ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 273

ตอนที่273 ตาต่อตา ฟันต่อฟัน

ณ ตำหนักจินลวน

เช้านี้ราชการเลิกช้ากว่าปกติครึ่งชั่วโมง

ตอนขุนนางเข้าวังก็สังเกตเห็นถึงความไม่ปกำติแล้ว ตั้งแต่ประตูวังจนถึงห้องโถงใหญ่นี้และมีแต่คนจากพรรคมังกรเหินที่ใส่ชุดเกราะและเดินไปเดินมา ทหารในวังถึงแม้จะไม่ได้สั่งออกแต่ว่าคนก็ดูเหมือนน้อยลงทันที

ถึงแม้หน้าตำหนักจินลวนจะมีคนมาเอยู่สิบกว่าคนแต่บรรยากาศก็ดูกดดันมาก

คนของพรรคมังกรเหินพึ่งเข้ามาเมืองหลวงเมื่องคืน เหลียงกุยพวกเขาก็ได้ข่าวมาแล้วเหมือนกันแต่ว่าที่จริงแค่อยากสั่งให้พวกเขามาปกป้องที่เมืองหลวงแต่พวกเขาก็เข้าวังมาเลย

เหลียงกุยเห็นทหารเฟยหลงแล้วก็โกรธและพูดว่า: “คำอนุญาติให้พวกเจ้าเข้าวังกัน?ใครกันอนุญาติ?”

ทหารเฟยหลงไม่สนใจเขาเลยมือถือดาบไว้ยืนตรงหน้าตำหนัก

เหลียงกุยเป็นวี่สื่อต้าฟูเขาไม่เคยเจอใครที่ไม่สนใจเขาแบบนี้เลย?เขาโกรธมากและจี้ทหารเฟยหลงคนหนึ่งพูดว่า: “เจ้าพาคนออกไปเดี๋ยวนี้เลย นี้ใช่ที่ๆพวกเจ้าควรมาเหรอ?”

เหลียงกุยก็อยู่ในตำแหน่งนานเกินจนลืมไปว่าเรื่องในวังวี่สือต้าฟูไม่เกี่ยว

และทหารเฟยหลงเข้าวังก็ไม่จำเป็นต้องฟังที่เขาอนุญาติ

ทหารเฟยหลงนายนั้นทนไม่ไหวก็เลยจับมือเขาและบิดไว้ เขาใช้แรงผลักแค่นิดเดียว เหลียงกุยก็ล้มลงไปกองกับพื้นแล้ว ถ้าไม่ได้จางเซียนฮุยช่วยพยุงไว้เขาคงล้มแล้ว

เขาโกรธจนหน้าดำหน้าแดงมือสั่นอย่างโกรธและตะโกนไปว่า: “ขอคนทางนี้หน่อยๆ!”

ตอนนี้หลวี่หนิงไม่อยู่แล้วและในวังก็มีเฉินหยวนชิ่งรักษาความปลอดภัยอยู่แต่ว่าวันนี้เฉินหยวนชิ่งต้องเข้าตำหนัก ตอนนี้เขาอยู่ที่ห้องหนังสือของฮ่องเต้ดังนั้นก็เหลือแต่นายทหารตำแหน่งรองลงมาคือซูจื้อเฟินมาดูแลรักษาตำหนักจินลวน

ซูจื้อเฟินเดินเข้าไปอย่างจำใจ“ท่านเหลียง ท่านไม่เป็นไรใช่หรือไม่?”

เหลียงกุยชีหน้าซูจื้อเฟินและด่าทอไปว่า: “เจ้าทำเรื่องยังไงกัน?ทำไมถึงเอาคนนอกเข้ามาแบบนี้ มีคำสั่งของฮ่องเต้งั้นเหรอ?”

มีผู้คนจำนวนมากเข้ามาในตำหนักจินลวน นี้เป็นเรื่องสำคัญมากฮ่องเต้ต้องตอบตกลงก่อนถึงจะทำต่อได้เพราะว่าฝ่ายรักษาความปลอดภัยของตำหนักจินลวนเป็นฝ่ายรักษาความปลอดภัยฮ่องเต้และขุนนางไม่เหมือนกับหลังวัง

ซูจื้อเฟินก็เป็นคนพูดตรงเขาก็เลยพูดไปว่า: “ท่านเหลียงในเรื่องการรักษาความปลอดภัย ขุนนางนอกไม่สามารถยุ่งเกี่ยวได้”

“ถ้าเป็นทหารในวังข้าก็ไม่ว่าอะไรหรอกแต่ว่าตอนนี้มีคนอื่นเข้ามาด้วยถึงแม้จะเป็นขุนนางยศใหญ่ก็ต้องขออนุญาติฮ่องเต้ก่อน ตอนนี้ข้าถามเจ้า ฮ่องเต้ส่งได้รับสั่งเหรอ?”

มีเสียงด้านหลังพูดขึ้นมาด้านหลังของเหลียงกุยว่า“พรรคมังกรเหินเข้าวังแค่หัวหน้าของพรรคมังกรเหินอนุญาติก็ได้แล้วถึงแม้จะเป็นฮ่องเต้ก็ขวางไม่ได้”

เหลียงกุยได้ยินก็โมโหจนหน้าแดงและกลับหลังหันไปก็เห็นคนที่ใส่ชุดเกราะสีทองยืนอยู่ ใบหน้าหล่อเหลามีความเย็นชา

“เจ้าเป็นใคร?ถึงได้มาพูดเช่นนี้?”เหลียงกุยพูดอย่างโมโห

“ข้าเป็นหัวหน้าทีมขอทหารเฟยหลงนามว่าหลี่ฉางอันได้รับคำสั่งจากหัวหน้าพรรคมังกรเหิน”หลี่ฉางอันไม่ขยับตัวไปไหนและพูดอย่างเย็นชาว่า: “ท่านเหลียงเป็นวี่สื่อต้าฟูได้ยินว่าท่านชอบใช้อำนาจตัวเองข่มเห่งผู้อื่นหรือว่าท่านไม่เคยได้ยินว่าท่านไทจูเคยมีรับสั่งไว้ว่าหัวหน้าพรรคมังกรเหินมีสิทธิ์สั่งให้ทหารเฟยหลงเข้าวังได้?”

เหลียงกุยอึ้งและคิดได้ว่าไทจูเคยมีรับสั่งนี้และคำสั่งนี้ก็ยังเขียนไว้ที่หน้าสุดของหนังสือกฎหมายต้าเหลียง

แต่ว่าหลายปีมานี้ก็ไม่เคยเห็นทหารเฟยหลงเข้าวังมา

“เข้ามาก็ต้องมีเหตุผลสิ?พวกเจ้ามาทำไม?มีกี่คนที่เข้าวังมา?”เหลียงกุยพูดเสียงเบาลงแต่สีหน้าและน้ำเสียงที่หาเรื่องก็ไม่เปลี่ยนไปเลย

หลี่ฉางอันพูดเย็นชาว่า: “เรื่องนี้ข้าไม่จำเป็นต้องพูดก็ได้ เจ้าฟังให้ดี ข้าเป็นคนของพรรคมังกรเหินฟังคำสั่งของหัวหน้าอย่างเดียว”

“หัวหน้า?ชูเซี่ยเหรอ?”เหลียงกุยอ้าปากกว้างถึงแม้เขาจะไม่ลืมว่าชูเซี่ยเป็นหัวหน้าพรรคมังกรเหินแต่ว่าในใจเขาคิดว่าชูเซี่ยเป็นเพียงหัวหน้าที่รับตำแหน่งไปเฉยๆ พรรคมังกรเหินจะยอมฟังคำสั่งนางได้เช่นไร?

หลี่ฉางอันยิ้มอย่างเย็นชา“ไม่รู้ว่าเมื่อก่อนท่านเหลียงก็เรียกชื่อของหัวหน้าพรรคมังกรเหินเช่นนี้เลยหรือไม่?”

เหลียงกุยพูดไม่ออกและพูดไปอย่างกล้าๆกลัวๆว่า: “เจ้าพูดเช่นนี้หมายความว่าเช่นไร?หัวหน้าพรรคมังกรเหินเมื่อก่อนก็มีแต่ไทเฮากับฮองเฮาที่ได้เป็นจะพูดถึงชื่อจริงได้อย่างไร?ชูเซี่ยไม่มียศตำแหน่งใดๆ นางไม่ได้เป็นสนมที่วังจะให้ข้าเรียกนางว่าอย่างไร?”

“ใช่เหรอ?ตอนนี้ก็พูดนางว่าไม่มียศตำแหน่งใดๆ เมื่อก่อนเจ้าก็พูดไม่ใช่เหรอว่านางเป็นหวงกุ้ยเฟยของฮ่องเต้องค์ก่อน?ดูแล้วเหมือนกับท่านเหลียงจะไม่คิดว่าหัวหน้าเราเป็นหวงกุ้ยเฟยเลยนะครับ งั้นจะพูดตลอดเวลาทำไมกัน?”

เหลียงกุยโกรธขึ้นมาและพูดไปว่า: “เจ้ามีสิทธิ์อะไรมากล่าวหาข้าเช่นนี้?เจ้ามีสิทธ์อะไร?”

หลี่ฉางอันเหมือนจะไม่ตกใจอะไรกับการที่เขาเอายศตัวเองมาขู่เลยและทำสีหน้าเย็นชา: “ทุกคนมีสิทธิ์ในการว่ากล่าวอีกฝ่าย ท่านเหลียงฟังให้ดีนะครับ เป็นอำนาจแต่ไม่ใช่ข่มขู่ทางกำลัง ท่านเหลียงมียศสูงก็คิดว่าตัวเองสูงส่งกว่าใครไม่ต้องดูสีหน้าใครเวลาทำอะไรแต่ว่าถ้าท่านมายุ่งเรื่องพรรคมังกรเหินแม้ว่าจะเป็นฮ่องเต้หรือใครก็ไม่มีสิทธิ์มาพูด”

เหลียงกุยพูดประชด“ได้ เจ้าไปเรียกหัวหน้าพวกเจ้ามา ข้ามีเรื่องจะถาม พวกเจ้าพรรคมังกรเหินยิ่งใหญ่แค่ไหนถึงได้ไร้มารยาทกับขุนนางยศสูงเช่นนี้”

“หัวหน้าเราใช่ว่าเจ้าจะอยากเจอก็ได้เจอเลยเหรอ?”หลี่ฉางอันแทบจะไม่อยากสนใจเขา “ถ้าท่านเหลียงไม่มีธุระอะไรแล้วก็เข้าตำหนักไปเถอะ ประชุมจะเริ่มแล้วคิดว่าฮ่องเต้น่าจะมีเรื่องสำคัญประกาศ”

จางเซียนฮุยเห็นเขายังโกรธอยู่ก็เลยพูดเสียงเบาๆว่า: “รอพบฮ่องเต้แล้วค่อยว่ากันเถอะครับ”

เหลียงกุยรับไม่ได้กับคำพูดของหลี่ฉางอันก็เลยพูดตอบไปว่า“ไม่รู้จักตำแหน่งฐานะตัวเอง ถึงกล้าไร้มารยาทกับขุนนางยศสูงเช่นนี้ได้ ถ้าพรรคมังกรเหินมีแต่คนแบบเจ้าไม่ช้าพรรคมังกรเหินคงจะหายสาบสูญไป”

หลี่ฉางอันได้ยินสายตาเย็นชาชักดาบในมือออกมาและชี้ไปที่คอเขา หลี่ฉางอันมองเขาและพูดว่า: “ท่านเหลียง ของกินมั่วได้แต่คำพูดต้องคิดก่อนพูด ระวังจะตายโดยไม่รู้ตัว”

เหลียงกุยเห็นเขาเอาดาบชี้เขาร่างกายสั่นเทา“เจ้ากล้าใช้อาวุธที่หน้าตำหนักงั้นเหรอ?กบฏๆ!”

ทหารเฝ้าด้านหน้าสามารถถืออาวุธได้แต่ถ้าไม่มีคำสั่งของฮ่องเต้ก็ไม่มีใครกล้าใช้อาวุธนอกจากจะมีนักฆ่า ตอนนี้หลี่ฉางอันช่างกล้า บังอาจใช้ดาบชี้ไปที่วี่สื่อต้าฟู

เหลียงกุยโกรธอย่างรุนแรง?

แต่ว่าถึงแม้เขาจะโกรธ แต่เขากลับคิดขึ้นมาได้ว่าวันนี้เขาผิดจริงเพราะว่าเขาเป็นคนด่าพรรคมังกรเหินก่อนแต่เป็นคนที่ไม่เชื่อคำสั่งของไทจู

ถึงแม้ฮ่องเต้มาแล้วแต่ฮ่องเต้ก็ไม่มีสิทธิ์ลงโทษพรรคมังกรเหินได้เพราะว่าทหารเฟยหลงไม่ได้ทำอะไรฮ่องเต้ที่พวกเขาเข้าวังก็ทำตามคำสั่งของหัวหน้าและหัวหน้าพรรคมังกรเหินก็ยืนข้างฮ่องเต้

พอภคิดถึงตรงนี้ในใจเขาก็คิดขึ้นมาได้ว่าอาจจะเป็นเพราะฮ่องเต้จะขอชูเซี่ยแต่งงาน?

แต่ถ้าเป็นเช่นนี้เขาก็พูดได้ ฮ่องเต้สามารถขอนางแต่งงานได้แต่ว่าต้องเอาพระราชโองการของไทจูมาให้ได้ มีแต่เช่นนี้เขาถึงจะถอนชูเซี่ยออกจากตำแหน่งหวงกุ้ยเฟยได้

ไม่เช่นนั้น ฮ่องเต้ก็ไม่สามารถขอนางแต่งงานได้นี้จะเป็นเรื่องผิดต่อฮ่องเต้องค์ก่อนและยังทำเสียชื่อเสียงของพระราชวงค์

พอถึงตรงนี้ เหลียงกุยก็หยุดที่จะต่อรองกับหลี่ฉางอันต่อ เขาจะเอาพระราชโอการสุดท้ายของไทจูมาให้ได้ให้ชูเซี่ยไม่สามารถเป็นฮองเฮาได้