ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 304

ตอนที่304 จูบที่ลืมตัว

งานแต่งจบลงชูเซี่ยมึนเมาหน่อยๆ นางจับมือหลี่เฉินเย่นเอาไว้และพูดเสียงเบาว่า: “เราจะเข้าวังไปและดื่มอีกหน่อยไหม?”

ตอนชูเซี่ยพูดสายตาจับจ้องเขาไว้ หลี่เฉินเย่นดูแล้วก็ใจเต้นรัว เขาพยักหน้าตอบตกลง

ตอนนี้ พวกเขากำลังนั่งอยู่บนหลังคาของตำหนักไฉ่เว่ย ด้านบนมีโต๊ะวางอยู่ บนโต๊ะมีเหล้า ทั้งสองคนนั่งดื่มด้วยกันชูเซี่ยมองดูหลี่เฉินเย่น เขาใส่ชุดสีฟ้าอ่อนๆ

หลี่เฉินเย่นกังวลตลอดว่ากลัวนางจะตกลงไป

“หลี่เฉินเย่น บรรยากาศเช่นนี้ดีเหลือเกิน แต่เจ้ากลับระแวงอยู่ได้”ชูเซี่ยดูออกว่าหลี่เฉินเย่นระแวงตลอดทนไม่ได้ที่จะพูดออกมา

หลี่เฉินเย่นไม่พูดอะไรแต่แค่นั่งดูชูเซี่ยเงียบๆ สายตาที่ดูนางนั้นช่างอ่อนโยนเกินกว่าใคร

“หลี่เฉินเย่น ท่าทางเจ้าแบบนี้ทำให้ข้ารู้สึกว่าเหมือนจิงโม่ เจ้าก็ไม่แก่ทำไมต้องทำตัวเหมือนพ่อด้วยเล่า จริงๆเลย……”

ชูเซี่ยไม่ชอบที่เขาเป็นเช่นนี้ ทำท่าจริงจังตลอดเวลา หัวโบราณและสายตาของเขาตอนนี้เหมือนจะกำลังสั่งสอนนาง

หลี่เฉินเย่นยังไม่พูดอะไรอีกชูเซี่ยพูดไปหมดแล้วไม่รู้ว่าต้องพูดยังไงอีก

“หลี่เฉินเย่น เจ้าเป็นเหมือนเชียนซานไม่ได้เหรอ กล้าๆหน่อย ถ้ามีวันหนึ่ง ข้าก็โดนพิษ จะตายในไม่เร็ว คิดดูตอนนี้เจ้าอดทน เจ้าจะไม่เสียดายเหรอ?”

ชูเซี่ยโดนความเยือกเย็นของหลี่เฉินเย่นกดดัน ตอนนี้นางตัดสินใจแล้วว่านางจะอยู่กับหลี่เฉินเย่นตลอดไป ถ้าไม่สำเร็จนางก็จะไม่ถอยเด็ดขาด

นางพูดกดดันหลี่เฉินเย่น พอนางพูดจบ หลี่เฉินเย่นก็ดึงนางเข้ามาโอบไว้ เขาโอบรัดเอวนางไว้จากนั้นก็ละเลงจูบไปที่ปากของนางที่มีกลิ่นเหล้าอบครวญนิดๆ เขาจูบลงไปอย่างรุนแรงเหมือนร่างกายทั้งสองคนนี้แทบจะหลอมเข้าด้วยกัน

ชูเซี่ยโอบกอดหลี่เฉินเย่นเอาไว้และตอบสนองจูบของเขาอย่างช้าๆ ร่างกายทั้งสองเริ่มร้อนแรงขึ้น นางกอดเอวหลี่เฉินเย่นไว้แน่นเหมือนกลัวเขาจะหายไป

ชูเซี่ยคิดว่ากำลังจะสำเร็จ หลี่เฉินเย่นก็หยุดลง เขาถอนหายใจดังและมองดูชูเซี่ยด้วยสายตาที่เจ็บปวด เขาพูดสัญญาว่า: “ชูเซี่ย เจ้าวางใจได้ พวกเราจะไม่มีทางมีวันนั้นเด็ดขาด ข้าจะไม่มีทางให้เกิดขึ้นแน่นอน เรื่องแบบนี้ จะไม่เกิดขึ้นเด็ดขาด ไม่มีทางๆ”

หลี่เฉินเย่นพูดจบก็จูบชูเซี่ยต่อเหมือนถ้าชูเซี่ยอยู่ใกล้เขาแบบนี้ชูเซี่ยก็จะไม่มีทางจากเขาไปไหน

ชูเซี่ยยิ้มมุมปากในใจก็เกิดความเศร้าขึ้นมา นางยังคงรักษาพิษในร่างกายนางไม่ได้ เรื่องที่นางคาดคิดไว้คงจะใกล้ถึงแล้วล่ะ

แต่ว่าเรื่องแบบนี้ให้นางทนไว้คนเดียวดีกว่า นางไม่อยากให้หลี่เฉินเย่นต้องทุกข์ใจและเป็นห่วงนาง

วันนี้นางแค่มาทดลองเขาก็แทบตั้งสติไม่อยู่

ชูเซี่ยสัมผัสใบหน้าของหลี่เฉินเย่นอย่างอ่อนโยนและหลี่เฉินเย่นก็หยุดการจูบอย่างรุนแรงนี้ เขามองชูเซี่ยอย่างลึกซึ้ง

นานมากกว่าเขาจะพูด: “เจ้าเมาแล้ว ข้าพาเจ้าลงไปดีกว่า รีบนอนล่ะ”

ชูเซี่ยมองดูหลี่เฉินเย่นก็ไม่พูดอะไรอีกแต่ว่านางรู้ดีว่า วันนี้นางแพ้แล้ว

“ชูเซี่ย อนาคตพวกเรายังอีกยาวไกล พวกเราเดินไปด้วยกันช้าๆไม่ต้องรีบหรอก”

หลี่เฉินเย่นปลอบใจนาง พวกเขาจะมีอนาคตที่ยาวไกลจริงเหรอ?นางคิดไม่ออกจริงๆว่าพวกเขาจะเดินไปด้วยกันได้อีกนานเท่าไหร่?

ถึงแม้นางจะมั่นใจในตัวเองแต่นางก็อยากจะรักษาวันวานของพวกเขาไว้จะทำอย่างไรดี?