ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 158

ตอนที่158 เห็นคนเดือนร้อนไม่ช่วย

ชูเซี่ยมองไปทางหลวี่หนิงและพูดว่า:“ท่านหลวี่หนิงข้าต้องให้ท่านลำบากอีกรอบแล้วล่ะ!”

หลวี่หนิงเห็นสีหน้าที่จริงจังของนางก็ถามกลับไปต่อว่า:“ท่านหมอเวินไม่ต้องพูดเช่นนี้ก็ได้ถ้าหาสาเหตุการตายของพระชายานิงอันได้และสามารถลบล้างคำใส่ร้ายของท่านหมอเวินและจูเก๋อหมิงได้ ข้าน้อยจะทำทุกอย่างเลย!”

ชูเซี่ยสีหน้าเปลี่ยนไปและพูดอย่างโมโหว่า:“หลวี่หนิงเจ้าไม่เชื่อฟังข้าหลายรอบแล้วถ้าไม่สั่งสอนหน่อยเจ้าคงเป็นคนไม่มีมารยาทต่อไปแน่!”พูดจบก็ตะโกนไปว่า:“มีใครอยู่ด้านนอกบ้าง!”

หว่านเหนียงเปิดประตูออกมาทหารด้านนอกสองนายก็พุ่งเข้ามาและทำความเคารพพูดว่า:“ค่ะ!”

ชูเซี่ยพูด:“ลากท่านหลวี่หนิงลงไปลงโทษเฆี่ยนตียี่สิบครั้ง!”

เชียนซานตกใจกำลังจะพูดห้ามหว่านเหนียงยื่นมือออกมาลากนางไว้หยุดนางให้นางไม่ต้องพูดอะไรทั้งสิ้น เชียนซานเหมือนจะรู้ว่าชูเซี่ยกับหลวี่หนิงวางแผนอะไรกัน นางหยุดเดินและมองไปที่หลวี่หนิงอย่างสงสาร

สีหน้าหลวี่หนิงเหมือนไม่พอใจและพูดอย่างเย็นชาว่า:“กระหม่อมไม่ได้ไม่เคารพแต่เรื่องที่ท่านหมอเวินสั่งให้ทำหลวี่หนิงขอขัดคำสั่งพ่ะย่ะค่ะท่านหมอเวินจะเฆี่ยดตีเป็นการลงโทษก็ตามใจ!”

ทหารในตำหนักฉ่ายเหว่ยเป็นคนของหลวี่หนิงหมดเลยพอเห็นเหตุการณ์เป็นเช่นนี้ก็อยากจะช่วยหลวี่หนิงและพูดว่า:“ท่านหมอเวินโปรดให้อภัย ท่านหลวี่หนิงอาจจะพูดอะไรผิด ขอให้ท่านหมอเวินโปรดละเว้นโทษด้วยเถิด!”

ชูเซี่ยพูดอย่างเย็นชาว่า:“ทำไมเล่า?พวกเจ้าก็ไม่ฟังคำข้าแล้วอย่างนั้นเหรอ?หรือว่าข้าที่เป็นนายของตำหนักฉ่ายเหว่ยจะลงโทษทหารเฝ้ารักษาที่นี้ไม่ได้งั้นเหรอ?ถ้าเป็นเช่นนี้ก็รีบไปบอกฮ่องเต้เถอะให้ฮ่องเต้ยึดตำแหน่งของข้าไป!”

สีหน้าของทหารเริ่มเลิ่กลักและรีบโค้งคำนับพร้อมพูดว่า:“กระหม่อมไม่กล้าพ่ะย่ะค่ะ!”

หว่านเหนียงก็พูดขึ้นมาว่า:“เจ้านาย ท่านหลวี่หนิงพูดไม่มีมารยาท แต่ว่าตระกูลหลวี่จงรักภัคดีมาตลอดโปรดเจ้านายให้อภัยเขาเถิดเจ้าค่ะ!”

ชูเซี่ยพูดอย่างเย็นชาว่า:“ตระกูลหลวี่จงรักภัคดีมาตลอด ก็เพราะแบบนี้การเฆี่ยดตี20ครั้งนี้ถือว่าเบาที่สุดแล้ว!”พูดจบนางก็พูดกับทหารสองนายนั้นอย่างโมโหว่า:“พวกเจ้ายังยืนนิ่งอะไรอยู่เล่า?ลากลงไปสิ!”

สีหน้าหลวี่หนิงเรียบเฉยและพูดว่า:“ไม่ต้องลากเดี๋ยวข้าเดินไปเอง!”พูดจบก็กลับหลังหันเดินไปเลย

ทหารสองนายก็เลยต้องเดินออกไปตาม

เสียงเฆี่ยนตีดังออกมาจากด้านนอก ทหารทั้งสองนายตีเบาที่สุดแล้วเพราะว่าหลวี่หนิงก็มีตำแหน่งยศสูงกว่าพวกเขาตอนอยู่ด้วยกันก็มีความสุขดังนั้นการตีครั้งนี้แค่ทำให้เนื้อหนังเขาแดงเฉยๆไม่ถึงกับเลือดตกยางออก

เชียนซานเจ็บปวดใจมากและพูดว่า:“ตลอดเวลานี้ข้าเข้าใจเจ้าผิดตลอด เจ้านายเจ้าค่ะ เขาพูดถูกข้าไม่เข้าใจเขาจริงๆขนาดหว่านเหนียงยังรู้ว่าที่เขาไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้นเพราะอะไร”

ชูเซี่ยยิ้มและพูดว่า:“เจ้ามีนิสัยตรงไปตรงมาเจ้าไม่รู้นั้นแหละดีแล้วเดี๋ยวไปทำอะไรให้เขาสงสัย เจ้าจำเอาไว้ด้วยเวลาที่เห็นหลวี่หนิงต้องมองเขาอย่าแค้นๆและทะเลาะกับเขาสักสองคำ”

เชียนซานพูดต่อว่า:“ข้ารู้ข้าไม่ทำให้เขาสงสัยแน่นอนข้าไม่ทำให้เสียแผนหรอกเจ้าค่ะ!”

ชูเซี่ยยังคงไม่วางใจเพราะเชียนซานเป็นคนตรงไปตรงมาแสดงไม่เก่ง ฉ่ายเวินก็ฉลาดซะด้วย ดูตาของเชียนซานก็รู้แล้วนางครุ่นคิดสักพักและพูดว่า:“ไม่ต้องแล้วช่วงนี้เจ้าออกวังไปก่อนแล้วกันกลับบ้านไปอยู่กับแม่เจ้าก่อน!”

เชียนซานส่ายหน้า “ไม่เจ้าค่ะมากที่สุดข้าไม่ออกไปก็ได้!”

ชูเซี่ยพูดต่อว่า:“แม่เจ้าช่วงนี้ร่างกายไม่ค่อยดีเจ้ากลับไปดูแลนางก่อนดีกว่า แม่เจ้าก็คิดถึงเจ้ามาก”

เชียนซานฟังแล้วก็คิดตาม บ้านซือคงดีกับนางมากและยังมีหลานอยู่เล่นกับนาง นางชอบบรรยากาศนั้นมากและท่านแม่ก็ยังใช้สายตาที่รักเอ็นดูมองนางก็เหมือนกับที่นางฝันมาตลอด

เชียนซานฟังชูเซี่ยแล้วยอมออกจากวังก่อนออกไป ชูเซี่ยให้เชียนซานไปถอนกำลังทหารที่พรรคมังกรเหินให้หมด เชียนซานไม่เข้าใจว่าชูเซี่ยคิดอะไรอยู่แต่เห็นว่าชูเซี่ยมั่นใจมากก็รู้ว่านางคิดอะไรก็เลยไปถอนกำลังที่พรรคมังกรเหินหมดเลย

วันนั้นฉ่ายเวินย้ายไปอยู่ที่ตำหนักหยงหมิงใกล้กับตำหนักของหลี่เฉินเย่นมาก

ตำหนักหยงหมิงใกล้กับตำหนักฮ่องเต้ใกล้จากตำหนักของชูเซี่ยช่วงหนึ่งนางตั้งใจจะอยู่ห่างจากนา

วันที่สองหลวี่หนิงมาถึงตำหนักหยงหมิงส่งของขสัญมาให้ฉ่ายเวินและนางก็ถามอย่างเป็นห่วงว่า:“ข้าได้ยินว่าท่านถูกลงโทษเป็นเช่นไรบ้างเจ้าค่ะ?”

สีหน้าหลวี่หนิงเรียบเฉยและพูดว่า:“เรื่องพวกนี้ไม่ต้องไปพูดถึงหรอก!”

ฉ่ายเวินก็ไม่ได้ถามต่อก็พูดอย่างเป็นห่วงว่า:“อยู่ในวังนี้ถึงแม้ว่าจะสนิทกันแค่ไหนก็จะกลายเป็นคนไม่รู้จักได้ เมื่อก่อนข้าสนิทกับพี่สาวมากแต่ตอนนี้นางก็ระแวงข้ามากชอบคิดว่าข้าชอบศิษย์พี่อยากได้ตำแหน่งฮองเฮา นางคิดระแวงข้าเสมอและยังมีเจ้า?อย่าไปคิดมากเลยวันหลังเจ้าก็ระวังให้ดีก็พอ”

หลวี่หนิงทำเสียงตกลงและพูดว่า:“เมื่อก่อนข้าก็คิดว่านางเป็นคนดีแต่คิดไม่ถึงเลยว่านางก็เป็นผู้หญิงที่หน้าไหว้หลังหลอก!”

ฉ่ายเวินถามต่อว่า:“นางได้พูดข้าในทางที่ไม่ดีบ้างไหม?”

หลวี่หนิงมองเฉินหยวนชิ่งอย่างช้าๆและไปพูดข้างๆฉ่ายเวินเบาๆว่า:“ถ้าคนนั้นเป็นฮ่องเต้ข้าก็จะยอมแต่ถ้าเป็นเขาข้าจะแย่งให้ถึงที่สุด!”เขาพูดเสียงเบาแต่เฉินหยวนชิ่งก็ได้ยิน เฉินหยวนชิ่งก็มองเขาอย่างดูถูกและยิ้มอย่างเหยียดๆ

ฉ่ายเวินอึ้งสักพักและยิ้มออกมาหวานๆและพูดว่า:“พูดบ้าอะไรเนี่ย?ท่านเฉินเขามาพูดเรื่องจริงจังกัน!”

หลวี่หนิงยิ้มออกมาและพูดว่า:“งั้นดีข้าจะรอเจ้าที่ด้านนอก!”

“ไม่ต้องแล้วข้ามีเรื่องที่ต้องขอท่านเฉินคงต้องคุยกันอีกยาวท่านกลับตำหนักฉ่ายเหว่ยไปก่อนเถิด เดี๋ยวจะมีเก็บไปนินทาได้!”ฉ่ายเวินพูดอย่างอ่อนโยนแต่น้ำเสียงดูจริงจังมาก

หลวี่หนิงเลยต้องตอบตกลง:“งั้นก็ได้ข้าจะกลับก่อน!”พูดจบและมองฉ่ายเวินด้วยสายตาที่ไม่อยากจากไปและทำความเคารพลาเฉินหยวนชิ่ง

เฉินหยวนชิ่งก็รับไหว้

หลวี่หนิงไปแล้วเฉินหยวนชิ่งก็ขมวดคิ้วและพูดว่า:“บอกแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับเขาทำไมเจ้าไมาฟังกันบ้าง?”

ฉ่ายเวินพูดต่อว่า“เขาก็แค่คนโง่ไม่มีเรื่องอะไรหรอก?และอีกอย่างยังสามารถหลอกถามเขาเรื่องตำหนักฉ่ายเหว่ยได้บ้าง เจ้าโง่นี้เขาฟังข้า!”

เฉินหยวนชิ่งพูดอย่างเย็นชาว่า:“เจ้าอย่าลืมสิหน้าที่เจ้าคือต้องจัดการชูเซี่ยหวังว่าเจ้าจะไม่ลากคนอื่นเข้าไปด้วย”

“เจ้าวางใจได้คนนี้ข้าไม่ต้องใช้ความคิดอะไรมากแต่แค่ต้องหลอกใช้เขามากๆเท่านั้น!”เขาให้เฉินหยวนชิ่งนั่งและถามว่า:“ทางศิษย์พี่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นบ้าง?เขาได้ไปหาจูเก๋อหมิงบ้างไหม?”

“ไม่มีเขาเหมือนไม่พูดเรื่องนี้เลยแต่ว่างานฉลองคืนนั้นเขาเคยสั่งให้คนตรวจสอบของกินทั้งหมดแต่ว่าสุดท้ายก็ตรวจไม่เจอสักอย่างดังนั้นเรื่องนี้เจ้าวางใจได้!”เฉินหยวนชิ่งพูด

ฉ่ายเวินยิ้มอย่างเย็นชา“เขาก็เคยตรวจสอบ เขายังคงเชื่อผู้หญิงคนนั้นอยู่!”

เฉินหยวนชิ่งเงียบสักพักเงยหน้าขึ้นมองฉ่ายเวินและมองนางอย่างจริงจัง“ที่เจ้าบอกว่านางไม่รักษาน้องข้าดีๆเรื่องนี้เป็นจริงไหม?”

ฉ่ายเวินถอนหายใจเลยหน้าขึ้นมองเขาและพูดว่า:“เจ้าก็ไม่เชื่อข้า?น้องเจ้าป่วยหนักแค่ไหน?หนักกว่าภรรยาของซือคงไหม?หนักกว่าลูกชายในบ้านของซือคงไหมล่ะ?คุณชายคนนั้นแทบจะหายใจไม่ได้ แต่นางใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมงก็ช่วยนางได้แล้วแต่น้องสาวเจ้ายังดีๆอยู่แท้ๆแต่ผ่านไปไม่กี่วันก็รักษาจนตายแล้ว เจ้าก็คิดเหตุผลดีๆล่ะกัน ตอนที่นางอยู่นางเคยอยากมาอ่อยศิษย์พี่ข้า ศิษย์พี่ข้าก็เหมือนจะมีใจให้นางไม่เช่นนั้นศิษย์พี่คงไม่ยอมฟังใครและจะให้นางเป็นฮองเฮาให้ได้ พวกเขามีความสัมพันธ์อะไรกันหรือเปล่า เจ้าลองไปคิดดูล่ะกัน!”

สีหน้าของเฉินหยวนชิ่งเปลี่ยนไปและนั่งครุ่นคิดเป็นเวลานาน นางหาความดีจากตัวชูเซี่ยไม่ได้เลย เขาก็อยากจะเชื่อว่านางช่วยน้องสาวสุดชีวิตแล้วน่าเสียดายเรื่องจริงคือนางไม่อยากช่วยน้องข้าและปล่อยน้องข้าตายไปเพื่อตำแหน่งฮองเฮาของนาง!