จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 997

ฝ่ามือของคิงคองซีซาร์เหมือนกับฝ่ามือยักษ์ที่ปิดฟ้าดินได้ มันทรงพลังมากๆและโจมตีมาที่หลินหยุนทันที

"โอ้เทพแห่งสว่าง!"

ยอดฝีมือบางส่วนของกาฬโลกที่อยู่ห่างออกไปรู้สึกถึงแรงกดดันอากาศ มันเหมือนกับภูเขาใหญ่ๆกดทับลงมา

ทุกคนรีบหนีทันที เพราะพวกเขากลัวว่าจะโดนฝ่ามือของคิงคองซีซาร์โจมตี

สีหน้าของฉูเหอหวาดกลัวมากๆ:"มัน……แข็งแกร่งเกินไปแล้ว!"

ตางอู่รีบดึงเธอทันที:"ถอยเร็วๆ!"

เมื่อพวกเขาสองคนถอยได้ไม่นาน หมัดที่ใหญ่ๆเหมือนกับภูเขาของคิงคองซีซาร์ก็ทุบลงมาทันที

ตูม!

มันเหมือนกับโดนลูกระเบิด พื้นดินกลายเป็นหลุมลึกประมาณสองเมตร ทั้งหุบเขาก็สั่นสะเทือนราวกับแผ่นดินไหว

หลินหยุนรีบถอยออกไปไกลจากตำแหน่งเดิมห้าเมตรกว่าๆ และหลบการโจมตีของซีซาร์ได้

ซีซาร์โจมตีพลาด หลังจากนั้นเขาก็ต่อยหมัดอีกครั้ง

ถึงแม้เขาจะมีรูปร่างสูงใหญ่ แต่เขากลับเคลื่อนไหวได้อย่างคล่องแคล่ว

หลินหยุนหลบอีกครั้ง

ตอนนี้ร่างกายของเขาเหลือพลังทิพท์แค่สามสิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น เขาไม่ควรปะทะกับซีซาร์โดยตรง

ฉูเหอที่อยู่ไกลออกไปขมวดคิ้วทันที:"ทำไมตอนนี้ปรมาจารย์หลินเอาแต่หลบหนีอย่างเดียว? พลังของซีซาร์แข็งแกร่งมากเกินไปเหรอ?"

สายตาของตางอู่แน่วแน่มากๆ:"ใจเย็นๆ เมื่อสักครู่ปรมาจารย์หลินพึ่งผ่านการต่อสู้มา ตอนนี้พลังทิพท์ในร่างกายคงสูญเสียไปมาก เขาก็เลยไม่ปะทะกับซีซาร์โดยตรง"

ซีซาร์ต่อยออกไปหลายหมัด เขาเห็นว่าหลินหยุนเอาแต่หลบอย่างเดียว เขาอดไม่ได้และพูดด้วยความโกรธ:"ไอ้หนุ่ม คุณคิดจะหลบอย่างเดียวเหรอ?"

"ถ้าจะทำแบบนี้ ก็รีบหนีไปซะ!"

จู่ๆร่างกายของหลินหยุนก็หยุดนิ่งอยู่ด้านหน้าของซีซาร์ หลินหยุนลงมาบนพื้นและพูดเบาๆ:"วางใจได้ ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ถ้าฉันถอยหลังเพียงก้าวเดียว ก็ถือว่าฉันพ่ายแพ้!"

ใบหน้าของซีซาร์ที่เต็มไปด้วยขนสีดำเริ่มขมวดคิ้วทันที:"อืม เรื่องนี้คุณเป็นคนพูดเองนะ!"

พูดจบ ซีซาร์ก็ต่อยหมัดใส่หลินหยุนทันที

ฉูเหอไม่เข้าใจและพูด:"ปรมาจารย์หลินบ้าไปแล้วเหรอ? เขาพูดแบบนี้ออกมาก็เท่ากับว่าเขายอมละทิ้งความได้เปรียบในด้านความเร็ว! อีกฝ่ายตัวใหญ่ขนาดนี้ เขาจะสู้ไหวได้ยังไง?"

ตางอู่พูด:"ฉันคิดว่าปรมาจารย์หลินทำอะไรก็มีเหตุผลอยู่แล้ว ดูต่อไปเถอะ!"

อันที่จริง เมื่อสักครู่หลินหยุนไม่ได้หนี แต่เขาดูดซับพลังจากโอสถต่างหาก

ก่อนหน้านี้เขาเคยปรุงโอสถที่ใช้ในการฟื้นฟูพลังทิพท์ และก็เก็บไว้ในแหวนเก็บของตลอด เขาเก็บไว้ใช้ยามจำเป็นหรือวิกฤต

ตอนนี้เขาต่อสู้อย่างหนักและต่อเนื่อง เมื่อต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งอย่างเผ่าโบราณสัตว์ดาว ก็เลยใช้โอสถฟื้นฟูพลังทันที

เมื่อเผชิญหน้ากับหมัดของซีซาร์ หลินหยุนเลือกที่จะไม่หลบหนี และต่อยหมัดออกไปทันที

หมัดนี้ของซีซาร์ แข็งแกร่งและทรงพลังมากกว่าหมัดครั้งก่อนๆ

หมัดที่ใหญ่มากๆของเขา ราวกับภูเขาขนาดเล็ก

แต่หมัดที่หลินหยุนต่อยออกไป มันเล็กมากๆเมื่อเทียบกับหมัดของซีซาร์

เหมือนกับเด็กทารก ใช้หมัดของตัวเองไปปะทะกับหมัดของชายวัยกลางคน

"หลินชางฉองจะรับไหวไหม?"ยอดฝีมือของกาฬโลกอดไม่ได้ที่จะถามตัวเองในใจ

แม้แต่เพ้าดำกับเทพฟ้าร้องก็ขมวดคิ้วเหมือนกัน

หมัดนี้ของซีซาร์แข็งแกร่งมากเกินไปแล้ว

ถ้าเปลี่ยนเป็นเทพฟ้าร้องก็คงรับหมัดนี้ไม่ไหว

แต่หมัดอันเล็กๆของหลินหยุนเมื่อปะทะกับหมัดอันใหญ่ของซีซาร์ ไม่ได้เกิดภาพที่แขนหักตามที่ทุกคนจินตนาการเอาไว้

แต่หมัดเล็กๆอันนั้น ราวกับกำแพงที่แข็งแกร่งและทำลายไม่ได้ และรับการโจมตีด้วยหมัดของซีซาร์เอาไว้ได้ ทำให้หมัดของซีซาร์ขยับไปข้างหน้าไม่ได้

"เขา……รับการโจมตีเอาไว้ได้!"

"โอ้พระเจ้า หลินชางฉองแข็งแกร่งจริงๆ!"

"ท่านเทพแห่งสว่างที่เคารพที่เคารพ เมื่อสักครู่ที่หลินชางฉองต่อสู้กับพวกเรา เขายังเก็บซ่อนพลังที่แท้จริงเอาไว้จริงๆ!"

"คิดไม่ถึงจริงๆ!"

ยอดฝีมือทั้งหมดของกาฬโลกตกตะลึงมากๆและอึ้งไปเลย

สีหน้าของตางอู่ดีใจมากๆ:"บางที นี่อาจจะเป็นพลังที่แท้จริงของปรมาจารย์หลิน!"

"ถึงแม้เขาจะเป็นสัตว์ประหลาดในตำนาน ถึงแม้เขาจะสามารถมีชีวิตรอดจากแรงระเบิดนิวเคลียร์ แต่ปรมาจารย์หลินก็ไม่กลัวอยู่แล้ว!"

ซีซาร์รู้สึกตกตะลึงมากๆ:"หมัดนี้ของฉันได้ใช้พลังทั้งหมดไปแล้ว แต่เขาก็สามารถรับการโจมตีได้ ดูเหมือนนักบำเพ็ญเซียนที่บรรพบุรุษบันทึกเอาไว้ เป็นคนที่น่ากลัวจริงๆ!"

"อย่างไรก็ตาม ถึงแม้คุณจะเป็นนักบำเพ็ญเซียน คุณก็เป็นแค่นักบำเพ็ญเซียนชั้นต่ำที่อยู่บนโลกมนุษย์เท่านั้น คุณก็เป็นได้แค่นี้เท่านั้น!"

"เจี๊ยก!"