ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 159

ตอนที่159 ป่วยหนัก

หลี่เฉินเย่นอยู่ในตำหนักของโหร่วยเฟยเป็นเวลานานมากจะไปกินข้าวที่ตำหนักฉ่ายเหว่ยแต่ว่าตั้งแต่ที่ทะเลาะกันวันนั้นเขาก็ไม่ไปเหยียบที่ตำหนักฉ่ายเหว่ยเลย

ชูเซี่ยเย็นชาและไม่สนใจแล้วความทุกข์ทรมาณนี้มันช่างยาวนานมากนางก็ต้องทนต่อไปและรอเปิดเผยสาเหตุการตายของเฉินอวี่จู๋

หลวี่หนิงก็จะส่งข่าวมาให้บ้างแต่ข่าวก็ไม่มีเรื่องใหม่ๆเลยแต่ว่าสิ่งทำให้ชูเซี่ยรู้สึกสงสัยนั้นก็คือเหมือนโหร่วยเฟยจะเริ่มสนิทกับฉ่ายเวินแล้วหรืออาจเปลี่ยนคำพูดก็คือเป็นฉ่ายเวินที่ตั้งใจไปใกล้กับโหร่วยเฟย

โหร่วยเฟยสุขภาพก็ไม่ค่อยดีอยู่แล้วบวกกับที่ชูเซี่ยบอกให้นางออกกำลังกายบ้างกินของที่มีประโยชน์ นางก็จะไม่มีโรคภัยแล้วแต่ว่าช่วงนี้ก็มีข่าวส่งมาว่าตำหนักเพียวสวี่เชิญหมอไปบอกว่าโหร่วยเฟยสุขภาพแย่ลง

ชูเซี่ยเกิดสงสัยขึ้นมานางก็เลยไปที่ตำหนักเพียวสวี่เองเลยพอหมอพึ่งออกไปในตำหนักก็มีกลิ่นยาลอยออกมา ชูเซี่ยดมสักพักก็ได้กลิ่นสมุนไพรต่างๆเป็นกลิ่นของไอเย่ซังจี่เซิงจาว ชูเซี่ยเงียบสักพักถ้าเดาไม่ผิดน่าจะเป็นยาที่ช่วยรักษาครรภ์ โหร่วยเฟยท้องเหรอ?

นางพึ่งเดินเข้าไปเสียวชิงก็เดินออกมาต้อนรับและมองไปที่ชูเซี่ยจากนั้นนางก็พูดเบาๆว่า:“ท่านหมอเวินมาแล้วเหรอเจ้าค่ะ!”

โหร่วยเฟยนอนอยู่ที่บนที่นอนของกุ่ยเฟยพอได้ยินก็หันมามองสีหน้าเหมือนเกิดความกังวล

ชูเซี่ยเห็นสีหน้านางในใจก็เข้าใจแล้วจากนั้นนางก็ยิ้มและ:“โหร่วยเฟยได้ยินว่าเรียกหมอมาตรวจเป็นเช่นไรบ้าง?”

โหร่วยเฟยลุกขึ้นมาและพูดอย่างอ่อนโยนว่า:“ขอบคุณท่านหมอเวินที่เป็นห่วงเคาไม่เป็นไรแล้ว!”

ชูเซี่ยดมยาในห้องยาแบบนี้ทำเอานางมึนหัวและเจ็บกระเพาะอยากอ้วกนางถอนหายใจเบาๆตอนที่พวกเขารักกันอยู่นางอยากมีลูกมากแต่ว่าก็ไม่มีสักทีคิดไม่ถึงเลยว่าเวลาสั้นๆแค่เดือนกว่านางก็ตั้งครรภ์แล้ว

หญิงคนอื่นท้องเพื่อผู้ชายที่ตนรักนี่เป็นความรู้สึกยังไงกัน?ชูเซี่ยไม่เคยคิดเลยว่าวันนี้จะต้องทนทุกข์ทรมาณกับเรื่องนี้แต่ก็ยังคงต้องทำเป็นไม่รู้สึกอะไรและต้องยิ้มตอบรับจากนั้นก็รอทุกคนประกาศข่าวดี

ชูเซี่ยดึงมือโหร่วยเฟยนั่งลงและถามว่า:“นานเท่าไหร่แล้ว?”

โหร่วยเฟยอึ้งสักพักและยิ้มออกมาจากนั้นก็พูดว่า:“ท่านหมอบอกว่าข้าท้อง!”

“ดีใจด้วยนะ!”ชูเซี่ยแสดงความยินดีอย่างจริงใจในใจกลับเจ็บปวดรวดร้าว

“ขอบคุณนะ!”โหร่วยเฟยมองนางอย่างระแวง“ท่านหมอเวินคงไม่เกลียดข้าใช่หรือไม่?”

ชูเซี่ยยิ้ม “พูดเยี่ยงนี้ได้อย่างไร?เจ้าเป็นผู้หญิงของฮ่องเต้ตั้งครรภ์เพื่อเขามันก็ถูกแล้วข้าจะเกลียดเจ้าทำไม?และข้ามัสิทธิ์อะไรมาว่าเจ้าล่ะ”

โหร่วยเฟยยิ้ม“แต่ว่าท่านหมอเวินกับฮ่องเต้รักกัน เรารู้สึกผิดต่อท่านหมอเวิน!”

ชูเซี่ยส่ายหน้าและพูดว่า:“ไม่แล้วล่ะก่อนที่ข้าจะเจอเขาเจ้ากับเขาก็รักกันก่อนแล้ว ข้าเป็นแค่มือที่สาม!”

โหร่วยเฟยยิ้มอย่างอ่อนโยนสีหน้านางช่างมีความสุขมากสายตามีแต่ความสุขแพร่กระจายออกมา ผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังท้องกำลังจะได้เป็นแม่คนและเป็นภรรยาที่โชคดีมากเมื่อก่อนนางก็อยากเป็นแบบนี้

เห็นนางมีความสะขไม่ได้แล้วไม่เช่นนั้นนางก็คงทุกข์ใจกับเรื่องนี้มาก

นางรีบบอกลา“ข้านึกได้ว่าต้องไปจัดการเรื่องนึงต้องไปก่อน เจ้าต้องระหวังร่างกายให้ดีนะ!”

โหร่วยเฟยรีบเรียกเสียวชิงและบอกว่า:“เสียวชิงไปส่งท่านหมอเวินสิ!”

เสียวชิงตอบรับและพูดกับท่านหมอเวินว่า:“ท่านหมอเวินเดี๋ยวข้าไปส่งเจ้าค่ะ!”

นางส่งชูเซี่ยไปจนถึงหน้าประตูและยื่นมือไปลากเสื้อของชูเซี่ยไว้ ชูเซี่ยหันกลับไปมองอย่างสงสัยเห็นสายตาของเสียวชิงลำบากใจเหมือนมีเรื่องอะไรอยากจะพูดกับนางและนางก็ถามว่า:“ทำไมเหรอ?”

เสียวชิงถอนหายใจและพูดว่า:“โหร่วยเฟยเหนียงเหนียงความจริงแล้วน่าสงสารมากนะเจ้าค่ะ ท่านหมอเวินก็โปรดเห็นใจด้วยเถิด!”

ชูเซี่ยมองเสียวชิงด้วยสายตาที่สงสัย เสียวชิงไม่กล้าสบตาชูเซี่ย

ชูเซี่ยก็ถามต่อว่า:“เจ้าพูดเรื่องนี้หมายความว่าอย่างไร?ชูเซี่ยน่าสงสารยังไง?”

เสียวชิงพูดเบาๆว่า:“บ่าวไม่กล้าพูดเยอะเจ้าค่ะแต่ขอแค่ท่านหมอเวินช่วยดูแลโหร่วยเฟยเหนียงเหนียงดีๆหน่อยเจ้าค่ะ!”

ไม่กล้าพูดมาก?ชูเซี่ยกำลังจะถามต่อแต่ด้านนอกก็มีเสียงดังมาว่า:“ฝ่าบาทเสด็จ!”

เสียวชิงปรับสีหน้าและรีบไปรับเสด็จ:“ท่านหมอเวินข้าไปก่อนแล้วนะเจ้าค่ะ!”

ชูเซี่ยรู้ว่านางไม่ควรพูดอะไรเยอะแล้วก็เลยต้องถามลัง นางไม่อยากเจอกับหลี่เฉินเย่นก็เลยจะออกประตูข้างๆและนางพึ่งจะเดินไปแต่เสียงเท้าเดินที่คุ้นเคยก็ดังมามีร่างกายคนที่ใส่เสื้อสีเหลืองส้มอารามเดินเข้าไปในตำหนักเพียวสวี่

ชูเซี่ยโค้งคำนับ:“ฝ่าบาท!”

หลี่เฉินเย่นเดินมาข้างๆนางเห็นนางทำเหมือนไม่สนิทกันสายตาเขาก็ปรับเป็นเรียบเฉยและพูดอย่างเย็นชาว่า:“เจ้ามาแล้วเหรอ!”

“เพค่ะ!”ชูเซี่ยโค้งคำนับและตอบอย่างมีมารยาท