีชื่อเสียงโด่งดังเหรอ? ก็ไม่เท่าไหร่เลยนี่นา!”
“ใช่แล้วชุ่ยชุ่ย ได้ข่าวว่าตอนนั้นคุณเป็นคนที่บอกเลิกเขาใช่ไหมล่ะ?” น้ำเสียงของหวางชิงอวิ๋นเต็มไปด้วยความยั่วยุ
เถียนชุ่ยชุ่ยพูดด้วยเสียงหัวเราะระริกระรี้ว่า “คุณก็ถามเรื่องนี้ทำไมล่ะคะ นั่นมันก็เป็นเรื่องอดีตที่ผ่านมาแล้วทั้งนั้น ตอนนั้นเขาก็เป็นแค่คนงานเศษสวะในโรงแรมแห่งหนึ่งเท่านั้นเอง ยังคิดจะมาจีบฉัน! ฉันจะไปชอบเขาได้ยังไงกัน!”
หวางชิงอวิ๋นหัวเราะแฮๆ หันหน้ามามองหลินหยุนแล้วพูดว่า “เห็นแล้วหรือยัง ผู้หญิงที่แกอาจเอื้อมไม่ถึงตอนนั้น อยู่ต่อหน้าฉัน เหมือนกับสุนัขตัวหนึ่งเลย”
“ฉันให้เธอหมอบลง เธอก็ไม่กล้าแม้แต่จะยืนเลย!”
พอพูดจบ หวางชิงอวิ๋นก็โอ้อวดบารมีโดยเอามือจับก้นของเถียนชุ่ยชุ่ยอย่างแรงไปหนึ่งที
สายตาเถียนชุ่ยชุ่ยชุ่ยแสดงความโกรธเล็กน้อย แต่ว่าก็เปลี่ยนเป็นความบ้าคลั่งมาแทนที่อย่างรวดเร็ว
ถ้าสามารถเอื้อมถึงตระกูลหวางได้ละก็ ต่อให้เป็นหมูเป็นหมา เถียนชุ่ยชุ่ยก็เต็มใจยอมทำให้ทั้งนั้น
เมื่อคิดเช่นนี้แล้ว เถียนชุ่ยชุ่ยถึงกับโผเข้าไปในอ้อมกอดของหวางชิงอวิ๋น เอามือทุบลงบนหน้าอกของหวางชิงอวิ๋น แล้วพูดออดอ้อนว่า “จะบ้าเหรอ คนตั้งมากมายกำลังมองอยู่นะ!”
หวางชิงอวิ๋นหัวเราะเสียงดังด้วยความดีใจ รู้สึกพอใจมากกับท่าทางการแสดงออกของเถียนชุ่ยชุ่ย
“หลินหยุน เห็นแล้วหรือยัง ผู้หญิงที่แกอาจเอื้อมไม่ถึงในตอนนั้น ตอนนี้มาออดอ้อนอยู่ในอ้อมกอดของฉันแล้ว ส่วนแกก็ได้แต่ยืนมองอยู่ข้างเดียว ทำอะไรก็ไม่ได้เลย”
“ปรมาจารย์หลิน ถุย!”
สีหน้าของเว่ยเว่ยเทียนหมิงก็แสดงออกถึงความดีใจที่ได้ระบายความแค้นแล้ว “หลินหยุน ไม่คิดเลยว่า แกก็มีวันนี้เหมือนกัน!”
“นี่เป็นเพราะสวรรค์มีตาจริงเลย!”
จางจื่อเห้าก็หัวเราะเสียงดังอย่างบ้าคลั่ง “หลินหยุน รสชาติเป็นยังไงบ้าง? คงรู้สึกมันมากสินะ!”
“ฮ่าๆๆ......” ลูกน้องทั้งหลายของตระกูลหวางที่อยู่ข้างหลังพวกนั้น ก็หัวเราะเยาะอย่างเต็มที่
หวางซูเฟินและฉินหลันมองไปยังหลินหยุนด้วยความเป็นห่วง หวางซูเฟินกระซิบถามเบาๆว่า “เสี่ยวหยุน แกไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”
หลินหยุนสีหน้าไร้ความรู้สึก พูดอย่างเรียบๆว่า “แม่ครับวางใจเถอะ ผมไม่เป็นอะไรหรอก”
“อีกไม่นาน พวกเขาก็หัวเราะไม่ออกแล้ว”
หวางเซิ่งเฉียนหัวเราะเสียงดัง “ฮ่าๆๆ หลินหยุน จนป่านนี้แล้ว แกยังจะมาแกล้งทำเป็นไม่เป็นไรอยู่อีก!”
“ตอนนี้บริษัท ตงหวาง กรุ๊ปได้มาถึงทางตันแล้ว แกก็ไม่กล้าใช้พลังบู๊มาจัดการ แล้วแกยังจะทำอะไรได้อีกเหรอ?”
“แกก็ได้แต่ทำตาปริบๆมองดูบริษัท ตงหวาง กรุ๊ปล้มละลายไป มองดูฉันจัดงานฉลองพิธีเปิดบริษัทของแม่แก ที่อุตส่าห์ก่อตั้งขึ้นมาด้วยน้ำพักน้ำแรงมาครึ่งค่อนชีวิต!”
“วางใจเถอะ อีกประเดี๋ยวฉันก็จะเชิญแกมาร่วมดื่มด้วย! เพื่อฉลองซะหน่อย”
หลินหยุนกลับไม่ได้โกรธเลย เริ่มนับเวลาถอยหลังอย่างเงียบๆ มองไปยังหวางเซิ่งเฉียน แล้วเริ่มนับถอยหลังอย่างแปลกประหลาด “สาม สอง......”
หวางชิงอวิ๋นพูดอย่างเยาะเย้ยว่า “จะตายอยู่ตรงหน้าแล้ว ไอ้หมอนี่ก็ยังแกล้งวาดลวดลายอยู่อีก”
แต่ว่า ยังไม่ทันที่หลินหยุนนับถึงหนึ่งเลย มือถือของหวางเซิ่งเฉียนก็ดังขึ้นแล้ว
หลังจากที่รับโทรศัพท์แล้ว สีหน้าของหวางเซิ่งเฉียนก็เปลี่ยนไปทันที
“ได้ ฉันรู้แล้ว”
หวางโส่วเหรินเมื่อเห็นสีหน้าของหวางเซิ่งเฉียนที่ไม่ค่อยดีนัก จึงกระซิบถามว่า “เป็นยังไงเหรอ?”
หวางเซิ่งเฉียนพูดเสียงเบาๆว่า “เกิดเรื่องแปลกประหลาดขึ้น มีชางฉองกรุ๊ปบริษัทก่อตั้งใหม่พลุดขึ้นบนตึกอาคารแลนด์มาร์คแห่งหนึ่งในมณฑลจงโจว ถึงกับรวบรวมพลังอำนาจเกินกว่าครึ่งในแวดวงธุรกิจของเมืองจีนทั้งหมด!”
“อะไรนะ!” สีหน้าที่ไม่เคยสะทกสะท้านของหวางโส่วเหริน ในที่สุดก็เริ่มเปลี่ยนสีแล้ว
“พลังอำนาจเกินครึ่งในแวดวงธุรกิจของประเทศจีน งั้น ก็เหนือกว่าตระกูลหวางพวกเรามากเลยสิ”
“ตรวจสอบแน่ชัดหรือยัง? ชางฉองกรุ๊ปนั้น มีที่มาที่ไปยังไง?” หวางโส่วเหรินถามด้วยเสียงเบาๆอย่างตื่นเต้น
หวางเซิ่งเฉียนพูดว่า “คนที่รับผิดชอบยังไม่รู้แน่ชัดว่าเป็นใคร แต่ว่า กลุ่มอำนาจอิทธิพลจำนวนมากมายที่เข้าร่วมกับชางฉองกรุ๊ปนั้น ล้วนแต่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับหลินหยุนทั้งนั้น”
หวางโส่วเหรินขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ที่มาที่ไปของหลินหยุน พวกเราก็ยังไม่เคยตรวจสอบอย่างละเอียดเลย เขาไม่มีทางที่จะรวบรวมพลังอำนาจเกินครึ่งในแวดวงธุรกิจของเมืองจีนได้เร็วขนาดนี้หรอก”
หวางเซิ่งเฉียนถามด้วยความสงสัยว่า “งั้นจะเป็นใครได้ล่ะ?”
ในขณะนี้เอง ประตูกระจกห้องโถงใหญ่ก็เปิดออกแล้ว
เจี่ยงสงก็เดินนำหน้าเข้ามา
“เจี่ยงสงแห่งหลินโจว มาเยี่ยมเยียนผู้อำนวยการหวางบริษัท ตงหวาง กรุ๊ปครับ!”
กลุ่มคนที่ติดตามมาด้วย ก็มีอีหยุ่นพวกนั้น ทยอยเดินเข้ามาอย่างเป็นระเบียบ
“อีหยุ่นแห่งเจียงหนาน มาเยี่ยมเย็นท่านผู้อำนวยการหวางครับ!”
กลุ่มคนที่ไปร่วมงานพิธีเปิดชางฉองกรุ๊ปเมื่อครู่นี้ ก็ได้รีบตามมาสมทบที่สำนักงานใหญ่บริษัท ตงหวาง กรุ๊ปทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...