จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 999

สีหน้าของซีซาร์เต็มไปด้วยคำถาม แต่เขาไม่มีโอกาสได้รับรู้ความจริงแล้ว

วิชาวัชระโดนทำลาย พลังของเขาหายไปอย่างรวดเร็ว ร่างกายของเขาก็เล็กลงอย่างรวดเร็ว

พลังของหลินหยุนบวกกับพลังของยันต์ห้าขุนเขา ทำให้ซีซาร์รับไม่ไหว ทำให้ร่างกายของเขาโดนทับจนแตกละเอียด

มนุษย์ลิงเหล่านั้นที่อยู่ในหุบเขาคุกเข่ากับพื้นทันที พวกมันร้องด้วยความโศกเศร้า ฟังดูแล้วโศกเศร้ามากๆเหมือนทหารที่เสียชีวิตอยู่ต่างแดน และไม่สามารถกลับบ้านเกิดของตัวเองได้

หลินหยุนเก็บพลังของตัวเองกลับมา ทำให้ร่างกายของกลับมาเป็นเหมือนเดิม

ตอนนี้ พลังของหลินหยุนเหลือแค่ยี่สิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น

สำหรับมนุษย์ลิงที่เหลืออยู่ หลินหยุนไม่ได้ต้องการฆ่าล้างพวกมันทั้งหมด แต่พวกมันต้องเชื่อฟังคำสั่งของตัวเอง

มองดูยอดฝีมือทั้งหมดของกาฬโลกที่ตัวสั่นเทา หลินหยุนพูดเบาๆ:"ไสหัวออกไปจากที่นี่ ห้ามเข้ามาที่นี่แม้แต่ก้าวเดียว!"

"ได้ รับทราบ!"

ยอดฝีมือทั้งหมดของกาฬโลกหันหลังและวิ่งหนีทันที พวกเขาเหมือนกระต่ายที่โดนหมาป่าไล่ล่า

แม้แต่เทพฟ้าร้องกับเพ้าดำก็ไม่กล้าพูดปฏิเสธ สีหน้าของพวกเขาแย่มากๆและหันหลังจากไปทันที

ยอดฝีมือในตำนานที่โดนระเบิดนิวเคลียร์หลายสิบลูกแต่ก็สามารถรอดชีวิตมาได้ แต่โดนหลินหยุนใช้ฝ่ามือทับจนร่างกายแตกละเอียด พวกเขาที่คิดว่าตัวเองเป็นยอดฝีมือ ในสายตาของหลินหยุนคงอ่อนแอมากๆเหมือนมดตัวเล็กๆ!

ถ้าก่อนหน้านี้ หลินหยุนแสดงพลังที่แท้จริงออกมา ถึงแม้พวกเขาจะมีความกล้ามากแค่ไหน พวกเขาก็ไม่กล้าแย่งน้ำศักดิ์สิทธิ์กับหลินหยุนอย่างแน่นอน

บนยอดหุบเขา จอร์จมองเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาอ้าปากข้างไว้นานมาก

"ท่านเทพแห่งสว่างที่เคารพที่เคารพ ฉันได้เห็นตำนานเกิดขึ้นแล้ว!"

"ไม่ได้ ข้อมูลของหลินชางฉองจะบันทึกไว้ในระดับSSไม่ได้ ต้องเอาไว้ในระดับที่สูงที่สุด ต้องบันทึกในระดับความลับสุดยอด!"

จอร์จหยิบสมุดบันทึกออกมา และรีบเขียนบันทึกอย่างรวดเร็ว

จู่ๆหลินหยุนก็สัมผัสอะไรบางอย่างได้และมองไปที่ทิศตะวันตกทันที

ตรงนั้น มีแสงสว่างหลายๆอันบินมาอย่างรวดเร็ว มันเป็นจุดเด่นมากๆในท้องฟ้ายามค่ำคืน

ยอดฝีมือทั้งหมดของกาฬโลกที่กำลังจะจากไปก็มองเห็นเหมือนกัน

"นั่นคืออะไรเหรอ?"

มีคนถามออกมาด้วยความสงสัย

แสงสีขาวบินเข้ามาอย่างรวดเร็ว ผ่านไปชั่วพริบตา มันกลายเป็นพลุไฟสีน้ำเงินที่พุ่งเข้ามา

ผ่านไปชั่วพริบตา พลุไฟเหล่านั้นกลายเป็นจรวดหลายๆลูก

"แย่แล้ว นั้นเป็นจรวดของทหารรัสเซีย!"มียอดฝีมือของกาฬโลกจำมันได้

"ทำไมต้องยิงจรวดด้วย!"

"รัสเซียกำลังซ้อมรบที่ทุ่งน้ำแข็งตอนเหนือสุดเหรอ?"

"ทำไมฉันรู้สึกว่าจรวดเหล่านั้นถึงบินตรงมาที่พวกเรายืนอยู่ละ?"

"ให้ตายเถอะ จรวดพวกนั้นยิงมาที่พวกเรา! พุชเชอะคนนั้นเป็นทหารระดับสูงของรัสเซีย เขาถูกคิงคองซีซาร์ฆ่าตาย รัสเซียมาเพื่อแก้แค้นให้เขา!"

"พวกเราควรทำยังไงดี? ฉันยังไม่เคยลองเลยว่าจรวดพวกนี้มีพลังทำลายล้างสูงแค่ไหน? ฉันไม่รู้ว่าจะสามารถรับมือได้ไหม!"

"จะรับมือทำไม ยังไม่รีบหนีอีก อยากตายเหรอ ?"

ทุกคนตกตะลึงและหวาดกลัวมากๆ

ปรมาจารย์บู๊สามารถรับกระสุนได้ แต่ไม่เคยได้ยินว่าสามารถรับจรวดได้

และดูเหมือนว่าจรวดพวกนี้จะมีพลังทำลายล้างสูงมากๆ

ฉูเหอพูดด้วยความตกใจ:"แย่แล้ว ถ้าจรวดพวกนี้ตกลงมา มันจะทำลายเทือกเขาทิพย์ทั้งหมดแน่นอน!"

"ปรมาจารย์หลิน คุณรีบเก็บผลไม้รวมทิพย์นั้นและหนีไปเถอะ!"

"เอ๊ะ ปรมาจารย์หลินละ?"เมื่อฉูเหอมองไปที่หลินหยุน แต่เขาพบว่าหลินหยุนหายไปนานแล้ว

หลินหยุนในเวลานี้กำลังถือดาบเฮ่าเทียน เขาเคลื่อนไหวเร็วกว่าเสียงและพุ่งไปหาจรวดพวกนั้น

ตางอู่มองไปยังท้องฟ้ายามค่ำคืนด้วยสีหน้าตกตะลึงมากๆ:"ปรมาจารย์หลินกำลังจะทำอะไรกันแน่?"

ฉูเหอพบหลินหยุนที่บินอยู่บนท้องฟ้าที่มีความสูงหลายพันเมตร เขามีสีหน้าที่ตกตะลึงและพูด:"เขาคิดจะหยุดจรวดพวกนั้นจริงๆเหรอ?"

ขณะพูด หลินหยุนได้บินสูงไปหลายพันเมตรแล้ว เขายืนอยู่บนท้องฟ้า เขามีสีหน้าปกติและมองดูจรวดที่พุ่งมาด้วยความเร็ว

"คิดเหรอว่าฉันจะยอมให้พวกคุณทำลายเทือกเขาทิพย์พวกนั้น"