ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 241

ตอนที่ 241 ต้องการมากเกินไป

เป็นเวลานานพอสมควร กว่าหลี่เฉินเย่นจะปล่อยชูเซี่ย ยังไม่ทันสบตากัน ชูเซี่ยหันหลังเดินจากไปในทันที

ณ ปากประตูพระตำหนักข้าง มีลู่กงกงและเหลียงเฟยกำลังเฝ้าอยู่

เห็นชูเซี่ยเดินออกมา ลู่กงกงคำนับ “หมอชูไปดีมาดี”

การมาของเหลียงเฟยในครั้งนี้ ไม่ได้ต้องการมาเพียงเพื่อส่งน้ำซุป นับตั้งแต่สถานะของสองฝาแฝดถูกเปิดเผย หล่อนได้สั่งคนให้เฝ้าดูตลอดเวลา เมื่อรู้ข่าวว่าชูเซี่ยเข้าวัง หล่อนก็รีบพาคนมาที่นี่ ต้องการให้เห็นกับตาว่าชูเซี่ยเป็นใครกันแน่ ฝ่าบาทถึงได้ให้ความสนใจขนาดนี้

เมื่อเห็นชูเซี่ยเดินออกมา ก็เหมือนได้ยกภูเขาออกจากอก ก็แค่หญิงสาวรูปร่างหน้าตาธรรมดาเท่านั้น ไม่มีจุดไหนที่ดูเป็นผู้ดีเลยสักนิด ใบหน้าที่ไม่ได้เติมแต่งใดๆ สามารถมองเห็นร่องรอยของวันเวลา โดยรวมแล้วคำว่าธรรมดาคงเหมาะสมที่สุดแล้ว ไม่มีจุดไหนที่สามารถเทียบกับหล่อนได้เลย

สีหน้าดูถูกของเหลียงเฟย ชูเซี่ยก็ดูออกเหมือนกัน หล่อนคำนับแล้วก็กำลังจะเดินจากไป

แต่เหลียงเฟยไม่ต้องการให้หล่อนเดินจากไปง่ายๆ แบบนี้ หล่อนเดินหน้าหนึ่งก้าวเพื่อหยุดชูเซี่ยเอาไว้ พลันโค้งคำนับ “ข้าน้อยขอคารวะหวงกุ้ยเฟย”

ลู่กงกงได้ยินพลันตกใจ หมอชูยังไม่ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นกุ้ยท่ายเฟยแต่อย่างไร นอกจากนี้ พวกเขาทุกคนก็เพียงเรียกหล่อนว่าหมอชู ฝ่าบาทไม่อนุญาตให้ใครเรียกหล่อนว่าหวงกุ้ยเฟย

ที่แท้วันนี้เหลียงเฟยมาเพื่อก่อกวน

ชูเซี่ยหันกลับไปมองเหลียงเฟย ดูเหมือนอีกฝ่ายได้เตรียมอะไรก่อนจะมา

หล่อนพูดนิ่งๆ “ฉันชอบให้คนอื่นเรียกฉันว่าหมอชูมากกว่า”

“ข้าน้อยมิกล้าหรอก สถานะพระสนมของเราชัดเจน ท่านเป็นหวงกุ้ยเฟยของปฐมกษัตริย์ ดังนั้นข้าน้อยควรให้เกียรติท่านโดยการเรียกท่านว่าหวงท่ายเฟย” เหลียงเฟยพูดด้วยสีหน้าให้ความเคารพ

ชูเซี่ยไม่ได้โต้ตอบอะไร เพียงแต่มองหล่อนอยู่ครู่ใหญ่และพูดขึ้นว่า “เดี๋ยวน้ำซุปของพระองค์จะทรงเย็นเสียก่อน นำไปส่งให้ฝ่าบาทเถิด”

เหลียงเฟยคำนับ “เพคะ ข้อน้อยขอกราบลาหวงท่ายเฟย”

ชูเซี่ยเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

เหลียงเฟยมาก่อกวนก็จริง แต่ว่า สิ่งที่หล่อนพูดก็เป็นเรื่องจริง

เหลียงเฟยจ้องมองตามชูเซี่ยด้วยสายตาเย็นชา พลันทำเสียง ‘ถุย’ “ผู้หญิงไร้ยางอาย ช่างกล้ามายุ่งกับฝ่าบาท”

ลู่กงกงได้ยินอย่างนั้น พลันกลัวจนหน้าซีด ดีที่ฝ่าบาททรงไม่ได้ยิน

แต่ว่า เมื่อเขาเงยหน้า กลับเห็นหลี่เฉินเย่นยืนอยู่ปากประตู สีหน้าโกรธจัด สายตาเยือกเย็น

“เหลียงเฟยว่าใครไร้ยางอาย” หลี่เฉินเย่นถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เหลียงเฟยตกใจ เมื่อหันมาแล้วเห็นหลี่เฉินเย่นจ้องหล่อนด้วยสีหน้าเคร่งขรึม หล่อนไม่เคยเห็นฝ่าบาทสีหน้าดุดันเท่านี้มาก่อน พลันเริ่มขนลุก

หล่อนเก็บความรู้สึกกลัวในใจ รับน้ำซุปจากนางข้าหลวง ก้าวไปข้างหน้าพร้อมรอยยิ้ม “ฝ่าบาท ข้าน้อยไม่ได้ว่าให้ใคร ข้าน้อยรู้ว่าระยะนี้ฝ่าบาททรงยุ่งกับงานราชการ และทรงเสวยอาหารไม่ตรงเวลา ดังนั้น ข้าน้อยได้เข้าครัวลงมือปรุงซุปเอง ข้าน้อยป้อนให้ฝ่าบาทดีหรือไม่”

หลี่เฉินเย่นจ้องหล่อนด้วยสายตาอันดุดัน “ในวังแห่งนี้ ไม่มีห่วงกุ้ยท่ายเฟยอะไรหรอก หากข้าได้ยินสรรพนามนี้อีก อย่าหาว่าข้าไม่ไว้หน้าเจ้าละกัน”

เหลียงเฟยรู้สึกตกใจพลันพูดว่า “พะยะค่ะ ข้าน้อยเพียงแต่พลั้งปากพูดออกไปเท่านั้น แต่ว่า ท่านพ่อบอกว่าชูเซี่ยยังไงก็เป็นหวงกุ้ยเฟยของปฐมกษัตริย์ ดังนั้นข้าน้อย......”

“คำพูดของพ่อเจ้าถือเป็นพระราชโองการหรือไม่ ถ้าอย่างนั้นเชื้อเชิญท่านพ่อของเจ้าเข้าวังมาเป็นฮ่องเต้ดีหรือไม่” หลี่เฉินเย่นพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น