จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 998

ค้อนดาวร่วงไม่เหมือนกับท่าสยบเขากับท่าแยกน้ำเมื่อสักครู่

สองกระบวนท่านั้นใช้เพื่อการโจมตีโดยตรง

แต่ค้อนดาวร่วงโจมตีลงมาจากท้องฟ้า มันเหมือนกับการโจมตีระยะไกลของนักเวทย์

และพลังค้อนดาวร่วงทำให้ศัตรูไม่สามารถมองเห็นได้

ซีซาร์โกรธมากๆกับการโจมตีแบบนี้ เขาคำรามใส่ท้องฟ้า และสองมือก็ทุบหน้าอกของตัวเอง

จากนั้นร่างกายของซีซาร์ก็ใหญ่โตมากขึ้น

ครั้งนี้ ร่างกายของเขาสูงสิบกว่าเมตร เขาเหมือนกับตึกสูงๆที่ยืนอยู่กลางหุบเขา

ร่างกายของเขาสูงเทียบเท่ากับยอดภูเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะที่อยู่ไม่ไกลออกไป

ตูม!

ค้อนดาวร่วงโจมตีโดนแผ่นหลังของซีซาร์อย่างแรง

แต่ซีซาร์ไม่เป็นอะไรเลย เขายืนนิ่งๆอยู่ที่เดิม และมองหลินหยุนด้วยสายตาที่ดูถูก

"วิชาวัชระเหรอ!"หลินหยุนหรี่ตาตัวเอง

"ดูเหมือนว่าคุณจะได้รับพลังบางส่วนจากสายเลือดของเผ่ามนุษย์ลิง!"

ซีซาร์มองหลินหยุนและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม:"คุณรู้วิชาเผ่ามนุษย์ลิงของพวกเราด้วย ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ใช่นักบำเพ็ญเซียนธรรมดาทั่วไป"

"ก่อนหน้านี้ ฉันประเมินคุณต่ำไปจริงๆ!"

"ตอนนี้คุณไปตายได้แล้ว!"

สีหน้าของซีซาร์มีแต่ความเย็นชา เขายกเท้าที่มีแต่ขนสีดำขึ้นมา และกระทืบหลินหยุนอย่างแรง

การกระทืบครั้งนี้ ถ้าอยู่ตอนกลางวัน มันคงมืดฟ้ามัวดิน และใหญ่เหมือนกันภูเขา

แต่เมื่ออยู่ตอนกลางคืน การกระทืบครั้งนี้ ก็เป็นแค่เงาดำๆในยามค่ำคืนเท่านั้น

หลินหยุนหัวเราะอย่างเย็นชาและพูด:"มันก็แค่วิชาวัชระเท่านั้น ยังกล้ามาอวดดีต่อหน้าฉันเหรอ!"

"ฉันจะให้คุณได้เห็นอะไรคืออิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่แท้จริง!"

"หลักเกณฑ์ฟ้าดิน!"

จู่ๆร่างกายของหลินหยุนก็ใหญ่ขึ้น และใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ สูงร้อยกว่าฟุต

ซีซาร์ที่มีรูปร่างใหญ่ราวกับภูเขา แต่ตอนนี้เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา ราวกับมดตัวเล็กๆ

"ท่านเทพแห่งสว่างที่เคารพที่เคารพ นี่มันคือวิชาอะไรกันแน่!"

"หลินชางฉอง เขาคือนักบู๊หรือนักเวทย์กันแน่?"

เทพฟ้าร้องกับเพ้าดำตกตะลึงมากๆ:"นี่คือเวทมนตร์หรอ? ทำไมฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน!"

ฉูเหอกับตางอู่ตกตะลึงมากๆเหมือนกัน

"นี่คืออิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ในตำนานใช่ไหม?

"ดูเหมือนว่าข่าวลือในโลกนักบู๊ที่ว่าปรมาจารย์หลินเป็นนักบำเพ็ญเซียน มันน่าจะเป็นเรื่องจริง!"

ดวงตาของคาร์นอตวิลเลียมฉายแววประกาย:"แข็งแกร่งจริงๆ เขาแข็งแกร่งจริงๆ!"

"ซีซาร์พูดว่าเขาเป็นนักบำเพ็ญเซียน อะไรคือนักบำเพ็ญเซียนเหรอ? ทำไมเขาถึงแข็งแกร่งกว่านักบู๊เหล่านั้นมากถึงขนาดนี้!"

ซีซาร์เงยหน้าขึ้นมา ถึงจะสามารถมองเห็นใบหน้าของหลินหยุน

ส่วนคนอื่นๆตัวเล็กมากๆเหมือนมดเลย

"มันคืออิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์อะไรกันแน่!"

"เขาเป็นนักบำเพ็ญเซียนธรรมดาที่ยังฝึกไม่ถึงขั้นแดนยาทอง ทำไมเขาถึงมีอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่แข็งแกร่งขนาดนี้!"

สีหน้าของซีซาร์ตกตะลึงมากๆและไม่เข้าใจ

"มันเป็นของปลอม มันต้องเป็นของปลอมแน่ๆ มันเป็นแค่ภาพลวงตา เป็นแค่ภาพลวงตาที่ไร้ประโยชน์เท่านั้น!"

ซีซาร์พูดปลอบใจตัวเอง

ดูเหมือนว่าหลินหยุนจะรู้ความคิดของเขา เขาก็เลยกระทืบเท้าลงมาทันที

ซีซาร์ตกใจมากๆและยื่นแขนสองข้างออกไป เขาพยายามใช้สองแขนรับการโจมตีของหลินหยุน

อย่างไรก็ตาม พลังของแรงกระทืบนั้น มันหนักว่าภูเขา ราวกับฟ้าดินถล่มลงมา

เสียงดังตุ๊บขึ้น ซีซาร์คุกเข่ากับพื้นทันที พื้นดินมีหลุมขนาดใหญ่เกิดขึ้นสองหลุม เพราะร่างกายอันใหญ่โตของซีซาร์

"มันเป็นไปได้ยังไง!"

"วิชาวัชระของฉันมีร่างกายที่แข็งแกร่งราวกับเหล็กกล้า สมัยก่อนฉันอาศัยวิชาวัชระนี้มุดลงไปในพื้นดิน ถึงสามารถรอดจากระเบิดนิวเคลียร์หลายสิบลูกระเบิดพร้อมกัน พลังอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่เขาใช้ออกมา พลังจะต้องลดลงอย่างแน่นอน วิชาวัชระของฉันจะต้องรับการโจมตีของเขาได้อย่างแน่นอน!"

อย่างไรก็ตาม เขายังยืนหยัดอยู่ได้

"ฮ่าๆๆ ไอ้หนุ่ม ฉันพูดแล้ว คุณทำลายวิชาวัชระของฉันไม่ได้! แม้แต่ภูเขาไท่ซานจริงๆ ฉันก็สามารถแบกมันเอาไว้ได้!"

หลินหยุนพยักหน้าและพูด:"มันเป็นอย่างที่คุณพูดจริงๆ เผ่ามนุษย์ลิงมียอดฝีมือที่สามารถแบกดวงดาวและเดินอยู่ในอวกาศได้ พลังของดวงดาวนั้นกว้างใหญ่ไพศาล ถ้าเอาภูเขาไท่ซานกับเปรียบเทียบกับดวงดาว มันก็เป็นได้แค่เม็ดทรายเท่านั้น"

"อย่างไรก็ตาม คุณมีสายเลือดของเผ่ามนุษย์ลิงแค่หนึ่งเปอร์เซ็นต์เท่านั้น อีกอย่างหนึ่ง พลังของคุณถูกจำกัดด้วยพลังทิพท์อันน้อยนิดที่อยู่บนโลกมนุษย์ ถ้าคุณอยากจะแข็งแกร่งเท่ากับบรรพบุรุษของคุณ คุณก็ทำได้แค่คิดเพ้อฝันไปวันๆเท่านั้น"

ซีซาร์ค่อยๆยืนหยัดอย่างมั่นคง ถึงแม้จะเพิ่มยันต์ไท่ซาน แต่ก็ถูกวิชาวัชระของเขารับเอาไว้ได้

"ถึงแม้ฉันไม่สามารถแข็งแกร่งเท่ากับบรรพบุรุษของฉัน แต่พลังแค่นี้ก็สามารถเอาชนะคุณได้อย่างแน่นอน"

"คุณทำลายวิชาวัชระของฉันไม่ได้ คุณก็เอาชนะฉันไม่ได้!"

หลินหยุนหัวเราะออกมา:"ยันต์ไท่ซานเอาชนะคุณไม่ได้ แล้วถ้าเป็นยันต์ห้าขุนเขาละ?"

เมื่อพูดจบ ฝ่ามือของหลินหยุนก็มีแสงสีทองปรากฏอีกครั้ง

ตุ๊บ!

ซีซาร์คุกเข่ากับพื้นทันที ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเลือดสด

หลินหยุนพูดเบาๆ:"นี่เป็นเพียงแค่ยันต์ห้าขุนเขาเท่านั้น ตอนที่ฉันบำเพ็ญเซียนและแข็งแกร่งที่สุด ฉันเคยใช้ยันต์หมื่นดาวเอาชนะเซียนแดนสู่ธรรมะที่เป็นบรรพบุรุษเผ่ามนุษย์ลิงของพวกคุณมาแล้ว!"

"คุณเป็นแค่มนุษย์ลิงที่มีสายเลือดไม่บริสุทธิ์ คุณจะหนีจากหุบเขาห้านิ้วของฉันได้ยังไง"

กระดูกทุกส่วนในร่างกายของซีซาร์โดนทับจนแตกละเอียด แต่พลังจากสายเลือดของเผ่าโบราณสัตว์ดาวนั้นแข็งแกร่งมากๆ ทำให้เขายังไม่ตาย

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยุน ทำให้ใบหน้าของซีซาร์เต็มไปด้วยความหวาดกลัว:"คุณเป็นใครกันแน่?"

"คุณเป็นใครกันแน่?"

ซีซาร์เคยอ่านเจอในบันทึกของนักบำเพ็ญเซียนโบราณ เขารู้ว่าเซียนแดนสู่ธรรมะหมายถึงอะไร

นั่นคือยอดฝีมือที่เป็นเจ้าของจักรวาลเลย

จักรวาลนับพันนับหมื่น มีนักบำเพ็ญเซียนนับหมื่นชนเผ่า คนที่สามารถฝึกฝนถึงขั้นเซียนแดนสู่ธรรมะมีเพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้น

แต่หลินหยุนพูดว่าเขาเคยเอาชนะเซียนแดนสู่ธรรมะมาแล้ว เขาเป็นใครกันแน่?

เขาคือมหากษัตริย์เหรอ?

แล้วเขามาปรากฏตัวบนโลกมนุษย์ที่มีพลังทิพท์อันน้อยนิดได้ยังไง?