ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 246

ตอนที่ 246 แย่งอำนาจ

ชูเซี่ยคิดอยู่ครู่หนึ่ง พลันพูดกับหลวี่หนิงว่า “ข้าจะศึกษายาแก้พิษกับจูเก๋อที่นี่ หลวี่หนิง เจ้ากับเชียนซานไปที่หลุมฝังศพของฉ่ายเวิน”

หลวี่หนิงตอบเรียบๆ “ข้าไปคนเดียวได้ ไม่จำเป็นต้องพาเชียนซานไปด้วย”

ชูเซี่ยขมวดคิ้ว “ตอนนี้มีเรื่องมากมาย พวกเจ้าเลิกทะเลาะกันเถอะ ได้ไหม”

หลวี่หนิงยิ้มขื่นๆ “ข้าไม่ได้ทะเลาะ หล่อนต่างหากล่ะ”

จูเก๋อหมิงหัวเราะ “ถูกต้อง พวกเขามาที่นี่เพื่อระบายให้ข้าฟัง การฟังเรื่องของพวกเขา ทำเอาหูของข้าชาไปหมด”

ชูเซี่ยพูดว่า “เจ้าได้คุยดีๆ กับเชียนซานหรือยัง รู้หรือเปล่าว่าปัญหาหลักคืออะไร”

หลวี่หนิงถอนหายใจเฮือกหนึ่ง “คุยยังไงล่ะ ทุกครั้งที่พูดถึงเรื่องนี้ หล่อนก็มักอารมณ์เสีย ตอบมาแค่คำเดียวว่า ให้เลื่อนเวลาออกไป แล้วจะเลื่อนไปถึงเมื่อไหร่ หล่อนก็ไม่บอก แต่ว่า ในเมื่อหล่อนตกลงจะแต่งงานกับข้าแล้ว ทำไมต้องเลื่อนเวลาออกไปอีกล่ะ พวกเราอายุไม่น้อยกันแล้วนะ”

“ข้าแนะนำให้เจ้าไปคุยกับเชียนซานดีๆ หาปัญหาหลักของเรื่องให้เจอ” หล่อนเข้าใจเชียนซานดี เชียนซานก็แค่คิดว่า ถ้าแต่งงานกันแล้ว รูปแบบการใช้ชีวิตจะเปลี่ยนไป ความจริงแล้วเชียนซานเป็นคนที่ไม่มีความรู้สึกปลอดภัย หล่อนกลัวการเปลี่ยนแปลง และกลัวผลจากการเปลี่ยนแปลงด้วย

แต่คำพูดเหล่านี้ ต้องให้เชียนซานเป็นคนพูดกับหลวี่หนิงฟังเอง หล่อนไม่ใช่เชียนซาน ไม่สามารถพูดความกังวลในใจเชียนซานออกมาได้หรอก

นอกจากนี้ มีปัญหามากมายที่เกิดขึ้นก่อนแต่งงาน หากไม่รีบแก้ ปัญหาเหล่านี้จะยังอยู่จนถึงหลังแต่งงาน ถึงตอนนั้น ก็จะกลายเป็นเรื่องระหว่างครอบครัวสองครอบครัว

หลวี่หนิงโบกมือ “ช่างมันเถอะ ทำธุระสำคัญก่อนเถอะ ข้าจะไปที่หลุมฝังศพ พวกท่านศึกษายากแก้พิษเถอะ”

พูดจบพลันเดินออกไป

หลักจากที่หลวี่หนิงออกไปแล้ว ชูเซี่ยเอาขวดขนาดเล็กที่เหลียงกวางเสียงให้หล่อนออกมาและเปิดออก พลันพูดกับจูเก๋อหมิงว่า “เจ้าลองดมดูสิ”

จูเก๋อหมิงยื่นหน้าไปดม สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย “กลิ่นนี้ช่างคุ้นเหลือเกิน”

ชูเซี่ยพูดเรียบๆ “คุ้นหรือ ข้าก็รู้สึกคุ้นเหมือนกัน”

หล่อนเทหนอนพิษในขวดออกมา จากนั้นเอาขวดพอร์ซเลนขนาดเล็กออกมาอีกขวด แล้วก็เทหนอนพิษบางส่วนออกมาเหมือนกัน เมื่อหนอนพิษสองประเภทอยู่ด้วยกัน สามารถมองเห็นความแตกต่างได้อย่างชัดเจน

หนอนพิษที่เหลียงกวางเสียงพกมาด้วยตายไปค่อนครึ่งหนึ่ง ส่วนที่ยังไม่ตาย ก็ไม่ขยับอะไร แต่ที่ชูเซี่ยเทออกมาจากขวดพอร์ซเลนนั้น กลับมีชีวิตชีวาอย่างมาก อ้วนกว่าตอนชูเซี่ยเพาะใหม่ๆ เสียอีก

“ยาประเภทนี้ สามารถฆ่าหนอนพิษให้ตายได้” จูเก๋อหมิงกล่าว

“ใช่”

จูเก๋อหมิงดมกลิ่นของขวดสองสามที กลิ่นยาฉุนมาก แต่กลิ่นไม่เลวร้ายเท่าไหร่ แถมยังมีกลิ่นหอมอ่อนๆ

“เจ้าแน่ใจรึว่าหนอนพิษตายเพราะกลิ่นหอมนี้” จูเก๋อหมิงถามขึ้น “หรือตอนที่เขาส่งมา มันก็เป็นแบบนี้แล้ว หรือเกิดจากยาตัวอื่น”

ชูเซี่ยพูดว่า “เพราะฉะนั้น ข้าจะใส่หนอนพิษเป็นๆ เหล่านี้เข้าไปในขวดนี้ แล้วมารอดูผลกัน”

จูเก๋อหมิงเอาคีมออกมา “ถ้าอย่างนั้นก็อย่าเสียเวลาเลย รีบลงมือกันเถอะ เจ้าคิดว่าต้องใส่เข้าไปในขวดนานแค่ไหนจึงจะเกิดการเปลี่ยนแปลง หากกลิ่นหอมนั้นมีผลจริง”

ชูเซี่ยพูดว่า “ใช้เวลาไม่นานนัก ข้าเคยทำการทดลองหลายครั้งแล้ว พบว่าหนอนพิษนั้นหากไม่มีเลือดสดเนื้อสดจะไม่สามารถอยู่รอดได้เป็นเวลานาน ดังนั้นเชื่อว่าประมาณหนึ่งชั่วยาม ก็น่าจะเห็นผล”

ทั้งสองใส่หนอนพิษลงไป พลันปิดฝาขวด