จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 994

หลินหยุนยืนอยู่ข้างหน้าผลไม้รวมทิพย์ และมองมนุษย์ลิงห้าตัวที่กำลังจ้องมองตัวเองอยู่

"ในเมื่อพวกคุณเลือกที่จะหลบซ่อนตัวอยู่บนโลกใบนี้ พวกคุณไม่ควรเปิดเผยตัวตนเพราะผลไม้รวมทิพย์เลย"

ขณะพูดดาบเฮ่าเทียนก็บินมาอยู่ที่มือของหลินหยุน

หลินหยุนถือดาบด้วยมือเดียว และโจมตีทันที

ดาบฟันออกไป ลมกระโชกแรงทันที พุ่งไปข้างหน้าราวกับฟ้าผ่า

ดาบเปล่งแสงสีแดงออกมา แสงยาวเก้าฟุต และเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังที่ไม่อาจต้านทานได้ พุ่งใส่มนุษย์ลิงห้าตัวทันที

"เจี๊ยกๆๆ!"

มีมนุษย์ลิงสองตัวคำรามออกมา แต่พวกมันไม่ยอมหลบ และเตรียมที่จะจับดาบของหลินหยุนด้วยมือเปล่า

ฉึก!

มีเสียงฉึกดังขึ้น แขนของมนุษย์ลิงสองตัวนั้นโดนดาบเฮ่าเทียนตัดขาดทันที

หลินหยุนยิ้มอย่างเย็นชา:"พวกคุณคิดว่าดาบของฉันอ่อนแอขนาดนั้นเลยเหรอ?"

มนุษย์ลิงที่สามารถรับการโจมตีของยอดฝีมือขั้นปรมาจารย์ได้อย่างสบายๆ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับดาบเฮ่าเทียนของหลินหยุน พวกมันดูอ่อนแอมากๆเหมือนกับกระดาษ

เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทำให้มนุษย์ลิงที่เหลืออีกสามตัวโกรธทันที พวกมันเงยหน้าคำราม และพุ่งมาหาหลินหยุนทันที

ฉึก!

ดาบเฮ่าเทียนฟันออกไปอีกครั้ง ศีรษะของมนุษย์ลิงสามตัวนั้นถูกตัดขาดออกจากกัน ศีรษะพุ่งขึ้นบนฟ้าและมีเลือดไหลเต็มพื้น

"เจี๊ยก!"

มีมนุษย์ลิงจำนวนมากพุ่งมาหาหลินหยุนทันที และมีมนุษย์ลิงจำนวนไม่น้อยไม่ยอมโจมตียอดฝีมือของกาฬโลกอีก

"ถึงแม้พวกคุณจะเข้ามาพร้อมกัน ฉันก็ไม่กลัวอยู่แล้ว!"

หลินหยุนโยนดาบเฮ่าเทียนไปบนฟ้า และใช้มือเปลี่ยนกระบวนท่าดาบทันที

แสงสีแดงบนดาบเฮ่าเทียนเปล่งประกายมากขึ้น และดาบก็ส่งเสียงกึกก้องไปทั่ว

ฟิ๊ว!

ดาบเฮ่าเทียนโจมตีออกไปหนึ่งครั้ง ก็มีศีรษะของมนุษย์ลิงสามตัวพุ่งขึ้นบนฟ้า

หลินหยุนฆ่ามนุษย์ลิงอย่างเมามัน เขาไขว้มือข้างหนึ่งไว้ด้านหลัง และมีดาบเฮ่าเทียนปกป้องร่างกายเขาอยู่ เขาพุ่งเข้าไปในกลุ่มของมนุษย์ลิงทันที

มนุษย์ลิงพวกนั้นบ้าคลั่งและพุ่งเข้ามาหาหลินหยุนอย่างไม่หยุดหย่อน อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาเข้าใกล้หลินหยุนในระยะสองเมตร ก็จะโดนดาบเฮ่าเทียนสังหารทันที

มนุษย์ลิงทั้งหมดต่างพุ่งความสนใจมาที่หลินหยุนเพียงคนเดียว มนุษย์ลิงไม่ไปโจมตีคนอื่นๆอีกเลย

ยอดฝีมือของกาฬโลกที่ไม่มีคู่ต่อสู้ มองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทำให้พวกเขาตกใจมากๆ

ตางอู่พูดด้วยสีหน้าตกตะลึง:"สิบก้าวสังหารหนึ่งคน ผ่านไปพันลี้ก็ไม่มีใครหยุดเขาได้ สมัยก่อนที่หลี่ไป๋เคยอธิบายเทพดาบ ก็คงจะเป็นแบบนี้!"

ฉูเหอเปล่งเสียงเย็นชาออกมา:"หลี่ไป๋พูดถึงเทพดาบ คงเทียบปรมาจารย์หลินที่เป็นเทพสังหารไม่ได้ ตอนนี้ปรมาจารย์หลินหนึ่งก้าวสังหารหนึ่งตัว!"

"เมื่อสักครู่ตอนที่ฉันต่อสู้กับมนุษย์ลิง พลังและความแข็งแกร่งของพวกมันเทียบเท่ายอดฝีมือขั้นปรมาจารย์เลย"

"ตอนนี้ปรมาจารย์หลินสังหารยอดฝีมือขั้นปรมาจารย์ได้ง่ายๆเหมือนขยี้มดตัวเล็กๆเลย!"

ยอดฝีมือของกาฬโลกตกตะลึงจนอึ้งไปเลย

"ท่านเทพแห่งสว่างที่เคารพที่เคารพ มนุษย์ลิงพวกนั้นแข็งแกร่งกว่ายอดฝีมือที่ปลดปล่อยสายเลือดเบเฮโมทอีก แต่มนุษย์ลิงพวกนี้เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเขา มนุษย์ลิงพวกนี้เหมือนเด็กทารกที่ไม่ทางต่อสู้เลย"

"หลินชางฉองคนนี้ แข็งแกร่งมากๆจนน่ากลัว!"

เพ้าดำถอนหายใจและพูด:"หลังจากวันนี้เป็นต้นไป สามสุดยอดฝีมือของกาฬโลกก็เป็นแค่ตัวตลกเท่านั้น!"

"ชื่อของหลินชางฉอง จะกลายเป็นตำนานคนต่อไป!"

เมื่อพูดจบ เพ้าดำก็มองไปที่เทพฟ้าร้องทันที

เทพฟ้าร้องมองดูหลินหยุนที่เหมือนกับเทพสังหารลงมายังโลกมนุษย์ ทำให้เขาพูดอะไรไม่ออก

ตำนานของเขาในกาฬโลกเมื่อเทียบกับเทพสังหารของไอ้หนุ่มชาวจีนคนนี้ ตำนานของเขาดูอ่อนแอมากๆ

"มีเพียงยอดฝีมือที่แข็งแกร่งขนาดนี้ ถึงจะคู่ควรกับตำนานจริงๆ!"

มีเงาสีดำบินผ่านท้องฟ้ายามค่ำคืน และกระโดดลงอีกยอดเขาหนึ่งอย่างเงียบๆ

คนๆนี้คือเถ้าแก่ของโรงแรมขนาดเล็กที่อยู่ด้านนอก เขาคือจอร์จที่เป็นยักษ์แปดนิ้ว

จอร์จมองเห็นหลินหยุนสังหารมนุษย์ลิงอยู่ในหุบเขา สายตาของเขาเป็นประกาย และมองไปรอบๆบริเวณ

"ซีซาร์ ถ้าคุณยังไม่ยอมออกมา คนของคุณก็จะโดนหลินชางฉองสังหารจนหมดอย่างแน่นอน!"

จอร์จเผยรอยยิ้มเย็นชาออกมา

"แม้แต่คิงคองซีซาร์ก็เป็นไปไม่ได้!"

"เพราะเขายังไม่ใช่เซียนจริงๆ!"

จอร์จหัวเราะออกมา:"ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้!"

"ถึงแม้ระเบิดนิวเคลียร์จะทรงพลังมากๆ แต่เมื่อเจอยอดฝีมือที่แข็งแกร่งจริงๆ พวกเขามีวิธีหนีรอดจากการโจมตีของระเบิดนิวเคลียร์อยู่แล้ว!"

"ในเมื่อมนุษย์ลิงพวกนี้ยังคงมีชีวิตอยู่ มันก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน คิงคองซีซาร์ต้องมีชีวิตอยู่อย่างแน่นอน"

"ฉันมาที่นี่ เพื่อตามหาเขา"

คาร์นอตวิลเลียมตะโกนพูด:"เป็นไปไม่ได้!"

"จอร์จ คุณต้องบ้าไปแล้วอย่างแน่นอน! ถึงแม้คิงคองซีซาร์จะรอดชีวิตจากการโจมตีของระเบิดนิวเคลียร์ได้ แต่ตอนนี้มันก็ผ่านไปหลายปีแล้ว เขายังมีชีวิตอยู่ได้ยังไง!"

จอร์จยิ้มอย่างเย็นชา:"คำพูดนี้คนอื่นพูดได้ แต่มีคุณเพียงคนเดียวที่พูดไม่ได้!"

"เพราะอายุขัยของเผ่าโลหิตอย่างพวกคุณเป็นเครื่องยืนยันที่ดีที่สุดแล้ว?"

เมื่อจอร์จคุยกับคนอื่นๆ ทำให้หลินหยุนและมนุษย์ลิงพวกนั้นหยุดการโจมตีกันทันที

เห็นได้อย่างชัดเจน มนุษย์ลิงพวกนี้ฟังภาษามนุษย์รู้เรื่อง

หลินหยุนมองไปที่จอร์จและพูดเบาๆ:"คุณพูดถูกแล้ว อายุขัยของเผ่าโบราณสัตว์ดาวถึงแม้จะน้อยกว่าเผ่าโลหิตนิดหน่อย แต่เมื่อเทียบกับมนุษย์แล้ว อายุขัยของพวกเขานั้นยาวมากๆ"

"ถ้าคิงคองซีซาร์สามารถรอดชีวิตจากระเบิดนิวเคลียร์ได้ เขามีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก"

จอร์จยกนิ้วโป้งให้กับหลินหยุน:"ไม่แปลกใจเลยที่คุณเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของลำดับเทพ หลินชางฉองเป็นคนที่รอบรู้จริงๆ!"

ฉูเหอขมวดคิ้ว:"คนขายข้อมูลอย่างเขา รู้เรื่องพวกนี้ไม่น้อยเลย แม้แต่ฐานะที่แท้จริงของปรมาจารย์หลิน เขาก็รู้ด้วย"

ตางอู่พูด:"เมื่อก่อนเคยได้ยินคนอื่นพูดว่าคนๆนี้เป็นคนที่รอบรู้มากๆ เรื่องที่เกิดขึ้นบนโลกเขารู้ทั้งหมด ตอนแรกฉันก็ไม่ค่อยเชื่อ แต่ตอนนี้ฉันเชื่อแล้ว"

คาร์นอตวิลเลียมรู้สึกไม่พอใจและพูดอย่างเย็นชา:"จอร์จ คุณพูดมาทั้งนานแล้ว ถ้าคิงคองซีซาร์ยังมีชีวิตอยู่จริงๆ เขาน่าจะออกมาตั้งนานแล้ว!"

"ตอนนี้ชนเผ่าของเขาโดนหลินชางฉองสังหารไปตั้งเยอะ แต่ก็ไม่เห็นเขาปรากฏตัว มันแสดงให้เห็นอย่างชัดเจน เขาตายไปนานแล้ว!"

"มิฉะนั้น เขาคงไม่นั่งอยู่เฉยๆและดูชนเผ่าของตัวเองโดนสังหาร เขาเป็นคนขี้ขลาดเหรอ"

เมื่อคาร์นอตวิลเลียมพูดคำว่าคนขี้ขลาดจบ จู่ๆก็มีเสียงแก่ๆดังขึ้นมาในท้องฟ้ายามค่ำคืน:"พูดถูกแล้ว นั่งดูชนเผ่าตัวเองโดนสังหาร การกระทำแบบนี้คือการกระทำของคนขี้ขลาด"