ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 178

ตอนที่ 178 หลักฐานแม่นชัด

จูฟางหยวนไม่คิดจะสนใจเรื่องพวกนี้ เขารู้เพียงว่าหลี่เฉินเย่นกล้าทำร้ายสหายรักของเขา ดังนั้นไม่ว่าพวกเขากำลังจะพูดคุยเรื่องพิษหัวใจสีชาดอะไรเขาก็ไม่คิดจะสนใจทั้งยังโมดหมากกว่าเดิม “พวกเจ้าก็บอกเองว่าหากว่าหัวใจของเขาแข็งแกร่งพอย่อมไม่อาจจะถูกพิษของฉ่ายเวินเล่นงานได้ นั่นก็เห็นได้ชัดว่าในใจของเขาลึกๆย่อมมีความรู้สึกบางอย่างกับฉ่ายเวินแน่ ดังนั้นสุดท้ายเขาจึงถูกพิษของนางครอบงำอย่างไรเล่า”

จูเก๋อหมิงเอ่ยอย่างจนปัญญา “เรื่องนี้จะโทษเขาก็ไม่ได้ ตลอดชีวิตของเขาอยู่กับฉ่ายเวินมาเกือบทั้งชีวิต เขารักนางเหมือนน้องสาวแท้ๆของตนเอง อีกอย่างหัวใจสีชาดเป็นพิษที่ร้ายแรงมากพอสมควร หากว่าเจ้ามีความเข้าใจในพิษชนิดนี้จริงๆเจ้าจะเข้าใจว่าพิษชนิดนี้ร้ายกาจเพียงใด”

จูฟางหยวนส่งเสียงเฮอะในลำคอ “ถ้าเช่นนั้นหลังจากที่เขาเห็นเลือดของชูเซี่ยก็ต้องแก้พิษได้แล้วไม่ใช่หรือ แล้วทำไมเขายังไม่ตามมาอีกเล่า รู้ทั้งรู้ว่าชูเซี่ยได้รับบาดเจ็บแท้ๆ!”

จูเก๋อหมิงไม่กล้ากล่าวอะไรอีกแล้วเพราะความจริงเขาเองก็ยังไม่ได้เข้าใจในตัวพิษสีชาดนี้มากเท่าใดนัก ในบรรดาพิษทั้งหมดใต้หล้ามีอยู่มากมายนับมุถ้วน เขาเองก็ไม่รู้ว่าพิษหัวใจสีชาดหากถูกถอนไปแล้วจะมีผลกระทบอะไรกับผู้ถูกพิษหรือไม่

ตอนนี้เชียนซานเปลี่ยนฝ่ายกลับมาช่วยหลี่เฉินเย่นพูดแก้ตัวแทน “ช่วงเวลานั้นวุ่นวายมาก อีกอย่างตอนนั้นนายหยิงยังไปโกหกฝ่าบาทอีกว่าแท้จริงนางรักกับคุณชายจูเก๋อ ตอนนั้นเขาก็คงปวดใจมากเป็นแน่!” เชียนซานช่วยหลี่เฉินเย่นแก้ตัวก็เพราะว่าตอนนี้ชูเซี่ยท้องแล้ว เด็กคนนี้จะไม่มีพ่อไม่ได้

จูฟางหยวนจึงยอมรามือ “ได้ เช่นนั้นก็ให้เวลาเขาคิดทบทวนสักหน่อยก็แล้วกัน หากว่าถายในสามวันเขายังไม่มารับชูเซี่ยกลับไปข้าก็จะเป็นคนพาชูเซี่ยหนีไปเอง!”

แต่ทว่าจนแล้วจนรอดผ่านไปสามวันในวังหลวงก็ยังไม่มีวี่แววอะไร

คราวนี้เชียนซานถึงกับนั่งไม่ติด “ข้าว่าเราสั่งคนเข้าไปสืบข่าวดีกว่า หลายวันมานี้ทั้งหว่านเหนียงและขู่เอ่อต่างก็เงียบหายไปไม่ส่งข่าวใดๆกลับมาเลย ข้าร้อนใจเป็นห่วงพวกนางเหลือเกิน!”

ความจริงแล้วใจใจของชูเซี่ยก็กระวนกระวายเช่นกัน นางไม่ได้ห่วงเรื่องที่เฉินเย่นจะมารับนางหรือไม่ นางเป็นห่วงกลัวแค่ว่าในวังจะมีเรื่องร้ายเกิดขึ้นมากกว่า

มาวันนี้ได้ยินที่เชียนซานพูดนางก็เลยพยักหน้าแทบจะทันที “ก็ดี สั่งให้คนลอบเข้าวังไปสืบข่าวมา ดูว่าหว่านเหนียงและขู่เอ่อร์ยังดีอยู่หรือไม่!”

ยังไม่ทันที่เชียนซานจะออกจากประตูหว่านเหนียงก็วิ่งเข้ามาพอดี นางร้องห่มร้องไห้จนดวงตาแดงก่ำไปหมด เมื่อเห็นชูเซี่ยนางก็รีบร้องบอก “นายหญิง ขู่เอ่อร์นางตายแล้วเจ้าค่ะ!”

ชูเซี่ยตกใจจนทะลึ่งขึ้นจากที่นอน นางถามทั้งๆที่ดวงตาเบิกกว้าง “เกิดอะไรขึ้น มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือ ใครเป็นคนฆ่านาง”

หว่านเหนียงนึกไปถึงการตายของขู่เอ่อร์ก็สงสารนางจนต้องหลั่งน้ำตาอีกครั้ง “ข้าน้อยตั้งใจจะมาบอกนายหญิงตั้งแต่แรกแต่ข้าก็ต้องตามหาศพของขู่เอ่อร์เสียก่อน ตอนนั้นราชองครักษ์คิดว่านางเป็นมือสังหารที่คิดจะมาลอบปลงพระชนม์ฝ่าบาทจึงสังหารนางทิ้ง แม้ว่าต่อมาฝ่าบาทจะทรงรับสั่งให้สังหารราชองครักษ์ผู้นั้นแล้ว แต่ว่าแล้วอย่างไรเล่า ขู่เอ่อร์ก็กลับมาไม่ได้อีกแล้ว!”

เชียนซานตกใจจนแข็งค้าง “หว่านเหนียง เจ้ากล่าวมาให้ละเอียดเดี๋ยวนี้ ลอบปลงพระชนม์ฝ่าบาทอะไรกัน”

หว่านเหนียงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นออกมาจากนั้นก็ร้องไห้สะอึกสะอื้น “ขู่เอ่อร์ตายอย่างน่าเวทนาเหลือเกิน ตอนที่ฝ่าบาทยังไม่ได้สติศพของขู่เอ่อร์ก็ถูกนำไปทิ้งไว้นอกวังหลวง ข้าน้อยทำได้เพียงนำร่างของนางไปฝังศพให้เรียบร้อยเท่านั้น แต่มาวันนี้เมื่อฝ่าบาททรงได้สติก็ทรงรับสั่งคืนความเป็นธรรมให้แก่นางแล้วก็ทำพิธีศพให้นางอย่างถูกต้อง”

“ตอนนี้ฝ่าบาทเป็นอย่างไรบ้าง แล้วฉ่ายเวินเล่า ฝ่าบาทจัดการกับนางอย่างไร” เชียนซานถามอย่างเดือดดาล

หว่านเหนียงก็เอ่ยตอบ “ตอนนี้ฝ่าบาทฟื้นคืนสติดีแล้วเจ้าค่ะ อาการไม่ได้สาหัสอะไรเพียงแต่หน้าท้องมีบาดแผลจากการถูกแทงเท่านั้น ส่วนฉ่ายเวินตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้นางก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมาเลยเจ้าค่ะ”

ชูเซี่ยไม่อาจอยู่เฉิยได้อีกแล้ว “ไม่ได้ ข้าต้องเข้าวังเดี๋ยวนี้!” นางเป็นห่วงบาดแผลของเฉินเย่น นางกลัวว่าฉ่ายเวินจะเล่นลูกไม้อะไรอีก อีกอย่างนางมั่นใจอย่างยิ่งมาคนที่ทำร้ายเฉินเย่นต้องไม่ใช่ขู่เอ่อร์แน่ นางมั่นใจว่าจะต้องเป็นฝีมือของฉ่ายเวินอย่างแน่นอน เหตุการณ์เช่นนี้ทำให้นางค่อนข้างมั่นใจว่าตอนนั้นที่อดีตฮ่องเต้ทรงถูกลอบปลงพระชนม์ย่อมต้องเป็นฝีมือของฉ่ายเวินแน่ วันนั้นนางคงลงมือสังหารฝ่าบาทและใส่ร้ายนาง

ความโหดเหี้ยมของหญิงสาวคนนี้ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ

จูเก่อหมิงรั้งนางไว้ก่อนมองนางด้วยสายตาล้ำลึก “ข้าว่าเจ้าอย่าเพิ่งเข้าวังจะดีกว่า เจ้าในวันนั้นไม่เหมือนกับวันนี้อีกแล้ว ทางที่ดีอย่าหาเรื่องใส่ตัวจะดีกว่า!” เขาเป็นคนตรวจชีพจรของชูเซี่ยด้วยตนเองย่อมรู้ว่าตอนนี้นางตั้งครรภ์แล้ว

จูฟางหยวนเบิกตาโต “อะไรคือที่บอกว่าวันนั้นไม่เหมือนวันนี้ นางเป็นอะไร”

จูเก๋อหมิงปรายตามองเขาเล็กน้อย “เจ้าอยู่แต่ในวังแต่เรื่องพวกนี้กลับไม่รู้และตามไม่เคยทันเลยหรือ”

เชียนซานก็ปรายตามองจูฟางหยวนเช่นกัน “แม้แต่เรื่องของฝ่าบาทก็ไม่รู้!”

จูเก๋อหมิงกล่าวอย่างชื่นชม “อืม เรื่องนี้สมควรปิดไว้จริงๆ โชคดีที่พวกเจ้ารู้จักเก็บไว้เป็นความลับ ไม่อย่างนั้นหากว่าหญิงผู้นั้นรู้เข้าก็คงจะทำเรื่องที่คาดไม่ถึงขึ้นมาอีก”

จูฟางหยวนที่ยืนฟังก็ทำหน้าเหลอหลา จากนั้นก็ดึงร่างชูเซี่ยเข้ามาใกล้ๆแล้วถาม “พวกเจ้ามีอะไรปิดบังข้าหรือ เจ้าเป็นอะไร”

เชียนซานยิ้มขำ “โง่จริง นายหญิงของข้าตั้งครรภ์แล้วล่ะ!”

จูฟางหยวนร้องออกมาอย่างตกใจ ชายหนุ่มมองชูเซี่ยทั้งๆที่ริมฝีปากอ้าค้าง “เจ้าท้องแล้ว?”

“ใช่แล้ว!” ชูเซี่ยพยักหน้าพลางทำสีหน้าสงสัยในท่าทางของจูฟางหยวน