จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 921

ฉินเห้าเทียนไม่พอใจ ไม่พอใจมาก

ถึงพละกำลังของหลินหยุนไม่ธรรมดา แต่แผนการที่ตัวเองโจมตีตระกูลหลิน ใกล้จะสำเร็จแล้ว ทว่าตอนนี้กลับล้มเหลว เนื่องจากขาดความพยายามครั้งสุดท้าย ไม่ว่าอย่างไร ฉินเห้าเทียนไม่มีทางยอมรับได้

อีกทั้งถ้าฉินเห้าเทียนล่าถอย ต่อหน้าคนเยอะขนาดนี้ จะเอาหน้าของตระกูลฉินไปไว้ไหน

สิ่งสำคัญที่สุดคือ ฉินเห้าเทียนไม่รู้ว่าพละกำลังของหลินหยุน แข็งแกร่งมากแค่ไหน และไม่คิดว่าหลินหยุนจะไร้เทียมทาน

อีกทั้งฉินเห้าเทียนมีไพ่ใบสุดท้าย ไพ่ใบสุดท้ายของเขาคือ ตระกูลกู่เมืองหยุนเฉิง

“ไอ้หนุ่ม นายทำให้ฉันผิดคาดจริงๆ คิดไม่ถึงว่านายจะเป็นนักบู๊!”

“แต่ถึงนายเป็นนักบู๊ ที่นี่เป็นโลกมนุษย์ นายต้องทำตามกฎเกณฑ์ของโลกมนุษย์!”

“นายทำร้ายลูกชายฉันบาดเจ็บ ตระกูลหลินใส่ร้ายลูกชายฉัน เพื่อช่วยนาย เรื่องพวกนี้ นายต้องชดใช้ให้ตระกูลฉิน!”

หลินหยุนสีหน้าราบเรียบ เข้าก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว อำนาจอันแข็งแกร่ง กดดันให้ฉินเห้าเทียนกับฉินเจียเฉียงคุกเข่าลงตรงนั้น

หน้าผากของฉินเห้าเทียน เต็มไปด้วยเหงื่อ แผ่นหลังเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ คุกเข่าลงบนพื้น ตัวสั่นงันงก

“นี่คือสิ่งที่ฉันชดใช้ให้นาย” เสียงของหลินหยุนราบเรียบ จนน่ากลัว แต่เสียงราบเรียบแบบนี้ กลับดูอวดดี เมื่อเข้าหูคนฟัง

ฉินเห้าเทียนกัดฟันแน่น การที่เป็นคนมีชื่อเสียง เขามีศักดิ์ศรีของตัวเอง

“ไอ้หนุ่ม วันนี้นายอวดดีแบบนี้ กลั่นแกล้งดูหมิ่นตระกูลฉิน ตระกูลกู่เมืองหยุนเฉิง ไม่ปล่อยนายไว้แน่!”

ตระกูลกู่เมืองหยุนเฉิง!

เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของทุกคนในห้องโถงดูตึงเครียด!

ขนาดนายท่านหลินซื่อเฉิง ยังมีสีหน้าเคร่งขรึมขึ้นทันที

ตระกูลกู่เมืองหยุนเฉิง เป็นฉายาตระกูลพันปี ปูมหลังของตระกูลกู่ ห่างไกลจนตระกูลธรรมดาพวกนี้ ไม่สามารถเทียบชั้นได้

ที่พึ่งพาขนาดใหญ่ของฉินเห้าเทียน ก็คือตระกูลกู่เมืองหยุนเฉิง

ตระกูลฉินมีฉายาว่าหนึ่งในสามเสือตระกูลกู่ ถ้าตระกูลฉินโดนดูหมิ่น ตระกูลกู่เมืองหยุนเฉิงไม่นิ่งดูดายอยู่แล้ว

ลูกชายคนโตตระกูลหลินมองหลินซื่อเฉิง แล้วพูดเบาๆ ว่า “อำนาจของตระกูลกู่ยิ่งใหญ่ ตระกูลหลินของเราไม่มีทางล่วงเกินได้”

หลินซื่อเฉิงขมวดคิ้ว ไม่ได้พูดอะไร

คุณท่านหยัน รวมไปถึงเหล่าผู้มีชื่อเสียงของอูซุ มองตระกูลหลิน ด้วยแววตาเป็นกังวล

ตระกูลกู่เมืองหยุนเฉิง คนใหญ่คนโตในสังคมชั้นสูงของอูซุอย่างพวกเขา รู้จักอยู่แล้ว

พละกำลังของตระกูลกู่ ถึงคนในที่นี้รวมตัวกันทั้งหมด ก็ไม่น่าจะต้านทานได้

แล้วแค่ตระกูลหลินเพียงตระกูลเดียว อีกทั้งยังเป็นตระกูลหลินที่ตกระกำลำบากด้วย

ถ้าตระกูลหลินดึงดันสู้กับตระกูลกู่ จุดจบของตระกูลหลินต้องอันตรายอย่างยิ่ง ถึงขนาดที่ทั้งอูซุ ต้องพลอยลำบากไปด้วย

ดังนั้นคนพวกนี้จึงเป็นกังวลมาก กังวลว่าตระกูลหลินจะเลือกยังไง

หลินหยุนยังคงมีสีหน้าราบเรียบ ถึงตระกูลกู่แข็งแกร่งอย่างไร สำหรับเขาก็แค่มดตัวเดียวเท่านั้น

ถึงตระกูลกู่สั่งสมมาเป็นพันปี อย่างมากก็แค่มดที่อยู่มานานเท่านั้น

มดยังไงก็คือมด

สำหรับมด หลินหยุนไม่สนใจว่ามันมีชีวิตอยู่พันปีหรือหมื่นปี

แค่เป็นมด เหยียบให้ตายก็จบ!

แต่หลินหยุนจะไม่คำนึงถึงตระกูลหลินไม่ได้ ดังนั้นถึงฉินเห้าเทียนข่มขู่เขา เขาก็ไม่ฆ่าคนในห้องโถงตระกูลหลิน

หลินซื่อเฉิงมองฉินเห้าเทียนกัดฟันกรอด คุกเข่าอยู่บนพื้น เขาพูดช้าๆ ว่า “เจ้าบ้านฉิน เรื่องนี้ใครผิดใครถูก คุณกับผมรู้ดีอยู่แก่ใจ”

“ถึงครั้งนี้คุณมาหาตระกูลหลิน ด้วยจุดประสงค์ร้าย แต่หลินหยุนทำร้ายลูกชายคุณจริง เรื่องนี้ให้จบเท่านี้ ต่อไปเราต่างคนต่างอยู่ คุณว่ายังไง”

หลินซื่อเฉิงกะจะไกล่เกลี่ยเพื่อยุติความขัดแย้ง หันไปมองหลินหยุน แล้วพูดราบเรียบว่า “เสี่ยวหยุน ปล่อยเขา!”

ถึงหลินหยุนไม่เต็มใจ แต่เขาทำตามการตัดสินใจของปู่

อำนาจอันน่ากลัวราวกับภูเขา หายไปในพริบตา ฉินเห้าเทียนถึงกับโล่งอก และก้มหน้าลง

ฉินเจียเฉียงกลับหายใจกระหืดกระหอบ ดวงตาทั้งสองข้างที่โผล่ออกมาข้างนอก มองหลินหยุนอย่างหวาดกลัว

คุณท่านหยันกับเหล่าผู้มีชื่อเสียงของอูซุ ต่างพากันโล่งอกอย่างเงียบๆ