ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 310

ตอนที่310 เครื่องมือช่วยคน

ตอนที่อันเหยียนถูกส่งกลับมา ฉ่ายเวินกับลานกุ้ยเฟยและเหลียงเฟยยังคงคุกเข่าอยู่หน้าตำหนักไฉ่เว่ย

ชูเซี่ยเหมือนไม่รู้สึกอะไรเลย เขานั่งอ่านหนังสือแพทย์อย่างสงบ มองเห็นอันเหยียนกลับมาถึงจะเงยหน้าขึ้นมาดู

“อาจารย์ วันนี้ข้าฝังเข็มเป็นการลงโทษแม่ทัพท่านนั้น ข้า……”ไม่รอชูเซี่ยได้ถาม อันหยียนก็เล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ชูเซี่ยฟังั้งหมด พูดจบเขาก็มองดูชูเซี่ยอย่ามั่นใจ เขารอชูเซี่ยชื่นชมให้อยู่

อันเหยียนชอบชูเซี่ยนอกจากความรู้สึกสนิทแล้วที่มากกว่านั้นคือเวิ่อี้เข้าใจเขา ตอนที่สอนเขานางก็ชมเขาตลอดเวลา ทำให้เขามั่นใจขึ้นมาเขาก็ตั้งใจเรียนขึ้นมาเพราะว่าในใจเขาลึกๆแล้ว เขาต้องการชูเซี่ยยอมรับในตัวเขา

แต่ว่าครั้งนี้ชูเซี่ยก็ไม่พูดอะไร อันเหยียนก็สงสัยมากและเริ่มเสียใจ

“อันเหยียนเอาเข็มออกมา”ชูเซี่ยมองออกว่าอันเหยียนคิดอะไรอยู่แต่ก็ไม่พูดอะไร

อันเหยียนเอาเข็มออกมาและยื่นให้ชูเซี่ย

“อันเหยียน บอกข้าสิ เข็มนี้ใช้ทำอะไร?”

“รักษาคน ช่วยผู้คน”อันเหยียนตอบอย่างเรียบง่าย

คำตอบนี้เป็นคำตอบที่เขาตอบชูเซี่ยตั้งแต่เริ่มต้น

ชูเซี่ยยังคงไม่พูดอะไร นางมองดูอันเหยียนเงียบๆจนสีหน้าของอันเหยียนเปลี่ยนไป เขาเงยหน้าขึ้นมามองดูชูเซี่ยและไม่รู้ว่าจะอธิบายอะไร

ใช่ เขาเรียนแพทย์ เข็มในมือเขาก็เอาไว้ช่วยคนแต่ว่าตัวเองเอาเข็มทำอะไร……

“คุกเข่าลง”ชูเซี่ยพูดเสียงหนักแน่น มองไม่ออกว่าเมื่อก่อนนางดีกับอันเหยียนขนาดไหน

อันเหยียนคุกเข่าลง เอาเข็มชูสูงเหนือหัวชูเซี่ยลุกขึ้นมาและพูดกับอันเหยียนว่า: “อันเหยียน พวกเราต้องเคารพรักและศรัทธาในเข็มในอาชีพในหน้าที่ที่เราทำอยู่เพราะว่าอาชีพนี้เกี่ยวกับชีวิตคน เกี่ยวข้องกับญาติครอบครัวผู้ป่วย”

“เข็มนี่ไม่ควรกายเป็นอุปกรณ์แก้แค้น”คำสุดท้ายชูเซี่ยพูดเสียงดังหนักแน่นแต่อันเหยียนกลับเหมือนมีอะไรมาเคาะใจเขาดังตุ้บ

ชูเซี่ยพูดจบก็กลับหลังหันเดินออกไป นางเชื่อว่าอันเหยียนต้องคิดได้ว่านางพูดอะไร ต้องศรัทธาในเข็มที่เราถืออยู่นี้เป็นสิ่งที่หมอควรมี

มองดูสีหน้าที่เคารพของอันเหยียนชูเซี่ยก็นึกถึงชาตินั้นของตัวเองขึ้นมา ตอนที่นางกำลังเรียนมหาวิทยาลัย อาจารย์ผมขาวยืนถือมีดผ่าตัดและพูดกับทุกคนว่า พวกเขาต้องรักและเคารพในมีดผ่าตัดนี้เพราะว่าอาชีพนี้เกี่ยวกับชีวิตคน เกี่ยวข้องกับญาติครอบครัวผู้ป่วยและเกี่ยวกับอาชีพและชื่อเสียงของหมอ

อันเหยียนคุกเข่าอยู่อย่างนั้นสีหน้าที่รู้สึกผิดของเขาทำเอาชูเซี่ยใจอ่อน นางเชื่อว่าถ้าผ่านครั้งนี้ไป อันเหียนคงเติบโตขึ้น