ตอนที่220 รู้ตนเองดี
หรงท่ายกุ้ยเฟยส่ายหัว: “คนอื่นก็บอกว่าต้องภักดีต่อฮ่องเต้ แต่ว่าฮ่องเต้ครองราชย์ได้แค่ห้าปี เมื่อก่อนขอแค่ตระกูลที่โด่งดังร่ำรวยก็ไม่อยากส่งลูกสาวตัวเองเข้าวังนออกจากว่าเข้าวังแล้วจะได้เป็นเฟยเลยไม่เช่นนั้นใครจะมาทนอยู่ได้?แต่ว่าตอนนี้พึ่งผ่านไปไม่กี่ปี?ขุนนางพวกนี้ก็ส่งลูกสาวเข้าวังกันหมด ทำไมกัน?”
ไทเฮาพูดต่อว่า: “ฮ่องเต้ครองราชไม่นาน เมื่อก่อนก็ไม่ได้เป็นรัชทายาท ไม่มีอำนาจอะไร ใครๆก็อยากมีลูกกับฮ่องเต้กันทั้งนั้น จากนั้นก็แต่งตั้งเป็นองค์รัชทายาท?ลูกสาวตัวเองก็ได้แต่งตั้งเป็นเฟยเป็นฮองเฮา ฮ่องเต้ไม่มีอำนาจและไม่แข็งแรง ญาติพวกนั้นก็อาจจะสั่งรัชทายาทยึดอำนาจจากพ่อตัวเองมาให้หมดและโค่นบัลลังค์”
“ความจริงก็มีแค่ไม่กี่บ้านที่เป็นเช่นนี้แต่พอยิ่งอยู่ก็ยิ่งเยอะขึ้นก็คิดว่าจะส่งลูกสาวตัวเองเข้าวังมา เฮ้อ หลังวังนี้มีสนมเยอะแยะมากมายแต่ว่าฮ่องเต้ก็ไม่เคยไปเหยียบเลย ”
ไมเฮายิ้ม: “พวกเราเมื่อก่อนก็เป็นเช่นนี้ไม่ใช่เหรอ?แต่ว่าพวกเราก็มีเป้าหมายเพื่อแย่งกัน”
“ท่านไม่เหมือนพวกเราเลยข้าไม่เคยเห็นท่านแย่งชิงอะไรกับใครเลย”หรงท่ายกุ้ยเฟยพูด
“นั้นเป็นเพราะข้ามองออกมาแล้ว ข้ามองอกทุกอย่าง?แย่งกันไปทำไม?ข้าเกิดมาก็ออกจากวังนี้ไม่ได้แล้วไม่ว่าตำแหน่งเป็นยังไง ก็กินข้าวสามมื้อและนอนชีวิตเรียบง่าย”
“เพค่ะ!”หรงท่ายกุ้ยเฟยนึกถึงตอนอันหรานเกิดมา ตัวเองก็แย่งมาเหมือนกันเพื่อให้หยุนกางเป็นรัชทายาท นางก็คิดมาหมด เกือบทำให้เย่เอ๋อกับอันหราน โชคดีที่มีชูเซี่ยเตือน
ดังนั้นไทเฮาพูดถูกชูเซี่ยเป็นตัวนำโชคของเราจริงๆ
ถึงแม่หลี่เฉินเย่นจะเล่นกับเด็กๆอยู่แต่ว่าเขาก็ฟังทั้งสองคนพูดอยู่
เขาไม่เคยอยากเป็นฮ่องเต้เลย ตอนนั้นที่เขาอยากเป็นฮ่องเต้เพียงเพื่ออยากให้ชูเซี่ยเป็นฮองเฮา
สิ่งที่ตลกมากที่สุดคือ เขากลายเป็นฮ่องเต้แต่ชูเซี่ยไม่ได้เป็นฮองเฮาของเขา
ชีวิตก็เป็นเช่นนี้พลิกผันไปได้ทุกเมื่อ
เขาไม่กล้าไปคิดอะไรแล้ว คนที่เขารักตอนนี้จากไปหมดแล้วทีล่ะคนๆ
เฉินอวี่จู๋ โหลยี มี่เหอ ชิงเอ๋อ ฉ่ายเวิน ถึงแม้ว่าบางคนเขาก็ไม่เคยสนใจแต่ว่าก็ตายเพราะเขาหมด
ขนาดคนที่ภักดีที่สุดอย่างจงเจิ้งก็ตายเพราะเขาเช่นกัน
พอแล้ว เขาทำคนตายหลายคนแล้วเขาจะให้ชูเซี่ยตายไปอีกคนไม่ได้
ถ้าให้เขาเลือก เขายอมเป็นแบบนี้ก็ไม่ยอมให้ชูเซี่ยอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่ปลอดภัย
ฮ่องเต้มีส่วนเกี่ยวข้องกับคนตายเยอะมาก แต่เขาไม่เคยคิดเลยแต่ว่าอาจจะเป็นเพราะนิสัยเปลี่ยนไปหรือเป็นเพราะเขาอยู้กับชูเซี่ยนานแล้ว ชีวิตในสายตาเขามีค่ามากขึ้น
เขาไม่ได้ตั้งใจทำร้ายสนมพวกนั้นดังนั้นตอนนี้เขาก็ไม่ไปแตะพวกสนมถ้ารับผิดชอบไม่ไหวก็อย่าไปยุ่ง
เขาปฏิเสธไม่ได้ที่พ่อพวกนางจะส่งพวกนางเข้ามาในวัง หรงท่ายกุ้ยเฟยพูดถูก เริ่มต้นก็แค่ขุนนางพวกนั้นอยากจะควบคุมเขาไว้แต่ว่าพอนานไป ขุนนางพวกนั้นก็ภูมิใจมากเหมือนลูกสาวตัวเองได้เข้าวังแล้วก็เป็นเรื่องที่ภาคภูมิใจ
เขาต้องการเวลา อย่างน้อยประมาณสามปี
จูฟางหยวนกับเข้าเมืองมาไหว้บรรพบุรุษเขาเคยเล่าเรื่องหนึ่งให้เขาฟังเกี่ยวกันเรื่องฮ่านวู่ฝ่าบาทถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้จักว่าเป็นใครแต่ว่าเรื่องนี้สอนเขาหลายอย่างมาก จูฟางหยวนบอกว่า ห่านวูฝ่าบาทครองราช ไทเฮาก็เข้ามายุ่งเรื่องงานราชการมากมาย จนกว่านางจะตายถึงจะปล่อยมือ ห่านวูฝ่าบาทถึงจะได้ครองราชด้วยตัวเอง
จูฟางหยวนยังบอกอีกว่าถ้าเขาลองดีกับไทเฮาเขาก็คงโดนปลดไปนานแล้วคงไม่มี ห่านเช่าที่ดีขนาดนี้หรอก?
ตอนนี้ เขาก็คงเป็นเช่นนี้ถึงแม้ว่าญาติจะอยู่แต่ญาตพวกนี้ก็ทำอะไรเขาไม่ได้แล้ว มีขุนนางอำนาจเยอะอยู่เต็มไปหมดและขุนนางเก่าก็ไม่ยอมออกไปเสียทีพูดเมื่อไหร่พวกเขาก็ใช้เรื่องเก่าๆมาขู่เขา เขาก็เลยต้องอดทนไว้ก่อน
แต่ว่าความอดทนของเขาก็มีขีดจำกัดเหมือนกัน เขารอโอกาสเท่านั้น
เขาจะเอาอำนาจทางทหารคืนมาให้หมด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาเกิดใหม่ของข้า
ฉากนี้คือ..เจ็บหัวใจ😭😭😭...