จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 934

อันที่จริง ตั้งแต่พวกหลินหยุน เพิ่งเข้ามาในห้องโถงตระกูลกู่ พวกเขาก็โดนบล็อกสัญญาณแล้ว

นี่ไม่ใช่ใครเล่นงาน แต่เป็นธรรมเนียมของตระกูลกู่

ตอนนี้หลินตงถิงโทรหาพวกหลินซื่อเฉิงไม่ติด จึงทำได้เพียงบอกความจริงกับเจ้าบ้านเซิน

“นายท่าน เราติดต่อเจ้าบ้านไม่ได้ชั่วคราว หวังว่าคุณจะยืดเวลาให้หน่อย”

เซินถู เจ้าบ้านเซิน แสยะยิ้ม “ฉันบอกไปแล้ว ฉันให้เวลาพวกนายสิบนาที ตอนนี้ผ่านไปหนึ่งนาทีแล้ว ยังเหลือเก้านาที”

“หลังเก้านาที ถ้าไม่เห็นเจ้าบ้านของพวกนาย พวกนายอย่าหวังว่าจะรอดสักคน”

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว คนตระกูลหลินร้อนใจจนเหงื่อเต็มหัว

แต่โทรหาพวกหลินซื่อเฉิงไม่ติดเลย

“ถึงเวลาแล้ว”

เสียงของเซินถู เหมือนคำพิพากษาของเทพมรณะ

อีกทั้งเซินถูพูดจริงทำจริง เขากวักมือ แล้วแผดเสียงเย็นชา “ฆ่า!”

เหล่าลูกศิษย์ รีบกระโจนเข้าไปหาคนตระกูลหลิน

“อ๊าก!”

“ช่วยด้วย!”

เสียงกรีดร้องของคนตระกูลหลินดังขึ้น

หลินตงถิงหน้าซีดเหมือนตาย “อย่าบอกนะว่าตระกูลหลินจะพังทลายในมือฉัน”

ขณะนั้น ความน่ากลัวจนทำให้คนผวา ปกคลุมไปทั่วห้องโถง

ชายหนุ่มชุดดำ ลอยจากอากาศ ลงมาที่ห้องโถง

จากนั้น เขายื่นมือไปคว้าลูกศิษย์ตระกูลเซิน ที่กระโจนเข้าไปหาคนตระกูลหลิน โดนพลังที่มองไม่เห็น โยนออกไป

“นายเป็นใคร” เซินถูมองคนที่มา ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

เขามองออก ชายหนุ่มชุดดำตรงหน้า แข็งแกร่งมาก ขนาดเขาก็ไม่มั่นใจว่าจะเอาชนะได้

“โม่เฉิน สำนักโม่เหมิน”

ชายหนุ่มชุดดำพูดอย่างราบเรียบ

“คนของสำนักโม่เหมินเหรอ” เซินถูขมวดคิ้วเบาๆ

“คนของสำนักโม่เหมิน ทำไมต้องยุ่งเรื่องของตระกูลเซิน”

“สำนักโม่เหมิน ลงมือตอนที่ชาวจีนตกอยู่ในอันตรายไม่ใช่เหรอ”

เซินถูรู้เรื่องสำนักโม่เหมินดี

โม่เฉินพูดอย่างราบเรียบ “ถ้านายฆ่าคนตระกูลหลินแม้แต่คนเดียว นั่นก็คือชาวจีนตกอยู่ในอันตราย”

เซินถูมีสีหน้าไม่เข้าใจ “ทำไมพูดแบบนี้”

“คนตระกูลหลิน เป็นเพียงพวกคนธรรมดา ฆ่าพวกเขาแล้วยังไง”

โม่เฉินพูดว่า “เรื่องนี้ อภัยให้ฉันด้วยที่ไม่สามารถบอกได้ แต่นายห้ามแตะต้องคนตระกูลหลิน แม้แต่คนเดียว”

“บุญคุณความแค้นระหว่างนายกับตระกูลหลิน ค่อยว่ากันตอนที่เจ้าบ้านหลินกลับมา”

“เมื่อถึงตอนนั้น ถึงนายทำลายตระกูลหลิน สำนักโม่เหมินก็ไม่ก้าวก่ายอีก”

เซินถูแสยะยิ้ม “แล้วถ้าฉันไม่รับปากล่ะ”

โม่เฉินมองเขาเงียบๆ แล้วพูดอย่างราบเรียบ “นายก็ลองดูสิ”

เซินถูสะบัดฝ่ามือ “อันที่จริง ฉันก็อยากลองมาก”

เซินถูพูดจบ ก็ลงมือทันที

ความเร็วที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากร่างเตี้ย กลับทำให้ตกตะลึง

เห็นเพียงเงาดำแวบผ่านไป หมัดของเซินถู มาถึงตรงหน้าของโม่เฉิน

แต่โม่เฉินกลับยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เหมือนตกใจจนมึนไปแล้ว

“ฮ่าๆ”

เซินถูหัวเราะอย่างดีใจ “สำนักโม่เหมิน ชื่อเสียงไม่สมคำร่ำลือ ก็แค่นั้นเอง!”

แต่ว่าเมื่อหมัดของเขา ชกไปที่ตัวของโม่เฉิน พบว่าตัวเองชกความว่างเปล่า

นั่นเป็นเพียงเงาเท่านั้น และความเร็วของโม่เฉิน เร็วกว่าเขามาก หายไปจากที่เดิมนานแล้ว

ปฏิกิริยาของเซินถูรวดเร็ว โจมตีครั้งแรกไม่โดน รีบกลับตัวชกอีกหมัด