จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 880

พลังแรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนั้น มาเร็ว ก็ไปเร็วเช่นกัน

ไปพร้อมกับที่หลินหยุนหันหลังกลับไปยังข้างกายของหวางซูเฟิน พลังแรงนั้นก็หายไปทันที

แต่ว่าผู้คนตระกูลหวางพวกนั้น กลับนั่งลงไปบนพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง ก็ยังคงมีแต่หวางเซิ่งเฉียนเท่านั้นที่ยืนอยู่ได้เช่นเดิม

โดยทั่วไปแล้ว เสื้อผ้าของทุกคนต่างก็เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อทั้งนั้น

เว่ยเทียนหมิงมองดูเงาร่างของหลินหยุน นัยน์ตาแสดงความรู้สึกสิ้นหวังหมดแรงออกมาอีกครั้งหนึ่ง

“คิดไม่ถึงเลยว่า แม้แต่ตระกูลหวางก็ยังทำอะไรแกไม่ได้! ฮ่าๆๆ สงสัยในโลกนี้คงไม่มีใครที่สามารถจัดการแกได้จริงๆแล้ว!”

“ฮาๆๆ เพราะอะไร? นี่เป็นเพราะอะไรกันแน่? ทำไมสวรรค์ถึงไม่ยุติธรรมเช่นนี้!”

เว่ยเทียนหมิงนั่งอยู่บนพื้นอย่างคนสิ้นหวัง เดิมทีความหวังได้คุกรุ่นขึ้นมาอีกครั้ง ตอนนี้กลับเหมือนถูกน้ำเย็นสาดลงบนศีรษะจนดับมอดไปหมด

ความสะเทือนใจที่ได้รับในครั้งนี้ รุนแรงกว่าเมื่อก่อนถึงสิบเท่า

ก็เหมือนคนที่กระหายน้ำอยู่กลางทะเลทราย เมื่อได้เห็นพื้นที่สีเขียวขึ้นมาทันที จึงรีบ เดินเข้าไปด้วยความยากลำบากแต่กลับพบว่า ที่แท้เป็นเพียงแค่ภาพลวงตาเท่านั้น

เมื่อเกิดความหวังขึ้นมา หลังจากนั้นก็พบกับความสิ้นหวังที่รุนแรงกว่าอีก นี่จึงเป็นเรื่องที่สามารถทำร้ายคนได้มากที่สุด

สภาพของเถียนชุ่ยชุ่ย ก็ไม่ได้ดีไปกว่าเว่ยเทียนหมิงสักเท่าไรนัก

ตอนนี้ สายตาเถียนชุ่ยชุ่ยที่มองไปยังหลินหยุนนั้น นอกจากความหวาดผวาแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นยังแฝงไปด้วยความเคียดแค้นและความริษยาอีกด้วย

ผ่านไปสักครู่หนึ่ง หวางชิงอวิ๋นก็กลับไปพร้อมกับพวกคนตระกูลหวางแล้ว แต่เธอกลับยังอยู่ที่นั่น

หลังจากที่ใช้เธอโจมตีหลินหยุนล้มเหลวแล้ว เธอคนนี้เพื่อนนักเรียนที่หลินหยุนเคยตามจีบนั้น ก็ไร้ค่าในการใช้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิงแล้ว

ในสายตาหวางชิงอวิ๋น เธอก็หมดราคาอีกต่อไปแล้ว

หญิงงามนั้น คนของตระกูลหวางไม่เคยขาดแคลนเลย

“เพราะอะไร? นี่เป็นเพราะอะไรกันแน่? สวรรค์ทำไมถึงทำกับฉันแบบนี้? ฉันทำผิดอะไรไปเหรอ?”

จนป่านนี้แล้ว เถียนชุ่ยชุ่ยก็ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองทำผิดอะไรเลย

ฐานะเป็นอยู่ทางครอบครัวของเธอธรรมดามาก เธอรักความสบายทะเยอทะยานใฝ่หาความร่ำรวย ก็เพียงแค่ต้องการเปลี่ยนชีวิตของตัวเองให้ดีขึ้นเท่านั้น

เธอผิดด้วยเหรอ?

เธอก็ไม่ผิด ทุกคนก็มีสิทธิ์ที่จะตามหาความสุขของตัวเองทั้งนั้น

เพียงแต่ว่าในขณะที่หาความสุขให้กับตัวเองนั้น จะต้องไม่ไปทำร้ายคนอื่นเพื่อบรรลุเป้าหมายของตัวเอง และก็ไม่ควรที่จะเหยียบไหล่คนอื่นขึ้นไปอีกด้วย

ตอนนี้ เถียนชุ่ยชุ่ยก็เหมือนกับเซี่ยหยู่เวย ต่างก็ได้รับผลกรรมที่ตัวเองก่อขึ้นแล้ว

ใต้หว่างขาของจางจื่อเห้า ก็ปรากฏมีคราบน้ำไหลซึมออกมา

ข้อมูลข่าวสารของเขาไม่ได้ไวเหมือนกับเว่ยเทียนหมิงพวกนั้น เขาไม่ค่อยรู้เรื่องราวเกี่ยวกับหลินหยุนเลย รู้แต่เพียงว่าหลินหยุนก็คือปรมาจารย์หลินเท่านั้นเอง

ไม่เคยรู้ว่าปรมาจารย์มีความแข็งแกร่งขนาดไหน

เขาคิดว่าถ้าตะกูลหวางออกหน้าแล้ว ต่อให้หลินหยุนเป็นถึงปรมาจารย์หลิน ต่อให้หลินหยุนสามเศียรหกกร ก็มีแต่ต้องตายอย่างเดียว

อย่างน้อยสี่ตระกูลยิ่งใหญ่ของประเทศจีนในความรู้สึกของประชาชนคนธรรมดาทั่วไปแล้ว ก็เป็นเหมือนดั่งเทพเจ้าบนสรวงสวรรค์

แต่ว่า ตอนนี้เขาจึงได้เข้าใจแล้วว่า ปรมาจารย์หลินมีความแข็งแกร่งขนาดไหนแล้ว

แข็งแกร่งเสียจนเหลือเชื่อ!

พลังอำนาจเกินครึ่งในแวดวงรธุรกิจของเมืองจีน เพียงเพราะคำพูดของเขาคำเดียว ถึงกับมารวมตัวกันเพื่อก่อตั้งชางฉองกรุ๊ปขึ้นมา ซึ่งเป็นบริษัทที่แม้แต่ตระกูลหวางก็ยังเทียบไม่ติดฝุ่นเลย

โดยเฉพาะที่หลินหยุนปลดปล่อยพลังแรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวออกมา แล้วทำให้ทุกคนต้องคุกเขาลงทั้งหมด ก็ยิ่งทำให้คนธรรมดาทั่วไปอย่างจางจ่อเห้าเช่นนี้ ต้องสูญเสียความสามัญสำนึกไปโดยสิ้นเชิง

ตอนนี้เป็นสังคมที่ปกครองด้วยกฎหมายมานานแล้ว สามารถทำให้ผู้คนคุกเข่ากราบไหว้เหมือนสังคมศักดินาในสมัยโบราณได้ ต่อให้เป็นประธานาธิบดีก็ยังทำไม่ได้เลย

แต่ว่า หลินหยุนกลับทำได้อย่างง่ายดาย

อีกทั้ง นั่นเป็นพวกคนใหญ่คนโตที่มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วทุกที่ทั้งนั้น ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปอย่างเขาที่จะเทียบเคียงได้

แต่ว่า พวกคนใหญ่คนโตเหล่านี้ก็เหมือนกับเขาเช่นกัน ต่างก็ต้องคุกเข่าลงตรงหน้าหลินหยุนทั้งนั้น

แต่คนใหญ่คนโตที่มีพละกำลังลึกล้ำขั้นเทพเช่นนี้ คนอย่างเขาจางจื่อเห้าถึงกับได้ลบหลู่ไปแล้ว

หลังจากนี้ไป เขาจางจื่อเห้าพอลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วอาจพบว่า ตัวเองนอนจมอยู่ใต้ท้องทะเลลึกหรือไม่

หรืออาจจะนอนตื่นขึ้นมาแล้วพบว่า ตัวเองถูกฝังอยู่ใต้ดินแล้วก็ได้

เมื่อนึกถึงสิ่งเหล่านี้แล้ว จางจื่อเห้าก็รู้สึกทรุดลงไปเลย