ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 250

ตอนที่ 250 มีบทสรุปแล้ว

เหลียงกุยพูดอย่างโมโห “เจ้ากำลังกล่าวหาคนอื่นพล่อยๆ ข้าเคยพูดเมื่อไหร่กันว่า องค์ชายและองค์หญิงไม่ถูกกฎหมาย เป็นการใส่ร้ายชัดๆ”

จางซือคงพูดเหน็บแนม “ที่เจ้าพูดมาทั้งหมดนี้ ไม่ได้ต้องการนำเสนอมุมมองนี้หรอกรึ ใช่ เจ้าไม่ได้พูดออกมาโดยตรงหรอก แต่ที่ต้องการสื่อก็แค่นี้ ระหว่างชูเซี่ยกับปฐมกษัตริย์และฝ่าบาท มีความสัมพันธ์ระหว่างกันอย่างไร คาดว่าเหล่าขุนนางที่อยู่ในนี้คงไม่สนใจมากนัก ทุกคนสนใจแค่ว่า ตอนนนี้ฝ่าบาททรงมีทายาทสืบพระราชบัลลังก์แล้ว ถือว่าได้ทำคุณอันยิ่งใหญ่ ไม่คิดจะให้รางวัล กลับคิดแต่จะจับผิด ปฐมกษัตริย์ทรงมีขุนนางที่ดีอย่างเจ้า ทรงนอนตายตาหลับแล้วล่ะ”

คำพูดนี้ ใครพูดก็ไม่เหมาะ แต่จางซือคงมีความภักดีต่อปฐมกษัตริย์อย่างมาก และเป็นคนที่ปฐมกษัตริย์ทรงโปรดปรานมากที่สุดคนหนึ่ง สิ่งที่เขาพูด ในบางครั้งก็มีอำนาจอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กับทัศนะในการมองปฐมกษัตริย์

ท่านจางพูดต่อไปว่า “ตอนนี้มีปัญหาอะไรไหมล่ะ ก็แค่ฝ่าบาทและชูเซี่ยออกไปเดินเล่นมาหนึ่งรอบ และพาลูกและครอบครัวท่านอ๋องเจิ้งกั๋วไปด้วย ถึงกับต้องทำตัวเป็นกระต่ายตื่นตูมแบบนี้ไหม ความจริงปัญหาไม่ใหญ่ ทำไมพวกเจ้าต้องสนใจว่าชูเซี่ยเป็นหรือไม่เป็นหวงกุ้ยเฟย หากหล่อนบอกว่าหล่อนเป็น ถ้าอย่างนั้นหล่อนก็เป็น หากหล่อนบอกว่าไม่ได้เป็น พวกเจ้าจะบังคับให้หล่อนให้เป็นงั้นรึ เรื่องของชูเซี่ยและฝ่าบาท ขุนนางทุกท่านในนี้ก็รู้ โดยเฉพาะท่านเหลียง แต่ท่านเป็นหมอหลวง ตอนนั้นท่านไม่ได้พูดอะไร ตอนนี้ยิ่งไม่สมควรพูดอะไรได้แล้ว ระวังไว้เถอะ อย่าถูกคนอื่นหลอกใช้ล่ะ”

เหลียงกุยขมวดคิ้ว “เจ้าหมายความว่าอย่างไร หลอกใช้อะไรกัน”

“ลองทบทวนดีๆเถอะ อย่ามัวแต่ปกป้องเกียรติยศของวงศ์ตระกูลจนทำให้กษัตริย์และขุนนางผิดใจกัน”

"คิดอย่างรอบคอบอย่าปกป้องศักดิ์ศรีของครอบครัวของคุณอย่างเปิดเผยและแยกหัวใจของราชา"

การว่ากล่าวของท่านซือคงจางแรงเอามาก เหลียงกุยและจางเซียงฮุยพลันสีหน้าเปลี่ยน แต่ตอบโต้อะไรไม่ได้

พวกเขาคิดไม่ถึงว่า สถานการณ์จะเปลี่ยนเป็นแบบนี้

ในตอนที่พวกเขาได้รับข่าว ว่าฝ่าบาทและชูเซี่ยออกไปเดินเล่นด้วยกัน พวกเขาดีใจเป็นพิเศษ เพราะนั่นหมายความว่าสามารถสอบถามความรับผิดชอบฝ่าบาทแล้ว และสามารถทำให้ฝ่าบาททรงปฏิบัติต่อวงศ์ตระกูลใหญ่อย่างพวกเขาแบบลูบหน้าปะจมูก

แต่คิดไม่ถึงเลยว่า โจทย์อย่างพวกเขากลับกลายเป็นเชลย มิหนามซ้ำอยากถูกท่านจางซือคงตำหนิด้วย

เป็นเพราะพวกเขาใจร้อนเกินไป ยังไม่ควรนำมาพูดในตอนนี้ อย่างไรก็ตาม ฝ่าบาทเพียงแค่ออกไปเดินเล่นกับชูเซี่ยและคนอื่นๆ มีคนอยู่ด้วยมากมาย คิดไตร่ตรองแล้วก็ไม่มีอะไรที่ไม่เหมาะสม

ใจร้อนจนทำผิดพลาด ต่อจากนี้ก็พูดอะไรมากไม่ได้แล้วล่ะ

วันนี้หยิบเรื่องนี้ออกมาพูด ต่อไปก็ไม่สามารถกล่าวโทษฝ่าบาทในเรื่องนี้อีกแล้ว นอกเสียจาก ฝ่าบาททรงแต่งตั้งชูเซี่ยเป็นพระสนม

ขุนนางชราผู้หนึ่งเดินออกมาพลันคุกข่าวลงอย่างสั่นๆ “ฝ่าบาท ตอนนั้นฮองไทเฮาจะทรงแต่งตั้งชูเซี่ยเป็นพระสนมท่านอ๋องจริง เรื่องนี้ข้าน้อยรู้ ดังนั้นข้าน้อยไม่เคยยกเอาเรื่องนี้ม าทำให้ฝ่าบาททรงลำบาทใจ หากเรื่องที่ท่านจางพูดเป็นความจริง ว่าปฐมกษัตริย์เคยสำนักผิดก่อนสิ้นพระชนม์ อย่างนั้น ท่านเหลียงก็กำลังตบหน้าปฐมกษัตริย์ ข้าน้อยไม่สนใจเรื่องอื่น และไม่สนใจว่าจะจริงหรือเท็จ ข้าน้อยรู้เพียงว่า ชูเซี่ยมีทายาทแก่ราชวงศ์ ถือเป็นคุณอย่างยิ่ง ควรได้รับการปฏิบัติที่ดี นอกจากนี้ คนทั่วไปมองชูเซี่ยอย่างไร ไม่รู้ว่าท่านเหลียงได้เคยไปตรวจสอบหรือไม่ พวกเขาไม่มาสนใจเรื่องพรรค์นี้ของเจ้าหรอก พวกเขารู้เพียงว่า หมอชูฝีมือดีและมีความเมตตากรุณา ในใจมีพวกเขา พวกเขาหวังอยากให้มีคนอย่างหมอชูอีกหลายๆคน คนที่คนทั่วไปเคารพนับถือ ขุนนางชั้นผู้ดีอย่างพวกเรา กลับมัวถกเถียงกับความผิดของหล่อน จะไม่ได้คนรู้สึกใจฝ่อได้อย่างไร”