ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 316

ตอนที่ 316 ไม่เชื่อนาง

ชูเซี่ยไม่กล้าที่จะรั้งรอ อุ้มเด็กน้อยแล้วรีบวิ่งมุ่งเข้าไปที่ตำหนักฉ่ายเหว่ยอย่างรวดเร็ว หลิงกุ้ยท่ายเฟยก็แข็งทื่ออยู่ที่เดิม เป็นเวลานานกว่าที่จะเรียกสติกลับมาได้

เมื่อเห็นกุยเอ๋อกะอักเลือดออกมาอีกครั้ง ความหนักแน่นในใจของตนที่มีอยู่ก่อนหน้านี้ก็สั่นคลอนเสียแล้ว

การไม่กล้าพนันแล้ว นางกลัวว่าตนเองจะแพ้พนัน

ตอนนี้นางเพิ่งเข้าใจ เดิมทีผู้ใดก็ล้วนสามารถเป็นนักพนัน แต่ว่าผู้ที่เป็นมารดากลับทำไม่ได้เช่นนั้น เพราะว่านางไม่มีทางที่จยอมรับความทุกข์ทรมาณของการสูญเสียบุตรไปได้

นางอยากที่จะบอกกับชูเซี่ยว่านางเสียใจภายหลังแล้ว แต่ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของชูเซี่ยแล้ว

เมื่อรอให้ถึงเวลาที่หลิงกุ้ยท่ายเฟยที่จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวได้กลับคืนมาได้สติพยายามรวบรวมความกล้าเดินเข้าไปในตำหนักของชูเซี่ย บุตรของนางก็ถูกชูเซี่ยจัดการรักษาเรียบร้อยไปเสียแล้ว เมื่อมองเห็นนางเดินเข้ามา ชูเซี่ยก็บอกเขาว่าพิษของบุตรนางได้ควบคุมเอาไว้ได้แล้ว

“การถูกพิษของบุตรท่านน่าจะเกี่ยวข้องกับสิ่งของที่ท่านใช้อยู่ภายในตำหนัก”

หลิงกุ้ยท่ายเฟยในหายทันที เมื่อได้ยินคำพูดยืนยันของชูเซี่ย

“เป็นไปไม่ได้ สิ่งของที่กุยเอ๋อใช้ล้วนให้คนตรวจสอบครั้งแล้วครั้งเล่าไปแล้ว ทำไมถึงได้....”

“เด็กน้อยยังคงได้รับพิษของโลหะหนัก เพียงก่อนหน้านี้เป็นตะกั่ว ครั้งนี้เป็นทองแดง หากปริมาณที่ใช้ในครั้งนี้สูงกว่าครั้งก่อนอย่างมาก อีกทั้งหากว่าเครื่องมือของข้าไม่ผิด คืนวานเด็กน้อยยังได้เคยสัมผัสกับพิษตัวนั้น ”

“เป็นไปไม่ได้ จะเป็นอย่างนั้นได้อย่างไร เมื่อวานกุยเอ๋อก็ดื่มน้ำเล็กน้อยเท่านั้น เขา.....” หลิงกุ้ยท่ายเฟยแทบที่จะไม่กล้าเชื่อในสิ่งที่ตนได้ยิน แต่นางพูดไม่ทันจบก็พลันนึกขึ้นได้ว่าเมื่อวานก่อนที่กุยเอ๋อจะป่วยหนัก ความจริงแล้วตนป้อนน้ำให้กับเขา เวลานั้นนางยังดีใจอย่างมาก คิดว่ากุยเอ๋อจะค่อยๆ ดีขึ้นอย่างช้าๆ

“พวกเขาจะเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร ทำไมถึงได้...กุยเอ๋อล้วนไม่ได้สติเลย พวกเขายังต้องการที่จะลงมืออีก พวกเขาต้องการจัดการให้กุยเอ๋อตายใช่หรือไม่ จิตใจของพวกเขาช่างเลวทรามอำมหิต พวกเขา....” หลิงกุ้ยท่ายเฟยพูดจาสับสนเสียแล้ว นางไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรถึงจะแสดงความสิ้นหวังและโกรธเคืองออกมา นางจึงได้แต่เอ่ยถามซ้ำไปซ้ำมา พวกเขาทำไมถึงเป็นเช่นนี้

“พิษบนตัวของกุยเอ๋อข้าได้ควบคุมเอาไว้แล้ว แต่การแก้พิษท่านต้องให้เวลาข้า หากท่านอยากที่จะให้เด็กน้อยอาการดีขึ้น เรื่องภายในตำหนักของท่าน ก็ควรที่จะไม่ต้องให้ข้าสอดมือเข้าไปยุ่งกระมัง” ชูเซี่ยสอบถามเบาๆขึ้น หลิงกุ้ยท่ายเฟยรีบพยักหน้าทันที

ชูเซี่ยเอ่ยจบก็อยากที่จะไปทันที ภายในเวลาอันสั้นที่มีทั้งหมดนางรู้ว่าในร่างกายของกุยเอ๋อคือทองแดง ทั้งหมดนี้เป็นเพราะหลังจากที่นางแยกจากจูเก๋อหมิงที่ลองทดสอบเลือดของเด็กน้อยแล้วพบว่าผิดปกติ

ตอนนี้พบปัญหาที่ยุ่งยากของชูเซี่ยแล้ว นางต้องพยายามแก้พิษให้ได้เร็วที่สุดอย่างแน่นอน

“นายท่านเจ้าคะ ท่านช่วยกุยเอ๋อแล้ว ก็ถือว่าท่านเป็นผู้มีบุญคุณกับเหลียงกวางเสียงแล้ว มีเรื่องราวใดของท่านรีบจัดการออกคำสั่งเถอะเจ้าคะ เพียงเป็นคำสั่งของท่าน พวกเราตายหมื่นครั้งก็ไม่ปฏิเสธเจ้าคะ”

“หลิงกุ้ยท่ายเฟย เรื่องราวในวันนี้ท่านสามารถไม่ต้องบอกกล่าวแก่เหลียงกวางเสียง ข้าช่วยกุยเอ๋อ ไม่ใช่เพราะว่าเขาเป็นบุตรของพวกท่าน”

“นี่....” หลิงกุ้ยท่ายเฟยตะลึงงันอีกครั้ง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ชูเซี่ยพูดเช่นนี้ออกมา

การยอมรับของหลิงกุ้ยท่ายเฟยยังถือว่ามีความฉลาดหลักแหลม ความหมายในคำพูดของผู้อื่นนางยังสามารถคาดเดาได้กว่าแปดเก้าส่วนเลยทีเดียว แต่คำพูดนี้ของชูเซี่ย นางกลับคาดเดาเจตนาของนางไม่ออก ทั้งยังไม่รู้ว่าจะตอบโต้กลับไปเช่นไร

ชูเซี่ยไม่มีเวลาที่จะมาเล่นหนึ่งประโยคสองความหมายกับหลิงกุ้ยท่ายเฟย ในใจของนางคิดเช่นไรก็เอ่ยพูดต่อหลิงกุ้ยท่ายเฟยเช่นนั้น

แม้ว่าอยากที่จะเฝ้ารอให้บุตรชายฟื้นขึ้นมาอยู่ในตำหนักของชูเซี่ย แต่นางก็รู้ดีว่าเพื่อบุตรชายแล้วนางยังมีเรื่องสำคัญที่จะต้องทำ ดังนั้นหลังจากที่ชูเซี่ยแยกตัวออกไปนางก็กลับที่พักของตน หนึ่งชั่วยามจากนั้นคนในพรรคมังกรเหินต่างพากันพูดเหลี่แซ่ว่าหลิงกุ้ยท่ายเฟยประทานความตายให้กับสองนางข้าหลวง

เมื่อได้รับข่าวสารนี้ ชูเซี่ยที่กำลังเฝ้ากุยเอ๋ออยู่ที่หัวเตียง ก็มองดูเด็กน้อยที่กำลังอยู่ในอาการสลบหมดสติ ในใจของนางก็เกิดความสสารอย่างมาก

แม้กระทั่งนางก็มีการเหม่อลอยชั่วครู่ คิดว่าหากเพียงกุยเอ๋อเกิดขึ้นมาในครอบครัวที่ธรรมดา ตอนนี้จะต้องเป็นเด็กน้อยที่น่ารักอย่างแน่นอน