ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 156

ตอนที่ 156 แสดงความสามารถออกมา

แต่คืนนั้นคนของตำหนักฉ่ายเหว่ยถูกเปลี่ยนไปหมดดังนั้นตอนวันพระราชสมภพของไทเฮาก็ไม่ได้แพร่กระจายออกไปและฉ่ายเวินก็ไม่ได้พูดอะไรเช่นกัน นี่ทำให้เสียภาพลักษณ์ของฮ่องเต้ได้นางไม่ทำแน่นอน

ดังนั้นไทเฮาก็สือเรื่องอะไรมาไม่ได้เลยสุดท้าย นางกับหรงกุ้ยไท่เฟยมาที่ตำหนักฉ่ายเหว่ยทั้งสองพึ่งเข้ามาข้ารับใช้ก็เขามาทูลว่า: “นายท่าน ฉ่ายเวินมา!”

ชูเซี่ยพึ่งเคารพและนั่งลงก็ได้ยินข้ารับใช้มาทูลนางกพูดอย่างเย็นชาว่า:“เชิญเข้ามาเถอะ!”จะมาดูให้หัวเราะสะใจหรือจะมาสืออะไรอีกล่ะ?เมื่อคืนเรื่องดังมากนางก็ต้องได้ยินมาบ้างไม่ว่าอย่างไรสรุปแล้วนางต้องมาไม่ดีแน่!

เชียนซานยังไม่ตื่นเมื่อวานนางเมาหนักมากเป็นเวลาเกือบเที่ยงนางก็ไม่ได้ตื่นเพราะนางเป็นหลานสาวของใต้เท้าซือคงจางก็เลยถามอย่างเป็นห่วงไปชูเซี่ยก็เลยบอกว่านางดื่มหนักเกินเมื่อวานวันนี้เลยไม่ค่อยสบาย

ฉ่ายเวินเข้ามาพร้อมกับหลวี่หนิง ฉ่ายเวินน่าจะไม่รู้ว่าไทเฮากับหรงกุยไท่เฟยก็อยู่ตรงนี้ด้วยก็เลยรับทำควมเคารพ “ไทเฮา หรงกุยไท่เฟย!”

หลวี่หนิงของทำความเคารพเช่นกัน

ไทเฮามองฉ่ายเวินและยิ้ม “เจ้าดีมากเลยนะเช้าขนาดนี้ก็ยังมาดูพี่สาว!”นางก็ดูหลวี่หนิงด้วย “หลวี่หนิงเจอกับฉ่ายเวินเหรอ?”

หลวี่หนิงก็ไม่ได้ปิดบังและตอบไปว่า: “ไม่ใช่พ่ะย่ะค่ะกระหม่อมมาพร้อมกับฉ่ายเวินพ่ะย่ะค่ะ!”

ไทเฮาก็ตอบไปว่า“เป็นอย่างนี้นี่เอง!”ในสายตานั้นนางเข้าใจแล้วจากนั้นก็หัวเราะออกมาพร้อกับหรงกุยไท่เฟย: “วัยรุ่นตอนนี้ไม่เหมือนกับวัยรุ่นสมัยเราเลยเนอะ!”

หรงกุ้ยไท่เฟยหัวเราะออกมาอย่างไม่มีปี่มีขรุ่ยและพูดว่า“ชายหญิงที่ถึงเวลาแต่งงานใกล้กันหน่อยก็คงไม่เป็นไร!”พอสักพักนางก็มองหน้าฉ่ายเวินและพูดต่อว่า “อายุของเจ้าก็ไม่น้อยแล้ว ฮ่องเต้ก็จริงๆเลยทำไมไม่หาคนดีๆให้เจ้าแล้วแต่งงานเลยเล่า?”

ไทเฮาหัวเราะและพูดว่า:“จะหาใหม่ทำไมเล่าคนที่อยู่ตรงหน้าเจ้าคู่นี้ก็เหมาะสมกันดีออก หลวี่หนิงให้ข้าเป็นฝ่ายจัดงานให้เจ้าเลยไหม จัดงานแต่งไปเลย!”

ฉ่ายเวินรีบเลยหน้าและมองไทเฮาอย่างตกใจ นางรีบส่ายหัวและพูดว่า:“ขอบพระคุณไทเฮาที่จะทรงหาคู่ให้ฉ่ายเวินแต่ว่าตอนนี้ฉ่ายเวินยังไม่พร้อมแต่งงานเพค่ะ!”

หรงกุยไท่เฟยพูดต่อว่า“พูดบ้าอะไรเจ้าอายุตั้งเท่าไหร่แล้ว?หญิงสาวเขาแต่งงานตอนอายุสิบหกกันถ้าผ่านสิบหกไปแล้วพ่อแม่คงรีบหน้าดู?ถ้าเป็นเช่นนี้พ่อแม่ก็คงไปหาให้แล้วล่ะ พ่อแม่เจ้าไม่อยู่ฮ่องเต้ก็เป็นศษย์พี่ของเจ้าตามหลักแล้วศิษย์พี่ก็เหมือนดั่งบิดา เจ้าก็ควรจะฟังเขา!”

หรงกุ้ยไท่เฟยนางรู้ว่าฉ่ายเวินชอบหลี่เฉินเย่นเพราะเย่เอ๋อชอบพาอันหร่านเข้าวังและนางก็พูดว่าฉ่ายเวินน่าจะชอบหลี่เฉินเย่นทั้งสองพูดเรื่องนี้กัน หรงกุยไท่เฟยคิดว่าฉ่ายเวินก็เป็นเด็กดีพอสำรวจนางไปสักพักก็เห็นว่านางน่าจะร้ายมากก็เลยไม่ค่อยชอบนางแล้ว

สีหน้าของฉ่ายเวินเริ่มเปลี่ยนไปและพูดว่า “ขอบพระคุณกุ่ยไท่เฟยที่ทรงเป็นห่วงหม่อมฉันเพค่ะแต่ตอนนี้ฉ่ายเวินยังไม่อยากคิดเรื่องแต่งงานจริงๆอีกอย่าง ศิษย์พี่ยังไม่เคยบังคับหม่อมฉันเลย ถ้าหม่อมฉันเจอคนที่ใช่แล้วหม่อมฉันก็จะบอกศิษย์พี่เองเพค่ะ!”

หรงกุยไท่เฟยทำเป็นไม่เห็นตอนที่นางทำตัวไม่มีมารยาทและพูดต่อว่า: “หึ ตอนนี้เจ้ากับท่านหลวี่หนิงก็เหมาะสมกันดีนี่!”

หลวี่หนิงพูดขึ้นมาว่า: “กุ่ยไท่เฟยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมกับฉ่ายเวินเป็นแค่เพื่อนกัน เราไม่ใช่อย่างที่ท่านคิดพ่ะย่ะค่ะ!”

“แปลกจังเลยนะระหว่างชายหยิงเป็นเพื่อนกันได้ด้วยเหรอ?พวกเจ้าเป็นเพื่อนกันก็สนิทกันเกินไปแล้วล่ะ!”หรงกุ้ยไท่เฟยพูดประชด

ฉ่ายเวินเงยหน้าขึ้นมามองชูเซี่ยเปนสายตาที่เคียดแค้น ชูเซี่ยเข้าใจความหมายของนาง นางคงนึกว่าตัวเองวางแผนมากับไทเฮาและกุ่ยไท่เฟย นางก็ไม่ได้อธิบายและพูดยิ้มๆว่า: “พอเถอะเพค่ะไท่เฟย ดูหนูน้อยนั้นสินางก็คงเขินมาก ท่านก็ไม่ต้องไปหัวเราะนางหรอกเพค่ะ ถ้าเช่นนั้นพวกเขากำลังเข้าด่ายเข้าเข้มกันถ้าเราขืนพูดอีกเดี๋ยวพวกเขาจะไม่กล้าไปต่อนะเพค่ะ”

หรงกุ้ยไท่เฟยหัวเราะ“ใช่สิ ข้าคงแก่มากแล้วหน้าหนา ลืมไปเลยว่านางคงจะอายแต่ว่าฉ่ายเวินก็ไม่นับว่าเป็นเด็กน้อยแล้วเจ้าอายุยี่สิบแล้วใช่หรือไม่?น่าจะเป็นสาวแก่แล้ว งานแต่งคงต้องรีบจัดแล้วล่ะอย่าให้คนเขาต้องเป็นห่วงนะ!”

ฉ่ายเวินมองนางอย่างโหรธแค้นและพูดอย่างโกรธๆว่า:“ทำไมพี่ถึงเข้าใจฉ่ายเวินจังเลยเจ้าค่ะ ฉ่ายเวินดีใจจังเลยแต่ว่าพี่สาวไม่ต้องมาเป็นห่วงฉ่ายเวินหรอกเจ้าค่ะเป็นห่วงตัวเองก่อนเถอะ ได้ยินว่าเมื่อวานศิษย์พี่อารมณ์เสียไม่รู้ว่าพี่สาวทำอะไรให้ศิษย์พี่ข้ากรธเหรอเจ้าค่ะ?”

ชูเซี่ยยังไม่ได้พูดหว่านเหนียงที่ยืนข้างๆก็ตอบแทนว่า:“สองคนนี้เขาโกรธงอนกันเป็นธรรมดาไม่มีอะไรหรอกเพค่ะ?เจ้านายข้าทำให้ฝ่าบาทโกรธ?ก็คงไม่ใช่อาจจะเป็นนายบ่าวโกรธฝ่าบาทก็เพค่ะ ต้องรู้ว่าวฝ่าบาทกับนายหญิงรักกันเป็นเรื่องที่ในวังนอกวังก็รู้”

ฉ่ายเวินหัวเราะ“ใช่เหรอ?”

ไมเฮาถามหว่านเหนียงต่อว่า“ข้าก็พอได้ยินเรื่องนี้มาบ้าง หว่านเหนียง เจ้าอยู่ในตำหนักฉ่ายเหว่ยตลอดไหนลองเล่ามาสิว่าเมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”คนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็อยู่ที่นี้แต่ไทเฮาไม่ถามกลับไปถามหว่านเหนียงแทน นางรู้นิสัยของชูเซี่ยดีถึงแม้ว่าจะน้อยใจมาแค่ไหนนางก็ไม่มีทางพูดแน่นอนถามหว่านเหนียงแทนดีกว่า

หว่านเหนียงยิ้มและพูดว่า:“ไทเฮาไม่ต้องเป็นห่วงหรอกเพค่ะ พวกเขาแค่งอนกันนิดหน่อยผ่านไปสองสามวันเดี๋ยวก็ดีขึ้นเองเพค่ะ ใช่หรือเปล่าเพค่ะเจ้านาย?”หว่านเหนียงพูดเส็จก็หันไปถามชูเซี่ย

ชูเซี่ยก็ไม่อยากให้ไทเฮาทรงเป็นห่วงก็เลยพูดตามน้ำไปว่า:“เป็นเพราะหม่อมฉันตามใจตัวเองเกินเพค่ะเมื่อคืนเลยทะเราะกันนิดหน่อย!”