ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 272

ตอนที่272 เกิดปัญหากัน

ชูเซี่ยนอนลงก็พูดกับว่านเหลียงว่า: “ว่านเหลียง เจ้าก็ไปพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้ยังมีเรื่องที่ต้องทำอีกเยอะ”

ว่านเหลียงพูดว่า: “หม่อมฉันจะพักผ่อนด้านนอกที่เตียงของกุ้ยเฟยเองเจ้าค่ะ ถ้านายหญิงมีเรื่องอะไรก็เรียกหม่อมฉันได้เจ้าค่ะ”

“ได้ เจ้าไปเถอะและปล่อยผ้าที่ประตูด้วย”ชูเซี่ยพูด

“เจ้าค่ะ!”ว่านเหลียงเดินออกไปและปล่อยผ้าลงมาและให้ชูเซี่ยนอนอยู่คนเดียว

ชูเซี่ยแอบเอาเข็มออกมาจากใต้หมอน มือแตะไปที่ขมับ……

ชูเซี่ยนอนไปก็ประมาณชั่วโมงกว่ารอจนนางตื่นมาก็มีแสงส่องเข้ามาที่ตานาง แสงส่องมาจนทำให้นางแสบตานางยื่นมือไปปิดตาเอาไว้

ได้ยินเสียงว่านเหลียงร้องตะโกนอย่างดีใจ“หัวหน้า ท่านมืองเห็นแล้วใช่หรือไม่?”

ชูเซี่ยทำตายีๆและเบิกตามองช้าๆมองเห็นสีหน้าที่ดีใจของว่านเหลียง นางก็เริ่มเห็นห้องแต่เหมือนนางจะไม่เห็นมานานก็เลยรู้สึกไม่คุ้นกับห้องนี้

“มองเห็นแล้วดีมากเลย!”ชูเซี่ยพูดอย่างดีใจ

ว่านเหลียงพูดอย่างดีใจว่า: “เดี๋ยวหม่อมฉนจะไปบอกกับอาหมั่นนะเจ้าค่ะ”

ชูเซี่ยยิ้ม“พอแล้ว เดี๋ยวเขาก็รู้เอง เจ้าให้คนไปเอาน้ำอุ่นมาให้ข้าหน่อย ข้าก็ต้องเตรียมตัวแล้ว”

“เจ้าค่ะ!”ว่านเหลียงกลับหลังหันเดินออกไป

ชูเซี่ยลุกขึ้นมานั่งที่หน้าโต๊ะเครื่องสำอาง ตรงกลางคิ้วและตรงขมับมีจุดดำหลายที่นางใช้แป้งกลบไป จุดดำนี้ก็เห็นไม่ค่อยชัดถ้าไม่สังเกตดีๆยิ่งนางทาแป้งลงไปก็ยิ่งปกปิดไปเลย

ว่านเหลียงตักน้ำอุ่นและเห็ว่าชูเซี่ยแต่งหน้าก่อนแล้ว“หัวหน้า หน้ายังไม่ได้ล้าเลยก็แต่งหน้าแล้วเหรอเจ้าค่ะ?”

ชูเซี่ยอึ้งและยิ้ม“เฮ้อ ข้านี้จริงๆเลย ข้าไม่เห็นมานานแล้วพอเห็นแล้วก็ดีใจนลืมไปเลย”

“งั้นหม่อมฉันล้างหน้าให้และค่อยแต่งหน้ใหม่นะเจ้าค่ะ”ว่านเหลียงพูด

ชูเซี่ยสบัดมือ“ช่างเถอะ ไม่ต้องทำให้ยุ่งยากหรอก หน้าล้างไม่ล้างก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวข้าแปลงฟันก็ได้”

ว่านเหลียงยิ้ม: “หัวหน้าทำไมถึงดีใจจัง?ยาถอนพิษนี้ดูเหมือนใช้ได้ดีถึงแม้จะมียาพิษผสมอยู่แต่ว่าหัวหน้าเก่งขนาดนี้จะต้องถอนพานี้ได้เจ้าค่ะ”

“อืม”ชูเซี่ยไม่พูดอะไร นางเอาเกลือถูที่ฟันและขยี้ๆ

พอแปลงฟันเสร็จ นางก็พูดกับว่านเหลียงว่า: “เจ้าไปบอกกับเชียนซานให้นางเข้าวังไปกับข้าหน่อย”

“เจ้าค่ะ!”ว่านเหลียงตอบ

ชูเซี่ยสั่ง“เจ้ากับว่านเฉียงวันนี้มีงานใหม่ พวกเจ้าไปสังเกตการณ์ที่วัดเต๋าชิงซูว่ามีอะไรผิดปกติไหมและนำก้อนหินแปลกๆที่ใกล้วัดเต๋าชิงซูกลับมาให้ข้าดูหน่อย”

“ก้อนหิน?”ว่านเฉียงถามอย่างแปลกใจ “หัวหน้าจะเอาก้อนหินไปทำอะไรเจ้าค่ะ?”

“เหลียงกวางเสียงโดนยาพิษจากทองแดงพวกนี้ก็มาจากหินนั้นแหละ ข้าอยากรู้ว่า พวกเขาวางยาอะไรกันแน่”

“งั้นหัวหน้าจะรู้ได้อย่างไรว่าพวกเขาเอามาจากวัดเต๋าชิงซู?”

ชูเซี่ยมองนางและพูดว่า“ยัยเด็กโง่ ถ้าข้างๆมีทำไมต้องไปเอาที่ไกลๆด้วยเล่า?วัดเต๋าชิงซูด้านเขาตะวันตกมีหินเยอะมากถ้าอยากปรับให้มันเป็นพิษทองแดงก็ต้องเอามาจากที่นั้น”

ว่านเหลียงทำหน้าเข้าใจ“ก็ใช่”

เชียนซานเริ่มหายแล้วแต่ว่าก็ยังคงปวดหัวอยู่

นางยอมรับไม่ได้กับการสูญเสียหลวี่หนิงไป นางยิ่งเสียใจที่นางขอเลื่อนงานแต่งงานไป

ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันมีความสุขมาก ทำไมต้องทะเลาะกันด้วย?ก่อนหน้านั้นพวกเขาใช้เวลาทั้งหมดมาทะเลาะกันและโกรธกัน

เรื่องในเมืองที่เกิดขึ้นนางก็รู้แต่นางไม่อยากไปสนใจเลย