จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 995

ชายชราที่มีหนวดเคราสีขาวและแต่งตัวซกมก เขาใส่เสื้อผ้าทหารสีเขียวขาดๆและสำลีก็หลุดออกมาจากเสื้อด้วย เขาหลังค่อมและปรากฏตัวที่ปากทางเข้าหุบเขา

เมื่อคนๆนี้ปรากฏตัว มนุษย์ลิงที่เหลืออยู่หลายสิบตัวรีบหันหลังอย่างเป็นระเบียบ และคุกเข่าคำนับเขา

ชายชราไม่ได้เป็นมนุษย์ลิง แต่เขาเป็นมนุษย์จริงๆ

ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาหรือรูปร่างภายนอก เขาก็เหมือนกับมนุษย์ทั่วไปมากๆ

อย่างไรก็ตาม มนุษย์ลิงพวกนั้นไม่ยอมคุกเข่าคำนับมนุษย์ทั่วไปอยู่แล้ว

สายตาของจอร์จเป็นประกาย:"คิงคองซีซาร์ คุณยังมีชีวิตอยู่จริงๆด้วย!"

ชายชรามองไปที่จอร์จที่อยู่บนยอดเขาและพูดเบาๆ:"ตั้งแต่คุณมาที่ทุ่งน้ำแข็งและเช่าโรงแรมนั้นเอาไว้ ฉันก็รู้ว่าชีวิตที่เงียบสงบของฉันมันใกล้จะหมดแล้ว"

"คิดไม่ถึงจริงว่าข่าวลือเรื่องน้ำศักดิ์สิทธิ์จะรั่วไหลออกไป ทำให้ผู้ฝึกบู๊จำนวนมากมารวมตัวกันที่นี่"

"อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่สามารถบีบบังคับให้ฉันปรากฏตัว แต่คนที่บีบบังคับจนฉันต้องปรากฏตัวคือเขา!"

ซีซาร์มองไปที่หลินหยุน ใบหน้าที่ชราของเขาเคร่งขรึมมากๆ

"คุณไม่ใช่นักบู๊ของโลกมนุษย์ คุณเป็นนักบำเพ็ญเซียน!"

หลินหยุนเงยหน้าขึ้นและสังเกตซีซาร์:"ทำไมเผ่าโบราณสัตว์ดาวถึงมาอยู่บนโลกมนุษย์?"

ซีซาร์ส่ายหัว:"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ในบันทึกของชนเผ่าไม่ได้เขียนไว้ว่าพวกเรามาโลกมนุษย์ได้ยังไง และไม่ได้เขียนไว้ว่าทำไมต้องมาโลกมนุษย์ด้วย

"พลังทิพท์ของโลกมนุษย์นั้นน้อยมากๆ มันจำกัดการฝึกฝนของพวกเรา ถ้าฉันเป็นคนเลือก ฉันไม่เลือกดาวดวงนี้อย่างแน่นอน"

หลินหยุนถามด้วยความสงสัย:"ถ้าพูดอย่างนี้ คุณไม่ได้เป็นเผ่ามนุษย์ลิงคนแรกที่มายังโลกมนุษย์ ดูเหมือนเผ่ามนุษย์ลิงของพวกคุณจะมายังโลกมนุษย์ตั้งนานแล้ว"

ซีซาร์พูด:"ใช่แล้ว พวกเรามานานแล้ว อย่างน้อยก็พันกว่าปีแล้ว"

"พวกเราอาศัยอยู่ที่ทุ่งน้ำแข็งมาโดยตลอด ถึงแม้ที่นี่จะมีพลังทิพท์ที่น้อยมากๆ แต่ถ้าเทียบกับท้องฟ้าและจักรวาล ที่นี่จะปลอดภัยมากกว่า"

"พวกเราค่อยๆชอบสถานที่แห่งนี้ และใช้ชีวิตอย่างเงียบสงบ"

"อย่างไรก็ตาม เมื่อเทคโนโลยีของมนุษย์ก้าวหน้าขึ้น พวกเขาเริ่มคิดค้นอาวุธทำลายล้างสูงขึ้นมา และเริ่มทดลองสิ่งอันตรายต่างๆมากขึ้น"

"จนมาถึงวันหนึ่ง พวกเขาเริ่มคุกคามการดำรงชีวิตของพวกเรา พวกเขาเริ่มทดลองบางอย่างที่ทุ่งน้ำแข็ง มันคือการทดลองที่ต้องขุดทะลุแกนโลก!"

"อืม เรื่องนี้มันน่ากลัวมากๆและบ้าคลั่งมากๆเช่นกัน ฉันไม่เคยเห็นมนุษย์ที่บ้าคลั่งขนาดนี้มาก่อน พวกเขาต้องการขุดทะลุแกนโลก"

"พวกเขาไม่รู้เหรอ ถ้าไฟจากแกนโลกพุ่งทะลุออกมา ดาวดวงนี้ก็จะดับสูญ"

มีชายร่างใหญ่ที่สูงสองเมตรกว่าๆ พูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม:"เรื่องที่คุณพูดคือ‘โครงการสำรวจขุดเจาะผิวโลก’ใช่ไหม!"

ซีซาร์พยักหน้า:"ใช่แล้ว"

สีหน้าของชายร่างใหญ่คนนั้นเข้าใจทันทีและพูด:"สมัยนั้นผู้บริหารระดับสูงพยายามหาสาเหตุว่าทำไมพวกคุณถึงจู่โจมพวกเรา แต่ก็หาเหตุผลไม่เจอ มันเป็นเพราะโครงการสำรวจขุดเจาะผิวโลกนี่เอง!"

สีหน้าเหี่ยวย่นของซีซาร์ จู่ๆก็ขมวดคิ้วทันที มองชายร่างใหญ่คนนั้น และพูดด้วยความรังเกียจ:"คุณเป็นคนของรัฐบาลรัสเซียใช่ไหม!"

สายตาของชายร่างใหญ่มีความกังวลเล็กน้อย แต่เขาก็สงบลงอย่างรวดเร็ว:"ใช่แล้ว ฉันชื่อพุชเชอะ เป็นทหารของรัสเซีย!"

จู่ๆซีซาร์ก็ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่:"ผ่านไปแล้วหลายปี ฉันซ่อนตัวและไม่เคยปรากฏตัว เพราะฉันกังวลว่าพวกคุณจะหาฉันเจอ แต่คิดไม่ถึงจริงๆ สุดท้ายพวกคุณก็หาฉันเจอจนได้"

"ในเมื่อเป็นอย่างนี้ พวกคุณก็ไปตายเถอะ!"

จู่ๆซีซาร์ก็ลงมือทันที คนส่วนใหญ่ยังมองเห็นไม่ชัดเจน ร่างกายของพุชเชอะก็ถูกพลังมหาศาลโจมตีและปลิวออกไปทันที ร่างกายของเขาตกลงพื้นเสียงดังตุ๊บและเสียชีวิตทันที

อย่างไรก็ตาม ร่างกายของซีซาร์ยังคงยืนอยู่ที่เดิม

"มีซีซาร์สองตัว!"

"มันเป็นไปได้ยังไง! วิชาแยกร่างเหรอ?"

ทุกคนตกตะลึงมากๆ

อย่างไรก็ตาม ร่างกายของซีซาร์ที่ยืนอยู่ที่เดิมก็ค่อยๆจางหายไป เหลือเพียงซีซาร์ตัวเดียวที่ยืนอยู่ตำแหน่งที่พุชเชอะเคยยืนอยู่เมื่อสักครู่

"เนื่องจากเขาเคลื่อนไหวเร็วมากๆ ก็เลยเหลือภาพลวงตาเอาไว้

ไม่มีแรงจากการปะทะใดๆขึ้นเลย พวกเขาสองคนเหมือนคนธรรมดาที่ทำความเคารพกัน

มีคนหนึ่งต่อยหมัดออกไป ส่วนอีกคนใช้ฝ่ามือรับเอาไว้

มันก็เป็นแค่นี้แหละ

ตางอู่รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง และพูดพึมพำกับตัวเอง:"ไม่มีพลัง ไม่ได้แปลว่าไม่แข็งแกร่ง ไม่ทรงพลัง ไม่ได้แปลว่าอ่อนแอ"

"ยอดฝีมือที่แท้จริง ก็จะเก็บซ่อนพลังทั้งหมดเอาไว้ และบีบพลังทั้งหมดไว้ด้วยกัน และไม่ยอมสูญเสียพลังแม้แต่นิดเดียว"

"พลังของพวกเขาสองคนหักล้างกันหมด ไม่มีพลังแม้แต่นิดเดียวถูกปล่อยออกมา นี่คือการควบคุมพลังที่แม่นยำอย่างแท้จริง"

ซีซาร์ก้มหน้าอยู่และค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา เขามองหลินหยุนด้วยสีหน้าจริงจัง:"นักบำเพ็ญเซียน? แข็งแกร่งเหมือนที่บันทึกในตำราโบราณจริงๆ!"

หลินหยุนพูดเบาๆ:"คุณก็ไม่เลวเหมือนกัน ถึงแม้สายเลือดของคุณจะไม่บริสุทธิ์แล้ว แต่คุณยังมีพลังที่แข็งแกร่งขนาดนี้ คุณเป็นอัจฉริยะจริงๆ"

สีหน้าของซีซาร์นิ่งสงบมากๆ:"คุณชมฉันขนาดนี้ ฉันควรขอบใจคุณ แต่พวกเราเผ่าโบราณสัตว์ดาวต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้ ก็เพราะการกระทำของนักบำเพ็ญเซียนอย่างพวกคุณ ดังนั้นฉันจะไม่พูดขอบใจอย่างแน่นอน เพราะคุณกับฉันคือศัตรูที่ต้องตายไปข้างหนึ่ง"

สีหน้าของหลินหยุนแสดงรอยยิ้มดูถูกออกมา:"ผู้อ่อนแอคืออาหารของผู้ที่แข็งแกร่งกว่า มันเป็นกฎที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงของจักรวาล เผ่าโบราณสัตว์ดาวฆ่านักบำเพ็ญเซียนที่อ่อนแอกว่า นักบำเพ็ญเซียนที่แข็งแกร่งกว่าฆ่าล้างเผ่าโบราณสัตว์ดาว มันไม่มีใครผิดหรือถูก เพราะทุกคนทำเพื่อความอยู่รอด"

"เมื่อมองเรื่องนี้ไม่เข้าใจ มันพิสูจน์ได้ว่าคุณยังไม่แข็งแกร่งพอ เพราะมีเพียงผู้อ่อนแอเท่านั้นที่ชอบตำหนิคนอื่น

สีหน้าของซีซาร์กระตุกไปหลายที ดวงตาอันชราคู่นั้นดูเหมือนจะมีเปลวไฟปะทุออกมา

"ไม่ว่าคุณจะพูดอะไร ก็ไม่สามารถแก้ไขความชั่วที่นักบำเพ็ญเซียนทำเอาไว้ นักบำเพ็ญเซียนทั้งหมดสมควรตาย"

หลินหยุนเงยหน้าขึ้นมา เขาสองมือไขว้หลังและแสดงความเย่อหยิ่งออกมา

"อย่าจะฆ่าฉัน คุณก็แสดงรูปร่างที่แท้จริงออกมา! คุณในตอนนี้ ยังฆ่าฉันไม่ได้"

ซีซาร์จ้องเขม็งไปที่หลินหยุน:"คุณเข้าใจพวกเรามากๆ ดูเหมือนว่าเผ่าโบราณสัตว์ดาวที่ตายด้วยฝีมือคุณจะมีไม่น้อยเลย"

"มือของคุณต้องเปื้อนเลือดของเผ่าโบราณสัตว์ดาวมาไม่น้อย ฉันจะฉีกคุณเป็นชิ้นๆ"