เมื่อผู้อาวุโสพูดจบ ก็เดินตรงเข้ามาหาพวกหลินหยุนทั้งสองคนด้วยความหยิ่งทะนง
หลินซื่อเฉิงนั้นไม่ชอบตั้งแต่ที่เขาพูดจาดูหมิ่นเมื่อครู่สักแล้ว ส่งเสียงฮึอย่างเย็นชา แล้วก็ก้าวเดิน
เข้าไปหา
แต่ หลินซื่อเฉิงรู้สึกว่าเบื้องหน้าของเขามีเงาดำแวบผ่าน ซึ่งเป็นหลินหยุนที่ได้มายืนขวางอยู่
ด้านหน้าของเขา
“คุณปู่ ท่านยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ปล่อยให้ฉันเป็นคนจัดการเอง” หลินหยุนพูดขึ้น
“ตกลง” หลินซื่อเฉิงก็ไม่ได้ทำเป็นโอ้อวดอะไร แล้วก็ถอยหลังออกมาทันที
ผู้อาวุโสคนนั้นมองไปที่หลินหยุน แสดงท่าทางยิ้มเยาะพร้อมกับพูดขึ้นว่า: “ลำพังแค่นายเหรอ? ยังคงห่างชั้นกันเกินไป ให้คุณปู่ของนายบุกเข้ามาพร้อมกันเลยสิ! ”
ผู้อาวุโสมีท่าทางที่หยิ่งผยองเป็นอย่างมาก จนถึงขนาดหลงระเริง
หลินหยุนพูดขึ้นว่า: “ไม่ต้องหรอก จัดการกับนาย ฉันใช้เพียงแค่มือเดียวก็พอแล้ว! ”
ชัดเจนว่า หลินหยุนหลงระเริงหนักยิ่งกว่าเขาอีก!
ผู้อาวุโสตกใจเล็กน้อย จากนั้นก็โมโหขึ้น: “ไอ้หนุ่มน้อย นายกล้าที่จะดูหมิ่นฉัน! ”
“ฉันจะทำให้นายรับรู้ถึง ผลของการดูหมิ่นฉันว่าเป็นอย่างไร! ”
“ฉันจะทำให้นายตายทั้งเป็น! ”
ชัดเจนว่าผู้อาวุโสคนนี้ต้องการที่จะสร้างภาพลักษณ์ความน่าเกรงขามต่อหน้าของสำนักพยัคฆ์ ซึ่งพอดีเลยที่จะใช้หลินหยุนเป็นเป้าหมายในการสร้างความน่าเกรงขามในครั้งนี้
“รอดูก็แล้วกัน” หลินหยุนสีหน้าท่าทางเฉยเมย
ด้านข้าง พวกลูกศิษย์ของสำนักพยัคฆ์ แต่ละคนต่างก็มองไปที่หลินหยุนด้วยความตกใจ พร้อมกับแอบวิพากษณ์วิจารณ์กันเบา ๆ
“ไอ้หนุ่มนี้เป็นใคร? ถึงได้กล้าที่จะโอ้อวดหลงระเริงขนาดนี้! ”
“นั่นเป็นถึงผู้อาวุโสของตระกูลเซินเลย! ตระกูลเซิน เป็นถึงหนึ่งในเจ็ดของวงศ์ตระกูลแห่งโลกบู๊
โบราณ อีกทั้งพลังความสามารถก็จัดอยู่ในอันดับต้น ๆ ของทั้งเจ็ดวงศ์ตระกูลนั้น”
“โดยเขาบอกว่าจะใช้เพียงแค่มือเดียว มันช่างกล้าพูดโอ้อวดอย่างไร้ยางอายสิ้นดี! ”
“คงจะเป็นเพราะยังหนุ่มอายุน้อย! คิดว่าเมื่อครู่ที่ชี้แนะคุณปู่ของเขาแล้วเอาชนะเจ้าสำนักของ
พวกเราได้ ก็จึงไม่เห็นผู้อาวุโสตระกูลเซินอยู่ในสายตาเลย! ”
“ฮึ เขากลับไม่รู้ว่า แม้แต่เจ้าสำนักของพวกเราเองเมื่ออยู่ต่อหน้าของตระกูลเซิน ก็ยังไม่กล้าที่จะ
พูดจาเสียงดัง! ”
“ใช่แล้ว ผู้อาวุโสตระกูลเซินผู้นี้ มีพลังความสามารถระดับไหนกัน? ”
“ได้ยินว่าเป็นปรมาจารย์ขั้นสูงสุด! ”
เสียงวิพากษ์วิจารณ์ของพวกคนเหล่านั้น หลินหยุนได้ยินอย่างชัดเจน
แต่ว่าต่อให้ไม่ได้ยิน หลินหยุนก็สามารถที่จะมองออกได้ว่า ผู้อาวุโสตระกูลเซินคนนี้ อยู่ในระดับ
ปรมาจารย์ขั้นสูงสุด
ถ้าหากเป็นเมื่อก่อน ระดับปรมาจารย์ขั้นสูงสุด และยังเป็นคนของโลกบู๊โบราณด้วยแล้ว เกรงว่า
พลังความสามารถจะอยู่ระดับเดียวกับเยนหนานเทียน บางทีหลินหยุนอาจจะให้ความสำคัญบ้าง
แต่ว่า ตอนนี้แม้แต่นักบู๊ขั้นแดนเทพหลินหยุนก็ยังไม่เห็นอยู่ในสายตาเลย แล้วนับประสาอะไรที่จะ
ต้องสนใจปรมาจารย์ระดับขึ้นสูงสุดด้วยล่ะ?
ผู้อาวุโสตระกูลเซินตะโกนขึ้นอย่างเย็นชา จากนั้น ก็ยื่นหมัดสองข้างออกมา แล้วก็วาดเส้นที่
บริเวณหน้าอก
ด้านบนของหมัดสองข้างของเขา ได้ถูกปกคลุมด้วยชี่แท้อย่างรวดเร็ว ชี่แท้สีแดงเพลิง ที่เหมือนกับ
เปลวไฟที่ลุกไหม้นั้น ได้เผาไหม้ขึ้นที่บริเวณพื้นที่ว่างเบื้องหน้าร่างกายของเขาประมาณหนึ่งเมตร
เส้นที่เขาได้วาดขึ้นก่อนหน้านั้น เวลานี้ไฟได้เริ่มลุกไหม้ขึ้นแล้ว ซึ่งกลายเป็นรูปร่างของทวนยาว
หนึ่งเล่ม
จากนั้น มือสองข้างของเขา ได้จับไปที่ด้ามของทวนอัคคียาวในทันที แล้วก็ขว้างเข้าใส่หลินหยุน
อย่างรวดเร็ว
“ทวนอัคคีลวงวิญญาณ! ”
กระบวนท่านี้ น่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก
เปลวไฟที่ลุกไหม้โชติช่วง ได้ทำให้ผู้อาวุโสตระกูลเซินกลายเป็นดั่งเทพสงคราม
หลินหยุนมีสีหน้าท่าทางที่ไร้อารมณ์ไร้ความรู้สึก โดยสายตายังแสดงออกถึงท่าทางที่เหยียดหยาม
เล็กน้อย
“ฮึ สร้างสถานการณ์ข่มขวัญตบตา ซึ่งการสร้างสถานการณ์ข่มขวัญนี้ขึ้นนั้น ต้องสิ้นเปลือง
พลังงานไปเป็นอย่างมาก โง่เง่าที่สุด”
ถูกต้อง ผู้อาวุโสตระกูลเซินต้องการสร้างสถานการณ์ข่มขวัญ ที่จริงแล้วเปลวไฟโดยรอบตัว
ของเขานั้น ไม่จำเป็นที่จะต้องมีขึ้นก็ได้
แต่ว่า เขาต้องการเพื่อที่จะจัดการสังหารด้วยกระบวนท่าเดียว สร้างสถานการณ์ข่มขวัญตบตา และสร้างความน่าเกรงขามให้กับคนของสำนักพยัคฆ์ ดังนั้นจึ้งต้องจงใจที่จะสร้างสถานการณ์
ใหญ่โตแบบนี้ขึ้น
คิดไม่ถึงว่า กลับถูกหลินหยุนมองทะลุถึงความจอมปลอมของเขา
ผู้อาวุโสตระกูลเซินหน้าตาแดงก่ำ โมโหจนถึงกับร้องตะโกนขึ้น: “ไอ้หนุ่มน้อย นายจะไปเข้าใจอะไร ไปตายซะเถอะ! ”
ทวนอัคคีขนาดสามเมตรที่มีไฟลุกโชติช่วงนั้น ได้พุ่งตรงเข้าจู่โจมหลินหยุน พร้อมกับปลายหางของ
เปลวไฟที่ทอดยาว ดั่งขีปนาวุธ
“ทรงพลังมากจริง ๆ! ”
จางเฮยหู่แอบตกตะลึงอยู่ในใจ พลังความสามารถของผู้อาวุโสตระกูลเซินนี้ แข็งแกร่งทรงพลัง
มากทีเดียว
พวกลูกศิษย์ของสำนักพยัคฆ์เหล่านั้น ยิ่งมีท่าทางที่ตกตะลึงเข้าไปใหญ่ ซึ่งต่างก็ตื่นตะลึงไปกับ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...