ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 253

ตอนที่ 253 ข้อสงสัยมากมาย

ช่วงค่ำหลี่ซี่เดินทางมาหาชูเซี่ยตามลำพัง

“ไม่เจอกันห้าปี ท่านหมอชูเหมือนจะไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย!” พอหลี่ซี่เห็นชูเซี่ยก็พูดอย่างมีพิธีรีตรอง

ชูเซี่ยหัวเราะ “จะไม่เปลี่ยนได้อย่างไร แก่แล้ว!”

“ไม่หรอก หน้าของท่านหมอชูดูงดงามกว่าแต่ก่อนอีก” จากสถานะของหลี่ซี่ในตอนนี้แล้ว คำพูดนี้เหมือนจะไม่เหมาะสมสักเท่าไร รวมถึงระหว่างเขากับชูเซี่ยไม่นับว่าคุ้นเคยกัน

ชูเซี่ยยิ้มอย่างค่อนข้างกระอักกระอ่วนนิด ๆ ไม่ส่งเสียงใด

หลี่ซี่เหมือนจะรู้ตัวว่าตนเองยั้งสติไว้ไม่อยู่ จึงยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน “ขอโทษด้วย หลายปีมานี้สังสรรค์เยอะไปหน่อย ก็เลยชอบพูดคำพูดจำพวกทักทายปราศรัยไปตามพิธี”

นับตั้งแต่เข้ารับตำแหน่งเสนาบดีกรมอาญาที่นับว่าเป็นตำแหน่งสูงมากด้วยอำนาจ หลายปีมานี้ไม่ว่าใครจะจัดงานเลี้ยงอะไรก็ล้วนแต่เชิญเขาไปทั้งนั้น

ชูเซี่ยพยักหน้า “ข้าเข้าใจ”

เชียนซานเชิญเขาเข้าไปนั่ง “หลี่ซี่ ท่านกับเจ้านางของเราไม่จำเป็นต้องมีพิธีรีตรองขนาดนั้นขนาดนั้นก็ได้ นางไม่ชอบเสื้อคลุมจอมปลอมพวกนั้นเป็นที่สุด”

ชูเซี่ยมองหลี่ซี่ ในใจรู้สึกสะเทือนใจมาก แม้นางกับหลี่ซี่ไม่นับว่าคุ้นเคยกัน แต่เมื่อก่อนก็เห็นว่าเขาเป็นชายหนุ่มหน้าตาชื่นมื่น แต่วันนี้ที่ได้เจอเขา คิ้วกลับขมวดแน่น ดูแล้วค่อนข้างแก่

ดูเหมือนหลายปีที่ผ่านมาเขาได้เห็นได้เจอหลายสิ่งหลายอย่างมากเลยทีเดียว

ว่านเฉียงยกชามาให้ หลี่ซี่รับมาแล้วดื่มติด ๆ กันไปหลายอึก และไม่สนใจว่าชานั้นร้อนเพียงใด

เชียนซานยิ้มพลางพูด “หลี่ซี่เอ้ย ศาลาว่าการกรมอาญาของเจ้าขาดแคลนน้ำดื่มหรืออย่างไร ทำไมถึงได้กระหายแบบนั้นเล่า ลวกลิ้นเจ้าหมดแล้วกระมัง”

หลี่ซี่ได้ยินคำพูดของเฉินเย่นซานแล้วก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกน่า วันนี้ยุ่งมาก แม้แต่น้ำก็ยังไม่มีเวลาดื่มเลย ทำไมหรือ?เฉินเย่นซาน แค่ดื่มน้ำของเจ้าเพียงแก้วเดียวถึงกับออกความเห็นยิ่งใหญ่ขนาดนี้เชียวหรือ”

เชียนซานพูดว่า “พอเถอะ แล้วก็อย่าว่าข้าขี้เหนียวเลย เดี๋ยวขากลับจะเอาให้เจ้าสักขวดก็แล้วกัน”

“งั้นก็ดีเลย!”

บรรยากาศกระอักกระอ่วนเมื่อครู่นี้ถูกเสียงหัวเราะเหล่านี้สลายไปแล้ว

หลี่ซี่หันไปมองชูเซี่ย “ท่านหมอชู หลวี่หนิงให้ข้ามา บอกว่าท่านมีธุระกับข้า”

ชูเซี่ยพูดขึ้นว่า “ไม่ผิดหรอก ข้ารู้คดีของหมอหลวงหลันตอนนี้ถูกโยกไปยังกรมอาญาของท่านแล้ว ข้าอยากจะฟังความเห็นของท่านเสียหน่อย”

หลี่ซี่ครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ จากนั้นก็พูดขึ้น “หากยึดตามความเห็นของข้าแล้ว หมอหลวงหลันถูกใส่ความ แต่เรื่องที่ตรวจค้นเจอพิษกู่ในจวนเข้าเป็นเรื่องจริงแท้แน่นอน”

“ใต้เท้าหลี่ก็คิดว่าเขาถูกใส่ความหรือ” สิ่งนี้ทำให้ชูเซี่ยค่อนข้างแปลกใจ เดิมทีคิดว่าหลี่ซี่ไม่น่าจะคาดการณ์เช่นนี้ โดยทั่วไปแล้วการจัดการคดีของกรมอาญาจะดูเพียงหลักฐานพยานเท่านั้น ไม่ยึดมั่นในการตัดสินคดี

หลี่ซี่หัวเราะ “หลายปีมานี้ มีบ้างที่ข้ากับท่านหมอหลวงหลันพบกันเป็นการส่วนตัว รู้ว่าเขาเป็นคนอย่างไร เขาซื่อสัตย์ภักดีกับราชสำนักและฝ่าบาท ไม่มีทางวางยาฮองไทเฮาเด็ดขาด ไม่มีแรงจูงใจอย่างแน่นอน”

“ถ้าเช่นนั้น...” ชูเซี่ยพึมพำอยู่ครู่หนึ่ง “ใต้เท้าหลี่คิดว่า ต้องทำอย่างไรเขาถึงจะเป็นผู้บริสุทธิ์ พวกเรารู้ว่าเขาถูกใส่ความ นี่ต้องเป็นกับดักที่ศัตรูวางไว้แน่”

หลี่ซี่มองชูเซี่ยด้วยแววตาเปล่งประกาย “ท่านหมอชู กุญแจสำคัญของคดีนี้คืออะไร”

ชูเซี่ยตอบว่า “แน่นอนว่าเป็นพิษกู่ที่ตรวจค้นเจอในจวนของเขา”

หลี่ซี่ยิ้มพลางส่ายหน้า “ไม่ ไม่ใช่ กุญแจสำคัญคือฮองไทเฮาถูกพิษหรือประชวรต่างหาก”

ชูเซี่ยงุนงงอยู่ครู่หนึ่ง ภายในหัวพลันมีแสงสว่างวาบขึ้นมาทันที “ท่านหมายความว่า?”

หลี่ซี่บอกชี้ความนัยให้ “ข้าไม่อาจพูดมากไปกว่านี้ได้ เพราะข้าเป็นผู้พิจารณาคดีนี้ มีตาหลายคู่กำลังจับจ้องอยู่”

ชูเซี่ยหัวเราะทันที “ขอบคุณใต้เท้าหลี่ที่ชี้แนะ ข้ากับจูเก๋อหมิงรู้ว่าควรทำอย่างไร”

หลี่ซี่พูดขึ้นว่า “อีกสองวันคดีนี้จะมีการเบิกตัวมาสอบสวน พอถึงเวลานั้น คงต้องขอเชิญท่านหมอชูกับท่านหมอจูเก๋อไปเป็นพยานที่กรมอาญาด้วย”

ชูเซี่ยตอบว่า “ข้าจะไปตรงตามเวลาอย่างแน่นอน”