จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 987

เมื่อมองเห็นดาบเล่มนั้น เทพฟ้าร้องสัมผัสได้ถึงพลังอันแข็งแกร่งของมัน

มันไม่ได้แข็งแกร่งธรรมดาทั่วไป แต่มันแข็งแกร่งจนทำให้คนหวาดกลัว

หลินหยุนโบกมือเรียก ดาบเฮ่าเทียนลอยอยู่กลางท้องฟ้าช่วงครู่ และเปล่งเสียงออกมา จากนั้นก็ตกลงมาอยู่ในมือของหลินหยุนด้วยความดีใจ

เมื่อดาบมาอยู่ในมือแล้ว ทำให้พลังของหลินหยุนเปลี่ยนไปทันที

ก่อนหน้านี้เขาเหมือนพระที่นิ่งสงบถึงแม้ภูเขาจะถล่มต่อหน้า แต่ในเวลานี้เขาเหมือนเทพสงครามที่ถือดาบและกล้าที่จะต่อกรกับสวรรค์

"ไปเลย!"

หลินหยุนถือดาบเฮ่าเทียนไว้ ปลายดาบชี้ไปที่สวรรค์ จากนั้นก็ฟันดาบลงมา

มีพลังต้าเต๋าที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่ากระจายออกไปอย่างรวดเร็ว ดาบนั้นเงียบสงัดแต่กลับฟันจนท้องฟ้ายามค่ำคืนแตกออกเป็นจากกัน

ถึงแม้ท้องฟ้ายามค่ำคืนยังคงเหมือนเดิม แต่จิตใจของทุกคนสัมผัสได้อย่างชัดเจน ท้องฟ้ายามค่ำคืนได้ถูกฟันจนแยกจากกันแล้ว

หนึ่งดาบแยกท้องฟ้า

ร่างกายของหลินหยุนดูแล้วเล็กมากๆ ดาบเฮ่าเทียนเมื่ออยู่ต่อหน้าค้อนสายฟ้ายักษ์ ดาบนั่นเล็กเหมือนมือข้างหนึ่งของมด มันเล็กมากๆจนมองไม่เห็น

อย่างไรก็ตาม มดตัวเล็กๆที่แทบจะมองไม่เห็นและไม่สำคัญตัวนี้ แต่กลับยื่นมือออกมาและฟันจนท้องฟ้าแยกจากกัน

รังสีดาบสีดำนั้น มันเป็นรังสีดาบสีดำสนิท เพราะรังสีดาบสีดำสนิทนี้ในสายตาของคนภายนอกกลับมองไม่เห็นมัน เพราะมันเป็นเพียงแค่ความว่างเปล่า

แต่ในสัมผัสของทุกคน พวกเขารับรู้ถึงรังสีดาบได้อย่างชัดเจน ดังนั้นจึงสามารถใช้ความดำสนิทมาอธิบายรังสีดาบได้เท่านั้น

รังสีดาบนั้นในตอนแรกยาวแค่สองเมตร จากนั้นรังสีดาบก็ขยายออกจากด้านบนและด้านล่าง และมันก็ขยายออกเรื่อยๆด้วยความเร็วแสง

ทุกสิ่งที่ขวางอยู่ข้างหน้ารังสีดาบ กลายเป็นผุยผงในชั่วพริบตา แม้แต่ท้องฟ้าก็แตกสลายอีกครั้ง

ถ้ามองระยะไกล จะเห็นท้องฟ้ายามค่ำคืนโดนแบ่งแยกเป็นสองส่วนจากตรงกลาง

มองดูการโจมตีของดาบในครั้งนี้ ทำให้ทุกคนไม่กล้าพูด เพราะทุกคนตกใจจนเบิกตากว้าง เพราะกลัวว่ากะพริบตาก็จะพลาดโอกาสที่สำคัญที่สุดครั้งนี้ไป

สีหน้าของเทพฟ้าร้องเคร่งขรึมมากๆ มือของเขาสั่นไหว จิตใจของเขาก็สั่นไหวเช่นกัน

ค้อนสายฟ้ากับเขานั่นรวมกันเป็นหนึ่ง อันตรายที่ค้อนสายฟ้าต้องเผชิญก็คืออันตรายที่เขาต้องเผชิญเหมือนกัน

"พลังสายฟ้าเป็นพลังที่แข็งแกร่งที่สุดของโลกใบนี้ ไม่มีพลังไหนสามารถเทียบได้ คุณก็ทำไม่ได้เช่นกัน!"

เทพฟ้าร้องตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยสายฟ้าที่น่ากลัว

ค้อนสายฟ้ารับรู้ถึงความโกรธของเขา ค้อนสายฟ้าก็เริ่มปล่อยสายฟ้าที่น่ากลัวออกมา

"ฟ้าผ่าทำลายล้างใต้หล้า!"

ตูมๆๆๆๆ!

เสียงเปรี้ยงๆของสายฟ้าดังทั่วท้องฟ้า เหมือนกับเครื่องบินที่ทิ้งระเบิดนับไม่ถ้วน

เปรี้ยงๆๆๆๆๆๆๆ……

มีสายฟ้านับร้อยนับพันถูกปล่อยออกมาจากค้อนสายฟ้า และรวมตัวกันกลายเป็นกำแพงสายฟ้าและอยู่ด้านหน้าค้อนสายฟ้าทันที

กลายเป็นกำแพงที่รวมตัวกันจากพลังสายฟ้า

กำแพงสายฟ้าเปล่งประกายมากๆ และการเสียดสีของสายฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วน ทำให้อุณหภูมิเพิ่มขึ้นทันที

หิมะที่อยู่บริเวณโดยรอบละลายไปหมด แม้แต่หิมะที่อยู่ไกลออกไปก็เริ่มละลายด้วย

ท่ามกลางท้องฟ้ายามค่ำคืน มีเครื่องบินลาดตระเวนลำหนึ่งมาตรวจสอบ เมื่อมันบินเข้าใกล้กำแพงสายฟ้านี้ มันก็ถูกดูดเข้าไปทันที

"ไม่ ให้ตายเถอะ นี่มันคืออะไรกันแน่!"

บนเครื่องบินลาดตระเวนมีนักบินสองคน เมื่อนักบินไม่สามารถควบคุมเครื่องบินได้ ก็ร้องด้วยความหวาดกลัว

"รีบโดดล่มเลย!"

"ให้ตายเถอะ ระบบทุกอย่างควบคุมไม่ได้ ไม่สามารถดีดตัวจากเครื่องบินได้!"

"ไม่นะ!"

เครื่องบินลาดตระเวนและนักบินสองคนโดนกำแพงสายฟ้าดูดเข้าไป และกลายเป็นผุยผงเลย

"เป็นร่างภูตปรากฏอีกคนหนึ่งแล้ว ดูเหมือนฉันไม่ควรดูถูกผู้บำเพ็ญพิเศษบนโลกใบนี้"

"อย่างไรก็ตาม ถึงแม้คุณจะเป็นร่างภูตอสุนีบาต คุณก็รับการโจมตีด้วยดาบครั้งนี้ของฉันไม่ได้ เพราะคุณอ่อนแอมากเกินไป ร่างภูตอสุนีบาตของคุณกับร่างภูตไฟของเขาเหมือนกัน พวกคุณสามารถใช้พลังได้แค่หนึ่งในหมื่นของร่างภูตเท่านั้น"

"ถ้าเป็นร่างภูตสวรรค์ประทานที่อยู่ในรูปแบบแข็งแกร่งที่สุด มันคือสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดและเกิดมาเพื่อเป็นเซียน"

รังสีดาบสีดำสนิทเข้าใกล้ค้อนสายฟ้าแล้ว ประกายสายฟ้าที่อยู่รอบๆค้อนสายฟ้าจู่ๆก็ดับลงทันที

สายฟ้าพวกนั้นรับการโจมตีของรังสีดาบสีดำสนิทได้แค่ไม่กี่วินาที จากนั้นมันก็สลายไป

รังสีดาบสีดำสนิทพุ่งเข้าไปที่ค้อนสายฟ้าทันที ทำให้ค้อนสายฟ้ามีรอยแยกจากตรงกลางเกิดขึ้น มีเส้นสีดำปรากฏอย่างชัดเจนจากด้านบนลงมาด้านล่าง

"แย่แล้ว!"

"คิดไม่ถึงจริงๆ ฉันใช้พลังของร่างภูตอสุนีบาตเพิ่มเข้าไปในค้อนสายฟ้าแล้ว แต่มันก็รับมือการโจมตีได้แค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้น"

"การโจมตีด้วยดาบครั้งนี้ มันแข็งแกร่งมากจนเกินไปจริงๆ!"

เทพฟ้าร้องรีบพุ่งออกไปทันที และยืนอยู่ด้านล่างค้อนสายฟ้า เขาใช้สองมือจับด้ามค้อนสายฟ้าและตะโกนทันที:"อ๊าก!"

ค้อนสายฟ้าค่อยๆเล็กลง จากร้อยกว่าฟุตเปลี่ยนเป็นแปดสิบฟุต สุดท้ายแล้วมันเล็กลงจนเหลือแค่ยี่สิบฟุต

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาคาดคิดไม่ถึงก็คือ รังสีดาบสีดำสนิทก็ค่อยๆลดลงเหมือนกันและตามติดตลอด

เพ้าดำกับหมาป่าเพลิงที่อยู่ข้างๆต่างมองหน้ากัน และพยักหน้าพร้อมกัน

จู่ๆร่างกายของเพ้าดำก็หายตัวไป ผ่านไปชั่วครู่ เขาก็ปรากฏตัวที่ด้านหน้าของเทพฟ้าร้อง

ตูม!

เพ้าดำใช้คฑาฟาโรห์ที่อยู่ในมือปักลงพื้นทันที และพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง:"นภาพิทักษ์!"

มีวงกลมใสๆค่อยๆกระจายออกไปเหมือนคลื่นน้ำ และปกป้องค้อนสายฟ้าเอาไว้ ระหว่างค้อนสายฟ้ากับรังสีดาบสีดำสนิท ได้เพิ่มพลังของมิติที่มองไม่เห็นหลายสิบชั้นทันที

หลังจากมีพลังของมิติค่อยช่วย ทำให้ความกดดันของเทพฟ้าร้องลดลงอย่างมาก

ส่วนอีกด้านหนึ่ง หมาป่าเพลิงที่ร่างกายปกคลุมไปด้วยเปลวไฟ เขาใช้สทรัมระเบิดอีกครั้ง กลายเป็นลูกไฟใหญ่ๆและพุ่งเข้าไปกระแทกหลินหยุนทันที