ชายาเกิดใหม่ของข้า นิยาย บท 322

ตอนที่ 322 ใจไม่สงบ

“ชูเซี่ย ห้องลับนั่นอยู่ที่ไหน? ข้ารีบสั่งให้คนไป” หลี่เฉินเย่นเห็นว่าชูเซี่ยไม่พูด อดไม่ได้ที่จะใจร้อน

“ข้าไม่รู้ ข้ารู้เพียงว่าห้องลับนั้นมืดมาก ข้างในมีกลไก พวกเด็กๆอยู่ข้างในอันตรายมาก” ชูเซี่ยพูดเสียงเบา น้ำเสียงแฝงไปด้วยความเสียใจ นางไม่ควรรีบตื่นมาเลย นางควรจะดูสภาพแวดล้อมให้ชัดเจนกว่านี้

แต่ว่าในตอนนี้ นอกจากรู้ว่าคู่แฝดอยู่ในห้องลับแล้ว นางไม่ได้มีเบาะแสที่ใช้ได้ให้กับหลี่เฉินเย่นเลย

แน่ชัดแล้วว่าตอนนี้เด็กๆถูกขังอยู่ในห้องลับ ความหวังที่มีอยู่ในใจของทุกคนก็หล่นหายไป พวกเขาไม่สามารถที่จะโน้มน้าวตัวเองว่าคู่แฝดจะกลับมาด้วยตัวเอง

“เจ้าวางใจเถอะ ขอเพียงเด็กๆยังอยู่ในแคว้นเหลียง แม้ว่าต้องแลกด้วยชีวิตข้าก็จะนำลูกๆของพวกเรากลับมา” หลี่เฉินเย่นลุกขึ้นยืนช้าๆ

เขาต้องรีบไปสั่งการให้ตามหาเด็กๆ แม้ว่าตอนนี้เขาจะรู้ว่า ชูเซี่ยก็ต้องการให้ตัวเองอยู่เคียงข้างด้วย

“เจ้ารอข้าอยู่ที่นี่นะ ข้าจะรีบกลับมา” หลี่เฉินเย่นมองดูชูเซี่ยอย่างไม่วางใจ ชูเซี่ยพยักหน้า นัยน์ตาไม่มีอาการตื่นตระหนกเมื่อครู่นี้แล้ว

“ชูเซี่ย ตอนนี้ต้องใจเย็นๆ พวกเราเป็นพ่อแม่ของคู่แฝด” หลี่เฉินเย่นกระซิบข้างหูชูเซี่ยเบาๆ ชูเซี่ยพยักหน้าไม่หยุด คำพูดพวกนี้แม้ว่าหลี่เฉินเย่นไม่บอกนางก็เข้าใจ นางเพียงแต่เป็นกลุ้มใจเล็กน้อย เป็นกังวลมากเกินไปเท่านั้น

หลังจากหลี่เฉินเย่นออกไป ชูเซี่ยหันไปพูดกับเชียนซานว่า “ให้อ้านทั่นเหมินไปตรวจสอบทางลับห้องลับในวังนี้หน่อย”

“จูฟางหยวน เจ้าไปพานายท่านเหมากับเจ้าถ่านมา พวกเขาน่าจะคุ้นเคยกับกลิ่นของคู่แฝด เวลาหาคนจะได้สะดวกหน่อย”

“หลี่ฉางอัน เจ้าพาคนของเราไปค้นหาทุกตำหนัก ต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่าได้เคาะกระเบื้องบนพื้นทุกที่แล้ว ในห้องไม่มีทางลับห้องใต้ดิน กระเบื้องน่าจะมีเสียงแตกต่างกัน”

“หัวหน้าพรรค ไปค้นในนามอะไร?” หลี่ฉางอันได้ยินคำสั่งการของชูเซี่ย ถามอย่างลำบากใจ

ถึงแม้ว่าชูเซี่ยจะเป็นหัวหน้าพรรคมังกรเหิน เรื่องการไปค้นตำหนักอย่างไม่มีเหตุผลเช่นนี้กลัวว่าจะถูกเหล่านางสนมว่าให้ได้ ถึงยังไงตำหนักในวังในนี้คงไม่มีใครอยากให้คนอื่นรู้เรื่องลับส่วนตัว

“ก็บอกว่าคู่แฝดหายไป” ชูเซี่ยลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็ตัดสินใจได้

“ไม่ได้นะ หัวหน้าพรรค หากท่านปล่อยข่าวอย่างนี้ออกไป เกรงว่าพวกนายน้อยจะไม่ปลอดภัยได้” เชียนซานได้ยินที่ชูเซี่ยพูดก็รีบห้ามปราม

“ตอนนี้พวกเขาเป็นช่วงที่ไม่ปลอดภัยที่สุด อีกอย่างถ้าหากมันไม่ปลอดภัยต่อพวกเขา ก็ยิ่งต้องหาพวกเขาให้เจอให้ได้”

สิ่งที่ชูเซี่ยพูดทำให้เชียนซานไม่มีเหตุผลจะค้านกลับ นางพาจูฟางหยวนและหลี่ฉางอันออกไปจัดการเรื่องการค้นหา ชูเซี่ยนั่งอยู่บนเก้าอี้เดิม หัวสมองมีแต่ภาพของความฝันก่อนหน้านี้ ยังมีกลิ่นนั้น รู้สึกคุ้นมาก

ในตอนที่ชูเซี่ยคิดว่าทุกอย่างเป็นไปตามขั้นตอนการค้นหาแล้ว จูงฟางหยวนเดินเข้ามาในตำหนักด้วยใบหน้าขมขื่น นายท่านเหมาเดินตามหลังเขามา

“เจ้าถ่านไปช่วยตามหาแล้ว แต่ว่าหมอนี่ขี้เกียจ” จูฟางหยวนชี้ไปที่นายท่านเหมาพูดอย่างขุ่นเคือง

จูฟางหยวนเข้าข้างเจ้าถ่านมาตลอด แต่กลับมีความขัดแย้งกับนายท่านเหมาลาที่สันทัดเรื่องความรู้สึกคนในโลก ดังนั้นหลายปีที่อยู่เมืองหนานซาน หนึ่งคนหนึ่งลาก็มีความขัดแย้งก็ไม่เคยขาด ทุกครั้งจะเป็นชูเซี่ยที่เป็นคนกลางคอยไกล่เกลี่ย