ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 238

ตอนที่238 คนที่รู้ลูกดีสุดย่อมเป็นแม่

เขานึกคินถึงความหลังและกอดนางไว้แน่นขึ้นในใจก็มีความสุขมาก

หลิงกุ้ยท่ายเฟยเอาหย้าแนบอกเขาและย้อนคิดความหลังเหมือนเขา

สามปีก่อนตอนเขามองนางครั้งแรก นางก็สังเกตแล้วตอนนั้นนางโมโหมาก ชายผู้นี้บังอาจมาก

อาจจะเป็นเพราะโกรธจากนั้นนางก็สังเกตเขาตลอกเวลา

นางไม่รู้ว่าเปลี่ยนความคิดไปเมื่อไหร่ คืนนั้นนางดื่มเหล้าและนั่งที่ชิงช้าคนเดียว อยู่อย่างโดดเดี่ยว ในตำหนักมืดๆ เขามองไม่เห็นนางแต่นางกลับมองเห็นเขายืนมองอยู่ที่หน้าตำหนักของนาง

เขายืนมองอยู่หน้าตำหนักอยู่นานก็มีทหารในวังเห็น นางก็ตกใจและแอบวิ่งเข้าไปในห้องนอนจากนั้นก็เอาน้ำมันในตะเกียงราดบนโต๊ะและจุดไฟ

นางแค่อยากให้มีเหตุการณ์ไฟไหม้เล็กๆแต่ไม่คิดว่าไฟจะลุกลามใหญ่ขนาดนี้บวกกับวันนี้มีลมแรงและไฟก็ลุกใหญ่ขึ้นนางตกใจมาก

ตอนกลางคืนนางไม่ชอบให้มีคนมาดูแลข้ารับใช้ก็ยืนเฝ้ากันด้านนอก รอจนไฟลุกฬหญ่ขึ้นพวกนางถึงจะเห็น

นางแค่ไม่อยากให้เขาไปเฉยๆแต่ไม่คิดว่าจะมาเผาตัวเองตายแบบนี้

นางกลัวและถอยหลังๆไปเรื่อยๆจนติดกำแพง ควันเยอะมาจนให้นางแทบลืมตาไม่ขึ้น มือแข้งขาสั่นไปหมดถ้าเขาไม่มาจะทำอย่างไรล่ะ? แต่ว่าเขามาเขาพุ่งตัวเข้ามาทั้งที่ไฟลุกฬหญ่ขนาดนี้ นางมองเขาอย่างอึ้งๆ

นางไม่รู้ว่าตอนที่นางต้องการเขามากที่สุดเขาก็มีปรากฏตัวทันที เขามาช่วยนางจริงๆ ตอนนั้นนางก็เอาใจไปไว้ที่เขาไปไว้ที่เขาแล้ว

สีหน้าเขาตกใจแต่ก็ไม่เสียมารยาทแต่ว่า ตอนเขาเห็นนางกลัวตกใจสายตาเขาก็มีความเอ็นดูขึ้นมาทันที

เขาอุ้มนางขึ้นมา หัวใจนางเต้นเร็วมากจนแทบจะระเบิดเลยความรู้สึกแบบนี้นางตืนเต้นมาก

นางไม่กล้าให้เขารู้ว่าตัวเองเป็นคนวางเพลิง ที่จริงแค่อยากให้เขาอยู่ต่อเพราะในตำหนักช่างเงียบเหงามาก นางต้องการให้เขามองนางตลอดเวลา

ต่อมาก็เหมือนกับไฟนี้ที่ลุกแรงขึ้นเรื่อยๆ

นางไม่คิดถึงผลลัพธ์ก็เหมือนกับทุกคนที่มีความรักไม่เคยคิดถึงผลลัพธ์ที่น่ากลัว

นางรู้แค่ว่านางอยากมีความสุขนี้อาจจะเป็นทั้งชีวิตนี้ที่นางตามหาอยู่

นางไม่ต้องหาวิธีที่ต้องไปทำดีกับชายคนหนึ่ง นางไม่ต้องมีความคาดหวังเพราะว่า ตอนที่นางคิดถึงเขาและเขาก็คิดถึงนางเช่นกัน

ความรู้สึกแบบนี้มันดีมากดีมากจริงๆ

ตอนรู้ว่าตัวเองท้อง นางก็คิดถึงเรื่องอนาคตทันที

แต่ว่าไม่จ้องให้นางคิดหาวิธีเขาก็คิดหาวิธีให้นางเรียบร้อยแล้ว

ไม่มีทางที่จะลืมเลยตอนที่นางบอกให้ว่านางท้อง เขามีความสุขมาก เขากอดนางไว้และหมุนหลายรอบมาก หมุนจนนางเวียนหัว

“คิดอะไรอยู่เหรอ?”

เขาพูดและดึงนางออกมาจากอดีต

นางเงยหน้าและมองเขาพูดยิ้มๆว่า“คิดถึงเรื่องเมื่อก่อนของพวกเรา”

“เมื่อกี้ข้าก็คิดอยู่เหมือนกัน ข้าอยากขอบคุณสรรค์ที่ทำให้ข้าได้มาพบเจ้า”เขากอดนางแน่นขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายทั้งสองแทยจะรวมกลายเป็นร่างเดียวกันอยู่แล้ว

เรื่องของอนาคตก็ค่อยๆคิดไป เราต้องมีความสุขกับตรงหน้าก่อน

“เจ้าว่า หลี่เฉินเย่นจะยอมสละทุกสิ่งเพื่องชูเซี่ยไหม?”กุ้ยท่ายเฟยนึกถึงคำพูดของกุ้ยฮว่าไม่รู้ว่าทำไมนางถึงรู้สึกสงสารพวกเขาขึ้นมา

“ไม่รู้สิ ตอนนี้หลี่เฉินเย่นเป็นฮ่องเต้และมีภาระหน้าที่เยอะ เขาอาจจะไม่ยอมสละตำแหน่งแล้วไปอยู่กับหัวหน้าหรอก”

“น่าเสียดายจัง”หลิงกุ้ยท่ายเฟยพูดแต่ก็ไม่รู้ว่าพูดจากใจจริงไหมรู้สึกคำว่า “เสียดาย”นี้ขาดความจริงใจไป