จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 19

ตอนนี้จ้าวเทียนรู้สึกเหมือนกำลังนั่งอยู่บนตาชั่ง เขาไม่สามารถเอนเอียงไปทางไหนมากจนเกินไป

ไม่งั้นอาจจะมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้น…

‘ ที่แท้ความรู้สึกเมื่อครู่ มาจากสองสาวที่นั่งอยู่ข้างฉันนี่เอง ’

“ น้องจ้าว…กินปูผัดผงกระหรี่พวกนี้สิ พี่แกะเนื้อออกมาให้เธอเรียบร้อยแล้ว ” กงเสี่ยวเหมยพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม

“ ขอบ…คุณครับ” เขาตอบด้วยรอยยิ้มแห้งๆ

“ นายกินกุ้งอบชีสพวกนี้สิ…ฉันแกะเนื้อกุ้งมาให้นายแล้ว มันอร่อยมากเลยนะ ” ลี่เหยาเหยาพูดออกมาด้วยรอยยิ้มอบอุ่น

“ อ่า…ขอบใจมาก ” เขาตอบออกมาเสียงอ่อน

ชิ้ง!

ทั้งสองสาวต่างมองมาที่จ้าวเทียนด้วยรอยยิ้มน้อยๆ พวกเธอกำลังดูว่าจ้าวเทียนจะกินของใครก่อน

เฮ้อ…

จ้าวเทียนถอนหายใจออกมาเบาๆ เขาตักปูผัดผงกระหรี่กับกุ้งอบชีสเข้าปากไปพร้อมกัน แล้วเคี้ยวพวกมันด้วยสีหน้าฝืนทน

เหตุการณ์แบบนี้ได้ผ่านมาหลายรอบแล้ว เขาไม่รู้ว่าพวกเธอแอบนัดกันมาก่อนหรือเปล่า

เวลาที่มีคนตักอาหารมาให้เขา อีกคนก็จะตักให้ด้วย…

ถ้าตัวเขาตักอาหารของใครกินก่อน อีกคนก็จะทำหน้าเศร้าเหมือนจะร้องไห้ออกมา…

ทำให้เขาต้องกินอาหารสองอย่างผสมกันทุกครั้ง ซึ่งรสชาติมันก็ตีกันเองจนเขาต้องฝืนกลืนเข้าไป

จนถึงตอนนี้ หากเขายังไม่เข้าใจอีก ก็คงจะเสียแรงที่อยู่มาเกือบแสนปีแล้ว หญิงสาวทั้งคู่ต่างก็มีใจให้เขา แต่ตัวเขานั้นก็ไม่รู้จะจัดการกับเรื่องแบบนี้ยังไง

เมื่อคิดย้อนกลับไปในอดีต ตอนที่เขาถูกคู่หมั้นของตัวเองหักหลัง แล้วตายไปอย่างน่าสมเพชนั้น วิญญาณของเขาถูกท่านอาจารย์ดึงมาที่แดนสวรรค์

เขาได้เลือกที่จะผนึกความทรงจำความรู้สึกทั้งหมดในอดีต แล้วตั้งใจฝึกฝนอย่างบ้าคลั่ง จนสามารถช่วงชิงตำแหน่งมหาเทพมาได้

จากนั้นก็โดนเต๋าแห่งสวรรค์ควบคุมเป็นหุ่นเชิด ตลอดเวลาที่ผ่านมานับแสนปี เขาไม่เคยมีคนรักเลย

ทำไมชีวิตเขามันช่างน่าเศร้า…

‘ เต๋าแห่งสวรรค์…แกทำให้ฉันโสดมานับแสนปี ฉันไม่มีทางปล่อยแกไปแน่ ! ’

ตอนนี้เขารู้สึกว่าลิ้นตัวเองแทบไม่รู้รสแล้ว ต้องทำอะไรซักอย่าง สายตาเขามองไปที่ลี่เฟยเพื่อนรักเป็นคนแรก

คิกคิก

เมื่อลี่เฟยเห็นแววตาต้องการความช่วยเหลือของจ้าวเทียน เธอก็เผลอหลุดหัวเราะออกมา แล้วหันไปกระซิบอะไรบางอย่างให้เด็กสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ

จ้าวหยูเหมยที่ได้ยินสิ่งที่ลี่เฟยบอก เธอก็มีสีหน้าตกใจเล็กน้อย แล้วมองไปทางพี่ชายด้วยแววตาเป็นประกายระยิบระยับ

สาวน้อยแบบเธอชอบเรื่องอะไรทำนองนี้ที่สุด ยิ่งตัวเอกของเรื่องเป็นพี่ชายตัวเองยิ่งสนใจมาก…

เฮ้อ…

จ้าวเทียนถอนหายใจอีกครั้ง เมื่อเห็นท่าทางของลี่เฟย อีกฝ่ายคงไม่ช่วยเขาแน่นอน เขากลั้นใจกิน ปลาผัดเปรี้ยวหวานผสมกับผัดเผ็ดเต้าหู้อย่างอดทน

งั้น..

สายตาของจ้าวเทียน มองตรงไปที่ลี่หวูเฉินผู้เป็นความหวังสุดท้าย เขาแกล้งส่งสายตาไปทางขวดเหล้าที่ตั้งอยู่

ซึ่งอีกฝ่ายก็รับรู้ได้เพราะเป็นผู้ชายเหมือนกัน อีกทั้งพรุ่งนี้ยังต้องพึ่งพาจ้าวเทียนในการรักษาคุณปู่ลี่ด้วย

หลังจากที่เห็นลี่หวูเฉินกระพริบตาตอบกลับมาให้ จ้าวเทียนก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันที เขารีบตักไก่แช่เหล้าผสมกับกระเพราะปลาน้ำแดงเข้าปาก แล้วกลืนเข้าไปอย่างรวดเร็ว

“ มาเถอะ…ได้เวลาสำหรับการดื่มฉลองแล้ว ” ลี่หวูเฉินพูดขึ้นเสียงดัง

“ ใช่แล้ว…ฉันก็รู้สึกอิ่มแล้วเรามาดื่มกันต่อเถอะ แต่น้องพี่ยังเด็กอยู่ เธอดื่มน้ำผลไม้ก็แล้วกันนะ ” จ้าวเทียนพูดเสริมขึ้น เมื่อเห็นแววตาเป็นประกายของน้องสาว

จ้าวหยูเหมยทำแก้มป่อง แล้วมองค้อนใส่พี่ชายของเธอแบบงอนๆ

“ เหล้าเหมาไถ50ปีขวดนี้ พี่แอบเอามาจากที่บ้าน เธอลองชิมดูสิ ” กงเสี่ยวเหมยหันไปบอกจ้าวเทียนด้วยรอยยิ้ม

ในขณะที่พนักงานกำลังรินเหล้าเหมาไถ ใส่แก้วของทุกคนบนโต๊ะ

“ ฉันเกือบลืมไป…ตอนที่ไปถ่ายโฆษณาที่ฝรั่งเศสฉันได้ไวน์ Romanee-Conti ปี1990 มา ฉันเลยเอามาวันนี้ด้วย ” ลี่เหยาเหยาพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม เธอได้ให้พนักงานไปหยิบไวน์ออกมา

“ เอ๋…ให้ฉันลองด้วยพี่เหยาเหยา ” ลี่เฟยรีบออกตัวทันที

“ นายก็ลองชิมดูสิ..” ลี่เหยาเหยาส่งแก้วไวน์ให้จ้าวเทียนด้วยรอยยิ้มจริงใจ

….

ตอนนี้ที่อยู่ตรงหน้าจ้าวเทียนคือแก้วเหล้าและแก้วไวน์ ด้านข้างเขาก็มีสายตาของหญิงสาวสองคนที่กำลังส่งรอยยิ้มเฝ้ารออย่างคาดหวังมาให้เขา

‘ ทำไมฉันรู้สึกว่าสถานการณ์มันเลวร้ายลง ’

จ้าวเทียนได้หันไปสบตากับลี่หวูเฉินอีกครั้ง ซึ่งอีกฝ่ายก็มองกลับมาด้วยสีหน้ายุ่งยากเหมือนกับต้องการจะสื่อกลับมาว่า

‘ นี่ฉันก็ช่วยนายไปแล้ว นายจะเอายังไงอีก ’

ลี่หวูเฉินปรับสีหน้าเล็กน้อย แล้วก็คิดขึ้นในใจ ฉันจะช่วยนายอีกครั้งก็ได้

“ เอ๋…ไวน์นี้พี่อยากลองชิมมานานแล้ว ขอพี่ก่อนแล้วกันนะ ” เขาเอื้อมมือไปหาแก้วไวน์ ตรงหน้าจ้าวเทียนทันที