ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 283

ตอนที่ 283 โดนร้อยพิษไม่ตาย

ในที่สุด ช่วงประมาณกลางเดือนแปด ว่านเหลียงก็ไปหาเชียนซานเพื่อบอกว่านางค้นพบทางเข้าฐานลับที่อยู่บนหุบเขาหลางฟงติ่งแล้ว

เชียนซานจึงเดินทางเข้าวังหลวงเพื่อขอร้องให้ชูเซี่ยยอมส่งกำลังคนในพรรคไปที่หลางฟงติ่ง

แต่ทว่ากลับถูกชูเซี่ยปฎิเสธกลับมา เชียนซานจึงประกาศกร้าวว่าจะขอตัดขาดจากพรรคมังกรเหินในที่สุด

ข่าวการถอนตัวของเชียนซานทำให้ทุกคนต่างก็ตื่นตะลึงกันไปทั่ว

พรรคมังกรเหินก่อตั้งขึ้นมาหลายปีก็ยังไม่เคยมีหัวหน้าพรรครุ่นใดที่มีคนรับใช้คนสนิทถอนตัวเลยสักคน ทุกคนจึงพากันคาดเดาต่างๆนานาว่าอะไรเป็นเหตุผลที่ทำให้เชียนซานผู้จงรักภักดีต่อพรรคมาตลอดต้องถอนตัวออกไป

เชียนซานเป็นคนของพรรคมังกรเหินมานานตำแหน่งของนางในพรรคก็สูงกว่าคนอื่นๆ เรื่องราวในพรรคมังกรเหินนางรู้ดียิ่งกว่าผู้ใด นางรู้จักพรรคดีพอๆกับที่รู้จักนิสัยของตนเองด้วยซ้ำ

เป็นครั้งแรกที่เหลียงกุยถูกพักงาน แต่ทว่าในระหว่างที่ถูกพักงานอยู่นั้นเขาก็ยังคงใช้ช่วงเวลาในการคิดแผนการอย่างต่อเนื่อง แต่ทว่าน่าเสียดายนักที่เฉินหยวนชิ่งเป็นคนวางแผนตลบหลังเขาได้อย่างรวดเร็วจนแม้กระทั่งจางเซียนฮุ่ยก็ยังไม่อาจแก้ไขได้

ท้ายที่สุดแล้วเหลียงกุยและจางเซียนฮุ่ยก็เข้าใจว่าอะไรที่เขาเรียกกันว่าเลี้ยงลูกเสือลูกจระเข้ เฉินหยวนชิ่งแท้จริงแล้วไม่ใช่สุขนัขแต่เขาเป็นเสือ

ชายหนุ่มแสร้งทำมาเป็นพวกเดียวกันกับพวกเขา หลอกให้พวกเขาตายใจและเมื่อเฉินหยวนชิ่งสนิทกลับทุกคนแล้วเขาก็เริ่มวางแผนซื้อใจคนของเขาเป็นพวกเพื่อเสริมสร้างอำนาจตนเองช้าๆ

อำนาจและกองกำลังของเฉินหยวนชิ่งไม่ได้เกิดมาจากช่วงระยะเวลาสั้นๆ ในช่วงระยะเวลาหลายปีที่ชายหนุ่มออกไปรบทัพจับศึกที่ต่างแดน ด้วยความสามารถและความเหี้ยมโหดของเขาก็ทำให้เป็นที่นับหน้าถือตาและทำให้เหล่าทหารต่างก็ยอมรับให้เฉินหยวนชิ่งเป็นผู้นำของพวกเขาอย่างไร้ข้อแม้

“ในตอนนี้เฉินหยวนชิ่งสามารถซื้อใจลูกน้องของเหลียงกุยและจางเซียนฮุ่ยไปได้ส่วนใหญ่แล้ว อีกไม่นานอำนาจของเขาก็จะยิ่งเพิ่มมากขึ้น”

ภายในห้องอักษร หลี่อวิ่นกังกำลังปรึกษาหารือกับหลี่เฉินเย่นอย่างเคร่งเครียด

“พวกเราคำรวณผิดพลาดไปเอง” ใต้เท้าซือถงกล่าว “แต่ก็จนปัญญา เฉินหยวนชิ่งเป็นคนตรงไปตรงมาดำขาวแบ่งแยกชัดเจน เทียบกับจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์อย่างเหลียงกุยและจางเซียนฮุ่ยซองคนนั้นที่ถนัดแต่วางแผนการชั่วร้ายทำร้ายประชาชนแล้ว ข้าว่าเฉินหยวนชิ่งคงไม่มีวันทำร้ายผู้บริสุทธิ์แน่”

“นี่ก็พูดยาก ก่อนหน้านี้เขาอาจทำทุกวิถีทางเพื่อหาทางแก้แค้นฉ่ายเวินและชูเซี่ย แต่ทว่าคนเราเมื่อถูกความโกรธเข้าครอบงำแล้วล่ะก็สามารถทำเรื่องผิดบาปอะไรก็ได้ทั้งนั้น เราเองก็ยากจะยืนยันได้ว่าเฉินหยวนชิ่งจะไม่กลายเป็นแบบเดียวกันกับหลี่อวิ่นลี่” หลี่อวิ่นกังกล่าว

หลี่เฉินเย่นหันมามองแม่ทัพเฉินผู้ทำหน้าที่เฝ้าประตูเมืองหลวงก่อนเอ่ย “แม่ทัพเฉิน ระยะนี้ที่ท่านทำหน้าที่ท่านเคยเห็นอ๋องเก้าหรือคนของเขาเข้าออกบ้างหรือไม่”

“ทูลฝ่าบาท กระหม่อมไม่เคยเห็นพะย่ะค่ะ” แม่ทัพเฉินเอ่ยทูล

เขามีศักดิ์เป็นลุงแท้ๆของเฉินหยวนชิ่ง แต่จู่ๆก็ถูกฝ่าบาทเรียกตัวมาเข้าเฝ้า เขาตื่นตกใจและภาคภูมิใจยิ่งนักที่ฝ่าบาททรงไว้พระทัยในตัวเขาจึงปฎิบัติหน้าที่อย่างดีเยี่ยมและระมัดระวังตัวอย่างดีมาโดยตลอด

หลี่อวิ่นกังเอ่ยถาม “เจ้าอยากตามหาเสด็จลุงเก้าหรือ หากว่าเขายังเป็นพวกเดียวกันกับหลี่อวิ่นลี่เล่า”

“เมื่อก่อนเสด็จลุงเองก็ถูกหลี่อวิ่นลี่หลอกใช้ เขาคงไม่ได้ตั้งใจจะให้เป็นเช่นนั้นหรอก อีกอย่างเขาก็รู้จักหลี่อวิ่นลี่ดีที่สุด หากเราได้เสด็จลุงมาเป็นพวกบางทีอาจจะทำให้แผนของเราสำเร็จก็เป็นได้” หลี่เฉินเย่นกล่าว

“แต่ว่าเสด็จลุงเกลียดชังเสด็จพ่อของพวกเรามีหรือจะยอมให้ความร่วมมือ? อีกทั้งหลายปีมานี้พวกเราก็ไม่เคยทราบข่าวคราวของเสด็จลุงเลย เขาอาจไม่คิดว่าพวกเรายังต้องการเขาอยู่ก็เป็นได้”

ใต้เท้าซือคงก็กล่าวเสริม “ยังมีความเป็นไปได้อีกข้อหนึ่งก็คือเป็นไปได้หรือไม่ว่าจะถูกกำจัดทิ้งไปเสียแล้ว สำหรับหลี่อวิ่นลี่แล้วหากว่าอ๋องเก้ากลายเป็นเครื่องมือที่ไม่มีประโยชน์เขาก็คงไม่คิดเก็บไว้ข้างกายอีกต่อไป”