ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 244

ตอนที่ 244 มองเห็นความผิดผกติ

ชูเซี่ยยื่นน้ำชาให้เขา “นั่งลงดื่มชากัน ถ้าไม่มีอะไรเจ้าไม่มาหาข้าถึงที่หรอก มาแล้วก็แปลว่าต้องมีเรื่องอะไรแน่นอน”

เหลียงกวางเสียงรับถ้วยชา พลันขอบคุณ ถือถ้วยชาไว้ ไม่ได้ดื่ม ราวกับว่ากำลังลังเลอยู่ว่าจะเปิดปากพูดอย่างไรดี

ชูเซี่ยไม่ได้เร่งเขา หลังจากที่ดื่มน้ำชาไปหลายคำแล้ว พลันหยิบมันเทศบนโต๊ะมากิน

เหลียงกวางเสียงเห็นอย่างนั้น ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “นายหญิง นี่ของเหลือจากเมื่อวานใช่ไหม อย่ากินเลย เดี๋ยวท้องเสีย”

ชูเซี่ยพูดว่า “ของเช้าวันนี้ ยังกินได้ คืนนี้อยู่คนเดียว กินอะไรรองท้องหน่อยก็พอ เดี๋ยวข้ามีธุระต่อ”

หล่อนพูดจบ พลันเงยหน้ามองเขา “ใช่แล้ว เจ้าก็ยังไม่ได้กินอะไรใช่ไหม หรือเอาอย่างนี้ ข้าผัดผักสักสองอย่าง”

เหลียงกวางเสียงโบกมือ “ไม่ลำบากนายหญิงแล้ว ข้าน้อยกินมันเทศด้วยดีไหม”

ชูเซี่ยยิ้ม “เจ้ากินไม่เป็นหรอก”

“นายหญิงกินได้ ข้าน้อยก็กินได้ ไม่มีอะไรที่กินไม่ได้” เหลียงกวางเสียงพูดพลันหยิบชิ้นเล็กมาปอกเปลือกและเอาเข้าปาก เขาไม่หิว และไม่ได้กินมันเทศนานแล้ว กับธัญพืชจำพวกนี้ เขาไม่ค่อยชอบกินหรอก

แต่ว่า กินไปสองคำ เขาชะงักเล็กน้อย ความทรงจำย้อนไปในตอนเด็ก ตอนนั้นเขาฝึกอยู่บนดอย มักจะนัดกับเพื่อนร่วมรุ่นหลายคนไปขุดมันเทศของชาวนา จากนั้นขุดหลุมเพื่อเผามันเทศ รสชาตินั้นดีมากเลย

ในตอนนั้น ช่างมีความสุขเสียจริง

“กินไม่ลงก็ไม่ต้องกินแล้ว” ชูเซี่ยเห็นเขาชะงัก พลันพูดขึ้น

เขาเป็นถ้ายเว่ย มียศถาบรรดาศักดิ์ เป็นผู้อาวุโสในพรรคมังกรเหินด้วย ก็ในทุกๆ ปีก็สามารถเบิกเงินของพรรคได้ กินดีอยู่ดี จะให้มากินธัญพืชเมล็ดโตแบบนี้ได้อย่างไรกัน

เหลียงกวางเสียงกินหมดภายในสองสามคำ และหยิบชิ้นใหม่มากินอย่างตะกละตะกลาม พลันยืดคอและพูดว่า “อร่อย ไม่ได้กินมันเทศที่หอมหวานอย่างนี้มานาน”

ชูเซี่ยหัวเราะพลันพูดขึ้นว่า “นี่เพื่อนบ้านให้มา ให้มาตะกร้าหนึ่ง ความจริงแล้วข้าไม่ค่อยชอบกิน แต่ว่า ไม่อยากเสียน้ำใจความอื่น”

“นายหญิงช่างเป็นที่ชื่นชอบของผู้คน” เหลียงกวางเสียงกล่าว

“อื้ม ก็ไม่ขนาดนั้น แค่ดีกับเขา เขาก็จะดีกับเจ้า”

เหลียงกวางเสียงรู้สึกว่า ชูเซี่ยกำลังใช้ชีวิต หล่อนเหมือนกับสามัญชนทั่วไป แค่ใช้ชีวิตตรงหน้าให้ดีก็พอ

ช่างเป็นคนที่อยู่กับความจริง เต็มไปด้วยความร้อนรน

เขาก็อยากมีชีวิตแบบนี้ อยู่กับคนที่ตนรัก

นิ่งไปสักพัก เขาหยิบขวดพอร์ซเลนออกจากกระเป๋าเสื้อหนึ่งใบ วางไว้ตรงหน้าชูเซี่ย

ชูเซี่ยจ้องไปที่ขวดพอร์ซเลน สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย “ของอะไร”

เหลียงกวางเสียงกล่าวว่า “นายหญิง ท่านลองเปิดดู”

ชูเซี่ยถือขวดขึ้น เปิดฝาออก พลันมองในขวด สีหน้าเปลี่ยนในทันใด “นี่มัน......”

เหลียงกวางเสียงสีหน้าไม่ดีนัก “นายหญิง ท่านอย่าเพิ่งถาม มีหลายเรื่องที่ตอนนี้ข้าน้อยไม่สามารถพูดได้ แต่ว่า ข้าน้อยรับรองกับท่านได้ว่า ไม่ได้หักหลังพรรคมังกรเหินแน่นอน”

ชูเซี่ยนำชามมาหนึ่งใบ เทของที่อยู่ในขวดนั้นออก