จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 908

หลินหยุนกับหลินซื่อเฉิงเดินทางกลับตระกูลหลิน

หลินซื่อเฉิงขอร้องให้หลินหยุนพูดแนะนำเกี่ยวกับกฎระเบียบในโลกบำเพ็ญให้เขาฟังมากขึ้น

พอดีเลยที่หลินหยุนเองก็คิดเช่นนี้เหมือนกัน โดยจะพักอาศัยอยู่ที่ตระกูลหลิน แล้วก็ถ่ายทอด

เรื่องราวต่าง ๆ ให้กับนายท่านหลิน

ตอนนี้ นายท่านหลินไม่ได้สนใจเกี่ยวกับกิจการเรื่องราวภายในตระกูลหลินแล้ว โดยได้มอบหน้าที่

ให้กับหลินตงถิงลูกชายคนโตเป็นคนดูแลจัดการทั้งหมด

เดิมที หลินซื่อเฉิงเตรียมที่จะมอบหน้าที่การดูแลตระกูลหลินให้กับหลินตงหัว แต่ว่า หลินตงหัว

ไม่เต็มใจที่จะรับมอบ จึงหมดหนทาง ทำได้เพียงมอบหน้าที่นี้ให้กับหลินตงถิงแทน

สาวน้อยหลินโร่สุ่ยทราบว่าหลินหยุนจะมาพักอาศัยอยู่ที่ตระกูลหลินหลายวัน ก็ดีใจจนกระโดด

โลดเต้นขึ้นทันที

อาศัยช่วงจังหวะเวลาที่หลินหยุนว่างหลังจากการชี้แนะนายท่านบำเพ็ญฝึกฝนแล้ว หลินโร่สุ่ย

จึงได้ไปหาหลินหยุน

“พี่หลินหยุน คุณจะพักอยู่ที่ตระกูลหลินอีกกี่วันล่ะ? หลินโร่สุ่ยเงยหน้าที่งดงามขึ้น ดวงตาโตเป็น

ประกาย เผยถึงความน่ารักและมีชีวิตชีวา”

หลินหยุนยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า: “อาจจะพักอยู่อีกหลายวัน รอจนกว่าจะสอนวิชาความรู้ให้กับ

คุณปู่หมดแล้ว ฉันจึงจะเดินทางกลับ”

ได้ยินดังนั้น หลินโร่สุ่ยจึงเผยรอยยิ้มที่ดีอกดีใจขึ้น

“งั้นก็ดีมากเลย”

“สองวันจากนี้ ฉันมีงานเลี้ยงฉลองเพื่อนร่วมรุ่น คุณสามารถที่จะไปร่วมงานกับฉันได้ไหมล่ะ? ”

หลินหยุนมองที่เธอ และถามขึ้นอย่างสงสัยว่า: “งานเลี้ยงฉลองเพื่อนร่วมรุ่นของเธอ ทำไมจะต้อง

ให้ฉันไปร่วมงานกับเธอด้วยล่ะ? ”

หลินโร่สุ่ยเขินอายเล็กน้อย และพูดขึ้นอย่างออดอ้อนว่า: “โอ้โห้ ก็ฉันเป็นผ้หญิง ถ้าหากพบเจอ

กับคนร้ายจะทำอย่างไร? มีคุณไปด้วย ก็จะปลอดภัยมากยิ่งขึ้นไม่ใช่เหรอ? ”

ที่จริงแล้ว เมื่อเห็นความเขินอายจากแววตาของหลินโร่สุ่ยนั้น หลินหยุนก็ทายออกได้แล้วถึงเหตุผล

ที่หลินโร่สุ่ยต้องการให้เขาไปด้วย

หลินโร่สุ่ยเป็นหญิงสาวที่น่ารักและงดงามขนาดนี้ อีกทั้งมาจากวงศ์ตระกูลที่สูงศักดิ์และมีชื่อเสียง เชื่อว่าคงจะมีผู้ชายที่ตามจีบเธอจำนวนไม่น้อย

ที่หลินโร่สุ่ยเชิญเขาไปด้วยนั้น ก็เพื่อที่จะให้เขาเป็นเกราะกำบัง

ชาติที่แล้ว ในตระกูลหลินนอกจากคุณปู่หลินซื่อเฉิงแล้ว ก็ยังมีหลินโร่สุ่ยที่ดีกับเขามากที่สุด

ดังนั้น คำขอร้องของหลินโร่สุ่ยในชาตินี้ หลินหยุนก็จะพยายามตอบสนองอย่างดีที่สุด

“ตกลง ฉันจะไปกับเธอด้วย เพื่อเป็นบอดี้การ์ดให้กับเธอ” หลินหยุนยิ้มและตอบรับ

“ดีจังเลย ตกลงตามตามนี้นะ! ” หลินโร่สุ่ยตื่นเต้นดีใจจนถึงกับกระโดดโลดเต้น ราวกับเป็น

กระต่ายน้อยสีขาวที่น่ารัก

“อย่างนั้นฉันขอตัวกลับก่อน เมื่อถึงวันงานเลี้ยงเพื่อนร่วมรุ่น ฉันจะมาหาคุณ”

“ตกลง”

ได้รับคำตอบที่พึงพอใจจากหลินหยุนแล้ว สาวน้อยหลินโร่สุ่ยก็กระโดดโลดเต้นจากไป

หลินหยุนกลับมายังห้องพักที่หลินตงถิงได้จัดเตรียมไว้ให้กับเขา

ห้องนี้ คือห้องรับแขกที่ดีที่สุดของตระกูลหลิน

ชาติที่แล้ว ทุกครั้งที่ครอบครัวของหลินหยุนกลับมาที่ตระกูลหลิน หลินหยุนก็ต้องการที่จะพักอยู่

ในห้องนี้

แต่ว่า จนกระทั่งเขาถูกท่านอาจารย์พาตัวออกไปจากโลก เขาก็ยังไม่เคยได้เข้าพักอยู่ในห้องนี้เลย

ในชาตินี้ หลินตงถิงกลับได้จัดเตรียมให้เขามาพักอยู่ในห้องนี้

เมื่อย้อนคิดถึงเรื่องราวต่าง ๆ ในชาติที่แล้ว หลินหยุนก็เผยรอยยิ้มอย่างน่าแปลกขึ้นที่มุมปาก

“ชาติที่แล้ว เมื่อฉันกลับมาตระกูลหลินของตนเอง ซึ่งเทียบไม่ได้แม้แต่กับสุนัข”

“ในชาตินี้ กลับกลายเป็นแขกผู้มีเกียรติระดับสูง”

“อิทธิพลความสามารถ ถือว่าเป็นพื้นฐานของทุกสิ่งทุกอย่างเลยทีเดียว! ”

หลินหยุนค่อย ๆ หลับตาลง เพื่อเริ่มต้นบำเพ็ญฝึกฝน

ที่สำนักพยัคฆ์ซานเหมิน

หลังจากที่จางเฮยหู่เสียชีวิตลงแล้ว พวกลูกศิษย์ทั้งหมดของสำนักพยัคฆ์ ก็ได้เริ่มทำการคัดเลือก

เจ้าสำนักคนใหม่

แต่ว่า ท่ามกลางพวกลูกศิษย์ของจางเฮยหู่นั้น โดยส่วนใหญ่ต่างก็มีพลังความสามารถที่ไม่

แตกต่างกันมากนัก

ดังนั้น ใครที่จะขึ้นเป็นเจ้าสำนักคนต่อไป ก็ยังคงไม่สามารถตัดสินอย่างเด็ดขาดได้

ผู้อาวุโสที่รูปร่างเล็กเตี้ย หน้าดำราวกับถ่านคนหนึ่ง ได้พาเด็กหนุ่มชุดแดงสิบกว่าคน มาปรากฏตัว

ขึ้นที่สำนักพยัคฆ์ซานเหมินอย่างกะทันหัน

พวกลูกศิษย์สำนักพยัคฆ์ต่างก็กำลังคัดเลือกเจ้าสำนักคนใหม่กันอยู่ จนกระทั่งพวกคนเหล่านี้ได้

ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าประตูห้องโถงแล้ว พวกเขาถึงจะรู้ตัว

“พวกนายเป็นใคร? ”

ลูกศิษย์สำนักพยัคฆ์คนหนึ่ง ตะโกนถามขึ้นเสียงดัง

ผู้อาวุโสผู้นำที่ตัวเตี้ย หน้าดำเหมือนถ่านคนนั้น ได้โบกมือให้กับเด็กหนุ่มชุดแดงคนหนึ่งที่อยู่

ด้านข้าง

เด็กหนุ่มคนนั้นพยักหน้าตอบรับทันที จากนั้นก็มองไปยังพวกลูกศิษย์สำนักพยัคฆ์อย่างเย็นชา และสอบถามขึ้นอย่างเยือกเย็นว่า: “ผู้อาวุโสเจ็ดตระกูลเซินของพวกเราก่อนหน้านี้ได้มาที่นี่ แล้วเขาล่ะ? ”

คนของตระกูลเซิน!

พวกลูกศิษย์สำนักพยัคฆ์ทั้งหมดต่างก็หวาดหวั่นใจขึ้น

สาเหตุการตายของผู้อาวุโสเจ็ดให้ได้ เพื่อที่จะล้างแค้นให้กับผู้อาวุโสเจ็ด! ”

“รับทราบ! ”

“ไปกันเถอะ! ”

ผู้อาวุโสผิวดำเดินจากไปพร้อมกับสีหน้าท่าทางที่หม่นหมอง

พวกลูกศิษย์สำนักพยัคฆ์ ได้โค้งตัว ส่งพวกคนของตระกูลเซินไปยังประตูด้านหน้าภูเขา

จากนั้น ผู้อาวุโสผิวดำก็หันกลับมามองที่สำนักพยัคฆ์อีกครั้ง

“ผู้อาวุโสเจ็ดตายเพราะสำนักเล็ก ๆ แห่งนี้ ทำลายกวาดล้างมันให้สิ้นซาก! ”

“รับทราบ! ” เด็หนุ่มชุดแดงด้านข้างคนนั้น พยักหน้าอย่างเย็นชา

พวกลูกศิษย์สำนักพยัคฆ์ ต่างก็สีหน้าเปลี่ยนไปทันที

หลายคนไม่เชื่อในคำพูดของผู้อาวุโส

หรือว่า พวกเขาคิดว่าตนเองได้ยินผิดพลาดไป

เพราะว่า สำนักพยัคฆ์กับตระกูลเซินของพวกเขานั้น ไม่มีเรื่องราวบาดหมางกัน ต่อให้ผู้อาวุโสของ

ตระกูลเซินคนหนึ่งได้ตายลงที่นี่ ก็คงไม่สามารถโทษว่าเป็นความผิดของสำนักพยัคฆ์ได้!

แต่ว่า เมื่อพวกลูกศิษย์ของตระกูลเซินที่สวมชุดแดงเหล่านั้น ได้เริ่มลงมือสังหารพวกลูกศิษย์

สำนักพยัคฆ์แล้ว คนของสำนักพยัคฆ์จึงทราบได้ว่า คนตระกูลเซิน พูดจริงทำจริง

อีกทั้ง ชัดเจนว่าต้องการให้คนของสำนักพยัคฆ์ทั้งหมด ตายไปพร้อมกับผู้อาวุโสเจ็ดของพวกเขา

พวกลูกศิษย์สำนักพยัคฆ์ตะโกนขึ้นด้วยความโมโห: “พวกนายตามหาคนร้ายไม่พบ ก็เลยลงมือ

จัดการพวกเราแทน นับเป็นวีรบุรุษได้อย่างไรกัน! ”

“พวกเราเองก็เป็นผู้เคราะห์ร้ายเช่นกัน เจ้าสำนักของพวกเราก็ถูกไอ้เด็กหนุ่มนั่นฆ่าตายไปแล้ว! ”

ผู้อาวุโสผิวดำเหมือนกับไม่ได้ยิน โดยยืนหันหลังอย่างเงียบ ๆ ให้กับทุกคน ที่ด้านหน้ารูปปั้น

พยัคฆ์หินนั้น บริเวณด้านหน้าสำนักพยัคฆ์ซานเหมิน

“นายพูดได้ถูกต้อง ฉันต้องการที่จะให้ทั้งสำนัก ตายไปพร้อมกับผู้อาวุโสเจ็ด”

ลูกศิษย์สำนักพยัคฆ์ ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนตระกูลเซิน เลยจึงถูกลงมือสังหารอยู่ฝ่ายเดียว

ไม่นาน ลูกศิษย์ทั้งสามสิบเจ็ดคนของสำนักพยัคฆ์ ก็เสียชีวิตลงทั้งหมด

ส่วนคนของตระกูลเซิน ไม่มีแม้แต่ผู้ได้รับบาดเจ็บ

“ไปกันเถอะ! ” ผู้อาวุโสผิวดำพูดขึ้น โดยที่พวกเขาได้สังหารคนไปจำนวนมากมาย ก็เหมือนกับว่า

แค่เหยียบมดตายอย่างไรอย่างนั้น ไม่ได้ใส่ใจอะไรเลยแม้แต่น้อย

หลังจากที่ออกจากสำนักพยัคฆ์ซานเหมินแล้ว ผู้อาวุโสผิวดำก็ได้โทรศัพท์ขึ้น

“ไปตรวจสอบ โยกย้ายกำลังทั้งหมดของตระกูลเซิน เพื่อตรวจสอบให้ชัดเจนว่าผู้ร้ายคนนั้นคือใคร”

“กล้าที่จะสังหารผู้อาวุโสตระกูลเซินของฉัน ต่อให้นายเป็นถึงผู้ยิ่งใหญ่คับฟ้า ฉันก็จะให้นายชดใช้

ด้วยชีวิตของนายแน่นอน! ”