ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 239

ตอนที่239 คนที่ตายไปแล้ว

ชูเซี่ยอยู่กับเขาสองคนก็รู้สึกไม่ค่อยเป็นกันเอง แดดสาดส่องเข้ามาทำให้อากาศร้อนขึ้น

หลี่เฉินเย่นไม่อยากให้นางไปและพูดกับนางว่า “เจ้ายังจำตอนที่เราไปเก็บสมุนไพรได้ไหม เจ้าพูดเล่าเรื่องผีให้ข้าฟัง จากนั้นเจ้าก็จะพูดอีกเรื่องสุดท้ายก็เล่าไม่ได้ตอนนี้เจ้าเล่าได้ไหม?” ชูเซี่ยยิ้ม“เจ้ายังจำเรื่องนี้อีกเหรอ?เฮ้อ ได้สิ เดี๋ยวข้าจะเล่าให้เจ้าฟัง”

“เรื่องที่เจ้าเล่ามาเป็รนเรื่องจริงหมดเลยเหรอ?”

“จริงสิ!”ชูเซี่ยพยักหน้า “เป็นเรื่องที่ข้าเจอมาหมดเลย เรื่องที่ข้าจะเล่าตอนนี้ก็เป็นเรื่องที่ข้าไปเผชิญมากับตัว”

“ข้าชอบฟังเรื่องจริง”หลี่เฉินเย่นโบกมือขึ้นมาเหมือนว่าให้นางหยุดเล่าก่อนจากนั้นก็สั่งลู่จ่งก่วนไปว่า “เจ้าไปเอาเหล้ามาหน่อยสิ ข้าจะฟังเรื่องเล่าของท่านหมอเวิ่น”

ลู่จ่งก่วนก็ยิ้มและตอบว่า “พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะไปเดี๋ยวนี้เลย ท่านหมอเวิ่นอย่าพึ่งเล่านะเดี๋ยวกระหม่อมไปเอาเหล้ามาก่อน”

ชูเซี่ยยิ้มและพูดว่า “ได้สิ เดี่ยวข้ารอรีบไปเถอะ”

“ครับ!”ลู่จ่งก่วนพูดละรีบไปทันที

หลังจากนั้นลู่จ่งก่วนก็เอาเหล้ามา“กระหม่อมสั่งให้คนไปเตรียมเหล้าและกับแกล้มมาแล้วครับ สว่าแล้วตั้งแต่ท่านหมอเวิ่นกลับเข้าเมืองยังไม่ได้กินข้าวกับฮ่องเต้เลยครับ ฮ่องเต้งานยุ่งยังไม่ได้ต้อนรับท่านหมอเวิ่นดีๆเลยครับ ”

ลู่จ่งก่วนพูดขึ้นมา หลี่เฉินเย่นก็พูดอย่างฉุนเฉียวว่า “พูดแล้วก็จริงนะ”

เขาคิดขึ้นได้แต่ว่าไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี

พอได้นั่งกินข้าวกับนางเงียบๆแบบนี้อยู่เขาก็ลมีความสุขขึ้นมา

เหล้าเย็นๆ วันร้อนๆแบบนี้พอได้ดื่มเหล้าเย็นๆแบบนี้แล้วก็ทำให้สมองโล่งเลย

“ตอนนี้เจ้าชอบดื่มเหล้าแล้วเหรอ?”ชูเซี่ยเห็นว่าลู่จ่งก่วนเอาแต่รินเหล้าให้เขาแต่ให้นางแค่แก้วเล็กๆและถามไม่ได้

หลี่เฉินเย่นพูด “ไม่นับว่าชอบนะแต่ว่าแค่ดื่มเป็นบางครั้ง”

มากที่สุดคือตอนที่เขาคิดถึงนางดื่มเหล้าแล้วก็สามารถทำให้สมองชาได้

“ดื่มเป็นบางครั้งก็ไม่เป็นไรแต่ดื่มเยอะๆทำให้ร่างกายไม่ดีเอาได้นะ ขานายเคยได้รับบาดเจ็บอย่าดื่มเยอะเลย”ชูเซี่ยพูดเสียงเบาอย่างเป็นห่วง

“อืม!”หลี่เฉินเย่นเงยหน้ามองนาง “เจ้ายังจำเรื่องที่ข้าบาดเจ็บได้อีกเหรอ”

ชูเซี่ยอึ้งสักพัก“ข้าเป็นภรรยาเจ้า ข้าก็ต้องจำได้สิ?”

หลี่เฉินเย่นยิ้มออกมา“ไม่ใช่ ก็แค่คิดมาตลอดว่า เจ้าลืมพวกเราแล้ว ห้าปีมานี้ก็คิดแบบนี้มาตลอดก็เลยเปลี่ยนความคิดไม่ทัน”

ชูเซี่ยพูดต่อว่า “ข้าไม่รู้ว่าอาจารย์บอกอะไรพวกเจ้าบ้างแต่ว่าข้าไม่ได้ลืมทุกคน”

“ไม่ลืมก็ดีๆ!”หลี่เฉินเย่นมองนางอย่างอ่อนโยน ความทรงจำของพวกเขายังคงอยู่ในสมองนาง ยังจำเรื่องที่พวกเขาเคยรักกัน ก็พอแล้ว

ลู่จ่งก่วนยืนอยู่ข้างๆฟังเรื่องราวของพวกเขาแต่ฟังสองคนพูดก็ยังไม่เล่าเรื่องอดีตความหลังเขาก็ไม่รู้ว่าควรอยู่ต่อหรือออกไปดี

ชูเซี่ยก็คิดว่าบรรยากาศแปลกๆไปก็เลยพูดว่า “ใช่สิ พวกเราเล่าเรื่องกันเถอะ อยากฟังไหม?”