จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 996

ซีซาร์เงยหน้าขึ้นและคำรามใส่ท้องฟ้าด้วยความโกรธ

ทั่วทั้งหุบเขาสั่นสะเทือนไปหมด

มนุษย์ลิงพวกนั้นก้มลงกับพื้นและตัวสั่นสะท้าน พวกมันคุกเข่าคำนับซีซาร์

ดูเหมือนซีซาร์จะเป็นราชาของพวกมัน

ยอดฝีมือของกาฬโลกปิดหูตัวเองเพราะความอึดอัดและรู้สึกตกตะลึงมากๆ

"ให้ตายเถอะ นี่มันเสียงอะไรกันแน่!"

"อ๊าก เจ็บปวดมากๆ! ฉันรู้สึกว่าหูกำลังจะระเบิดแล้ว"

"เขาจะทำอะไรกันแน่? เขาจะใช้เสียงนี้ฆ่าคนเหรอ?"

ยอดฝีมือทั้งหมดของกาฬโลกรู้สึกโกรธมากๆ พวกเขาสองมืออุดหูตัวเองไว้ และนั่งลงกับพื้น

ฉูเหอกับตางอู่ก็รู้สึกแย่มากๆเหมือนกัน แต่พวกเขายังดีกว่ายอดฝีมือของโลกตะวันตกหน่อย เพราะพวกเขาสามารถใช้พลังชี่ปกป้องหูของตัวเอง ทำให้สามารถลดพลังที่เกิดจากเสียงของซีซาร์ได้

คาร์นอตวิลเลียมใช้ศีรษะหมุดลงไปในหิมะ สำหรับเผ่าโลหิตที่มีสัมผัสไวต่อเสียง น้ำเสียงของซีซาร์คือฝันร้ายของพวกเขา

"ให้ตายเถอะ จะสู้กันก็รีบสู้เลย คุณจะคำรามทำไม!"

คาร์นอตวิลเลียมซ่อนอยู่ในหิมะและด่าไม่หยุด

สีหน้าของหลินหยุนปกติมากๆ เขาเอาสองมือไขว้หลัง และมองดูซีซาร์ด้วยสีหน้าที่นิ่งสงบ:"วิธีเหล่านี้ ไม่ต้องเอามาใช้อีก ขายขี้หน้าเปล่าๆ"

"แสดงรูปร่างที่แท้จริงของคุณออกมาได้แล้ว!"

เสียงคำรามของซีซาร์หยุดลงทันที

เขามองหน้าหลินหยุนและพูดเบาๆ:"ฉันไม่ได้คาดหวังว่าจะใช้เสียงคำรามเอาชนะคุณ ฉันแค่อยากจัดการแมลงตัวเล็กๆน่ารังเกียจอย่างคนพวกนี้ก่อนต่างหาก"

ทั้งๆที่พวกเขาเป็นยอดฝีมือของกาฬโลก แต่กลับถูกซีซาร์พูดว่าพวกเขาเป็นแค่แมลงตัวเล็กๆ ทำให้ยอดฝีมือพวกนี้รับไม่ได้

"ให้ตายเถอะ ไอ้แก่คนนี้น่ารังเกียจมากๆ ระเบิดนิวเคลียร์พวกนั้นควรระเบิดเขาให้ตายไปเลย!"

มีคนด่าออกมาทันที

หลังจากนั้น คนที่พูดคำเหล่านี้ออกมาก็เสียชีวิตเลย

โดนหมัดของซีซาร์ต่อยจนเสียชีวิต และหัวใจของเขาก็ปลิวออกไปหลายสิบเมตร

ทำให้ทุกคนเงียบทันที

"แมลงเล็กๆพวกนี้น่ารำคาญจริงๆ !"ซีซาร์พูดแบบไม่ใส่ใจ เหมือนกับคนที่เขาฆ่าไปเมื่อสักครู่ เป็นแค่แมลงตัวเล็กๆจริงๆ

ฉูเหอพูดอย่างเย็นชา:"ในที่สุดฉันก็เข้าใจแล้วว่าทำไมผู้นำระดับสูงของรัสเซียต้องใช้ระเบิดนิวเคลียร์หลายสิบลูกเพื่อเอาชีวิตของเขา"

"ถ้าปล่อยให้ยอดฝีมือที่เห็นชีวิตของมนุษย์เป็นผักเป็นปลาอาศัยอยู่ในประเทศ ไม่มีผู้นำระดับสูงของประเทศไหนที่จะนอนหลับได้อย่างสบายใจแน่นอน"

ตางอู่รีบพูดเกลี้ยกล่อมทันที:"หยุดพูดได้แล้ว!"

ฉูเหอกลอกตาใส่เขา:"กลัวอะไร ด้วยระยะที่ไกลขนาดนี้ เขาไม่ได้ยินอยู่แล้ว"

ซีซาร์มองไปที่ฉูเหอแล้วยิ้มออกมา:"นักบู๊ที่มาจากประเทศจีน คุณพูดมากไปแล้ว"

ซีซาร์เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและเหลือภาพลวงตาไว้อีกครั้ง และจับไปที่คอของฉูเหอทันที

มีลมแรงพัดผ่าน ฉูเหอยังตอบสนองไม่ได้ เขาก็เห็นมือข้างหนึ่งปรากฏขึ้นที่คอของตัวเอง

มือของซีซาร์ห่างจากคอของฉูเหอเพียงแค่ห้าเซนติเมตร

อย่างไรก็ตาม แค่ระยะห่างสั้นๆเพียงห้าเซนติเมตรนี้ มันเหมือนกับระยะห่างระหว่างฟ้าดิน มันเป็นระยะห่างที่ซีซาร์ไม่สามารถข้ามไปได้

เพราะมีมือข้างหนึ่ง หยุดมือของเขาเอาไว้

"คุณฆ่าเธอไม่ได้ เพราะก่อนที่จะมาที่นี่ มีคนบอกให้ฉันปกป้องเธอด้วย"

เมื่อพูดจบ หลินหยุนใช้ฝ่ามือจับซีซาร์อย่างแรง

ร่างกายของซีซาร์ปลิวออกไปเลย เหมือนกับเศษขยะที่ถูกโยนออกไปสิบกว่าเมตร และร่างกายของเขาก็กระแทกกับหน้าผาที่อยู่ตรงทางเข้าหุบเขาทันที

ตูม!

หน้าผาโดนกระแทกจนกลายเป็นหลุมที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์ หิมะบนยอดเขาก็ถล่มลงมาทันที

น้ำเสียงของหลินหยุนดังขึ้นอีกครั้ง:"ฉันเคยพูดไว้แล้ว ร่างนี้ของคุณ ไม่คู่ควรที่จะมาต่อสู้กับฉัน"

ทุกคนตกใจมากๆ

ซีซาร์ที่แข็งแกร่งขนาดนี้ แต่เมื่อเผชิญหน้ากับหลินชางฉอง เขากลับดูอ่อนแอมากๆ

เมื่อสักครู่ที่ทุกคนร่วมมือกัน ยังไม่สามารถบีบบังคับให้หลินชางฉองแสดงพลังที่แท้จริงออกมาเหรอ?