จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 23

ความจริงที่ได้รู้ทำให้กงไป๋ฮวารู้สึกสิ้นหวังในใจ ที่แท้อีกฝ่ายก็เป็นถึงปรมาจารย์ แล้วพวกเธอจะเอาอะไรไปสู้

“ ไม่ต้องกังวล…เธอน่าจะพึ่งเป็นปรมาจารย์ได้ไม่นาน ยังใช้สนามพลังปราณของปรมาจารย์ไม่ได้ พวกเรายังมีโอกาส ” ลี่สวีฉิง พูดออกมาเสียงดัง เพื่อไม่ให้ทุกคนเสียขวัญ

“ มันก็จริง…ที่ฉันยังใช้สนามพลังปรมาจารย์ไม่ได้ แต่แค่พลังของฉันอย่างเดียวพวกคุณก็แพ้แล้ว ” โม่ซินหยานพูดขึ้นน้ำเสียงจริงจัง

เมื่อตอนที่เธอได้เข้าสู่ขอบเขตปรมาจารย์ถึงได้รู้ พลังของเธอเพิ่มมากว่าตอนเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับสูง3เท่า ต่อให้ไม่มีสนามพลังเธอก็เอาชนะผู้เชี่ยวชาญได้สบาย

เปรี้ยง!ๆ

แล้วก็เป็นอย่างที่เธอพูด เพียงสองกระบวนท่าเท่านั้น พวกลี่สวีฉิงก็ถูกชกกระเด็น จนไปกระแทกใส่กำแพงอย่างแรง เกิดรอยร้าวรูปตัวคนขึ้น

หลังจากที่ฝืนลุกขึ้นมา พวกเธอก็กระอักเลือดออกมาคำโต ได้รับบาดเจ็บภายในทันที

“ ท่านย่า” “ ท่านย่าทวด” “ คุณยาย”

คนที่เห็นต่างร้องเรียกออกมาด้วยความเป็นห่วง แต่ก็ไม่อาจฝืนร่างกายให้ลุกขึ้นมาได้ ออร่าสังหารของขอบเขตปรมาจารย์มันรุนแรงเกินไป สำหรับคนธรรมดา

“ ไม่ต้องห่วง…ฉันยั้งมือไว้แล้ว อย่างที่บอกไปวันนี้ฉันจะฆ่าเพียง5คนเท่านั้น ” โม่ซินหยาน พูดขึ้นอีกครั้ง ความจริงเธอก็ไม่อยากทำแบบนี้ เธอเลิกฆ่าคนมานานแล้ว

แต่เพื่อลูกสาว เธอยอมทำได้ทุกอย่าง…

“ ถ้าฉันยังอยู่!...เธอคงไม่มีโอกาสนั้นหรอก ”

แอ้ดด!

ชาย2คนเปิดประตูเดินออกมา พวกเขาก็คือจ้าวเทียนกับท่านปู่ลี่ ทั้งสองมองไปยังผู้คนที่ได้รับบาดเจ็บรอบๆ แล้วก็มาหยุดสายตาที่โม่ซินหยานที่กำลังปลดปล่อยความกดดันมหาศาล

หืม…

“ ออร่าสังหาร…ของแบบนี้อย่ามาใช้ต่อหน้าฉัน ” หลังจากที่จ้าวเทียนพูดจบ พลังความกดดันของเขาก็ระเบิดออกมา มันปะทะเข้ากับออร่าสังหารของโม่ซินหยาน จนแตกสลายไป

พลังที่จ้าวเทียนใช้นั้นคือ ออร่าจักรพรรดิ เป็นสิ่งที่ได้มาจากการปกครองแดนสวรรค์มานานนับแสนปี มันไม่ใช่สิ่งที่ออร่าสังหารของโม่ซินหยานจะมาเทียบได้

เหมือนที่เคยมีคนพูดเอาไว้ หนึ่งจักรพรรดิสร้างมาจากกองศพนับล้าน

ตอนนี้ผู้คนในตระกูลลี่สามารถขยับตัวได้แล้ว ทุกคนจึงช่วยกันดูแลคนที่ได้รับบาดเจ็บจากลูกหลงของการปะทะก่อนหน้านี้

“ คุณปู่ลี่ไปดูแลพวกย่าทวดเถอะครับ…ทางนี้ผมจัดการเอง ” จ้าวเทียนพูดจบก็พุ่งเข้าใส่โม่ซินหยานทันที

ฟุบ!

ตัวเขาหายวับไปด้วยความเร็วสูง ไปโผล่ที่ด้านหลังของโม่ซินหยาน แล้วเตะใส่เต็มแรง

ตูม!

แม้โม่ซินหยานจะหันมาใช้แขนกันไว้ได้ แต่ตัวก็เธอกระเด็นไปที่รถคันหนึ่งที่จอดอยู่แถวนั้น จนมันแตกกระจายเป็นชิ้นๆ

“ เป็นไปไม่ได้…พลังระดับนี้มัน ” โม่ซินหยานยกแขนเธอขึ้นมาดู ตอนนี้กระดูกแขนเธอหักเรียบร้อยแล้ว อีกฝ่ายมีพลังสูงกว่าเธอเกือบสองเท่าเลยงั้นเหรอ

“ คุณ…เป็นปรมาจารย์งั้นเหรอ ” เธอถามขึ้นด้วยความเกรงกลัว

แม้แต่คนอื่นๆที่ได้ยินก็ยังอดตกใจไม่ได้ ผู้ชายคนนี้อายุเพียงแค่ยี่สิบปี เขาได้เป็นปรมาจารย์แล้วงั้นเหรอ

“ นาย…เป็นใครกันแน่ ” ลี่เหยาเหยาหลุดปากพูดออกมาเบาๆ

กงเสี่ยวเหมยที่ได้ยิน ก็คิดไปในทำนองเดียวกัน จ้าวเทียนเป็นใครกันแน่ ทำไมตัวเขาถึงมีความลับเต็มไปหมด ซักวันเธอจะต้องทำให้เขาบอกออกมาให้ได้

“ ไม่ใช่หรอก…ฉันยังอยู่ในขอบเขตผู้เชี่ยวชาญ ” จ้าวเทียนตอบแบบสบายๆ ด้วยวิชาที่เขาฝึกฝนร่างกายและลมปราณของเขาแกร่งกว่าคนทั่วไปถึงสิบเท่า

ตอนนี้ต่อให้เจอปรมาจารย์ขั้นกลางเขาก็สู้ได้สูสี อย่าว่าแต่ปราจารย์ขั้นต้นที่ไม่มีสนามพลังเลย

เปรี้ยง!ๆๆๆ

สภาพของโม่ซินหยานตอนนี้ แทบจะกลายเป็นกระสอบทรายให้จ้าวเทียนไปแล้ว เธอไม่สามารถตามความเร็วของจ้าวเทียนได้ทัน เรื่องกระบวนท่าและพลังเธอก็เทียบไม่ติด

ฉันจะแพ้ทั้งแบบนี้เหรอ…

ไม่มีทางเลือกแล้ว…

ชิ้ง!

ควับ!

ใบมีดแหลมคมได้โผล่มาจากปลายรองเท้าของโม่ซินหยาน กระบวนท่าของเธอเปลี่ยนเป็นดุดันขึ้นทันที

พลั่ก!

จ้าวเทียนใช้มือรับหมัดของโม่ซินหยานเอาไว้ ในขณะที่เขากำลังจะสวนกลับไป

หืม..

ฟึบ!

ปลายมีดได้แทงเฉียดแก้มเขาไป เกิดเป็นบาดแผลเส้นเล็กๆขึ้นบนใบหน้าของจ้าวเทียน หากเมื่อกี้เขาเอียงหัวหลบไม่ทัน ใบมีดนั้นคงแทงเข้าไปมิดด้ามแล้ว

ตุบ ตุบ

เขารีบกระโดดถอยหลบออกมาให้พ้นระยะทันที