ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 216

ตอนที่216อาจารย์จริงกับอาจารย์ปลอม

พอออกมาจากจูเก๋อหมิงแล้วชูเซี่ยก็ไปหาจูฟางหยวนต่อ

ช่วงนี้จูฟางหยวนยุ่งมากกำลังเก็บของขอแค่มีสิ่งของที่น่าสนใจเขาก็ซื้อกลับมาแล้ว

ชูเซี่ยไปหาเขากำลังนั่งเก็บของตัวเองอยู่ของที่เยอะที่สุดคือแจกันลวดลายสวยๆ

ชูเซี่ยถาม:“เจ้าทำอะไรเนี่ย?”

“เอากลับไปด้วยไง”จูฟางหยวนพูดอย่างภูมืใจ:“นี่เป็นของโบราณหมดเลยถ้าข้าเอากลับไปบ้านข้าก็จะรวยได้เลย”

“เอากลับไปได้หมดเหรอ?”ชูเซี่ยถาม

“ทำไมจะไม่ได้เล่า?ต้องได้แน่นอน”จูฟางหยวนเอาของกองไว้ด้วยกันและถามนางว่า:“เจ้ามามีอะไรเหรอ?ไม่ได้อยู่รักษาไทเฮางั้นเหรอ?”

ชูเซี่ยเอากล่องยาวางไว้บนโต๊ะ“ดูสิไม่มีอะไรคืบหน้าเลยตอนนี้ปวดหัวมาก”

“ขนาดเจ้ายังไม่มีทางรักษา?”จูฟางหยวนสงสัยมาก“ไมเฮาป่วยเป็นอะไรกันแน่?”

ชูเซี่ยขมวดคิ้ว“อาการท่านคล้ายกับอาการของเฉินอวี่จู๋มากข้าสงสัยว่านางโดนหนอนพิษ”

“หนอนพิษ?”จูฟางหยวนตกใจมาก“แต่ว่าโรคที่เฉินอวี่จู๋เป็นฉ่ายเวินเป็นคนทำเองใครจะรู้ความลับในนั้นล่ะ?”

“ก็ปวดหัวเรื่องนี้แหละถ้าใครที่อยากทำร้ายไทเฮาก็แสดงว่าคนผู้นั้นอยากทำร้ายชนชั้นเจ้าแล้วฉ่ายเวินก็ตายแล้วยาพิษที่นางทดลองทำขึ้นมาน่าจะไม่ได้สอนให้ใครแต่ว่าอาการเหมือนกันมากจนทำเอาคนปวดหัว”

จูฟางหยวนนั่งข้างๆและถามอย่างจริงจังว่า:“ชูเซี่ย เอยเจ้าพูดความจริงมาถ้าตอนนี้ให้เจ้ารักษาเฉินอวี่จู๋เจ้าจะรักษาได้ไหม?”

ชูเซี่ยครุ่นคิดและพยักหน้าช้าๆ“ก็ไม่แน่นะ”

“ก็ไม่แน่?”จูฟางหยวนคิดว่าเรื่องมันเลยเถิดออกมาไกลแล้ว“ถ้าเจ้ารักษาเฉินอวี่จู๋ไม่ได้ก็รักษาไทเฮาไม่ได้น่ะสิ?”

ชูเซี่ยพยักหน้า“จะพูดเช่นนี้ก็ได้ตอนนี้ไทเฮาก็ป่วยอยู่ข้าก็ยังไม่มีวิธีรักษาเสียที”

จูฟางหยวนคิดและถามว่า:“เจ้าว่าฉ่ายเวินตายหรือยัง?”

ชูเซี่ยเงยหน้า“ทำไมล่ะ?นางจายแล้วนี่!”

จูฟางหยวนมองนางและสายตาก็แปลกไป“แต่ว่าเจ้าก็ตายแล้วตายแล้วหลายสิบครั้งแล้วด้วย”

ชูเซี่ยมองตาบน“เยอะขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“ก็ไม่เยอะขนาดนั้นแต่ว่าถ้าเกิดว่าเจ้าตายแล้วอาจารย์ก็จะช่วยเจ้าตลอดเรื่งที่อาจารย์เจ้าทำได้ยังไม่มีผู้ใดทำได้เลยงั้นเหรอ?ไม่ใช่แค่อาจารย์เจ้าที่เก่งที่สุดใช่ไหม?”

ที่จริงชูเซี่ยก็เคยคิดเรื่องนี้แล้วแต่ว่าทำยังไงถึงได้ตายแล้วเกิดใหม่ได้หลายครั้งขนาดนั้น?แต่ว่าที่จูฟางหยวนพูดก็มีเหตุผลที่นางเกิดใหม่ได้ทำไมฉ่ายเวินจะทำไม่ได้?

คนที่เก่งในโลกนี้ก็ไม่ได้มีแค่อาจารย์

ชูเซี่ยขมวดคิ้ว“ถ้าเป็นเช่นนี้งั้นก็ยุ่งแล้วล่ะ”

“ถึงข้าจะรักษาคนได้แต่ข้าก็ไม่เข้าใจเรื่องยาฑิษอะไรเลยเมื่อก่อนเจ้ามีหนังสือเกี่ยวกับยาพิษไม่ใช่เหรอ?ก็คือเล่มที่จูเก๋อหมิงให้เจ้างั้นเจ้าก็เปิดดูให้หน่อยว่ามียาพิษชนิดนี้ไหม?”

“ตำรายาพิษข้าอ่านและท่องจำได้แล้วไม่มียาชนิดนี้อยู่และพิษชนิดนี้เป็นพิษที่ฉ่ายเวินทำขึ้นมาเองจะเขียนอยู่ในตำราได้อย่างไร?”

“ที่พูดมาก็ถูก”

ชูเซี่ยมองเขา“อาจารย์ได้บอกเจ้าหรือไม่ว่าเมื่อไหร่จะกลับ?”

“ใกล้แล้ว”จูฟางหยวนพูด

“งั้นจะมาถึงที่เมืองหลวงเมื่อไหร่?ข้ามีเรื่องจะถามเขาหน่อย”ชูเซี่ยพูด