จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 970

หลินหยุนกวาดสายตามองไปยังผู้คนของวังเทพหิมะ แล้วพูดอย่างเรียบๆว่า “ฉันบอกแล้วไง ว่าเจ้าพระคุณที่พวกคุณตามหาไม่ใช่ฉัน”

“เมื่อก่อนพวกคุณเป็นยังไง หลังจากนี้ไปก็ยังคงเป็นอย่างนั้นเช่นเดิม”

อิงรั่วมองดูหลินหยุนแล้วพูดว่า “ฉันก็หวังว่าจะไม่ใช่คุณ แต่ว่าคำสั่งเสียของเทพหิมะพวกเราไม่กล้าที่จะฝ่าฝืน”

หลินหยุนขมวดคิ้วเล็กน้อย “แล้วพวกคุณอยากให้ฉันทำยังไงล่ะ?”

อิงรั่วจ้องมองหลินหยุน พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “กลับไปวังเทพหิมะด้วยกัน ไปเป็นเจ้าพระคุณแห่งวังเทพหิมะ”

เหล่าลูกศิษย์ทั้งหลายของวังเทพหิมะ ต่างก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

วังเทพหิมะไม่เคยมีประมุขเป็นผู้ชายมาก่อนเลย อีกอย่างรูปร่างหน้าตาที่บอบบาง อ้อนแอ้นของหลินหยุนนั้น ดูท่าทีแล้วเกรงว่าพลังการฝึกฝนคงยังไม่ถึงระดับปรมาจารย์เลย

คนอย่างนี้จะมาเป็นเจ้าพระคุณของวังเทพหิมะ ดีจริงเหรอ?

บรรดาลูกศิษย์ทั้งหลาย ต่างก็เกิดความรู้สึกต่อต้านหลินหยุนอยู่ในใจ

แต่ว่า ในเมื่อประมุขอิงรั่วก็ยังพูดเช่นนี้เลย พวกลูกศิษย์ทั้งหลายจึงไม่กล้าขัดขืน

หลินหยุนมองดูอิงรั่วอยู่เงียบๆ พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “ถ้าคุณรู้ฐานะของฉันแล้ว อาจไม่แน่ว่าจะไม่ยืนหยัดทำตามคำสั่งเสียของเทพหิมะอีกก็ได้”

ต้องรู้ว่าปรมาจารย์หลินตอนนี้ยืนอยู่คนละฝ่ายกับโลกบู๊โบราณไปแล้ว

วังเทพหิมะก็เป็นส่วนหนึ่งของโลกบู๊โบราณ ถ้าให้หลินหยุนมาเป็นเจ้านายละก็ งั้นก็เท่ากับว่าเป็นศัตรูกับโลกบู๊โบราณทั้งหมดไม่ใช่เหรอ?

คิดไม่ถึงว่า อิงรั่วถามก็ยังไม่ถามเลย และพูดอย่างไม่ลังเลแม้แต่นิดเดียวว่า “ต่อให้คุณเป็นศัตรูทั่วทั้งแผ่นดินนี้ ฉันก็จะทำตามคำสั่งเสียของเทพหิมะอย่างเคร่งครัด ยอมรับคุณเป็นเจ้านาย!”

หลินหยุนก็ขมวดคิ้วอีกครั้ง ดูท่าทีแล้วฐานะของปรมาจารย์หลินคงไม่ทำให้ประมุขคนนี้ ตกใจกลัวอย่างแน่นอน

นี่ก็เป็นเรื่องที่ค่อนข้างยุ่งยากทีเดียว อย่างน้อยก็เป็นสำนักที่ลูกน้องของเย่เยว่ทิ้งเอาไว้ให้ จึงไม่สมควรที่จะทำลายพวกเธอมากจนเกินไป

“ยกฉันให้เป็นเจ้านาย งั้นถ้าฉันมีเงื่อนไขอะไรก็ตาม พวกคุณก็ยอมทำตามทุกอย่างใช่ไหม?” สายตาของหลินหยุน จู่ๆก็ส่องประกายแสงจู่โจมที่รุนแรงออกมาทันที

บรรดาลูกศิษย์หญิงสาวทั้งหลายก็สะดุ้งตกใจ สายตาเช่นนี้พวกเธอเคยพบเห็นจากสายตาของพวกผู้ชายจำนวนมากมายมาแล้ว

“ฮื่อ อีกาใต้หล้านี้ล้วนสีดำเหมือนกันหมด ผู้ชายพวกนี้ก็มีนิสัยขี้หลีเหมือนกันหมดทั้งนั้นเลย!”

สายตาของหลินหยุน ไม่ได้ทำให้อิงรั่วตกใจกลัวเลย น้ำเสียงของเธอยังคงเรียบเฉยเหมือนเดิม “ถ้าคุณเป็นเจ้าพระคุณของวังเทพหิมะละก็ พวกเราก็ย่อมต้องทำตามคำสั่งของคุณอย่างแน่นอน”

คาร์นอตวิลเลียมยืนมองดูอยู่ข้างๆจนรู้สึกมึนงงไปหมด ในโลกนี้ยังมีเรื่องที่ดีเช่นนี้ด้วยเหรอ?

“หลินหยุน เรื่องดีขนาดนี้ คุณก็ยอมตอบตกลงไปเถอะ!”

หลินหยุนทำตาถลนใส่เขา คาร์นอตวิลเลียมรีบหุบปากทันที

ดูท่าทีแล้ว อิงรั่วก็ยังคงยืนหยัดจะทำตามคำสั่งเสียของเทพหิมะอย่างมั่นคง

หลินหยุนก็ไม่อยากจะไปเซ้าซี้กับเธออีก จึงพูดตัดบทไปว่า “ยังไงก็แล้วแต่ ฉันก็จะไม่ยอมเป็นเจ้าพระคุณของพวกคุณอย่างแน่นอน”

“แต่ว่า ต่อไปถ้าพวกคุณเจอปัญหาอะไรล่ะก็ มาหาฉันได้ตลอดเวลา”

สีหน้าของเหล่าลูกศิษย์ทั้งหลายของวังเทพหิมะ ต่างก็แสดงความเยาะเย้ยอย่างดูถูกเหยียดหยามออกมา

ในใจก็แอบวิจารณ์ว่า “น่าขำสิ้นดี วังเทพหิมะพวกเราเป็นถึงหนึ่งในห้าสำนักใหญ่ของโลกบู๊โบราณ เป็นไปได้ยังไงที่ต้องไปขอความช่วยเหลือจากเจ้าเด็กน้อยที่ไร้ชื่อคนหนึ่งเล่า!”

“คุยโวขี้โม้ไม่กลัวถูกฟ้าผ่าหรือไงกัน!”

“แต่ว่า คุณไม่ยอมรับเป็นเจ้าพระคุณวังเทพหิมะ นับว่าเจ้าเด็กนี่ก็พอรู้ตัวเองดีอยู่”

ดูเหมือนอิงรั่วจะดูออกว่าหลินหยุนได้ตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว จึงไม่ไปเซ้าซี้อีกต่อไป

“ในเมื่อคุณไม่อยากกลับไปรับตำแหน่งเจ้าพระคุณวังเทพหิมะ แต่ว่าวังเทพหิมะเราก็ยังคงเห็นคุณเป็นเจ้าพระคุณเหมือนเดิม หลังจากนี้ต่อไปไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหน ก็ยังคงเป็นเจ้าพระคุณของวังเทพหิมะพวกเราเสมอ”

“วังเทพหิมะจะอยู่เคียงคู่คุณ ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันตลอดไป!”

หลินหยุนขมวดคิ้ว พูดอะไรไม่ออก

ยังดีที่อิงรั่วไม่มาวอแวอีกต่อไปแล้ว หันหน้าไปตะโกนพูดกับเหล่าลูกศิษย์วังเทพหิมะทั้งหลายว่า “ลูกศิษย์วังเทพหิมะทุกคนฟังคำสั่ง ต่อจากนี้ไป วังเทพหิมะมีเจ้าพระคุณเป็น ผู้นำสูงสุด ฉันประมุขคนนี้ เป็นเพียงแค่ตัวแทนเจ้าพระคุณในการบริหารวังเทพหิมะชั่วคราวเท่านั้นเอง”

……

บรรดาลูกศิษย์ทั้งหลาย ต่างก็มองหน้ากันและกัน แต่ไม่พูดอะไร

ทันใดนั้น นางหิมะก็พูดด้วยเสียงดังฟังชัดว่า “น้อมรับคำสั่งประมุข!”

เมื่อเห็นนางหิมะแสดงท่าทีออกมาเช่นนี้แล้ว เหล่าลูกศิษย์ทั้งหลายก็น้อมรับคำสั่งอย่างไม่ค่อยสมยอมเท่าไหร่นัก