ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 112

ตอนที่ 112 คนรักใหม่กับคนรักเก่า

ข่าวการปลดฮองเฮาประกาศออกมา สร้างความประหลาดใจให้กับคนทั่วทั้งแคว้น

เซียวโหยว บิดาของฮองเฮากับแม่ทัพเซียวหยวน พี่ชายของฮองเฮาก็ถูกให้ลดอำนาจ ยังมีท่าน ข้าหยวนอ๋องและท่าน หนิงอานอ๋องที่มีหนังสือทราบทูลต่อฮ่องเต้เช่นกัน หลังจากมีเรื่องการปลดฮองเฮาออกจากตำแหน่ง

เพราะเรื่องที่ฮ่องเต้ต้องการปลดฮองเฮาลงจากตำแหน่ง ผู้คนทั่วแคว้นต่างพากับตกตะลึงกับท่าทีนี้ของฮ่องเต้ ผู้คนมากมายล้วนเลือกแล้วว่าจะรอดูไฟชายฝั่ง เรื่องการปลดฮองเฮานั้นช่างกะทันหัน และไม่มีผู้ใดหาเหตุผล ยิ่งกว่านั้นคือตระกูลเซียวที่มีอำนาจที่แข็งแกร่ง ใครผู้ใดจะกล้าที่จะเห็นด้วยกับความคิดเห็นของผู้อื่น

ต้นเดือนสี่ หนิงอานอ๋องได้รับโทษ เพราะเขาได้ลอบติดต่อกับแคว้นหนานจ้าวและถูกไส้ศึกแทรกซึมเข้ามาในกองทัพ ผู้คนในจวน หนิงอานอ๋องทั้งหมดล้วนถูกสั่งกักบริเวณ ด้านนอกจวนมีกองกำลังขนาดใหญ่ของราชองค์รักษ์มาเฝ้าประจำการณ์ ไม่ว่าใครก็ห้ามเข้าออก เซียวฮองเฮาก็ถูกสั่งกักบริเวณ เพียงรอการปลดออกจากตำแหน่งในเดือนสี่ประกาศออกไป ก็จะต้องถูกพาเข้าไปในตำหนักเย็น

เรื่องบางเรื่องที่ได้เกิดขึ้นนี้นั้นช่างกะทันทัน ทำให้ผู้คนรับมือกันแทบไม่ทัน

เรื่องทั้งหมด ชัดเจนที่สุดคืออ๋องเก้าและราชครู

ฮ่องเต้เริ่มทรงประชวรตั้งแต่ช่วงต้นเดือนสาม เริ่มจากอาการปวดหัว ตามมาด้วยเจ็บปวดติดต่อกันหลายวัน หมอหลวงทำการรักษาและวินิจฉัยแล้วแต่ก็ไม่เห็นผล อาการนับวันยิ่งรุนแรงมากขึ้น หลังจากที่ฮ่องเต้ทรงเสวยอู่สือชาน อาการปวดจึงค่อยๆ หายดีขึ้น และเริ่มได้สติ

ฮ่องเต้ทรงประชวร อ๋องเก้าก็ทำได้เพียงติดตามอาการประชวรเท่านั้น ฮ่องเต้ทรงรีบร้อนเรียกราชครูจ้าวมาเพื่อให้คำแนะนำเกี่ยวกับที่อยู่ของ ชูเซี่ย ราชครูออกความคิดเห็นว่า ชูเซี่ยน่าจะกลับมายังเมืองหลวงแล้ว แต่ว่าที่อยู่กลับไม่ชัดเจน

ตอนนี้ ราชครูเข้ากราบทูลต่อฮองเต้ว่า หมอเวินอาจจะเป็นอดีตพระชายาหนิงอาน ชูเซี่ย นางกลับมาทวงคืน ดังนั้นท้ายที่สุดอาจกลับมามีผลความรู้สึกของหลี่เฉินเย่น ที่ราชครูกราบทูลเช่นนี้เป็นเพราะได้รับการชักจูงจากอ๋องเก้า สุดท้ายแล้วอ๋องเก้ารู้สึกสงสาร ชูเซี่ย หรือไม่อยากที่จะให้นางเจ็บปวดจากการพลัดพรากกับคนที่รักไปตลอดชีวิตกันแน่ ดังนั้นจึงอยากใช้คูดของราชครูทำให้พวกเขาต่อสู่แย่งชิงกัน ส่วนผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร ก็ดูจากสิ่งที่เกิดขึ้นก็แล้วกัน

อ๋องเก้ายอมรับว่าเข้าวังเพื่อให้มีชีวิตรอด และแก้แค้น แต่ว่าเมื่อผ่านช่วงเวลาที่ ชูเซี่ยได้หายตัวไปอย่างไร้ร้องรอย และการอยู่ข้างกายฮ่องเต้มาเป็นเวลาหลายเดือน ทำให้ฮ่องเต้สนใจพูดเรื่องที่พี่น้องที่มีความจริงใจต่อกันต่อเขา เขาจึงค่อย ๆ ละทิ้งความโกรธแค้นในหัวลง เพียงขอปกป้องให้จากไปอย่างมีชีวิต แต่ว่าความหวังที่จะจากไปก่อนหน้านี้ เพื่อ ชูเซี่ยจึงลงมือทำอะไรบางอย่าง แต่ก็คงไม่มีผลต่อความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องนี้

น่าเสียดาย เรื่องที่ไม่สามารถควบคุมได้มาโดยตลอด คือ ในของคน

เมื่อฮ่องเต้ได้ฟังว่า เวินหน่วนอาจจะเป็นร่างของ ชูเซี่ยที่ตายไปในอดีตแล้วกลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง จึงคิดได้ว่านางช่างมีความสามารถฟื้นจากความตายกลับมามีชีวิตเช่นเดิม ก่อนหน้านี้ราชครูเคยกล่าวว่านางคือหญิงที่ล้ำค่าหายาก สูงส่งเกินที่จะบรรยายได้ และก่อนที่ไทเฮา จะเสียชีวิตก็ได้มอบหมายนางให้เป็นหัวหน้าพรรคมังกรเหิน เขาจึงอยากที่จะเอาชนะ ชูเซี่ย หัวหน้าพรรคมังกรเหินในวังหลวงจะมีฐานะเป็นอะไร ใครล้วนทราบดี ดังนั้นเรื่องการปลดฮองเฮาล้วนไม่เป็นกังวล เพราะเพียงเหล่าขุนนางทราบว่าฮองเฮาคนใหม่คือหัวหน้าพรรคมังกรเหิน ยิ่งไม่มีใครข้าที่ไม่เห็นด้วย

และตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือบีบให้ ชูเซี่ยปรากฎตัว

สองเดือนก่อนหน้านี้ ขาทั้งสองข้างของ ชูเซี่ยได้หายเป็นปกติเรียบร้อยแล้ว นางปลอมตัวเป็นบุรุษ เป็นแพทย์อยู่ในโรงหมอ หลี่เฉินเย่นก็รับรู้มาโดยตลอด หลี่อวิ่นกังก็เป็นคนคนส่งข่าวให้กับเขาตลอดเวลา บางที ชูเซี่ยทำสิ่งใด อารมณ์ดีไม่ดี หลี่เฉินเย่นล้วนทราบดีทั้งหมด แต่ว่าเขาต้องควบคุมตนเองให้อดทนไม่ไปเข้าใกล้ ชูเซี่ย ไม่มีสักวันที่ฮ่องเต้จะลบการแต่งซูเซี่นเข้าวังออกจากความคิด เขาจึงไม่ไปพบนางเลย ไม่อาจทำร้ายนางได้

แต่ว่า เขาจะคิดแผนการอีกครั้งอย่างไร หรือที่เขาคิดจะต่อกลอนกับเสด็จพ่อของตนไม่ได้ เรียกว่าขิงยิ่งแก่ยิ่งเผ็ด ฮ่องเต้ทราบดีว่า ชูเซี่ยและหลี่เฉินเย่นมีความรู้สึกเช่นสามีภรรยากัน ช่วงเวลาที่เฉินเย่นได้รับโทษ นางจะต้องไม่อาจเฝ้าดูอย่างนิ่งดูดายได้

หลังจากที่หลี่เฉินเย่นได้รับโทษ หลี่อวิ่นกังก็สืบหาเรื่องจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่ตลอดเวลา แต่ว่าสารสับทั้งหมดนั้นล้วนถูกเก็บวางใว้ในพระตำหนักของฮ่องเต้ เขาจึงไม่มีวิธีทางเอื้อมถึง หากยังสืบไม่เจอสิ่งใด ก็ไม่ต้องเอ่ยถึงการช่วยเหลือหลี่เฉินเย่นแล้ว

หลี่อวิ่นกังไม่มีทางเลือก แม้ต้องพาตนเองเขาไปซ่อนตัวในแคว้นหนานจ้าว เพื่อสืบหาความจริงของเรื่องทั้งหมดที่เกิดนี้

ก่อนหน้าที่เขาจะออกจากจวน ชูเซี่ยก็ได้มาขอพบ

อ๋องเก้าเคยมาพบกับ ชูเซี่ย นำเรื่องราวทั้งหมดบอกเล่าแก่นางให้ทราบ ที่สุดแล้วอ๋องเก้ายังคำนึงความสัมพันธ์ระหว่างอาหลานกับหลี่เฉินเย่น เลยไม่อาจทนมองหลี่เฉินเย่นถูกส่งไปตาย ดังนั้นเขาจึงของร้องให้ ชูเซี่ยลงมือหาทางช่วยเหลือ

“เจ้ามาได้อย่างไร” เพียงพบ ชูเซี่ยมาที่จวน แถมยังสวมใส่อาภรณ์ผู้หญิงดังเดิมแล้ว หลี่อวิ่นกังก็อดที่จะเอ่ยขึ้นอย่างโมโหไม่ได้ว่า “เสด็จพ่อตามหาเจ้าอยู่ทั้วทุกแห่งหน รีบกลับไปเดี๋ยวนี้”

ชูเซี่ยมอง หลี่อวิ่นกังอย่างเงียบ ๆ เขาเปลี่ยนอาภรณ์เป็นชุดคลุมสีขาวที่ส่วางดั่งเช่นแสงจันทร์ ด้านนอกมีทาสรับใช้จูงรถม้าออกมารออยู่ นางทราบดีว่าเขาต้องการไปที่แคว้นหนานจ้าว ตอนนี้แคว้นหนานจ้าวและแคว้นเหลียงได้เปิดศึกกันแล้ว เขาไปแคว้นหนานจ้าวอันตรายยิ่งนัก แม้จะนำกองทหารไปด้วย แต่ก็อาจจะไปแล้วไม่ได้กลับมา ไม่มีแม้แต่คนเดียว

มิตรภาพระหว่างพี่น้องนี้ ทำให้นางซาบซึ้งยิ่งนัก

นางเอ่ยขึ้นเบา ๆ ว่า “หม่อมฉันมาเพื่ออำลาท่านอ๋อง หม่อนฉันต้องเข้าวังเพคะ”

หลี่อวิ่นกังดึงมือของนางเอาไว้ เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต้ำแฝงด้วยความโกรธว่า “ไม่ได้ เจ้าเข้าวังไปตอนนี้ เท่ากับส่งเนื้อเข้าปากเสือ””

ชูเซี่ยคุกเข่า ยิ้มบางๆ แล้วเอ่ยขึ้น “ท่านวางใจเถิดเพคะ หม่อมฉันมีวิจารณญานของตน หม่อมฉันไม่เข้าวังเรื่องการถูกใส่ร้ายของเฉินเย่นก็ไม่อาจที่จะกระจ้างชัดเจนได้ เขาทำเพื่อข้ามามากมายแล้ว ข้าไม่สามารถทนนิ่งดูดายได้ อีกอย่างเรื่องนี้เดิมทีข้าเป็นผู้ก่อขึ้น ก็จะต้องไปจัดการให้จบสิ้นด้วยตนเอง”

หลี่อวิ่นกังส่ายหน้าแล้วเอ่ยขึ้นว่า “ไม่ได้ เสด็จน้องเคยกำชับข้าไว้ จะต้องดูแลเจ้าให้ดี เจ้าไม่จำเป็นต้องสนใจ ข้าจะไปหนานจ้าวสืบหาความจริงให้ปรากฎ เฉินเย่นถูกใส่ร้าย เพียงข้าหาหลักฐานมายืนยันได้ เสด็จพ่อจะต้องปล่อยเขาออกมาแน่นอน”

ชูเซี่ยยิ้มอย่างขมขื่น “ท่านยังไม่เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งอีกหรือเพคะ เดิมทีแล้วเฉินเย่นไม่ได้สบคบกับแคว้านหนานจ้าว และเดิมทีก็ไม่มีผู้ใดขึ้นกราบทูลเรื่องนี้ เรียกว่าเป็นหลักฐานที่เสด็จพ่อของพระองค์ปลอมแปลงออกมา เขาเพียงอย่างบีบให้หม่อมฉันปรากฎตัวออกมา เขาทราบดีอยู่แล้วถึงสถานะของหม่อมฉัน”

หลี่อวิ่นกังตกตะลึง สีหน้าเปลี่ยนไปขาวซีด “เจ้าพูดว่าอะไร ทั้งหมดนี้ล้วนคือฝีมือของเสด็จพ่อที่สร้างเรื่องขึ้นมาหรือ เจ้าพูดว่าเขาตั้งใจกล่าวโทษว่าสบคบกับแคว้นศัตรูเพื่อบีบให้เจ้าปรากฎตัวงั้นหรือ” เขาส่ายหน้า ไม่อาจเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน เพื่อบีบให้ ชูเซี่ยปรากฏตัว เขาถึงกับใส่ความพระโอรสของตนเองว่าสมคบกับศัตรูขายชาติ ซึ่งเรื่องสมคบกับศัตรูขายชาตินี้ถือเป็นโทษที่หนักที่สุดในแคว้น หากจะพิสูจน์ให้เห็นถึงความจริงก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายดายเลย แม้เฉินเย่นจะไม่ตาย แต่ผู้คนทั่วทั้งแคว้นเหลียงก็ไม่สามารถจับเขาได้อีกต่อไป