จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 897

ผลที่ได้รับดีกว่าที่หลินหยุนคาดการณ์เอาไว้

ป่ายหลี่หลงเซิ่งที่คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดนั้น ไม่สามารถแบกรับความพ่ายแพ้อย่างนี้ได้

ยิ่งไปกว่านั้น หลินหยุนตั้งใจที่จะโจมตีจิตใจของเขาด้วย ทำให้ป่ายหลี่หลงเซิ่งเกือบจะเสียสติไปเลย

ป่ายหลี่เถ่เป็นคนแรกที่สัมผัสได้ว่าลูกชายตัวเองผิดปกติ เขาใช้พลังชี่ตะโกนออกมาอย่างเย็นชา:"พอได้แล้ว!"

สายตาของป่ายหลี่หลงเซิ่งเต็มไปด้วยความว่างเปล่า ผ่านไปสักพัก เขาก็ค่อยๆได้สติคืนมา

"คุณพ่อ ฉันพ่ายแพ้แล้วใช่ไหม?"ป่ายหลี่หลงเซิ่งพูดด้วยสีหน้าที่เหลือเชื่อ

ป่ายหลี่เถ่อยากจะด่าเขามากๆ แต่ในเวลานี้ เขารู้ตัวดี ป่ายหลี่หลงเซิ่งไม่สามารถทนต่อรับคำด่าได้อีก

ป่ายหลี่เถ่พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน:"ไม่เป็นไร ความพ่ายแพ้นั้นเป็นเรื่องปกติ โลกกลั่นยามีคนที่มีความสามารถมากมายซ่อนอยู่ แม้แต่ฉันก็ไม่กล้าพูดว่าสามารถเอาชนะได้ทุกคน คุณแพ้ก็เป็นเรื่องปกติ"

ป่ายหลี่หลงเซิ่งพูดพึมพำ:"ใช่จริงๆเหรอ? แต่ตอนนั้นฉันใกล้จะเอาชนะได้แล้ว! ทำไมถึงพ่ายแพ้ได้ละ?"

"เขาโกง เขาต้องโกงแน่นอน!"ป่ายหลี่หลงเซิ่งชี้หน้าหลินหยุนและตะโกนด้วยความโกรธ

ป่ายหลี่เถ่พูดอย่างเย็นชา:"พอได้แล้ว แพ้ก็คือแพ้ คนของสำนักยาตัน มีใครไม่เคยแพ้บ้าง!"

"จากนี้ไปกลับไปฝึกฝนให้เยอะๆ ถ้าเรียนสำเร็จค่อยไปเอาชนะเขา อย่าตะโกนแบบนี้อีก!"

ป่ายหลี่หลงเซิ่งโดนป่ายหลี่เถ่ด่า ทำให้เขาไม่กล้าพูดอะไรอีก เขามองหน้าหลินหยุนด้วยสายตาที่โกรธ และเดินลงจากเวทีด้วยความไม่เต็มใจ

หลินหยุนมองป่ายหลี่เถ่ที่มีสีหน้าที่เย็นชาและไม่พอใจ เขาเป็นเจ้าสำนักสำนักยาตัน เป็นชื่อเสียงมากๆในโลกกลั่นยา เป็นบุคคลอันดับหนึ่งของโลกกลั่นยา และทำให้หุบเขาเทพยาตกอับถึงขนาดนี้ คนอย่างป่ายหลี่เถ่ไม่ธรรมดาจริงๆ

หุบเขาเทพยาพ่ายแพ้ ก็เป็นเรื่องปกติ

ป่ายหลี่เถ่มองไปที่หลินหยุน สีหน้าของเขามีแต่ความเย็นชา แต่ดูไม่ออกว่าในใจของเขาคิดอะไรอยู่กันแน่

"คุณเก่งมากๆ!"

"มีความเก่งกาจด้านวิชาการกลั่นยา และมีกลอุบายที่เป็นเลิศ เกือบจะทำลายชีวิตของลูกชายฉัน!"

"จิตใจของคุณอำมหิตมากๆ!"

หลินหยุนรู้ตัวดีว่าป่ายหลี่เถ่มองออกว่าเขาต้องการทำลายชีวิตของป่ายหลี่หลงเซิ่ง อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้ตั้งใจปกปิดอยู่แล้ว

หลินหยุนพูดเบาๆ:"เขาเป็นคนแส่หาเรื่องเอง"

"ตอนนี้ถึงเวลาที่คุณต้องรับคำท้าประลองแล้ว"หลินหยุนมองไปที่ป่ายหลี่เถ่ ค่อยๆกดดันทีละก้าวๆ

ป่ายหลี่เถ่หัวเราะอย่างเย็นชา:"คุณวางใจได้ ฉันรับคำท้าประลองอยู่แล้ว"

เมื่อพูดจบ ป่ายหลี่เถ่ก็หั่นหลังและเดินกลับไปที่โต๊ะผู้ตัดสินทันที

ป่ายหลี่เถ่มองหน้าผู้ตัดสินหลายๆคน และพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม:"หลังจากนี้ ฉันจะประลองกับหลินหยุน ใครจะมาเป็นผู้ตัดสิน?"

ผู้ตัดสินเหล่านั้นมองหน้ากัน แต่ไม่มีใครกล้าพูดออกมา

การเป็นผู้ตัดสินเรื่องนี้ ไม่ใช่เรื่องที่ง่ายเลย

เพราะไม่มีใครอย่าล่วงเกินผิดใจกับสำนักยาตัน

ในเวลานี้ ผู้ตัดสินแซ่กู่ยืนขึ้น และพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม:"ฉันเป็นผู้ตัดสินเอง!"

ป่ายหลี่เถ่มองหน้าเขาอย่างจริงจัง เขาพยักหน้าและพูด:"ได้"

จากนั้นป่ายหลี่เถ่ก็หันหลัง และเดินไปด้านหน้าของหลินหยุนและห่างจากหลินหยุนเพียงสามเมตร

เขามองหน้าหลินหยุนและเผยรอยยิ้มที่เย็นชาออกมา:"เด็กหนุ่ม คุณแสดงได้ดีมากๆ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าวิชาการกลั่นยาที่แท้จริง วิชาของคุณมันก็ไร้ประโยชน์!"

"ฉันยอมรับคำท้าประลองของคุณ!"

"ฉันจะทำให้คุณรู้ อะไรคือวิชาการกลั่นยาที่แท้จริง!"

หลินหยุนพูดเบาๆ:"ฉันรออยู่"

ผู้ตัดสินแซ่กู่พูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม:"ป่ายหลี่เถ่ ตอนนี้คุณคือคนที่โดนท้าประลอง ตามกฎระเบียบ คุณต้องยืนอยู่ข้างๆคนที่ท้าประลองคุณ!"

ป่ายหลี่เถ่ไม่ได้พูดอะไร เขาเดินลงไปทันที และยืนอยู่ข้างๆหลินหยุน

ผู้ตัดสินแซ่กู่พูดอีกครั้ง:"ตามกฎระเบียบ ผู้ท้าประลองมีสิทธิ์เลือกก่อน"

ผู้ตัดสินแซ่กู่มองไปที่หลินหยุน:"คุณสามารถเลือกได้ว่าจะประลองกลั่นยาตัวไหน?"

หลินหยุนพูดเบาๆ:"ไม่จำเป็น ให้เขาเป็นคนเลือก ไม่ว่าเขาจะเลือกโอสถตัวไหน ฉันก็โอเค"

แต่เขาในฐานะผู้ตัดสิน เขาไม่ควรพูดเรื่องพวกนี้ออกมา

ผู้ตัดสินแซ่กู่มองไปที่ป่ายหลี่เถ่และพูดอย่างเคร่งขรึม:"ตามกฎระเบียบ เมื่อผู้ท้าประลองไม่ยอมเลือก คุณสามารถเลือกได้ว่าจะประลองกลั่นยาตัวไหนก็ได้"

ป่ายหลี่เถ่หัวเราะออกมา รอยยิ้มของเขาดูเจ้าเล่ห์มากๆ:"ฉันเลือกยาตั้งจิต!"

เมื่อคำว่ายาตั้งจิตถูกพูดออกมา คำพูดนี้มันเหมือนกับระเบิดที่ทิ้งลงไปในแม่น้ำอันสงบนิ่ง และเกิดคลื่นยักษ์ทันที

"ยาตั้งจิต! มันเป็นไปได้ยังไง!"

"มันคือโอสถระดับห้าที่มีอยู่ในตำนานเท่านั้น!"

"มันเป็นโอสถที่ช่วยทำให้ปรมาจารย์บู๊เข้าสู่ขั้นแดนเทพได้ และเป็นโอสถที่มีอยู่ในตำนานเท่านั้น!"

"ไม่มีใครบนโลกนี้สามารถกลั่นยาตัวนี้ได้ไม่ใช่เหรอ? เจ้าสำนักยาตันสามารถกลั่นยาตัวนี้ได้แล้วเหรอ?"

ผู้คนที่อยู่ด้านล่าง ต่างสนทนากันด้วยความตกตะลึง

ยาตั้งจิตนี้ ทำให้ทุกคนตกใจมากๆเหมือนกัน

แม้แต่ผู้ตัดสินแซ่กู่คนนั้นและผู้ตัดสินคนอื่นๆที่อยู่บนโต๊ะ ต่างก็ตกตะลึงและมองไปที่ป่ายหลี่เถ่ทันที

แต่ผู้ตัดสินแซ่กู่ขมวดคิ้วทันที ดูเหมือนเขาจะเข้าใจจุดประสงค์ที่แท้จริงของป่ายหลี่เถ่แล้ว

"ถึงแม้วิชาการกลั่นยาของป่ายหลี่เถ่จะสูงกว่าฉัน แต่สามารถกลั่นยาระดับสี่ได้ ก็เป็นเรื่องที่ไม่ง่ายแล้ว"

"ตอนนี้เขากลับใช้โอกาสนี้พูดว่าจะประลองกลั่นยาระดับห้า"

"ดูเหมือนเขาไม่มั่นใจว่าตัวเองสามารถเอาชนะเด็กหนุ่มคนนั้นได้!"

"เขาเลือกที่จะพูดว่าต้องการกลั่นยาระดับห้า มันเป็นเพียงแค่ข้ออ้าง จุดประสงค์หลักของเขาคือทำให้ทั้งสองคนไม่สามารถกลั่นยาได้สำเร็จ ถ้าเป็นแบบนี้ ป่ายหลี่เถ่ก็ไม่พ่ายแพ้อย่างแน่นอน"

"ฮ่าๆๆๆ ป่ายหลี่เถ่ คุณเป็นคนเจ้าเล่ห์จริงๆที่สามารถคิดแผนอย่างนี้ออกมาได้!"

หลินหยุนครุ่นคิดชั่วครู่ก็เข้าใจจุดประสงค์ที่แท้จริงของเขาทันที ถึงแม้เขาไม่รู้ว่าความสามารถด้านการกลั่นยาของป่ายหลี่เถ่อยู่ในระดับไหน แต่โอสถระดับห้าในโลกบู๊นั้น มันเป็นโอสถที่มีอยู่ในตำนานเท่านั้น

ไม่ต้องพูดถึงป่ายหลี่เถ่ แม้แต่ในประวัติศาสตร์ของโลกกลั่นยา ก็ไม่เคยมีใครกลั่นยาระดับห้าสำเร็จ