ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 243

ตอนที่ 243 ถูดบังคับ

ชูเซี่ยเรียกเขาไว้ “หลวี่หนิง เจ้าอย่าตรวจสอบแค่ตัวล็อกนั้นตัวเดียว เดี๋ยวจะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่น ให้พูดว่าฝ่าบาททรงออกสั่งให้ตรวจสอบทุกสิ่งอย่างที่เกี่ยวข้องกับหมอหลวงหลัน แล้วก็ไม่อนุญาตให้ใครแทรกแซงการตรวจสอบ”

หลวี่หนิงพูดว่า “ได้เลย ข้ารู้แล้ว”

หลวี่หนิงเดินออกไป พูดกับเชียนซานที่อยู่ตรงปากประตูว่า “ข้าจะไปสืบสวนสักหน่อย เจ้าเข้าไปดูหน่อยนะ”

เชียนซานมองใบหน้าหยาบกร้านของเขา “แต่เจ้าจำเป็นต้องพูดแบบนี้กับข้ารึ เจ้าจะเป็นแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่กัน”

หลวี่หนิงมองหล่อนพลันพูดว่า “กระทั่งเจ้าเปลี่ยนความคิด”

เชียนซานหันหลังเข้าไปในทันที

หล่อนโมโหมาก รู้สึกว่าหลวี่หนิงไม่เข้าใจหล่อน ไม่ใช่ว่าหล่อนไม่อยากแต่งาน เพียงแค่อยากเลื่อนเวลาก็เท่านั้น ทำไมเขาเธอไม่เข้าใจเธอล่ะ

ชูเซี่ยและหมอหลวงหลันพอคุยกันเสร็จก็แยกย้ายกัน ระหว่างทางเจอเชียนซานกำลังโมโห และได้ยินบทสนทนาของหล่อนกับหลวี่หนิงที่ปากประตู พลันถาม “เชียนซาน เจ้ากับหลวี่หนิงมันยังไงกัน เจ้ายังยืนยันที่จะไม่แต่งใช่ไหม”

เชียนซานพูดอย่างลังเล “ข้าบอกเขาว่าจะเลื่อนวันออกไป แต่เขาไม่ยอม ก็แค่เปลี่ยนเวลาไม่ใช่รึ ไม่ได้บอกว่าจะไม่แต่งสักหน่อย ทำตามใจข้าครั้งหนึ่งมันยากนักรึ”

ชูเซี่ยโอบไหล่ของหล่อน “เชียนซาน เขาตามใจเจ้ามาห้าปีแล้วนะ เจ้าจะตามใจเขาสักครั้งไม่ได้เลยรึ ความกังวลที่เจ้าเคยคุยกับข้าก่อนหน้านี้ ความจริงแล้วสำหรับข้าแล้วมันไม่สำคัญหรอก ข้าเพียงแค่อยากถามเจ้าว่า เจ้าชอบหลวี่หนิงจากใจจริงหรือเปล่า”

เชียนซานตอบ “ก็ชอบจากใจจริงน่ะสิ ไม่อย่างนั้นตอนนั้นข้าก็ไม่ตัดสินใจจะแต่งงานกับเขาหรอก”

“ถ้าชอบก็อย่าเล่นตัวมากนัก อย่าทะนงตัว ไม่อย่างนั้นสักวันเจ้าจะต้องเสียงใจ” ชูเซี่ยเตือนด้วยความหวังดี

“อะไรคือการทะนงตัว” เชียนซานถามอย่างไม่เข้าใจ

“ท่าทีของเจ้าในตอนนี้ก็คือการทะนงตัว เชียนซาน เจ้ารู้สึกว่าได้ตัวหลวี่หนิงมาแน่นอนแล้วใช่มั้ย รู้สึกว่าเขาต้องเป็นของเจ้าเท่านั้นใช่หรือเปล่า” ชูเซี่ยถาม

เชียนซานคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ไม่รู้เหมือนกัน บางทีข้าอาจมีความคิดแบบนี้ หลายปีมานี้เขาตามจีบข้าไม่หยุดหย่อน ไม่มีท่าทีที่จะสนใจหญิงอื่นเลย”

ชูเซี่ยพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “เจ้าไม่ควรมีความคิดแบบนี้เด็ดขาด ใจที่พองโตขนาดไหน ทนกับการถูกกระทำซ้ำๆ ไม่ได้หรอก ครั้งที่สองไม่แฟบ ครั้งที่สามก็อาจจะแฟบ”

เชียนซานหัวเราะ “ข้าเชื่อว่าเขาไม่เป็นอย่างที่ว่าหรอก เขารอข้ามาตั้งห้าปี รอต่อไปอีกสักหน่อยไม่ได้เลยรึ เขาจะต้องเห็นด้วยกับข้าแน่”

ชูเซี่ยเห็นหล่อนดื้อดันที่จะทำเช่นนี้ พลันส่ายหัว “เจ้าน่ะ ต้องมีสักวันที่เจ้าต้องร้องไห้”

เชียนซานตอบว่า “ข้าไม่กลัวหรอก”

ชูเซี่ยส่ายหน้า ไม่พูดเรื่องนี้ต่อแล้ว เชียนซานค่อนข้างไร้เดียงสา ในด้านความรักก็ถือว่าราบรื่น บวกกับการถูกหลวี่หนิงตามใจจนเป็นนิสัย หล่อนไม่เชื่อหรอกว่าหลวี่หนิงจะไปจากหล่อน

เดิมทีชูเซี่ยคิดว่าถ้ายเว่ยจะไม่มาหาหล่อน แต่เมื่อหล่อนกลับถึงบ้าน กลับเห็นถ้ายเว่ยเหลียงกวางเสียงและนายท่านเหมากำลังถกเถียงกันตรงปากประตู

นายท่านเหมาไม่ชอบคนแปลกหน้าตั้งแต่ไหนแต่ไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับความสามารถในการอ่านใจมนุษย์ของมัน สามารถรู้ได้ว่าคนนั้นเสแสร้งหรือจริงใจ

ชูเซี่ยเห็นท่าทีของนายท่านเหมา ก็พอรู้แล้วว่าต้องมีอะไร

“นายหญิง ท่านกลับมาแล้วรึ” เหลียงกวางเสียงเดินหน้าคำนับ

“อืม เข้าไปนั่งข้างในกันเถอะ” ชูเซี่ยเห็นเขามาคนเดียว ไม่มีแม้แต่แม้ติดตาม คิดว่าน่าจะมีเรื่องอะไรที่อยากคุยกับหล่อนโดยที่ไม่ต้องการให้คนอื่นรู้

หล่อนจูงนายท่านหนิวไว้ พลันพูดว่า “คนกันเองทั้งนั้น”

นายท่านเหมาขวางอยู่อย่างนั้นไม่หนีไปไหน พ่นลมออกทางจมูกไม่หยุด ดูระวังอย่างยิ่ง

ชูเซี่ยลูบหัวของมัน ตามด้วยการตบไหล่ มันถึงยอมถอยให้เหลียงกวางเสียงเข้าไป

เหลียงกวางเสียงพูดว่า “ลาตัวนี้ของนายหญิง ช่างดื้อด้านเสียจริง”

ชูเซี่ยพูดอย่างมีนัยยะว่า “มันดูคนด้วยน่ะ”

เหลียงกวางเสียงตกใจเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไร

“เข้ามาสิ ข้าหมายความว่ามันไม่ชินคนน่ะ” ชูเซี่ยมองเขาอย่างเฉยเมย

“ครับ” เหลียงกวางเสียงเดินเข้ามาในบ้าน เจ้าถ่านกำลังวิ่งเล่นในลานบ้าน เห็นมีคนแปลกหน้าเข้ามา ก็ไม่ได้เห่าหอน เพียงแต่เฝ้ามองเหลียงกวางเสียงอย่างระวัง

เหลียงกวางเสียงเห็นชูเซี่ยเลี้ยงทั้งลาทั้งสุนัข รู้สึกไม่เหมือนผู้นำครอบครัวสัเท่าไหร่ เหมือนชาวนามากกว่า

แต่ในฐานนะที่เป็นคนในพรรคมังกรเหิน เขาไม่เคยสงสัยในตัวนายหญิงแม้แต่น้อย และยังคงเดินตามชูเซี่ยเข้าไปด้วยความเคารพ

ชูเซี่ยเชิญเขาให้นั่งลงแล้ว ก็ไปต้มชา

“นายหญิงไม่มีบ่าวรับใช้เลยรึ” เขาถามขึ้น

ชูเซี่ยตอบว่า “มีสิ แต่ข้าให้พวกเขาไปช่วยทำธุระน่ะ”

“นายหญิงควรมีบ่าวค่อยรับใช้ประจำกาย นายหญิงออกเช้ากลับค่ะ ลำบากเกินไปแล้ว” เหลียงกวางเสียงพูดจากใจจริง

ชูเซี่ยเอาเตาขนาดเล็กออกมา “ไม่จำเป็นต้องคอยรับใช้ขนาดนั้นหรอก สิ่งที่ทำเองได้ทำเองดีที่สุด”

เหลียงกวางเสียงเห็นหล่อนจะไปตักน้ำ รีบพูดขึ้นว่า “ให้ข้าน้อยไปเถอะ”

ชูเซี่ยยื่นถังน้ำให้เขา “ได้ เจ้าไปเถอะ”

เหลียงกวางเสียงไปตักน้ำที่บ่อ เนื่องจากไม่ได้ทำงานบ้านนานแล้ว ดูค่อนข้างซุ่มซ่าม ตอนเอาน้ำขึ้นมาจากบ่อถังน้ำเอียง น้ำเลยหกเล็กน้อย

“ข้าน้อยซุ่มซ่าม เรื่องแค่นี้ก็ทำได้ไม่ดี” เหลียงกวางเสียงเห็นชูเซี่ยเฝ้ามองตนตลอด พลันอธิบาย

“ถ้ายเว่ยเป็นคนทำงานใหญ่งานโต”

เหลียงกวางเสียงรู้สึกว่าคำพูดของชูเซี่ยประชดได้เจ็บแสบมาก แต่ว่า ก็ไม่รู้จะคัดค้านยังไง

ความจริงแล้วชูเซี่ยไม่ได้คิดจะประชด แต่ความจริงคือ ถ้ายเว่ยมีกำลังพลทหารส่วนนึง ต้องยุ่งเป็นธรรมดาอยู่แล้ว

ใบชาของชูเซี่ย มีทั้งที่ดีและแบบธรรมดา ใบชาดีหล่อนได้มาจากจูเก๋อหมิง ส่วนใบชาธรรมดาเหล่านั้น เป็นชาที่จูฟางหยวนเตรียมไว้ให้หล่อน

ชูเซี่ยหยิบมาหนึ่งกระป๋อง เป็นชาเปลือกส้มที่จูฟางหยวนให้หล่อน ตอนเปิด เห็นว่าใบชาเริ่มขึ้นราแล้ว

ชูเซี่ยพลันเปลี่ยนกระป๋องใหม่ “ใบชาเหล่านี้จูฟางหยวนเอาให้ข้าเอง เขาก็น่าจะเก็บไว้นานพอสมควร และไมได้เก็บดีๆ ขึ้นราแล้ว”

เหลียงกวางเสียงมองหล่อนสองสามที รู้สึกว่าบ้านนี้ธรรมดามาก ของตกแต่งในบ้านก็ธรรมดามาก บนโต๊ะมันเทศที่เหลือจากเมื่อคืนวางอยู่ ใบชาก็ขึ้นรา ข้างตัวก็ไม่มีบ่าวรับใช้ ฐานที่เป็นนายหญิงของพรรคมังกรเหิน เกือบจะรวยที่สุดในแคว้นเหลียงด้วยซ้ำ แต่กลับใช้ชีวิตแบบนี้

อันที่จริงหล่อนสามารถมีชีวิตที่หรูหรากว่านี้

เหลียงกวางเสียงรู้สึกไม่ค่อยสบายใจนัก พลันพูดขึ้นว่า “ทำไมนายหญิงไม่อยู่บ้านที่ดูดีกว่านี้”

ชูเซี่ยหัวเราะ “ที่นี่ก็ดีนะ เมื่อก่อนข้าก็อยู่ที่นี่ ไปมาสะดวก เพื่อนบ้านก็ดี”

“แต่ว่า ท่านเป็นนายหญิงของพรรคมังกรเหิน......”

ชูเซี่ยล้างใบชาเสร็จ ก็เอาไปต้ม จากนั้นเทใส่แก้ว “นายหญิงของพรรคมังกรเหินก็เป็นคนเหมือนกัน ข้าวสามมื้อและการนอนหลับในตอนกลางคืนที่ผู้คนต้องการ ข้าก็ได้มาแล้ว ดังนั้นไม่จำเป็นต้องฟุ้งเฟือยมากนัก”

“แต่คนมักจะเสาะหาความสบาย”

“ใช่ ข้าก็เสาะหาความสบาย แต่ว่า อะไรคือความสบายล่ะ ทุกคนมีคำนำยามที่แตกต่างกัน บางคนคิดว่าได้อยู่บ้านหลังใหญ่โต มีบ่าวรับใช้มากมาย ก็คือความสบาย แต่บางคนคิดว่า มีอำนาจในมือ คุมคนทั้งโลกได้ ก็คือความสบายอย่างหนึ่งเหมือนกัน”

“ถ้าอย่างงั้นนายหญิงคิดว่า แบบไหนที่ท่านคิดว่าสบาย” เหลียงกวางเสียงรู้สึกได้ว่า ไม่ใช่ว่าเขาไม่ชอบอำนาจ และไม่ใช่ว่าเขาไม่รักของนอกกาย แต่ว่า เหล่าสิ่งเหล่านั้นไม่ได้สำคัญกับเขาขนาดนั้น

ตอนนี้ เขารู้สึกมันไม่สำคัญมากกว่าเดิม เพราะว่า เขามีสิ่งที่ดีกว่าอำนาจและของนอกกาย

โดยเฉพาะหลังจากที่ได้ฟังชูเซี่ยพูดแล้ว เขารู้สึกตื้นตันยิ่งนัก แม้แต่นายหญิงก็มีความคิดแบบนี้ ดังนั้นสิ่งที่เขาเลือกก็ไม่ได้ผิด

เพื่อการเสาะหา เขาต้องยอมสละบางอย่าง ต้องทำผิดต่อบางคน