จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 95

บทที่ 94 โรคมะเร็งในตับ

“ผลวินิจฉัยของคุณโม่คือ ปากลิ้นมีแผลเปื่อย การขับของเหลวในร่างกายเกิดความไม่สมดุล พร้อมแนบยาบรรเทาอาการร้อนในและยารักษาอักเสบ”

กรรมการท่านหนึ่งอ่าน

“เป็นหวัดร้อน ใบยาที่สั่งคือยาลดอาการหวัด นี่คือผลวินิจฉัยของคุณซู”

สุดท้ายกรรมก็พากันเดินมาที่หลินหยุน

สายตาทุกคนมองไปที่เขา

สายตาของทุกคนต่างก็จับจ้องไปที่หลินหยุน

นี่คือคนที่พูดอย่างชัดเจนว่า รับประกันว่าจะชนะแน่นอน

ทุกคนแทบจะกลั้นหายใจ รอฟังผลการวินิจฉัยของหลินหยุนที่กรรมการกำลังจะประกาศ

บรรยากาศทั้งงานต่างก็พากันตื่นเต้นไปตามๆ กัน

กรรมการท่านหนึ่งหยิบผลการวินิจฉัยของหลินหยุนที่วางอยู่บนโต๊ะ ตาเบิกกว้าง จากนั้นก็เงียบไปค่อนข้างนาน

ด้านล่างเวที จางเหยียนและนักเรียนคนอื่นๆ เริ่มพากันเดา “ฉันว่าหลินหยุนไอ้คนไม่ได้เรื่องนั่นอาจจะไม่ได้เขียนผลการวินิจฉัยอะไรเลย”

“ฮ่าๆ พอเอาจริงๆ ไอ้หลินหยุนมันก็ต้องเผยความลับออกมาแล้ว เขาไม่ได้ดูแม้แต่ผู้ป่วย จะเขียนผลการวินิจฉัยออกมาได้ยังไง”

จงเฟยหยู่กลับขมวดคิ้วขึ้นมา เธอไม่เชื่อว่าหลินหยุนจะไม่ได้เขียนผลการวินิจฉัย เพราะเธอมองเห็นสายตาของกรรมการที่เต็มไปด้วยความสงสัย

ถ้าหากว่าไม่ได้เขียนผลการวินิจฉัย สายตาของกรรมการคนนั้นน่าจะดูถูก แต่นี่กลับตกใจ

หยูหมิงวั่งและโม่หัวถิงทั้งสองฝั่ง ก็พากันมองหลินหยุนด้วยความอยากรู้ ไม่รู้ว่าผลการวินิจฉัยของเขาเขียนว่าอะไรกันแน่ ถึงได้ทำให้กรรมการเกิดความสงสัยขนาดนี้ได้!

“โรคมะเร็งในตับ!”

กรรมการคนนั้นอ่านออกมาด้วยความตกใจ จากนั้นก็นำผลการวินิจฉัยของหลินหยุนให้กรรมการคนอื่นๆ ดู

“จริงๆ ด้วย!”

“นี่มันล้อเล่นหรือไง? โรคมะเร็งในตับแม้แต่เครื่องวัดก็ไม่สามารถตรวจออกมาได้ เขามองแค่ผู้ป่วยจากไกล ก็สรุปผลออกมา มันจะเป็นไปได้ยังไง!”

กรรมการหลายคนต่างก็ไม่เชื่อผลการวินิจฉัยของหลินหยุน

“โรคมะเร็งในตับ?” โม่หัวถิงและซูชิงเหยียนพากันมองหน้ากัน สีหน้าของโม่หัวถิงโมโหจนหน้าเขียว กระทืบเท้าอยู่ตรงนั้น

“ไอ้บ้านี่ มันปั้นเรื่องขึ้นมาชัดๆ มันคิดว่าบอกผลวินิจฉัยไปมั่วๆ ก็จะผ่านไปได้งั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ!”

จางเหยียนและนักเรียนคนอื่นๆ พอได้ยินผลการวินิจฉัยนั้นก็พากันชะงักไปสักพัก จากนั้นก็พากันหัวเราะขึ้น

“ฉันไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม! หลินหยุนไอ้คนไม่ได้เรื่องนั่นบอกว่าเป็นโรคมะเร็งในตับ? น่าหัวเราะจริงๆ เลย”

จางเหยียนมองไปที่หลินหยุน สีหน้าไม่แยแสพร้อมหัวเราะเยาะ “แม้แต่นักศึกษาฝึกประสบการณ์ที่เพิ่งเรียนจบก็รู้ว่าโรงมะเร็งในตับระยะแรก ยากที่จะพบได้ พอร่างกายเกิดอาการอะไรขึ้นมา ส่วนมากก็มักจะอยู่ในระยะสุดท้ายแล้ว”

“ผู้ป่วยคนนี้ดูท่าก็แค่ป่วยเป็นโรคไม่ร้ายแรงมาก จะเป็นโรคมะเร็งในตับได้ยังไง! หลินหยุนไอ้หมอนี่ พูดมั่วซั่วจริงๆ เลย”

จงหยู่เฟยแอบส่ายหน้าด้วยความดูถูก “หลินหยุน จนถึงตอนนี้นายยังจะอวดดีอีก แต่นายคิดว่าบอกว่าเป็นโรคมะเร็งในตับก็จะหลอกใครต่อใครได้แล้วเหรอ? รอให้ผลการตรวจจากเครื่องมือเฉพาะทางออกมาก่อน คำโกหกของนายก็จะต้องถูกเปิดเผยออกมา ตอนนั้นนายยิ่งจะเสียหน้าไปมากกว่านี้!”

ผู้ป่วยคนนั้นลุกขึ้นมาทันที มองหลินหยุนด้วยความกลัว พร้อมตวาดขึ้นว่า “คุณเป็นหมอเหรอ? อย่ามาพูดมั่วนะ! ผมแค่รู้สึกว่าถ่ายไม่ออกมาหลายวันก็เท่านั้น ถึงได้มาหาหมอ อยู่ดีๆ จะเป็นมะเร็งในตับได้ยังไง?”

ผู้ป่วยทุกคนไม่ว่าใคร ได้ยินว่าตัวเองเป็นโรคที่ไร้ทางรักษาเช่นนี้ อันดับแรกก็คงไม่อยากจะเชื่อกันทั้งนั้น

หลินหยุนมองไปที่เขา พร้อมพูดด้วยเสียงราบเรียบ “ถ้าคุณไม่เชื่อ ก็ไปตรวจได้”

ผู้ป่วยงงงัน พร้อมพูดตอบว่า “งั้นผมของถามหน่อย ว่าดูจากตรงไหนว่าผมเป็นมะเร็งในตับ?”

คำถามนี้ ก็เป็นคำถามที่ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต้องการรู้เช่นกัน