ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 243

ตอนที่ 243 ถูดบังคับ

ชูเซี่ยเรียกเขาไว้ “หลวี่หนิง เจ้าอย่าตรวจสอบแค่ตัวล็อกนั้นตัวเดียว เดี๋ยวจะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่น ให้พูดว่าฝ่าบาททรงออกสั่งให้ตรวจสอบทุกสิ่งอย่างที่เกี่ยวข้องกับหมอหลวงหลัน แล้วก็ไม่อนุญาตให้ใครแทรกแซงการตรวจสอบ”

หลวี่หนิงพูดว่า “ได้เลย ข้ารู้แล้ว”

หลวี่หนิงเดินออกไป พูดกับเชียนซานที่อยู่ตรงปากประตูว่า “ข้าจะไปสืบสวนสักหน่อย เจ้าเข้าไปดูหน่อยนะ”

เชียนซานมองใบหน้าหยาบกร้านของเขา “แต่เจ้าจำเป็นต้องพูดแบบนี้กับข้ารึ เจ้าจะเป็นแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่กัน”

หลวี่หนิงมองหล่อนพลันพูดว่า “กระทั่งเจ้าเปลี่ยนความคิด”

เชียนซานหันหลังเข้าไปในทันที

หล่อนโมโหมาก รู้สึกว่าหลวี่หนิงไม่เข้าใจหล่อน ไม่ใช่ว่าหล่อนไม่อยากแต่งาน เพียงแค่อยากเลื่อนเวลาก็เท่านั้น ทำไมเขาเธอไม่เข้าใจเธอล่ะ

ชูเซี่ยและหมอหลวงหลันพอคุยกันเสร็จก็แยกย้ายกัน ระหว่างทางเจอเชียนซานกำลังโมโห และได้ยินบทสนทนาของหล่อนกับหลวี่หนิงที่ปากประตู พลันถาม “เชียนซาน เจ้ากับหลวี่หนิงมันยังไงกัน เจ้ายังยืนยันที่จะไม่แต่งใช่ไหม”

เชียนซานพูดอย่างลังเล “ข้าบอกเขาว่าจะเลื่อนวันออกไป แต่เขาไม่ยอม ก็แค่เปลี่ยนเวลาไม่ใช่รึ ไม่ได้บอกว่าจะไม่แต่งสักหน่อย ทำตามใจข้าครั้งหนึ่งมันยากนักรึ”

ชูเซี่ยโอบไหล่ของหล่อน “เชียนซาน เขาตามใจเจ้ามาห้าปีแล้วนะ เจ้าจะตามใจเขาสักครั้งไม่ได้เลยรึ ความกังวลที่เจ้าเคยคุยกับข้าก่อนหน้านี้ ความจริงแล้วสำหรับข้าแล้วมันไม่สำคัญหรอก ข้าเพียงแค่อยากถามเจ้าว่า เจ้าชอบหลวี่หนิงจากใจจริงหรือเปล่า”

เชียนซานตอบ “ก็ชอบจากใจจริงน่ะสิ ไม่อย่างนั้นตอนนั้นข้าก็ไม่ตัดสินใจจะแต่งงานกับเขาหรอก”

“ถ้าชอบก็อย่าเล่นตัวมากนัก อย่าทะนงตัว ไม่อย่างนั้นสักวันเจ้าจะต้องเสียงใจ” ชูเซี่ยเตือนด้วยความหวังดี

“อะไรคือการทะนงตัว” เชียนซานถามอย่างไม่เข้าใจ

“ท่าทีของเจ้าในตอนนี้ก็คือการทะนงตัว เชียนซาน เจ้ารู้สึกว่าได้ตัวหลวี่หนิงมาแน่นอนแล้วใช่มั้ย รู้สึกว่าเขาต้องเป็นของเจ้าเท่านั้นใช่หรือเปล่า” ชูเซี่ยถาม

เชียนซานคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ไม่รู้เหมือนกัน บางทีข้าอาจมีความคิดแบบนี้ หลายปีมานี้เขาตามจีบข้าไม่หยุดหย่อน ไม่มีท่าทีที่จะสนใจหญิงอื่นเลย”

ชูเซี่ยพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “เจ้าไม่ควรมีความคิดแบบนี้เด็ดขาด ใจที่พองโตขนาดไหน ทนกับการถูกกระทำซ้ำๆ ไม่ได้หรอก ครั้งที่สองไม่แฟบ ครั้งที่สามก็อาจจะแฟบ”

เชียนซานหัวเราะ “ข้าเชื่อว่าเขาไม่เป็นอย่างที่ว่าหรอก เขารอข้ามาตั้งห้าปี รอต่อไปอีกสักหน่อยไม่ได้เลยรึ เขาจะต้องเห็นด้วยกับข้าแน่”

ชูเซี่ยเห็นหล่อนดื้อดันที่จะทำเช่นนี้ พลันส่ายหัว “เจ้าน่ะ ต้องมีสักวันที่เจ้าต้องร้องไห้”

เชียนซานตอบว่า “ข้าไม่กลัวหรอก”

ชูเซี่ยส่ายหน้า ไม่พูดเรื่องนี้ต่อแล้ว เชียนซานค่อนข้างไร้เดียงสา ในด้านความรักก็ถือว่าราบรื่น บวกกับการถูกหลวี่หนิงตามใจจนเป็นนิสัย หล่อนไม่เชื่อหรอกว่าหลวี่หนิงจะไปจากหล่อน

เดิมทีชูเซี่ยคิดว่าถ้ายเว่ยจะไม่มาหาหล่อน แต่เมื่อหล่อนกลับถึงบ้าน กลับเห็นถ้ายเว่ยเหลียงกวางเสียงและนายท่านเหมากำลังถกเถียงกันตรงปากประตู

นายท่านเหมาไม่ชอบคนแปลกหน้าตั้งแต่ไหนแต่ไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับความสามารถในการอ่านใจมนุษย์ของมัน สามารถรู้ได้ว่าคนนั้นเสแสร้งหรือจริงใจ

ชูเซี่ยเห็นท่าทีของนายท่านเหมา ก็พอรู้แล้วว่าต้องมีอะไร

“นายหญิง ท่านกลับมาแล้วรึ” เหลียงกวางเสียงเดินหน้าคำนับ

“อืม เข้าไปนั่งข้างในกันเถอะ” ชูเซี่ยเห็นเขามาคนเดียว ไม่มีแม้แต่แม้ติดตาม คิดว่าน่าจะมีเรื่องอะไรที่อยากคุยกับหล่อนโดยที่ไม่ต้องการให้คนอื่นรู้

หล่อนจูงนายท่านหนิวไว้ พลันพูดว่า “คนกันเองทั้งนั้น”

นายท่านเหมาขวางอยู่อย่างนั้นไม่หนีไปไหน พ่นลมออกทางจมูกไม่หยุด ดูระวังอย่างยิ่ง

ชูเซี่ยลูบหัวของมัน ตามด้วยการตบไหล่ มันถึงยอมถอยให้เหลียงกวางเสียงเข้าไป

เหลียงกวางเสียงพูดว่า “ลาตัวนี้ของนายหญิง ช่างดื้อด้านเสียจริง”

ชูเซี่ยพูดอย่างมีนัยยะว่า “มันดูคนด้วยน่ะ”