จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 975

เมื่อเห็นอาการช็อกของคาร์นอตวิลเลียมแล้ว จอร์จก็หัวเราะแล้วพูดว่า “อย่าเพิ่งรีบร้อน หมาป่าเพลิงอยู่แค่ลำดับสาม ฉันยังได้ข่าวมาอีกว่า ยอดฝีมือที่มาจากกาฬโลกยังมีที่เก่งกาจกว่านี้อีก”

คาร์นอตวิลเลียมอ้าปากค้าง “ยังร้ายกาจกว่าหมาป่าเพลิงอีก ให้ตายเถอะ คงไม่ใช่เพ้าดำที่อยู่ในลำดับสองก็มาด้วยนะ?”

จอดมองดูคาร์นอตวิลเลียมด้วยรอยยิ้ม แต่ไม่พูดอะไร

สีหน้าท่าทางแตกตื่นของคาร์นอตวิลเลียม ค่อยๆจางหายไป หลังจากนั้นก็แสดงความเคร่งเครียดที่ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย

“คงไม่ใช่ว่า ทั้งเทพฟ้าร้องก็มาด้วย?”

เทพฟ้าร้อง ราชาแห่งกาฬโลก สุดยอดฝีมือลำดับหนึ่ง ได้ชื่อว่าเป็นเทพนิยายในปัจจุบันของโลกตะวันตก

ยอร์จพยักหน้า “ถูกต้อง เทพฟ้าร้องก็มาด้วย”

“อีกอย่าง นอกจากยอดฝีมือสามอันดับแรกของกาฬโลกแล้ว องค์กรเทพมรณะที่มีพลังอำนาจสูงสุดในกาฬโลก ก็ได้ส่งนักฆ่าเหนือระดับSมาด้วย”

“นักฆ่าเหนือระดับs ถึงแม้ชื่อเสียงสู้ยอดฝีมือสามอันดับแรกของประกาศมืดไม่ได้ก็จริง แต่ว่าพละกำลังไม่ได้ด้อยไปกว่าทั้งสามคนนั้นเลย”

สำหรับองค์กรเทพมรณะที่มีอำนาจอิทธิพลสูงสุดในกาฬโลกนั้น คาร์นอตวิลเลียมก็รู้ซึ้งถึงความร้ายกาจของนักฆ่าเหนือระดับSพวกนั้นดี

คาร์นอตวิลเลียมมองไปยังหลินหยุนด้วยสีหน้าตื่นตกใจ “ดูท่าทีแล้ว คราวนี้พวกเราจะต้องพบกับสงครามที่เลวร้ายแล้ว!”

นึกฉูเหอพูดเยาะเย้ยว่า “สุดยอดฝีมือของกาฬโลกอะไรกัน นั่นก็เป็นเพียงแค่พวกที่ชอบสร้างเรื่องโกหกหลอกลวงชาวบ้านไปวันๆเท่านั้นแหละ!”

“เจ้าเด็กน้อย ถ้าคุณกลัวละก็ สามารถเดินย้อนกลับไปตามทางเดิมได้นะ พวกเราจะเดินไปข้างหน้าต่อไปเพื่อตามหาน้ำศักดิ์สิทธิ์”

จอร์จหยิบซิการ์มาหนึ่งมวน แล้วจุดให้กับตัวเอง มองดูฉูเหออย่างเหยียดหยาม “สาวน้อยจากโลกตะวันออก อาจไม่แน่คุณจะเป็นคนหนึ่งที่เป็นยอดฝีมือระดับปรมาจารย์ในปากของชาวตะวันออกก็ได้ แต่ว่าฉันขอเตือนคุณว่า อย่าได้ดูถูกยอดฝีมือของกาฬโลกเด็ดขาด”

“ในสงครามเทพตอนนั้น ยอดฝีมือปรมาจารย์ที่ระดับสูงสุดของชาวจีนพวกคุณพ่ายแพ้ให้กับสุดยอดฝีมือของกาฬโลกไป แม้แต่กระบวนท่าเดียวก็ยังไม่สามารถต้านไว้ได้เลย”

จอร์จกวาดสายตาไปยังพวกหลินหยุนทั้งสามคนอย่างเหยียดหยาม “ลำพังพวกคุณเจ้าเด็กน้อยทั้งสามคน อย่าว่าแต่เทพฟ้าร้องเลย แม้แต่หมาป่าเพลิงก็ยังสามารถบีบพวกคุณให้ตายคามือได้อย่างง่ายดายเลย!”

“คุณกล้าดูถูกนักบู๊ชาวจีนพวกเรา รนหาที่ตายซะแล้ว!” อารมณ์ร้อนอย่างฉูเหอ ก็อารวาดขึ้นมาทันที

ตางอู่ก็รีบดึงเธอไว้ “อย่าเพิ่งวู่วาม เถ้าแก่เขาก็แค่หวังดีเท่านั้นเอง”

“นักบู๊ชาวจีนกับยอดฝีมือของกาฬโลกทางโลกตะวันตก ใครจะแข็งแกร่งกว่ากัน อาศัยแค่ปากพูดอย่างเดียวไม่พอหรอก ต้องสู้กันก่อนถึงจะรู้”

“ตอนนี้ พวกเรารีบไปตามหาน้ำศักดิ์สิทธิ์ต่อกันดีกว่า! อย่าให้คนอื่นเขาไปถึงก่อนเรา”

หลินหยุนพูดด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก “ไป”

จอร์จมองดูเงาร่างของหลินหยุน สายตาแสดงออกถึงความน่าสนใจออกมา “นักบู๊ชาวจีนมหัศจรรย์จริงๆ ไอ้หนุ่มน้อยคนนี้อายุเพียงแค่นี้ ได้ยินชื่อของเพ้าดำแล้วถึงกับไม่ตื่นเต้นอะไรเลย”

“อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง เพียงแค่เฉพาะสภาพจิตใจอารมณ์เช่นนี้ ก็ถือได้ว่ามีคุณสมบัติที่ดีอย่างหนึ่งของยอดฝีมือแล้ว”

คาร์นอตวิลเลียมทำตาถลนใส่ฉูเหอ จากนั้นก็รีบเดินตามหลังหลินหยุนไป

ฉูเหอมองดูจอร์จอย่างดุร้าย พูดอย่างไม่พอใจว่า “รอให้ฉันเอาชนะเทพฟ้าร้องก่อน ดูซิว่าแกยังกล้าดูถูกนักบู๊ชาวจีนเราอีกไหม!”

จอร์จดูดซิการ์ไปหนึ่งที แล้วหัวเราะแฮะๆ ด้วยสีหน้าที่ไม่แยแสอะไรเลย

“ไปกันเถอะ หลินหยุนไปกันแล้ว!” ตางอู่พูดเตือน

ทั้งสี่คนก็เดินต่อไปตามทางในแผนที่ เพื่อหาตำแหน่งของน้ำศักดิ์สิทธิ์

แต่ว่า เป้าหมายตำแหน่งของน้ำศักดิ์สิทธิ์เล็กเกินไป รอบๆบริเวณไม่มีสิ่งโดดเด่นอะไรที่ใช้อ้างอิงได้เลย ดังนั้นจะหาได้ยากลำบากมาก

ยังดีที่หลินหยุนเป็นถึงผู้บำเพ็ญเซียน มีสัญชาตญาณไวต่อเทือกเขาทิพย์มากกว่าคนธรรมดาทั่วไป

ดังนั้น ภายใต้สัญชาตญาณหยั่งรู้ราวกับเรดาร์ของหลินหยุน พวกเขาก็ได้พบหุบเขาที่ปรากฏอยู่ในภาพถ่ายนั้นได้อย่างรวดเร็ว

ทางเข้าหุบเขาที่ปกคลุมไปด้วยหิมะนั้น มีเศษผ้าที่ขาดเป็นชิ้นจำนวนหนึ่ง ซึ่งมีคราบเลือดติดมาด้วย

“นี่น่าจะเป็นของที่นักผจญภัยพวกนั้นทิ้งไว้ ดูจากสถานการณ์ พวกเขาน่าจะเจอกับพวกสัตว์ป่าเข้าแล้ว” ตางอู่พูดวิเคราะห์

คาร์นอตวิลเลียมพูดอย่างดีใจว่า “พูดอย่างนี้ แสดงว่าพวกเราหาถูกที่แล้วสิ!”

“อึม!” ตางอู่พยักหน้า