ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 150

ตอนที่ 150 ฝีมือสุดยอด

หลังจากที่ชูเซี่ยอาบน้ำออกมาร่างทั้งร่างของนางก็แดงก่ำห้อเลือดและมีแผลเต็มไปหมด

หลี่เฉินเย่นช่วยหญิงสาวใส่ยาให้อย่างเบามือ ชายหนุ่มทายาให้ตลอดทั้งร่างด้วยความรู้สึกสงสารจากนั้นก็สวมใส่เสื้อผ้าให้นางจนเรียบร้อย “เจ้าพักผ่อนก่อนเถิด ข้ายังมีเรื่องที่ต้องทำ!”

ชูเซี่ยเอื้อมมือไปรั้งร่างของเขาไว้จากนั้นก็เงยหน้าถาม “เจ้าไม่อยากรู้หรือว่าแท้จริงแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

หลี่เฉินเย่นหันกลับมามองนาง “เรื่องคืนนี้ เจ้ามีความสุขหรือไม่”

ชูเซี่ยชะงักไป นางไม่เข้าใจความหมายของเขา

หลี่เฉินเย่นยกมือหนาขึ้นปิดตาของนางไว้จากนั้นก็ก้มลงจุมพิตที่กลุ่มผมของนาง “เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้ก็ปล่อยให้มันผ่านไปเถิด เรื่องที่ไม่มีความสุขก็ปล่อยให้มันผ่านไป พวกเราก็ลืมๆมันไปเถิด”

ชูเซี่ยจ้องชายหนุ่มตาเขม็ง “คืนนี้ข้าถูกคนวางยา!”

หลี่เฉินเย่นยิ้มออกมาบางเบา ดวงตาคมมองนางด้วยประกายบางอย่าง “เจ้าถูกวางยามีหรือคนอย่างเจ้าจะไม่รู้ตัว”

“ข้าไม่รู้ก็ไม่แปลก...”

“ข้าเห็นกับตาของตนเองว่าเจ้าใช้เข็มพิสูจน์พิษแล้วแต่ทว่าสีเข็มก็ไม่ได้เปลี่ยน เจ้าไม่ได้ถูกพิษ” หลี่เฉินเย่นเอ่ยด้วยน้ำเสียงว่างเปล่าราวกับเป็นเรื่องธรรมดา “สุราในวันนี้ไม่ใช่มีเพียงเจ้าที่ดื่ม สำรับในวันนี้ก็ไม่ใช่มีเพียงเจ้าที่กิน”

ชูเซี่ยพูดอะไรไม่ออก นางจ้องมองเขาอย่างไม่เชื่อสายตา หัวใจดวงน้อยๆรู้สึกผิดหวัง เขาไม่เชื่อนาง!

ชายหนุ่มมองหญิงสาวนิ่งๆ “เช่นนั้นแล้ว เจ้าคิดว่าเจ้าถูกวางยาพิษอย่างไรเล่า”

ดวงตาคมเป็นประกายจริงจัง น้ำเสียงของชายหนุ่มทุ้มนุ่มราวกับสายน้ำ เชายหนุ่มพยายามอย่างยิ่งที่จะทำเหมือนไม่สนใจภาพที่เขาเห้นในค่ำคืนนี้ เขาบอกกับนางว่าเขากับนางทุกอย่างจะเป็นเหมือนกับที่ผ่านๆมา แต่ทว่านางก็สามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาเป็นนักแสดงที่ไม่ได้เรื่อง เพราะทุกอย่างมันฟ้องออกมาจากการกระทำของเขาหมดแล้ว

ความโกรธ ความเสียใจ ความทรมาน และการทรยศ...

หากชูเซี่ยไม่รู้จักและเข้าใจในตัวชายหนุ่มดีก็คงจะถูกท่าทีของเขาหลอกเข้าแล้ว แต่ทว่าเพราะนางรู้จักเขาดีกว่าใครดังนั้นจึงรู้ว่าแท้จริงเขากำลังเจ็บปวดอยู่ แต่นางก็ไม่รู้ว่าจะแก้ตัวอย่างไรเพราะนางเองก็ไม่รู้จริงๆว่าผู้ใดเป็นคนวางแผนการครั้งนี้

เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของเขานางจึงแย้มยิ้มออกมาและเอ่ยอย่างหนักแน่น “เจ้าให้เวลาข้าหน่อยนะ ข้าจะสืบเรื่องนี้ให้ชัดเจน!”

ชายหนุ่มมองนางด้วยแววตาขุ่นเคืองก่อนเอ่ยตะคอกออกมาเสียงดัง “เราบอกไปแล้วว่าไม่ต้องเอ่ยถึงเรื่องนี้อีก ไม่ต้องสืบอะไรทั้งนั้น ปล่อยให้มันผ่านๆไปเถิด!”

ชูเซี่ยมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างตื่นตะลึง จากนั้นเหมือนจะรู้สึกตัวดวงตาคมค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นรู้สึกผิดและลนลานคว้าร่างนางเข้ามาในอ้อมกอด “ขอโทษ ข้าไม่ได้ตั้งใจตะคอกเจ้า!”

ชูเซี่ยนิ่งอึ้งอยู่ในอ้อมกอดของเขา นับตั้งแต่ที่ชายหนุ่มก้าวขึ้นสู่บัลลังก์ ชายหนุ่มก็ยังแทนตนเองว่า ‘ข้า’ ยามที่อยู่กับนางตลอดแต่มาตอนนี้เขากลับใช้อำนาจของกษัตริย์มาพูดกับนาง ทำให้หญิงสาวรู้สึกเจ็บปวดและขุ่นเคือง “เจ้าไม่เชื่อข้า!”

“ไม่ ไม่ใช่!” ชายหนุ่มรีบเอ่ยแก้ตัว “ไม่ใช่อย่างนั้น เพียงแต่เรื่องนี้พูดขึ้นมาไม่ว่าข้าหรือเจ้าก็ไม่มีความสุขแล้วเหตุใดจึงต้องพยายามเอ่ยถึงมันขึ้นมาอีกเล่า”

“เจ้าไม่เชื่อว่ามีคนคิดจะใส่ร้ายข้า!”

หลี่เฉินเย่นทำสีหน้าไม่แยแสและเอ่ยกับนางด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ช่างเถิด เรื่องนี้ก็ปล่อยผ่านมันไป ต่อจากนี้ไปห้ามเจ้าเอ่ยถึงมันอีก!”

ชูเซี่ยจนคำพูดแล้ว เขาไม่เชื่อนางเพราะว่าเขาเห็นกับตาว่านางตรวจพิษในสุราด้วยเข็มเงินไปแล้ว เขาไม่คิดว่าจะมีคนวางยาพิษนาง ต่อให้มีคนวางยานางจริงแล้วตัวจูเก๋อหมิงเล่า ชายหนุ่มอยู่ในสายตาของผู้อื่นตลอดเวลาทั้งยังดื่มกินร่วมโต๊ะกับผู้อื่น หากว่าเขาถูกผิดผู้อื่นก็ต้องถูกไปด้วย

หลี่เฉินเย่นก้มลงจุมพิตหน้าผากของนางทีหนึ่งจากนั้นก็เดินออกไปจากตำหนักฉ่ายเหว่ย

เหล่านางกำนัลและบ่าวรับใช้ในตำหนักฉ่ายเหว่ยหายไปจนหมดตอนที่ชายหนุ่มกลับออกไป ชูเซี่ยรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย เกรงว่าชายหนุ่มอาจจะฆ่าปิดปากพวกเขาไปจนหมดแล้ว ยามที่นางกำลังจะเดินออกไปก็พบว่าจูฟางหยวนเดินเข้ามาภายในตำหนักและเอ่ยถามนางอย่างตื่นตระหนก “เกิดอะไรขึ้น ฝ่าบาททรงรับสั่งให้องครักษ์จับคนในตำหนักของเจ้าส่งออกไปนอกวังจนหมด!จูฟางหยวนเป็นหัวหน้าองครักษ์ในวังก็จริงแต่ค่ำคืนนี้เขามีหน้าที่ต้องดูแลรักษาความปลอดภัยภายในงานเลี้ยงดังนั้นจึงไม่รู้ว่า

เกิดเรื่องอะไรที่ตำหนักฉ่ายเหว่ย รู้เพียงว่าฝ่าบาททรงรับสั่งให้ทุกคนในตำหนักฉ่ายเหว่ยเก็บข้าวของและออกจากวังหลวงไปทันที!

ชูเซี่ยค่อยวางใจลงมาที่อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้เป็นฮ่องเต้ที่เหี้ยมโหด ดูท่าแล้วชายหนุ่มก็คงใช้วิธีในแบบของตนเองในการปิดปากพวกเขาและรักษาความลับนี้ไว้กระมัง

เรื่องเล่าเรื่องราวทุกอย่างให้จูฟางหยวนฟัง หลังจากที่จูฟางหยวนฟังจบก็เบิกดวงตากว้างขึ้น “ทำไมจึงเกิดเรื่องเช่นนี้ได้ เจ้าถูกวางยาหรือ”