จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 955

“มันพูดไม่ถูกต้อง!”

จู่ ๆ มีเสียงหนึ่งดังขึ้น เหมือนเสียงระฆัง ดังสะท้อนอยู่บนยอดเขา

สายตาของทุกคน หันไปหาต้นเสียงทันที

มีคนหนึ่ง ปรากฏตัวขึ้นกลางอากาศโดยไม่มีวี่แววอะไรมาก่อนเลย เหมือนกับโผล่มาจากกลางอากาศ

เขาสวมชุดทหารสีดำเหมือนกัน ชุดทหารนี้มีสีซีดไปบ้าง เห็นได้ชัดว่า ผ่านมาหลายปี

เขาแก่มาก แต่แก่มากแค่ไหนนั้น ไม่อาจใช้คำว่าไม้ใกล้ฝั่งพรรณนาได้แล้ว เขาเหมือนกับซากศพที่ยังมีลมหายใจเฮือกสุดท้ายเหลืออยู่

เจียงร่อโจ๋มองไปที่คนคนนี้ แล้วลุกขึ้นโค้งคำนับทันที พลางเอ่ยพูดเสียงเคร่งขรึมว่า : “ท่านมาได้ยังไง?”

ชายชราผู้นั้นเอ่ย : “แกแพ้แล้ว ฉันจะไม่มาได้ยังไง”

เจียงร่อโจ๋ขมวดคิ้ว : “ผมแพ้แล้วก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่การที่ท่านมา มันต่างกัน ท่านจะทำให้ข้อมูลมากมายถูกเปิดเผย”

ชายชราเอ่ย : “ไหน ๆ ก็มาแล้ว จะสนอะไรมากมาย?”

เจียงร่อโจ๋ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาไม่ได้ต้องการให้ออกมาเป็นอย่างนี้เลยจริง ๆ

ชายชราเหมือนมองความคิดของเจียงร่อโจ๋ออก จึงพูดด้วยเสียงไม่พอใจว่า : “ไอ้หมอนั่นมันพูดถูกอยู่ประโยคหนึ่ง แกสนใจภาพลักษณ์มากเกินไป”

“ในเมื่อแกตัดสินใจมาแล้ว จะสนชื่อเสียงกับผลที่ตามมาทำไมอีก?”

“แต่ คำพูดอื่น ๆ ของไอ้หมอนั่น ไม่ถูกต้อง”

“ในฐานะที่ฉันเป็นนักบู๊ ก็ควรจะยึดมั่นในหนทางของตัวเอง เชื่อมั่นในหนทางของตัวเอง ฝึกฝนกายและฝึกฝนใจ แต่เกียรติยศ ก็เป็นสิ่งที่พวกเราไขว่คว้า จะล้มเลิกไปไม่ได้”

“ถ้าหากมีนักบู๊คนหนึ่ง ไม่ต้องการแม้แต่ชื่อเสียงเกียรติยศ แล้วจะฝึกฝนวิชาบู๊ไปทำไม?”

“ในเมื่อ แกเสียเกียรติยศของตระกูลเจียงของพวกเราไปเพราะไอ้หมอนั่น งั้นฉันจะเอามันกลับมาเอง”

เจียงร่อโจ๋ถูกสั่งสอน แต่เขากลับไม่เห็นด้วย

เขามีอุดมการณ์ของเขา เขามีหนทางของเขา

หนทางของเขา คือต้องไม่ทำให้ประชาชนชาวจีนเหล่านั้นผิดหวังต่อความเป็นเทพสงครามของเขา ตลอดชีวิตนี้ เขาจะปกป้องประเทศชาติ หยุดยั้งไม่ให้ชาวต่างชาติบุกรุกเข้ามาในประเทศ

หงซิงกั๋วยืนอยู่ด้านข้างเจียงร่อโจ๋ แล้วมองไปที่ชายชราผู้นี้อย่างเงียบ ๆ

ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจต่อการปรากฏตัวของเขาเลย

กลับกัน ในสายตาของเขา มีความโล่งใจที่เหมือนยกภูเขาออกจากอก

ดูท่าทาง คนคนนี้ คือไพ่ตายที่แท้จริงของหงซิงกั๋ว

ไกลออกไป หงซานเหอมีสีหน้าเคร่งเครียด แล้วทอดถอนใจ : “เขามาจริง ๆ ด้วย”

“หลินหยุน คราวนี้ นายก็ขอให้ตัวเองโชคดีก็แล้วกัน!”

ทหารทุกคน ต่างมองไปที่ชายชราผู้นี้ สีหน้าของคนมากมายดูมีความสงสัย

“ตาเฒ่าคนนี้เป็นใคร? ดูท่าทางเหมือนเทพสงครามจะเคารพเขามากเลยนะ”

“ชายชราผู้นี้เป็นใครกันแน่?”

“ดูจากหน้าตาของเขา คล้ายกับเทพสงครามอยู่ไม่น้อย หรือเป็นญาติผู้ใหญ่ของเทพสงคราม?”

ทางด้านของสี่มหาตระกูล ใบหน้าของหวางจิงหลงรวมถึงผู้นำตระกูลอีกสามคนที่เหลือ ดูสับสนงุนงง

จางฉางเกิงเอ่ยถาม : “พี่จิงหลง คนผู้นี้เป็นใครกัน?”

หวางจิงหลงไม่ได้พูดอะไร ใบหน้าดูกำลังครุ่นคิดอยู่

จ้าวโม่เย้นเอ่ย : “ไม่ว่าคนคนนี้เป็นใคร แต่ดูจากสีหน้าของหงซิงกั๋ว ชายชราคนนี้น่าจะเป็นตัวจริงที่เขาจะให้มาฆ่าหลินหยุน!”

ผู้นำตระกูลหลิวพยักหน้า : “ดูท่าทางคงไม่ผิดแน่ แต่ว่า ไม่เคยได้ยินเขาพูดถึงชายชราผู้นี้มาก่อนเลย”

“หรือว่าความสามารถของเขา จะแข็งแกร่งยิ่งกว่าเทพสงคราม?”

หวางจิงหลงสีหน้าเปลี่ยนไปทันที แล้วร้องออกมาด้วยความตกใจ : “ผมรู้ว่าเขาคือใครแล้วล่ะ”

“คิดไม่ถึงเลยจริง ๆ ว่าเขายังมีชีวิตอยู่!”

ใบหน้าของหวางจิงหลง ดูตกใจมาก

“เหอะ เหอะ ประธานาธิบดีนี่ปกปิดไว้มิดชิดเชียวนะ! ถ้าไม่ใช่เพราะครั้งนี้หงซิงกั๋วอยากจัดการกับหลินหยุน จนคิดหาวิธีเชิญเขาออกมา เกรงว่าพวกเราคงไม่มีทางรู้ถึงการมีอยู่ของเขา”

จ้าวโม่เย้นและจางฉางเกิงรวมถึงคนอื่น ๆ ต่างมองไปที่หวางจิงหลงด้วยสีหน้าอยากรู้ แล้วเอ่ยถามว่า : “พี่จิงหลง ตกลงผู้นี้คือใครกันแน่?”

หวางจิงหลงมองไปยังชายชราที่เหมือนซากศพที่กำลังลอยอยู่กลางอากาศผู้นั้น แล้วพูดออกมาทีละคำว่า : “ไท้ส่วย เจียงเฉิงจู่!”

“อะไรนะ!”