จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 996

ซีซาร์เงยหน้าขึ้นและคำรามใส่ท้องฟ้าด้วยความโกรธ

ทั่วทั้งหุบเขาสั่นสะเทือนไปหมด

มนุษย์ลิงพวกนั้นก้มลงกับพื้นและตัวสั่นสะท้าน พวกมันคุกเข่าคำนับซีซาร์

ดูเหมือนซีซาร์จะเป็นราชาของพวกมัน

ยอดฝีมือของกาฬโลกปิดหูตัวเองเพราะความอึดอัดและรู้สึกตกตะลึงมากๆ

"ให้ตายเถอะ นี่มันเสียงอะไรกันแน่!"

"อ๊าก เจ็บปวดมากๆ! ฉันรู้สึกว่าหูกำลังจะระเบิดแล้ว"

"เขาจะทำอะไรกันแน่? เขาจะใช้เสียงนี้ฆ่าคนเหรอ?"

ยอดฝีมือทั้งหมดของกาฬโลกรู้สึกโกรธมากๆ พวกเขาสองมืออุดหูตัวเองไว้ และนั่งลงกับพื้น

ฉูเหอกับตางอู่ก็รู้สึกแย่มากๆเหมือนกัน แต่พวกเขายังดีกว่ายอดฝีมือของโลกตะวันตกหน่อย เพราะพวกเขาสามารถใช้พลังชี่ปกป้องหูของตัวเอง ทำให้สามารถลดพลังที่เกิดจากเสียงของซีซาร์ได้

คาร์นอตวิลเลียมใช้ศีรษะหมุดลงไปในหิมะ สำหรับเผ่าโลหิตที่มีสัมผัสไวต่อเสียง น้ำเสียงของซีซาร์คือฝันร้ายของพวกเขา

"ให้ตายเถอะ จะสู้กันก็รีบสู้เลย คุณจะคำรามทำไม!"

คาร์นอตวิลเลียมซ่อนอยู่ในหิมะและด่าไม่หยุด

สีหน้าของหลินหยุนปกติมากๆ เขาเอาสองมือไขว้หลัง และมองดูซีซาร์ด้วยสีหน้าที่นิ่งสงบ:"วิธีเหล่านี้ ไม่ต้องเอามาใช้อีก ขายขี้หน้าเปล่าๆ"

"แสดงรูปร่างที่แท้จริงของคุณออกมาได้แล้ว!"

เสียงคำรามของซีซาร์หยุดลงทันที

เขามองหน้าหลินหยุนและพูดเบาๆ:"ฉันไม่ได้คาดหวังว่าจะใช้เสียงคำรามเอาชนะคุณ ฉันแค่อยากจัดการแมลงตัวเล็กๆน่ารังเกียจอย่างคนพวกนี้ก่อนต่างหาก"

ทั้งๆที่พวกเขาเป็นยอดฝีมือของกาฬโลก แต่กลับถูกซีซาร์พูดว่าพวกเขาเป็นแค่แมลงตัวเล็กๆ ทำให้ยอดฝีมือพวกนี้รับไม่ได้

"ให้ตายเถอะ ไอ้แก่คนนี้น่ารังเกียจมากๆ ระเบิดนิวเคลียร์พวกนั้นควรระเบิดเขาให้ตายไปเลย!"

มีคนด่าออกมาทันที

หลังจากนั้น คนที่พูดคำเหล่านี้ออกมาก็เสียชีวิตเลย

โดนหมัดของซีซาร์ต่อยจนเสียชีวิต และหัวใจของเขาก็ปลิวออกไปหลายสิบเมตร

ทำให้ทุกคนเงียบทันที

"แมลงเล็กๆพวกนี้น่ารำคาญจริงๆ !"ซีซาร์พูดแบบไม่ใส่ใจ เหมือนกับคนที่เขาฆ่าไปเมื่อสักครู่ เป็นแค่แมลงตัวเล็กๆจริงๆ

ฉูเหอพูดอย่างเย็นชา:"ในที่สุดฉันก็เข้าใจแล้วว่าทำไมผู้นำระดับสูงของรัสเซียต้องใช้ระเบิดนิวเคลียร์หลายสิบลูกเพื่อเอาชีวิตของเขา"

"ถ้าปล่อยให้ยอดฝีมือที่เห็นชีวิตของมนุษย์เป็นผักเป็นปลาอาศัยอยู่ในประเทศ ไม่มีผู้นำระดับสูงของประเทศไหนที่จะนอนหลับได้อย่างสบายใจแน่นอน"

ตางอู่รีบพูดเกลี้ยกล่อมทันที:"หยุดพูดได้แล้ว!"

ฉูเหอกลอกตาใส่เขา:"กลัวอะไร ด้วยระยะที่ไกลขนาดนี้ เขาไม่ได้ยินอยู่แล้ว"

ซีซาร์มองไปที่ฉูเหอแล้วยิ้มออกมา:"นักบู๊ที่มาจากประเทศจีน คุณพูดมากไปแล้ว"

ซีซาร์เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและเหลือภาพลวงตาไว้อีกครั้ง และจับไปที่คอของฉูเหอทันที

มีลมแรงพัดผ่าน ฉูเหอยังตอบสนองไม่ได้ เขาก็เห็นมือข้างหนึ่งปรากฏขึ้นที่คอของตัวเอง

มือของซีซาร์ห่างจากคอของฉูเหอเพียงแค่ห้าเซนติเมตร

อย่างไรก็ตาม แค่ระยะห่างสั้นๆเพียงห้าเซนติเมตรนี้ มันเหมือนกับระยะห่างระหว่างฟ้าดิน มันเป็นระยะห่างที่ซีซาร์ไม่สามารถข้ามไปได้

เพราะมีมือข้างหนึ่ง หยุดมือของเขาเอาไว้

"คุณฆ่าเธอไม่ได้ เพราะก่อนที่จะมาที่นี่ มีคนบอกให้ฉันปกป้องเธอด้วย"

เมื่อพูดจบ หลินหยุนใช้ฝ่ามือจับซีซาร์อย่างแรง

ร่างกายของซีซาร์ปลิวออกไปเลย เหมือนกับเศษขยะที่ถูกโยนออกไปสิบกว่าเมตร และร่างกายของเขาก็กระแทกกับหน้าผาที่อยู่ตรงทางเข้าหุบเขาทันที

ตูม!

หน้าผาโดนกระแทกจนกลายเป็นหลุมที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์ หิมะบนยอดเขาก็ถล่มลงมาทันที

น้ำเสียงของหลินหยุนดังขึ้นอีกครั้ง:"ฉันเคยพูดไว้แล้ว ร่างนี้ของคุณ ไม่คู่ควรที่จะมาต่อสู้กับฉัน"

ทุกคนตกใจมากๆ

ซีซาร์ที่แข็งแกร่งขนาดนี้ แต่เมื่อเผชิญหน้ากับหลินชางฉอง เขากลับดูอ่อนแอมากๆ

เมื่อสักครู่ที่ทุกคนร่วมมือกัน ยังไม่สามารถบีบบังคับให้หลินชางฉองแสดงพลังที่แท้จริงออกมาเหรอ?

มันเป็นเรื่องที่น่ากลัวมากๆ

ฉูเหอจับคอของตัวเอง เธอรู้สึกเย็นวาบๆที่คอตัวเอง และรู้สึกหวาดกลัวมากๆ

ถ้าเมื่อสักครู่ไม่ได้หลินหยุนเข้ามาช่วย ตอนนี้เธอคงจะเสียชีวิตไปแล้ว

ตางอู่ก็ตกใจกลัวจนเหงื่อเย็นไหลเต็มตัว และพูดตำหนิทันที:"เมื่อสักครู่ก็พูดกับเธอแล้ว อย่าพูดมาก แต่เธอก็ไม่เชื่อ ยังดีที่มีปรมาจารย์หลินช่วยเหลือ ไม่งั้นเธอตายไปแล้ว

ฉูเหอไม่ได้พูดอะไร เธอรู้สึกเย็นไปทั้งตัว ยังไงซะเธอก็เป็นผู้หญิง เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเรื่องอันตรายขนาดนี้ เธอไม่ได้นิ่งสงบเหมือนที่ตัวเองคิดไว้

ซีซาร์ยืนขึ้นทันที ร่างกายของเขาไม่ได้รับบาดเจ็บเลย เพียงแต่เสื้อทหารเสียหายหลายจุด สำลีสีดำที่อยู่ในเสื้อได้หลุดออกมาเท่านั้น

เมื่อมองดูเสื้อทหารตัวนี้ น่าจะไม่ได้ซักมาหลายสิบปี

ครั้งนี้ ซีซาร์ไม่ได้พูดอะไรอีก เขาถอดเสื้อออกทันทีและวางมันลงบนหิมะ

ฉูเหอรีบหันหน้าไปทันที และด่าออกมา:"ไอ้เฒ่าลามก เขาใส่แค่เสื้อตัวเดียวเองเหรอ!"

ปรากฏว่าซีซาร์ไม่ได้สวมใส่อะไรอยู่ด้านในเลย

น้ำเสียงเบาๆของซีซาร์ดังขึ้น:"ไม่ใช่ไม่อยากใส่ แต่ใส่แล้วต้องถอด มันยุ่งยาก"

เมื่อพูดจบ ร่างกายของซีซาร์ก็เริ่มเปลี่ยนแปลงทันที

ผิวที่หยาบกร้านของเขาก็เริ่มเนียนขึ้น กระดูกของเขาค่อยๆใหญ่ขึ้น

ผ่านไปชั่วพริบตา เขาเปลี่ยนจากชายชราหลังค่อม กลายเป็นชายร่างใหญ่ทันที

จากนั้น ร่างกายของเขาก็มีขนสีดำค่อยๆยาวขึ้น และเขาก็มีหน้าตาที่คล้ายๆกับมนุษย์ลิงพวกนั้น

ในที่สุดซีซาร์ก็กลายเป็นมนุษย์ลิง แต่มนุษย์ลิงตัวนี้สูงใหญ่กว่ามนุษย์ลิงพวกนั้นมากๆ

เขาสูงประมาณห้าเมตร ดูเหมือนภูเขาเล็กๆที่เคลื่อนไหวได้

"ท่านเทพแห่งสว่างที่เคารพที่เคารพ ฉันมองเห็นตัวอะไรกันแน่!"

สีหน้าของยอดฝีมือคนหนึ่งของกาฬโลกเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและเขาก็อธิษฐานทันที

การเปลี่ยนแปลงของซีซาร์มันเหมือนกับปีศาจเลย

จอร์จที่เป็นยักษ์แปดนิ้วมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยสีหน้าดีใจและพูด:"คิงคองซีซาร์ นี่ถึงจะเป็นคิงคองซีซาร์ตัวจริง!"

"นี่คือข่าวใหญ่ ข่าวใหญ่จริงๆ!"

จอร์จรีบหยิบหนังสือสีขาวขนาดเล็กจากกระเป๋าออกมา และหยิบปากกาออกมาจากหน้าอก

"ไม่ใช่ ข้อมูลนี้น่าจะอยู่ในระดับSSขึ้นไป เป็นข้อมูลที่อยู่ระดับสูงที่สุด ทำไมฉันต้องเอาหนังสือสีขาวที่บันทึกข้อมูลระดับSออกมา?"

"สีแดง ต้องใช้หนังสือบันทึกสีแดงเท่านั้น มันคือข้อมูลระดับสูงที่สุด!"

พูดกันตามตรง จอร์จเป็นนักขายข้อมูลที่แท้จริง เพื่อค้นหาว่าซีซาร์เสียชีวิตจริงหรือเปล่า เขามาที่ทุ่งน้ำแข็งตอนเหนือสุดที่ไม่มีอะไรเลยด้วยตัวคนเดียว

ถ้าไม่มีคนอื่นค่อยขวางซีซาร์เอาไว้ ซีซาร์คงจะฉีกเขาเป็นชิ้นๆคนแรกแล้ว

เทพฟ้าร้องและคนอื่นๆมองเห็นซีซาร์ที่อยู่ในร่างมนุษย์ลิงยักษ์

สีหน้าของยะโซแย่มากๆและด่าออกมา:"ให้ตายเถอะ แขนข้างเดียวของเขาก็สูงเท่าๆกับตัวของฉันแล้ว!"

"คิงคองซีซาร์ มันเป็นตำนานที่มีอยู่จริง!"

"โอ้พระเจ้า เขาเหมือนเทพเจ้าที่มีอยู่จริง!"

น้ำเสียงของซีซาร์เปลี่ยนไป เสียงทุ้มเหมือนระฆัง

"ไอ้หนุ่ม นี่คือร่างที่คุณอยากจะเห็นใช่ไหม?"จมูกของซีซาร์พ้นควันออกมา มองดูหลินหยุนที่ตัวเล็กราวกับมด ดูเหมือนเขาแค่หายใจแรงๆก็สามารถทำให้หลินหยุนปลิวออกไป

หลินหยุนยิ้มและพยักหน้า:"ใช่แล้ว อย่างนี้ค่อยเหมาะสมกับเผ่าโบราณสัตว์ดาวหน่อย"

ยอดฝีมือเผ่าโบราณสัตว์ดาวที่แท้จริง สามารถใช้มือข้างเดียวดึงดวงดาวลงมาได้

มนุษย์ลิงพวกนั้นถึงแม้จะมีร่างกายที่แข็งแกร่ง แต่ถ้าเทียบกับเผ่าโบราณสัตว์ดาวจริงๆ พวกเขาห่างกันราวฟ้ากับเหว

สำหรับคิงคองซีซาร์ในสายตาของหลินหยุน เขาก็เป็นแค่เผ่าโบราณสัตว์ดาวได้แค่ครึ่งหนึ่งเท่านั้น

หลินหยุนสองมือไขว้หลัง และบินขึ้นไปในอากาศ และบินขึ้นไปอยู่ระนาบเดียวกันกับศีรษะของซีซาร์

ดวงตาที่ใหญ่ๆของซีซาร์ มองหลินหยุนด้วยความรังเกียจ จากนั้นก็ใช้ฝ่ามือตบไปที่หลินหยุนทันที

ฝ่ามือนี้ ไม่ได้มีเพียงความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อเท่านั้น ยังมีพลังทิพท์อันแข็งแกร่งในร่างกายของซีซาร์ด้วย

เผ่าโบราณสัตว์ดาวส่วนใหญ่สามารถดูดพลังทิพท์จากฟ้าดินได้

ถึงแม้พวกเขาจะดูดซับพลังทิพท์ไม่เร็วเท่ากับนักบำเพ็ญเซียน แต่พวกเขามีร่างกายที่แข็งแกร่งมากๆ

พลังของฝ่ามือนี้ เทียบเท่ากับพลังทั้งหมดของยอดฝีมือแดนเทพระดับใหญ่