ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 276

ตอนที่276 หยุดงานหนึ่งปี

ลู่จ่งก่วน（ก็คือลู่กงกง）ก้มตัวรับพระราชโองการมาเอาไว้ที่มือนำลงไปยื่นให้เหลียงกุย“ท่านเหลียง เชิญดูครับ”

เหลียงกุยอึ้ง เป็นไปได้อย่างไรที่มีพระราชโองการสองฉบับ?เป็นไปไม่ได้เขาดูอย่างละเอียด ไทจูมีการจดอย่างละเอียดว่าตอนไทจูออกพระราชโองการฉบับนี้เขาแค่ออกไปอ่านด้านหน้าตำหนัก อ่านจบก็เก็บไว้ที่ห้องเก็บหนังสือ ไม่เคยส่งให้พรรคมังกรเหินเลย

และที่จดบันทึกนั้นก็โดนไฟเผาไปแล้ว

และเหลียงกวางเสียงก็บอกว่าถึงแม้เขาจะมีหน้าที่ทำงานหนังสือของพรรคมังกรเหินแต่กลับไม่เคยเห็นพระราชโองการฉบับนี้

เขาเปิดออกมาช้าๆพอเห็นตราประทับไทจูสีหน้าเขาก็ซีดลงและดูตัวหนังสือ เขาก็เข่าอ่อนทรุดลงไปทันที

นี้เป็นตัวหนังสือไทจู ตอนนั้นเขาเคยจัดการเก็บพระราชโองการของไทจูและเขาก็ได้เห็นตัวหนังสือของไทจู เขาจำได้ชัดเจนมากนี้เป็นตัวหนังสือของไทจูจริงๆ

ถึงแม้ฮ่องเต้อยากปลอมขึ้นมาก็ทำได้ยากนอกจากจะสั่งคนทำนอกจากจะเป็นเรื่องสำคัญจริงๆก็จะมีฮ่องเต้เขียนเองและประทับตรา

ชูเซี่ยพูดขึ้นมา“วี่สื่อต้าฟู เป็นอย่างไรบ้าง?เป็นพระราชโองการของไทจูจริงหรือไม่?”

ปากเหลียงกุยสั่นขึ้นมา“นี้……นี้เป็นไปได้อย่างไร?”

หลี่ฉางอันทำเสียงไม่พอใจ“เจ้าคิดว่าเจ้ารู้หมดเหรอ?เจ้าผิดมหัน ตอนนั้นไทจูเพื่อยกย่องหัวหน้าพรรคมังกรเหิน ท่านได้ทรงเขียนขึ้นมาเองอีกฉบับและส่งฉบับนี้ให้พรรคมังกรเหินรักษาเอาไว้”

ตอนนี้เหลียงกุยนึกขึ้นได้ว่าถึงแม้เหลียงกวางเสียงจะยืนข้างเขาก็แค่จะมาหลอกล่อเขา

เขาก็รู้ได้ว่าเหลียงกวางเสียงเป็นศัตรูไม่ใช่มิตร

สีหน้าหลี่เฉินเย่นเปลี่ยนไปและพูดว่า: “เหลียงกุย เจ้าอ่านพระราชโองการนั้นออกมาดังๆให้ทุกคนได้ยินบัดเดี๋ยวนี้!”

เหลียงกุยตัวสั่นไปทั้งตัวเขาคุกเข่าและไม่พูดอะไรอีก

เขาจำได้ว่าเมื่อกี้ตัวเองพูดว่าถ้าเอาหลักฐานออกมาได้เขายอมออกจากตำแหน่ง

ไม่เขาไม่สนแล้ว ฮ่องเต้เกลียดเขาอยู่แล้วถ้าเขาไม่รักษาตำแหน่งวี่สื่อต้าฟูไว้ ตระกูลเขาจบแน่

พอคิดถึงตรงนี้ เขาก็ร้องไห้และพูดว่า“ไทจู กระหม่อมผิดไปแล้ว กระหม่อมเคยเห็นพระราชโองการท่านแต่กลับไม่เคยเห็นฉบับนี้ กระหม่อมผิดไปแล้ว……”

เขาร้องไห้ไปและคุกเข่าคำนับลงไปทำท่าให้ดูน่าสงสารที่สุด

จางเซียนฮุยก็คิดไม่ถึงเหมือนกันเขาอึ้งตกตะลึงสักพักถึงจะรู้สึกตัว เห็นว่าเหลียงกุยยอมรับพระราชโองการฉบับนั้นแล้วเขาก็ไม่กล้าพูดอะไรและเขาก็เดินถอยกลับไปเข้าแถวนั้นเหมือนเดิม

หลี่เฉินเย่นมองดูสภาพเหลียงกุยตอนนี้ เขาไม่พูดขอโทษเลนเรื่องที่ขัดขวางชูเซี่ยเข้าวังแต่กลับขอโทษที่เขาไม่เห็นพระราชโองการฉบับนั้น

“ขอโทษงั้นเหรอ?ข้าว่าเจ้าจงใจมากกว่า เจ้าขัดขวางหัวหน้าพรรคมังกรเหินเข้ามาดูแลตราประทับ ยังจำสิ่งที่เจ้าพูดได้ไหม?ถ้าเอาหลักฐานออกมาได้ เจ้ายอมออกจากตำแหน่ง!”

หลี่เฉินเย่นพูดแรงมากเขาพูดหักหน้าเหลียงกุยเลย เหลียงกุยแค่อยากแสดงก็ไม่ได้

คนที่อยู่ข้างเหลียงกุยออกมาขอโทษกันหมด พวกเขารู้ว่าเหลียงกุยจะออกไม่ได้เพราะถ้าไม่มีเหลียงกุย พวกเขาก็ไม่มีคนให้พึ่งพา เมื่อกี้พวกเขายืนข้างเหลียงกุยหมด ฮ่องเต้ก็เห็นแล้ว ถ้าเหลียงกุยออก ฮ่องเต้ต้องไม่ปล่อยพวกเขาไปแน่