ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 279

ตอนที่279 ความแค้น

ชูเซี่ยเข้าพักที่ตำหนักไฉ่เว่ยมาดำรงตำแหน่งรักษาตราประทับและแน่นอนตำนักไฉ่เว่ยก็กลายเป็นศูนย์กลางทันที

เด็กๆตามมาที่ตำหนักไฉ่เว่ยแต่จะอยู่เล่นที่ตำหนักไทเฮาเป็นบางครั้ง

ข้างๆตำหนักไฉ่เว่ยจะเป็นตำหนักที่หยงกุ้ยเฟยพักอยู่หยงกุ้ยเฟยดีใจมากที่ชูเซี่ยเข้าวังมานางชอบมาเยี่ยมหาชูเซี่ยบ่อยๆ

พอรู้ว่าจิงโม่บาดเจ็บ หยงกุ้ยเฟยก็รีบมาทันที นางส่งของอร่อยและของเล่นมาให้จิงโม่มากมาย ทำเอาฉองเหลาอิจฉา

แต่ว่าเขาโดนชูเซี่ยทำโทษภายใขเจ็ดวันนี้ห้ามกินขนมและห้ามเล่นของเล่น

กลับเป็นจิงโม่ที่พอหายโกรธแล้วก็นัดเขามาด้านหลังและบ่งขนมให้เขากินฉองเหลากอดจิงโม่ไว้และพูดว่า: “ข้าสัญญาว่าจะไม่ตีเจ้าอีก จะไม่รังแกเจ้าถ้ามีคนมารังแกข้าจะปกป้องเจ้าเองถ้าแม่ด่า ข้าจะช่วยเจ้า ถ้าพ่อลงโทษเจ้าข้าจะรับโทษแทนเจ้าเอง”

“ได้ งั้นพวกเรามาเกี่ยวก้อยสัญญากัน!”จิงโม่พูดอย่างจริงจัง

ฉองเหลาปล่อยนางและเอาขนมไว้ที่มืออีกข้าง เขาเกี่ยวก้อยอย่างยากลำบาก“เกี่ยวก้อยสัญญา ใครผิดสัญญาคนนั้นเป็นหมู”

“อืม ข้าเชื่อเจ้า”จิงโม่พูด

ฉองเหลานั่งกินขนมและเงยหน้าขึ้นมา“เดี๋ยวนะ คุณยายหยงให้ขนมเกี๊ยวอีกอันนี้?ทำไมไม่มีแล้วล่ะ?”

ขนมเกี๊ยวเป็นของกินเล่นอย่างนึงขนมชนิดนี้ส่วนมากจะทำตอนปีใหม่ ด้านในมีไส้ถั่วดำหวานกับไส้มะพร้าวหวาน ทอดลงที่น้ำมัน หอมกินกรุบกรอบ ฉองเหลาเคยกินครั้งหนึ่งและอยากกินอีก

“ข้ากินหมดแล้ว”จิงโม่พูด

“กินหมดแล้ว?”ฉองเหลาอึ้งและพูดอย่างงอนๆว่า “ทำไมเจ้าไม่เหลือให้ข้าอันหนึ่งล่ะ?”

“ทำไมต้องเหลือให้เจ้าด้วย?”

“พวกเราเกี่ยวก้อยสัญญาจะเป็นเพื่อนรักกันนี้ ทำไมเจ้าไม่เหลือให้ข้าเลยล่ะ?”

“ก่อนพวกเราจะเกี่ยวก้อย ข้ากินหมดก่อนแล้วล่ะ”จิงโม่คิดว่าเขาโง่และพูดต่อว่า “อีกอย่าง เกี่ยวก้อยแล้วก็ไม่ใช่ว่าข้าจะให้เจ้ากิน เจ้าแค่สัญญาว่าจะไม่รังแกข้า”

“ข้าไม่รังแกเจ้าแต่เจ้าไม่เอาขนมให้ข้ากิน ข้าจะสัญญาอะไรล่ะ?ข้าไม่สน เจ้าต้องเอาขนมเกี๊ยวมาให้ข้า!”ฉองเหลาพูด

“ไม่สนเจ้าแล้ว”จิงโม่พูดจบก็กลับหลังหันเดินออกไป

ชูเซี่ยกำลังคุยอยู่ด้านใน จิงโม่เดินออกมาจากตำหนักไฉ่เว่ย

กำลังออกมาก็เห็นองค์หญิงอวิ๋นซึนก็คือฉ่ายเวินเดินเข้ามา ด้านหลังมีข้ารับใช้ใส่เสื้อผ้าสีฉูดฉาด

เสื้อผ้าหนานจ้าวนั้นมีสีฉูดฉาด พวกเขาไม่เคยใส่เสื้อสีอ่อนเลย แต่ถ้าเป็นเสื้อสีอ่อนพวกเขาก็จะใส่ผ้าอย่างอื่นที่มีสีฉูดฉาดแทนขนาดข้ารับใช้ยังใส่

องค์หญิงอวิ๋นซึนเห็นจิงโม่ออกมาก็ดูนางค้างไว้ เข้าวังมาหลายวัน นางยังไม่เคยเห็นจิงโม่กับฉองเหลาเลยและยังไม่เคยเห็นหลี่เฉินเย่น ครั้งนี้นางมาทำความเคารพชูเซี่ยครั้งแรก

นางรู้นานแล้วว่าชูเซี่ยกับศิษย์พี่มีลูกฝาแฝดกัน พอเห็นจิงโม่นางก็เกิดความเกลียดชังในใจขึ้นมา

เด็กคนนี้ช่างคล้ายศิษย์พี่มาก น่าจะเป็นนางที่มีลูกกับศิษย์พี่ เป็นเพราะชูเซี่ยคนเดียวที่แย่งของนางไปหมด

“เจ้าคือจิงโม่ใช่หรือไม่?”ฉ่ายเวินถามอย่างอ่อนโยน

จิงโม่เลยหน้ามองดูฉ่ายเวินและดูอย่างตกใจ: “พี่สาวคนนี้ ทำไมพี่สวยจังเลย”

ฉ่ายเวินอดยิ้มไม่ได้“จริงเหรอ?เจ้านี้ช่างปากหวานเสียจริง”

จิงโม่พูด: “ข้าพูดจริงนะ พี่สาวสวยมากเลย”

“ขอบคุณนะจิงโม่”นางนั่งลงจับไหล่จิงโม่และมองดูขนมที่นางกอดไว้ “ของกินเยอะจังเลย แบ่งให้ข้าหน่อยได้ไหม?”

จิงโม่ลังเลและส่ายหัว: “เสด็จแม่บอกว่าถ้ากินขนทเยอะเกินฟันจะผุได้ พี่สาวสวยขนาดนี้ ถ้ามีฟันผุแล้วจะไม่สวย ข้าไม่อยากทำร้ายพี่สาว”